علوم پزشکی رازی
سال:1395 | دوره:23 | شماره:151 |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: سرطان کولورکتال یکی از شایع ترین سرطان های دستگاه گوارش در ایران نیز می باشد. در سال های اخیر میزان بقای این سرطان افزایش داشته است. بنابراین هدف این مطالعه برآورد بقا و تعیین عوامل موثر بر بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با استفاده از مدل ریسک رقابتی است.روش کار: در این تحقیق از اطلاعات 1060 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال ثبت سرطان مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طی سال های 83 تا 94 به صورت یک مطالعه گذشته نگر استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل ریسک رقابتی صورت گرفت. نرم افزار مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل داده ها STATA نسخه 11 و سطح معنی داری نیز 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: در پایان پیگیری مشخص شد که به ترتیب تعداد 380 نفر (%35.8) مرگ در اثر سرطان کولورکتال، 49 نفر (%4.6) مرگ در اثر سایر وقایع و 631 نفر (%59.5) تا پایان مطالعه زنده مانده بودند. میانگین مدت زمان بقا برای 1060 بیمار برابر با 56.96±1.46 ماه با میانه ی 45.5 ماه بود. تحلیل چند متغیره این داده ها نشان داد که عواملی همچون، سن حین تشخیص و شاخص توده ی بدنی (Body Mass Index-BMI) بر مرگ در اثر سرطان کولورکتال اثر معنی داری دارند (p<0.05).نتیجه گیری: در حضور ریسک های رقیب به کارگیری مدل رگرسیون ریسک رقابتی نسبت به مدل رگرسیون کاکس کارایی بیش تری در شناسایی عوامل خطر بر پیش آگهی زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال داشت.

زمینه و هدف: آسپرژیلوس ها نقش قابل توجهی در بروز آلرژی های تنفسی دارند. هدف این مطالعه بررسی الگوی پاسخ ایمونولوژیک هومورال IgE گونه های آسپرژیلوس فومیگاتوس، آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس نایجر با سرم بیماران دچار ازدیاد حساسیت تیپ یک به آسپرژیلوس ها بود.روش کار: در این مطالعه تجربی عصاره تهیه شده از قارچ های مورد نظر دیالیز و غلظت پروتئینی عصاره ها با روش برادفورد اندازه گیری شد و الگوی الکتروفورزی پروتئین ها با الکتروفورز روی ژل آکریل آمید بررسی گردید. بیماران حساس و کنترل ها بر اساس علائم بالینی و تست پریک انتخاب شدند و با استفاده از سرم بیماران و روش های الایزا و وسترن بلات واکنش متقاطع IgE بین آلرژن های سوش های مورد نظر بررسی گردید.یافته ها: در الکتروفورز عصاره گونه ها، باندهای پروتئینی در محدوده 11 الی 100 کیلودالتون مشاهده شد که باندهای پروتئینی واضح تر در محدوده 46 تا 100 کیلودالتون قرار داشتند. در آزمون الایزا اختلاف چشمگیری در واکنش سرم بیماران آلرژیک و گروه کنترل در مورد هر سه قارچ مشاهده شد. اما نتایج الایزای بیماران در سه گونه مطرح شده با هم اختلاف فاحشی نشان نمی داد. در وسترن بلات نیز باندهای شاخصی در وزن های مختلف مشاهده شد.نتیجه گیری: پروتئین های آلرژی زا در گونه های بررسی شده تا حدودی متفاوت هستند بنابراین تفاوت واکنش ایمنی بیماران می تواند مربوط به تفاوت زمینه ژنتیکی افراد مورد مطالعه، تفاوت سطح مواجه بیماران با قارچ های محیطی و یا تفاوت قدرت آلرژی زایی عصاره های مورد مطالعه و تکنیک های به کار رفته باشد.

