مجله دامپزشکی ایران (دانشگاه شهید چمران اهواز)
سال:1395 | دوره:12 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

یرسینیوزیس، یکی از بیماری های مهم باکتریایی در ماهیان با عامل یرسینیا راکری می باشد که در ایران موارد بیماری زایی آن رو به افزایش است. این مطالعه با هدف جداسازی، شناسایی و تعیین الگوی پروتئینی جدایه های یرسینیا راکری از برخی مزارع قزل آلای مبتلا صورت گرفته است. به دنبال کشت و جداسازی نمونه های باکتریایی از ماهیان مشکوک به یرسینیوزیس از تعداد 16 مزرعه در استان های مازندران، چهارمحال و بختیاری و قزوین، تعداد شش جدایه یرسینیا راکری به روش های فنوتیپی، بیوشیمیایی و مولکولی شناسایی گردید. این جدایه ها روی محیط ژلوز خون در دمای 22 درجه ی سانتی گراد به مدت 48 ساعت کشت داده و پروتئین های مربوط به هر جدایه استخراج و تشابه آن ها با یکدیگر به روش SDS-PAGE مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که الگوی پروتئینی پنج جدایه مشابهت کاملی با یکدیگر داشته اما پروتئین های یک جدایه با بقیه به میزان 5 درصد تفاوت نشان داد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که جدایه های یرسینیا راکری عامل یرسینیوزیس در مزارع پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان در این مناطق از همولوژی بالایی برخوردار می باشند که می تواند در معیارهای پیش گیری مانند ایمن سازی مورد استفاده قرار گیرد.

علی رغم این که قلب به عنوان یکی از حساس ترین اعضای بدن همواره در پژوهش های علوم پایه ی پزشکی مطرح بوده است، اما در خصوص رشد تکاملی ماکروسکوپی قلب گوسفند گزارشی در دسترس نیست. لذا مطالعه ی حاضر با هدف بررسی آناتومی و مورفومتری قلب گوسفند در دوره ی جنینی انجام گرفت. در این پژوهش تعداد 41 رأس جنین گوسفند از کشتارگاه جمع آوری و در محلول فرمالین 10 درصد تثبیت شد. تمامی جنین ها بر اساس طول فرق سر - دنبالچه (CRL) به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل CRL 6 تا 15 سانتی متر، گروه دوم شامل 15.5 CRL تا 28.5 سانتی متر وگروه سوم شامل CRL 30 تا 40 سانتی متر بود. CRL جنین ها از 6 الی 40 سانتی متر بود و در نتیجه سن تخمینی جنین ها از 48 روز تا 120 روز تعیین شد. ابعاد مورفومتری جنین ها شامل: وزن قلب، قطر بزرگ قلب، قطر کوچک قلب، محیط قلب، طول لبه ی جلویی، طول لبه ی عقبی، طول بطن راست، طول بطن چپ، ضخامت دیواره ی بطن راست، ضخامت دیواره ی بطن چپ و ضخامت دیواره ی بین بطنی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که روند افزایش وزن جنین ها و پارامتر های فوق تابع افزایش سن جنین ها بود. هرچند که بین دو جنس نر و ماده اختلاف معنی داری وجود نداشت. از نظر مورفولوژی، قلب جنین ها دارای رأس نوک تیز، دهلیز راست و چپ، بطن راست و چپ و شیار کرونری بود. مطالعه ی سطح داخلی بطن ها حضور طناب هایی کوچک را نشان داد که نوار های معتدل کننده ی کوچک بودند. بر اساس نتایج حاصل مشخص شد که هم زمان با رشد تکاملی عمومی بدن و افزایش وزن و طول جنین گوسفند، قلب نیز در تمام ابعاد، رشد تکاملی فزاینده ای را نشان می دهد.