زمینه و هدف: تمرین ورزشی با بهبود سلامتی در بسیاری از جمعیت ها در ارتباط است. به نظر می رسد که فعالیت های ورزشی در جمعیت مبتلا به آرتریت روماتوئید (Rheumatoid Arthritis-AR) ممکن است باعث کاهش نشانه های این بیماری شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر فعالیت منظم ورزشی بر تغییرات پاسخ ایمنی در جمعیت RA است.روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی کنترل شده، 30 بیمار مبتلا به بیماری RA به طور تصادفی به دو گروه مساوی تمرین هوازی و گروه شاهد، تقسیم شدند. برنامه تمرین ورزشی 8 هفته با شدت 65-75 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه اجرا شد. نمونه خونی آزمودنی ها در سه نوبت 24 ساعت قبل، 24 ساعت بعد و دو ماه بعد از آزمون گرفته شد. مقدار پروتئین واکنشگر-C، پروتئین کمپلمان C3 و C4 با روش های استاندارد اندازه گیری شدند. تحلیل داده ها در سطح خطای آلفای 5 درصد و توسط نرم افزار SPSS نسخه 17 انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد بعد از 8 هفته تمرین منظم ورزشی کاهش معنی داری در مقادیر سرمی (p<0.034) CRP و (p<0.002) C4 در گروه تجربی نسبت به قبل از تمرین مشاهده شد، اما در گروه شاهد چنین نبود. همچنین در تحقیق حاضر تغییرات C3 معنی دار نبود (p>0.31).نتیجه گیری: تمرینات منظم ورزشی می توانند باعث کاهش سطوح شاخص های التهابی شوند و در نتیجه نقش به سزایی در پیشگیری و کنترل بیماری های قلبی- عروقی در بیماران RA نیز داشته باشند.

زمینه و هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی اثر پیش درمان دوره های زمانی مختلف تمرینی به همراه دوزهای مختلف دارویی بر بافت های مختلف (کبد و قلب) موش های صحرایی درمان شده به وسیله دوکسوروبیسین (Doxorubicin- DOX) است.روش کار: در این پژوهش تجربی، تعداد 72 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل و هریک به سه زیر گروه های DOX با دوز 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم و سالین تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل دویدن روی نوارگردان به صورت پیشرونده به مدت 25 تا 54 دقیقه در روز با سرعت 15 تا 20 متر در دقیقه، 5 جلسه در هفته و به مدت 6 و 3 هفته بود. تزریق DOX و سالین 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام شد و بافت برداری 24 ساعت پس از آن انجام شد.یافته ها: القای حاد DOX با دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم منجر به افزایش معنادار پروتئین شوکی گرمایی (Heat Shock Protein-HSP) و کاهش معنادار کاتالاز (Catalase-CAT) در بافت های قلب و کبد شد و تفاوت بین دو بافت (کبد و قلب) معنادار بود. شش و سه هفته تمرین هوازی قبل از القای دوزهای 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم DOX منجر به افزایش غیر معنادار و معنادار HSP، به ترتیب در بافت کبد و قلب شد. به علاوه تمرین 6 هفته ای قبل از القای دوزهای مختلف DOX، موجب افزایش معنادار CAT در هر دو بافت شد. همچنین پس از مقایسه بین دو بافت متعاقب شش و سه هفته تمرین هوازی، اختلاف معناداری مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن است که تمرین منظم هوازی، به واسطه افزایش سطوح شاخص های حفاظتی و ضد اکسایشی، می تواند به عنوان راهبردی پیشگیرانه در برابر مسمومیت بافتی (کبد و قلب) ناشی از القای دوکسوروبیسین تجویز شود.