کم خونی عفونی به عنوان یکی از مهم ترین بیماری های سرکوب کننده ی ایمنی در ماکیان می باشد. عامل بیماری از سیرکوویروس ها ایکوزاهیدرال، بدون غشا می باشد. ژنوم حلقوی و DNA تک رشته ای دارد. ویروس کم خونی عفونی ماکیان (CIAV) اخیرا به عنوان تنها جنس گیروویروس دسته بندی شده است. شدت نشانه های بالینی به چندین فاکتور از قبیل دوز ویروس و سن آلودگی وابسته می باشد. همچنین معتقدند که ایجاد مقاومت سنی با بلوغ سیستم ایمنی مرتبط می باشد. هدف این مطالعه، ردیابی ویروس کم خونی عفونی در گله های گوشتی استان خوزستان در جنوب غربی ایران بود. نمونه ها از 50 گله ی گوشتی تهیه و به طور تصادفی از هر گله 10 کبد از لاشه های کشتار شده جدا گردید. نتایج نشان دادند که از نظر ویروس کم خونی عفونی، 32 گله (64 درصد) از 50 گله ی گوشتی از نظر CAV با روش مولکولی PCR مثبت هستند. همچنین 13 گله از 24 گله ی گوشتی تجارتی (54.16 درصد) به روش الایزا مثبت بودند. این مطالعه نشان داد آلودگی با ویروس کم خونی عفونی ماکیان در گله های گوشتی منطقه گسترده است و در گله های مرغان گوشتی به میزان بالایی وجود دارد.

عقرب گزیدگی یکی از خطرهای کلان بهداشت و سلامت انسان و حیوانات به ویژه در مناطق گرمسیری است. کژدم مزوبوتوس یوپئوس یکی از شش کژدم مهم و خطرناک در منطقه ی خوزستان و ایران است. در این پژوهش، اثرات سم این کژدم بر تابلوی خونی و شکنندگی اسمزی گلبول های قرمز (OF) و همچنین مقایسه ی کارایی آنتی ونوم پلی والان و ماده ی آنتی اکسیدان کوارستین در حفاظت از گلبول های قرمز در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفته اند. تعداد 90 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه دسته بندی شدند. گروه 1 (کنترل) سرم فیزیولوژی، گروه 2 سم کژدم، گروه3 سم و آنتی ونوم، گروه 4 سم و کوارستین و گروه 5 سم و آنتی ونوم و کوارستین را به صورت درون صفاقی دریافت کردند. خون گیری از درون قلب در زمان های 1، 3 و 24 ساعت پس از تزریق سم و در هر بار از 6 سر موش صحرایی انجام گرفت. یافته های به دست آمده از هموگرام نشان دهنده ی کاهش غیرمعنی دار شاخص های اریتروسیتی شامل PCV و Hb، 24 ساعت پس از تزریق سم در گروه های 2 و 4 بود. ولی در گروه های 3 و 5 با تجویز پادزهر چنین کاهشی دیده نشد. همچنین در گروه های دریافت کننده ی سم (2، 3، 4 و 5) افزایش معنی دار در شمار پلاکت ها، یک ساعت پس از تزریق و افزایش معنی دار شمار نوتروفیل ها و کاهش لنفوسیت ها، 3 ساعت پس از تزریق مشاهده گردید. میزان شکنندگی اسمزی گلبول های قرمز در کلیه ی گروه های دریافت کننده ی سم، افزایش یافت و این افزایش در رقت های 0.45، 0.40 و 0.35 درصد بافر نمکی، نسبت به گروه کنترل معنی دار بود (p<0.05). بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که سم کژدم مزوبوتوس یوپئوس سبب افزایش شکنندگی اسمزی گلبول های قرمز و نیز نوتروفیلی می گردد. همچنین تجویز آنتی ونوم و یا کوارستین به طور جداگانه یا همزمان در دوز و زمان به کار رفته در این مطالعه، اگر چه در بهبود شاخص های اریتروسیتی موثر است، اما نمی تواند از افزایش شکنندگی اسمزی گلبول های قرمز و تغییرات لکوگرام در پی تزریق سم جلوگیری نماید.

جلبک قهوه ای (Sargassum angustifolium) و جلبک قرمز (Laurencia snyderia) از جمله جلبک های دریایی مهم خلیج فارس محسوب می شوند که منابع مهمی از پروتئین ها، ویتامین ها، مواد معدنی و رنگدانه ها می باشند و مهم ترین رنگدانه های موجود در جلبک های دریایی کاروتنوئیدها هستند. به منظور مطالعه ی اثربخشی جلبک های دریایی بر رشد و رنگ پذیری ماهی زینتی ماکرو، 210 قطعه ماهی با میانگین وزن اولیه 6.5±0.65 گرم به طور تصادفی به هفت گروه تقسیم شده (هر گروه حاوی 30 قطعه ماهی) و به مدت 60 روز برای انجام آزمایش، نگهداری و غذادهی گردیدند. گروه شاهد فقط غذای تجاری (بیومار) آغشته به روغن زیتون را دریافت می نمودند و سایر گروه ها با عصاره ی اتانولی جلبک سارگاسوم و لارنسیا حاوی 5، 10 و 15 گرم ماده ی خشک به ازاء هر کیلوگرم غذا به مدت دو ماه تغذیه شدند. شاخص های رشد (ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، فاکتور وضعیت و میزان بازدهی پروتئین) تیمارهای آزمایشی در روزهای صفر، 30 و 60 اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که در تیمارهای تغذیه شده با جلبک، تغییرات معنی داری در فاکتورهای رشد ایجاد نگردید (p>0.05). به منظور ارزیابی رنگ ماهی ها در گروه های مختلف به روش تصویربرداری، فاکتورهای L*، a*، b*، Hue و Chroma در سه ناحیه ی سینه ای، پشتی و شکمی بررسی گردیدند. نتایج نشان داد که میزان رنگ زرد و وضوح و شدت رنگ در تمام تیمارهای تغذیه شده با جلبک به طور معنی داری بیش تر از گروه شاهد بود (p<0.05). نتایج حاصل از اندازه گیری کاروتنوئیدها در پوست ماهیان نشان داد که میزان تجمع رنگدانه ها در تیمارهای تغذیه شده با جلبک لارنسیا نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بیش تر بود، در صورتی که در تیمارهای تغذیه شده با جلبک سارگاسوم، فقط میزان 15 گرم در کیلوگرم جیره ی غذایی باعث افزایش معنی دار در میزان رنگدانه های پوست شد.

هر چند واکسن های خوراکی مزایای زیادی نسبت به سایر روش های واکسیناسیون در آبزیان دارند، ولی به دلیل تخریب آنتی ژن های واکسنی در روده و جذب کم این آنتی ژن ها در سیستم لمفوئید روده، این روش توسعه ی زیادی نداشته است. کیتوزان اخیرا در سیستم تجویز خوراکی داروها کاربرد یافته است. در این تحقیق نانوکیتوزان از پوسته ی میگو استحصال شده و پس از کنترل کیفی، اثر این ماده به عنوان ادجوان خوراکی به همراه واکسن آئروموناس هیدروفیلا در ماهی کپور معمولی ارزیابی گردید. 360 قطعه ماهی کپور معمولی (46.5±4.67 گرم) به 4 گروه در سه تکرار تقسیم شدند. تیمار اول و دوم به ترتیب با واکسن خوراکی آئروموناس هیدروفیلا و واکسن خوراکی به همراه نانوکیتوزان ایمن شدند، تیمار 3 خوراک حاوی نانوکیتوزان دریافت نمود و تیمار 4 فقط خوراک معمولی دریافت کرد. تغذیه با خوراک های تجربی (واکسن خوراکی) در روزهای 1 تا 5 و 20 تا 25 انجام گرفت. از ماهی ها در روزهای 25، 40 و 55 خون گیری انجام شده و برخی پاسخ های ایمنی شامل عیار آنتی بادی، فعالیت لایزوزیم سرم، قدرت باکتری کشی سرم، میزان IgM، فعالیت کمپلمان و فعالیت نیتروبلوتترازولیوم (NBT) بین تیمارها مقایسه گردید. بعد از آخرین مرحله ی نمونه گیری ماهی های هر تیمار با باکتری بیماری زای آئروموناس هیدروفیلا چالش داده شدند. نتایج نشان داد برخی شاخص های ایمنی غیر اختصاصی در بین تیمارها بهبود معنی داری داشته است، به طوری که فعالیت لایزوزیم، قدرت باکتری کشی سرم، NBT و میزان IgM در تیمار 2 (واکسن + نانوکیتوزان) در هر سه مرحله نمونه گیری افزایش معنی داری نسبت به کنترل نشان داد (P<0.05). در تیمار یک (واکسن) و تیمار سه (نانوکیتوزان) افزایش نسبی مشاهده شد. فعالیت کمپلمان در بین تیمارها تفاوت معنی داری نشان نداد (P>0.05). تیتر آنتی بادی ضد آئروموناس هیدروفیلا در مرحله ی اول و دوم نمونه گیری در تیمارهای 1 و 2 افزایش معنی داری نسبت به تیمار کنترل داشت (P<0.05). تلفات بعد از چالش تحت تاثیر ایمن سازی خوراکی ماهی ها با واکسن آئروموناس هیدروفیلا و نانوکیتوزان قرار نگرفت (P>0.05). لذا می توان نتیجه گرفت که ایمن سازی خوراکی ماهی کپور معمولی با واکسن خوراکی آئروموناس هیدروفیلا به همراه نانوکیتوزان هر چند بهبود برخی شاخص های ایمنی غیر اختصاصی ماهی کپور معمولی را باعث می شود، ولی در میزان محافظت ماهی و عیار آنتی بادی سرمی ضد آئرموناس هیدروفیلا تاثیر معنی داری ندارد.

به رغم این که عناصر معدنی در هورمون ها، آنزیم ها، بافت ها و مایعات بدن وجود دارند، اما در بدن ساخته نمی شوند و باید توسط جیره ی غذایی تامین شوند. در این تحقیق هدف شناسایی مقادیر مبنای غلظت سرمی عناصر معدنی شامل کلسیم، مس، آهن، پتاسیم، منیزیم، سدیم، فسفر، گوگرد و روی و هورمون های تیروئیدی (T3، T4، FT3، FT4 و TSH) اسبچه های خزر در شرایط متفاوت تغذیه، سن، جنس و ارتباط بین آن ها بوده است. این تحقیق با استفاده از 12 رأس اسبچه ی خزر و طرح آماری چرخشی متوازن در سه دوره ی آزمایشی (هر یک 56 روز، فاصله ی بین دوره ها 7 روز)، 4 تیمار (جیره های غذایی)، 9 تکرار در هر تیمار و 4 بلوک (ترکیب دو جنس و دو گروه سنی کم تر و بیش تر از 3 سال) اجرا شد. تیمارها شامل استفاده از مکمل عناصر معدنی در سطوح صفر و 4.86 درصد و ماده ی خشک مصرفی روزانه در سطوح 50 و 100 درصد احتیاجات بود. در انتهای دوره های آزمایشی از اسب ها نمونه ی خون گرفته شد. عناصر معدنی با روش طیف سنجی نشر نوری- پلاسمای جفت شده ی القایی و هورمون های تیروئیدی به وسیله ی کیت های الایزا مخصوص اسب اندازه گیری شدند. غلظت سرمی T3، T4، FT3، TSH و نسبت T3/T4 در مادیان ها بیش تر از نریان ها بود. اثرات سن و جیره ها بر روی هورمون های تیروئیدی معنی دار نبود. اثر جیره های غذایی بر غلظت سرمی مس معنی دار بود. ضرایب همبستگی غلظت سرمی T3 با Ca/K (0.377) و T4 با Ca/K (0.331) قابل توجه و معنی دار بود. به علت مکانیسم هموستازی بدن در حیوان سالم، به غیر از مس، غلظت سرمی سایر عناصر معدنی مورد مطالعه و غلظت سرمی هورمون های تیروئیدی در دوره های آزمایشی تحت تاثیر جیره های غذایی قرار نگرفتند. همچنین نسبت عناصر معدنی به یکدیگر، در مقایسه با عناصر معدنی به صورت انفرادی، همبستگی بیش تری با غلظت سرمی هورمون های تیروئیدی در اسب داشت.