زمینه و هدف: یکی از روش های متداول در رادیوتراپی برای درمان های سطحی به ویژه در درمان ضایعات سطحی پوستی استفاده از دستگاه ارتوولتاژ پرتو X (تا kVp 300) می باشد. کیفیت پرتو X خروجی مهم ترین شاخص برای درمان در این نوع دستگاه ها می باشد که معمولا به صورت ضخامت لایه نیم جذب (HVL) وانرژی موثر فوتون نشان می دهند که در این تحقیق علاوه بر دو شاخص مذکور ضریب همگنی نیز به عنوان شاخصی دیگر مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: در این مطالعه لایه نیم جذب (HVL) و ضریب همگنی دستگاه پرتو X سطحی در ولتاژ kV180 به روش تجربی تعیین گردید و با شبیه سازی به روش مونت کارلوبا کد EGSnrc مقایسه و نتایج گزارش گردید. برای این کار منحنی جذب با استفاده از اندازه گیری اکسپوژر عبوری از لایه های تضعیف کننده موجود در کلینیک رسم گردید و با درون یابی نقاط منحنی مناسب، لایه نیم جذب (HVL) و ضریب همگنی به دست آمد. همچنین دربسته EGSnrc، از کد BEAMnrc برای شبیه سازی سر دستگاه (Head) تا اپلیکاتور و از BEAMDP برای محاسبه ضریب همگنی به طور سیستماتیک و ترسیم طیف خروجی (با استفاده از داده های فضایی فازی) و از کد DOSXYZnrc برای ترسیم منحنی درصد دزعمقی در فانتوم آب استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان می دهد میانگین درصد اختلاف HVL و ضریب همگنی به دست آمده از 2 روش شبیه سازی و تجربی به %4.96 و %3.01 می باشد.نتیجه گیری: باتوجه به مطالعات قبلی که میزان اختلاف بین HVL اندازه گیری شده با روش تجربی و شبیه سازی %2 تا بالای %10 گزارش گردید، میانگین اختلاف %4.96 به دست آمد. که این میزان اختلاف، منطقی است. ضریب همگنی به دست آمده بیشتر از گزارش های قبلی محاسبه گردید که به علت تفاوت در کد استفاده شده قابل توجیه می باشد. لذا، با توجه به محدودیت های موجود در کلینیک، روش حاضر به دلیل سادگی چیدمان و مشابهت با شرایط کلینیکی به نظر می رسد که از کارآیی مناسبی برخوردار باشد.

با وجود پیشرفت های زیاد در پرتو درمانی افت نمایی فوتون های اولیه بواسطه ی ماهیت برهمکنش فوتون با ماده به عنوان اصلی ترین چالش باقی مانده است. فوتون ها برد خوش- تعریفی ندارند و دز آن ها به طور نمایی کاهش می یابد، لذا، اندام های قبل و پس از ناحیه ی مورد نظر، دز قابل توجهی دریافت می کنند. امروزه، تکنیک های جدید بر پایه باریکه های ذرات باردار پروتون و کربن در بسیاری مراکز پرتو درمانی در سراسر جهان گسترش یافته اند. ذرات باردار مذکور در انتهای بردشان چگالی یونش بالایی دارند و بیشتر انرژی شان را در انتهای مسیر آزاد می کنند که به صورت قله ای با یک فرود نهایی شدید به نام قله ی براگ ظاهر می شود. برتری های فیزیکی برای مقاصد درمانی، نظیر؛ برد خوش- تعریف، و فقدان دز خروجی، ذرات باردار را به ابزار بسیار خوبی برای انتقال دز فیزیکی بیشتر به بافت سرطانی و در عین حال دز کمتر به بافت سالم اطراف، تبدیل کرده است. علاوه بر برتری فیزیکی می توان به خواص مطلوب رادیوبیولوژیکی آنها اشاره نمود و بدین ترتیب احتمال کنترل تومور نیز افزایش می یابد. با این همه، مقداری دز ناخواسته ی ناشی از نوترون ها و فوتون های ثانویه، به نواحی دور از بافت هدف، دغدغه ای است که جای خود را دارد. تا دهه 90 میلادی درمان با باریکه های پروتونی تنها در مراکز تحقیقاتی انجام می شد. پس از آن مراکز بیمارستانی مخصوص درمان با ذرات باردار مشغول به کار شدند و با توسعه روزافزون اینگونه مراکز هزینه های کلی درمان نیز تا حدودی کاهش یافته و این روند با احداث مراکز جدید در حال ادامه است.