هدف از انجام این تحقیق، تاثیر روش های مختلف تولک بری بر سیستم ایمنی و تغییرات فراسنجه های لیپیدی و تولید مثلی مرغ های تخم گذار می باشد. در این مطالعه از 180 قطعه مرغ تخم گذار سویه های لاین در سن 52 هفتگی با 6 تیمار و 5 تکرار و 6 قطعه مرغ در هر تکرار به مدت 12 هفته در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای مورد استفاده در این آزمایش شامل: 1- گروه محروم از غذا (حذف خوراک) 2- گروه تغذیه شده با 50 درصد پودر یونجه +50 درصد جیره ی تخم گذاری 3- گروه تغذیه شده با 75 درصد پودر یونجه +25 درصد جیره تخم گذاری 4- گروه تغذیه شده با 100 درصد پودر یونجه 5- گروه تغذیه شده با دانه ی کامل جو 6- گروه تغذیه شده با جیره ی حاوی سطح بالای روی (روی در سطح 20 گرم در کیلوگرم جیره) بودند. نتایج نشان دادند که غلظت تری گلیسیرید و HDL خون در روز 10 تولک در تیمار دانه کامل جو در مقایسه با دیگر مرغان بالاتر و غلظت کلسترول و LDL در تیمارهای دانه کامل جو، 75 و 100 درصد یونجه پایین تر از سایر تیمارها بود (P<0.05). تیمار 75 درصد یونجه در روز دهم بیش ترین و تیمار حاوی روی در روز 28 پایین ترین عیار پادتن علیه SRBC را از خود نشان دادند (P<0.05). استفاده از روش های مختلف تولک بری باعث افزایش معنی دار فولیکول های سفید در تیمار حاوی 75 درصد پودر یونجه و کاهش معنی دار در تیمارهای حذف خوراک و 100 درصد پودر یونجه شد (P<0.05). نتایج این بررسی نشان داد که استفاده از سطح 75 درصد پودر یونجه و نیز دانه کامل جو تاثیر مطلوبی بر برخی فراسنجه های لیپیدی خون و عیار پادتن علیه SRBC در خلال دوره تولک داشت.

مصرف مواد آسیب رسان خارجی در زمان بارداری باعث ایجاد اختلال در تکوین سیستم های مختلف جنین از جمله سیستم بینایی می شود. آگاهی از عوامل آسیب رسان، پی بردن به اثرات زیان بخش آن ها و نیز پیش گیری از آن، می تواند منجر به کاهش تولد همراه با آسیب، گردد. نظر به اهمیت سیستم عصبی و نحوه ی تشکیل آن در دوران جنینی و همچنین وفور و امکان دسترسی زیاد به کافئین در مادران باردار، در این مطالعه اثرات این ماده در خلال تکوین چشم در نوزادان موش های صحرایی در طی تشکیل سیستم بینایی جنین مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه 24 سر موش صحرایی باردار نژاد ویستار به سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) تقسیم شدند و دوزهای 50 و 100 میلی گرم کافئین و سرم فیزیولوژی، روزانه به صورت تزریقی داخل صفاقی از روز نهم تا 20-21 بارداری دریافت کردند. در روز 21 بارداری، چشم ها خارج شده و بررسی های هیستولوژیک و هیستومورفومتریک عدسی چشم انجام شد. همچنین مطالعه ی ماکروسکوپی و بررسی ناهنجاری های ظاهری نوزادان صورت گرفت. نتایج نشان داد که مصرف کافئین در زمان بارداری باعث ایجاد تاخیر و نقص در تکامل سیستم بینایی از جمله عدسی می شود و بیش ترین و مهم ترین تغییرات هیستومورفومتری در دوز 100mg رخ داد. یافته های به دست آمده از بررسی اندازه ی طول فرق سری- نشیمنگاهی جنین‏ها نشان می‏دهد که این اندازه در گروه‏های آزمایشی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار داشته است. همچنین یافته‏های به دست آمده از بررسی میزان وزن جنین‏ها نشان داد که گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی دار را نشان داده است (P<0.05). با توجه به شواهد ماکروسکوپی و هیستوپاتولوژیکی، احتیاط در مصرف کافئین در مادران باردار توصیه می شود.

یک علت ناباروری در زنان دیابت است. یکی از اندام هایی که دیابت روی ساختار و عملکرد آن اثر سوء می گذارد تخمدان است. نانو اکسید روی یکی از مشتقات روی است که در مطالعات اخیر از آن به عنوان یک عامل آنتی دیابتی قوی نام برده شده است. همچنین، روی عنصری مهم در باروری است. بنابراین در مطالعه ی حاضر اثرات نانواکسید روی و اکسید روی بر ساختار تخمدان در موش های صحرایی دیابتی با اکسید روی مقایسه شده است. در این مطالعه تعداد 40 سر موش صحرایی ماده ی بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه کنترل، شاهد (سرم فیزیولوژی)، دیابتی (استرپتوزوتوسین: 60mg/kg، داخل صفاقی)، دیابتی دریافت کننده ی اکسید روی (30mg/kg) و دیابتی دریافت کننده ی نانو اکسید روی (30mg/kg) تقسیم شدند. پس از 4 هفته تیمار، قند خون و وزن هر حیوان اندازه گیری شد. پس از آسان کشی، تخمدان ها جدا و پس از توزین در فیکساتیو مناسب غوطه ور شدند. از تخمدان به روش معمول تهیه ی مقاطع بافتی، برش هایی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه و رنگ آمیزی شدند و با میکروسکوپ نوری مطالعه شدند. دیابت تعداد فولیکول های آغازین و جسم زرد را کاهش داد (P<0.05) در حالی که روی سایر فولیکول ها شامل فولیکول های اولیه، ثانویه و ثالثیه و همچنین قطر فولیکولی اثر نداشت (P>0.05). تجویز اکسید روی از کاهش تعداد فولیکول های آغازین و جسم زرد جلوگیری کرد (P<0.05). تجویز نانو اکسید روی از کاهش تعداد فولیکول های آغازین جلوگیری کرد و تعداد جسم های زرد را افزایش داد (P<0.05). نانو اکسید روی در مقایسه با اکسید روی ممکن است اثرات محافظتی بیش تری داشته باشد و بر فولیکول زایی نیز اثر تحریکی داشته باشد.