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت پایش ید ادراری در پیشگیری از اختلالات ناشی از کمبود ید در گروه های آسیب پذیر، پژوهش حاضر جهت ارزیابی وضعیت ید ادراری در دانش آموزان 8 تا 10 ساله مدارس تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال تحصیلی 1393-94 به مرحله اجرا درآمد.مواد و روش ها: در این مطالعه ی تحلیلی، 240 دانش آموز دختر و پسر دبستانی 8-10 ساله ی ساکنان شهر و روستاها به روش نمونه گیری خوشه ای و به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. اندازه گیری ید دفعی نمونه های ادراری اخذ شده، طبق دستورالعمل وزارت بهداشت، بر مبنای روش هضم اسیدی صورت گرفت.یافته ها: در این مطالعه، میانگین ید ادراری در %78.3 دانش آموزان 8-10 ساله مطلوب بود، هرچند در %5.4 از کودکان، کمتر از 10 میکروگرم در دسی لیتر گزارش شده است. همچنین توزیع کمبود ید، در 2 سطح خفیف و متوسط به ترتیب در 4.16 و 1.25 درصد موارد گزارش گردید. اختلاف میانه ی ید ادراری در دانش آموزان دختر یا پسر (p=0.36)، در مناطق مختلف شهری و روستایی =(p=0.63) و در سطح مراکز و شبکه های بهداشت و درمان تحت پوشش (p=0.074) غیر معنادار گزارش شد.نتیجه گیری: میانه ی ید ادراری جمعیت تحت مطالعه، 180.49 میکروگرم بر لیتر گردید که نشان دهنده ی مطلوب بودن میانه ی ید ادراری در دانش آموزان می باشد.

زمینه و هدف: اسانس اسطوخدوس و بهارنارنج دارای ترکیبات فنلی بوده و در طب سنتی ایران به عنوان آرام بخش استفاده می شوند. این مطالعه به منظور تعیین و مقایسه اثرات ضد افسردگی اسانس اسطوخدوس و بهارنارنج بر موش های سوری رزرپینه شده بود.روش کار: در این مطالعه تجربی 80 سر موش سوری به 10 گروه هشت تایی تقسیم شدند. گروه یک: گروه کنترل دریافت کننده نرمال سالین، گروه دوم رزرپین (5 میلی گرم/کیلوگرم)، گروه سوم تا ششم رزرپین (5 میلی گرم/کیلوگرم) و اسانس بهارنارنج با دوزهای 200، 100، 50، 25 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن. گروه هفتم تا نهم رزرپین (5 میلی گرم/کیلوگرم) و اسانس اسطو خدوس با دوزهای 100، 50، 25 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، گروه دهم، رزرپین. و ایمی پرامین (15 میلی گرم/کیلوگرم)، بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. در همه گروه ها آزمون شنای اجباری انجام، سطح مالون دی آلدئید در بافت مغز جهت وضعیت استرس اکسیداتیو اندازه گیری و اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS و آزمون آماری ANOVA و توکی تعقیبی آنالیز شدند.یافته ها: بهارنارنج با دوز 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن و اسطوخدوس با دوزهای 25 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن مدت زمان بی حرکتی موش ها ی رزرپینه شده و سطح مالون دی آلدئید را نسبت به گروه کنترل کاهش داد (P<0.01).