مفصل مچ پا با دارا بودن استخوان های کوتاه، مفاصل، رباط ها و وترهای متعدد، ساختار کالبدشناسی پیچیده ای دارد. این مفصل به علت عدم پوشش مناسب توسط بافت نرم، در مقابل ضربات متعدد محیطی در معرض آزردگی است و درگیری های مفصل های اندام حرکتی گاومیش از شایع ترین علل اختلالات و آسیب های کلینیکی این حیوان به شمار می رود. هدف از پژوهش حاضر، دستیابی به جزئیات کامل و دقیق از مورفولوژی رباط های مفصل مچ پای گاومیش بود. به منظور انجام این مطالعه، اندام های لگنی چپ و راست (از ناحیه ی یک سوم پایینی درشت نی ای تا یک سوم بالایی قلم پا) 5 رأس گاومیش نر رودخانه ای خوزستان با سن تقریبی 2 تا 3 سال از کشتارگاه اهواز تهیه شد. از نظر کالبدشناسی، مفصل مچ پای گاومیش در بین استخوان درشت نی ای و قوزک خارجی استخوان نازک نی ای در بالا و قلم پا در پائین قرار داشت. در ردیف بالائی استخوان های پاشنه و قاپ، در ردیف مرکزی استخوان مرکزی- چهارگوش و در ردیف پائینی استخوان دومی و سومی و استخوان اولی قرار داشتند. رباط های مفصل مچ پا شامل 1) کولترال های خارجی بلند و کوتاه، 2) کولترال خارجی کوتاه: شاخه ی پاشنه ای-نازک نی ای، شاخه ی قاپی-نازک نی ای، شاخه ی پاشنه ای- قلم پایی، 3) کولترال داخلی کوتاه: شاخه ی درشت نی ای- پاشنه ای، شاخه ی درشت نی ای - قاپی، درشت نی ای - مرکزی، 4) مچ پائی بالایی: رباط قاپی-پاشنه ای جانبی، رباط قاپی-پاشنه ای کف پایی، 5) مچ پائی پایینی: رباط های مچ پائی پشتی: رباط قاپی-مرکزی-پائینی-قلم پائی، رباط های مچ پائی کف پایی: رباط کف پایی بلند، رباط های بین مچ پایی بین استخوانی و 6) مچ پائی-قلم پائی بودند. از منظر کالبدشناسی مقایسه ای، شاخه ی قاپی- نازک نی ای رباط کولترال داخلی کوتاه، شاخه های درشت نی ای- قاپی و درشت نی ای- مرکزی رباط کولترال داخلی کوتاه، رباط قاپی-مرکزی-پائینی-قلم پائی و رباط کف پایی بلند مفصل مچ پای گاومیش های رودخانه ای، تفاوت های شایان توجهی با سایر دام های نشخوارکننده گزارش شده دارد.

به دلیل اثرات زیان بار باقی مانده های دارویی بر سلامت انسان، پایش حضور آن ها در مواد غذایی اهمیت به سزایی دارد. در این مطالعه ی موردی، تعداد 15 نمونه شیر از 4 مرکز جمع آوری شیر به ظرفیت 4000 لیتر در 15 نوبت به صورت تصادفی جمع آوری و مورد آزمایش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا قرار گرفت. در 80 درصد از نمونه ها مقادیر آنتی بیوتیک های اکسی تتراسایکلین و تتراسایکلین تایید شد و 20 درصد نمونه ها فاقد دو آنتی بیوتیک بودند. به وسیله ی آزمون کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا مشخص شد که میانگین نمونه های مثبت از نظر باقی مانده ی آنتی بیوتیک های تتراسایکلین و اکسی تتراسایکلین بیش از حد مجاز بود. مقدار 26.5 درصد نمونه ها نسبت به هر دو آنتی بیوتیک و 53.5 درصد نمونه ها فقط به یک آنتی بیوتیک آلودگی داشت. میانگین باقی مانده ی تتراسایکلین در شیر گاو 0.588 میکروگرم در میلی لیتر و میانگین باقی مانده ی اکسی تتراسایکلین در شیر گاو 0.7225 میکروگرم در میلی لیتر بود. از لحاظ آماری بین میانگین باقی مانده ی آنتی بیوتیک ها تفاوت معنی داری وجود نداشت (p>0.05). بر اساس نتایج این تحقیق، پایش باقی مانده ی آنتی بیوتیک ها در شیر خام، کنترل و به حداقل رساندن این آلودگی ها جهت سلامتی انسان ضروری می باشد.