نتیجه گیری: گیاهان اسطوخدوس و بهارنارنج دارای اثرات ضد افسردگی هستند و ممکن است با خاصیت آنتی اکسیدانی در ارتباط باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: بیماری آنفولانزا یک بیماری حاد و کشنده با قابلیت ایجاد همه گیری های گسترده است. جهت کاهش هزینه های اجتماعی و اقتصادی این بیماری، واکسیناسیون علیه آن در کل جمعیت و جمعیت های در معرض خطر موثر می باشد. از آنجایی که هر منطقه دارای ساب تایپ بومی ویروس آنفولانزا می باشد، انجام بررسی برای شناسایی گونه های بومی در هر منطقه ضرورت دارد.روش کار: در این مطالعه تمامی داده های موجود مربوط به بیماری آنفولانزا در مرکز بهداشت استان همدان که در سال 1392 و 1393 ثبت شده بود، مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات مربوط به جنسیت، شغل، نوع پذیرش، تاریخ نمونه گیری، نوع نمونه، کیفیت نمونه، گونه ویروس، زیرگونه ویروس و نام شهرستان ها استخراج گردید و با استفاده از نرم افزار STATA ویرایش 11 تحلیل داده ها انجام شد.یافته ها: در سال 1392، از بین 206 مورد بیماری شبه آنفولانزا ثبت شده 26 مورد تایید شده آنفولانزا بوده است که همگی (100%) از تایپ A و ساب تایپ H3N2 بوده اند و در سال 1393، از 244 مورد ثبت شده بیماری شبه آنفولانزا، 44 مورد تایید شده آنفولانزا بودند، از این تعداد 13 مورد دارای B و 31 مورد از تایپ A شامل 18 مورد ساب تایپ (%40) H3N2 و 13 مورد H1N1 بوده است.نتیجه گیری: در رابطه با انطباق زیرگونه های واکسن آنفلوآنزا، خوشبختانه زیرگونه های توصیه شده توسط سازمان جهانی بهداشت برای سال های 2013-14 با زیر گونه های شناسایی شده در استان همدان همخوانی دارد. این یافته بیانگر قابلیت استفاده واکسن آنفلوآنزا و توصیه به واکسیناسیون آنفلوآنزا در استان همدان است.

زمینه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمی (Mesenchymal Stem Cells-MSC) برای مقاصد سلول درمانی مورد استفاده قرار می گیرند. سرم جنین گاوی (Fetal Bovine Serum-FBS) برای رشد سلول های بنیادی در محیط کشت ضروری می باشد. از آنجایی که ممکن است FBS واکنش های ایمونولو‍یک را در افراد گیرنده MSC تحریک کند و یا باعث انتقال عوامل پاتو‍ژن‍یک گردد، لذا در موارد بالینی بایستی FBS از سلول ها حذف گردد و با سرم انسانی جایگزین گردد. این مطالعه مشخصات سیتولوژیک و فلوسیتومتریک سلول های بنیادی مشتق از چربی (Adipose Tissue Stem Cells-ASCs) را در مدیوم های حاوی FBS، سرم انسانی و جایگزینی FBS با سرم انسانی و برعکس مورد ارزیابی قرار خواهد داد.یافته ها: سلول های بنیادی تکثیر یافته در FBS شکل پهنی داشته و به کندی تکثیر پیدا کردند در حالی که سلول های دارای سرم انسانی دوکی شکل بود و به سرعت رشد می کردند. تعویض سرم از FBS به سرم انسانی باعث تغییر شکل سلول ها از پهن به دوکی گردید. در نتایج forward scatter سلول های بنیادی کشت داده شده در FBS به طور معنی داری بزرگ تر از سایر گروه ها بودند (p<0.05). تفاوت معنی داری در بیان مارکرهای ایمونوفنوتیپیک مثبت و منفی مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده این است که سرم انسانی، شرایط کشت سلول های بنیادی مزانشیمی را در مقایسه با مدیوم حاوی FBS قابل دسترس تجاری ، بهبود می بخشد. تعویض FBS به سرم انسانی روش مفید برای سلول های بنیادی خواهد بود که قبلا در FBS کشت داده شده و یا فریز گردیده اند.