علوم پزشکی رازی
سال:1390 | دوره:18 | شماره:90 |تعداد مقالات:6

زمینه و هدف: تشخیص بیماری مرآلژی پارستتیکا ((Meralgia Paresthetica (MP) عمدتا بر اساس علایم بالینی صورت می گیرد، اما انجام مطالعات الکتروفیزیولوژیک و تصویربرداری در جهت تایید تشخیص و رد تشخیص های افتراقی ضروری است. یکی از روش های تشخیصی مورد توجه، استفاده از پتانسیل های بر انگیخته سوماتوسنسوری (SEPs= Somatosensory Evoked Potentials) عصب پوستی طرفی ران (LFCN= Lateral Femoral Cutaneous Nerve of thigh) می باشد که در گذشته مطالعات کمی در خصوص کارایی این روش در تشخیص بیماری مرآلژی پارستتیک به انجام رسیده است.روش کار: شرکت کنندگان در این مطالعه مقطعی شامل 60 نفر از بیماران دارای تشخیص بالینی مرآلژی پارستتیکا می باشند، که به صورت متوالی (Consecutive) به بیمارستان لقمان حکیم تهران در سال های 1388 و 1389 مراجعه کرده اند. پتانسیل های بر انگیخته سوماتوسنسوری ران طرف درگیر و سالم در تمامی بیماران با استفاده از آزمایش SEPs که بر مبنای تحریک الکتریکی عصب پوستی طرفی ران و ثبت پاسخ برانگیخته سوماتوسنسوری در محل قرار گرفتن کورتکس پاریتال حسی طرف مقابل تحریک روی جمجمه بیمار می باشد؛ انجام گرفته است.یافته ها: حساسیت آزمون SEPs در تشخیص بیماری مرالژی پارستتیکا برابر با 53.3 درصد، با فاصله اطمینان 95 درصد (40.0-66.3) می باشد. ویژگی این آزمون نیز 98.3 درصد، با فاصله اطمینان 95 درصد (91.0-99.9) است.نتیجه گیری: اگر چه توانایی آزمون SEPs در تشخیص (Ruling in) بیماران مبتلا به مرآلژی پارستتیکا کم است، ولی نتایج آزمون در تشخیص (Ruling out) افراد سالم از بیمار بسیار مفید واقع می گردد.

زمینه و هدف: کمر درد یکی از علل شایع غیبت از کار می باشد. در سنین کاری کمر درد ناشی از هریناسیون دیسک کمری (Lumbar disc herniations) یکی از علل مهم از کارافتادگی محسوب می شود. عدم بازگشت به کار، هزینه های اقتصادی و اجتماعی زیادی به صنایع تحمیل می نماید. این مطالعه با هدف تعیین میزان بازگشت به کار و عوامل مرتبط با آن، پس از جراحی هریناسیون دیسک کمری انجام شد.روش کار: در این مطالعه مقطعی، کلیه بیمارانی که به علت هریناسیون دیسک کمری طی سال های 1384 تا 1388 در دو بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران جراحی دیسککتومی (discectomy) شده بودند وارد مطالعه شدند. اطلاعات لازم با بررسی پرونده بیماران توسط پرسشنامه ای که از قبل طراحی شده بود جمع آوری شد و با تماس تلفنی با افراد تحت مطالعه وضعیت بازگشت به کار آنان مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی ارتباط متغیرهای کمی و کیفی مطالعه به ترتیب از آزمون های تی تست (T-test) و کای مربع (Chi-square) استفاده گردید.یافته ها: از 603 فرد تحت مطالعه، پس از گذشت حداقل 6 ماه از جراحی، 504 نفر (%83.6) بازگشت به کار داشتند. از این تعداد 364 نفر (%72.2) به طور تمام وقت و 140 نفر (%27.8) به صورت نیمه وقت به کار بازگشتند. نتایج آنالیز چند متغیره نشان داد که بین سن، جنس، سطح تحصیلات، شاخص توده بدنی، انتظار مثبت از جراحی پیش از جراحی، تشویق پزشک مبنی بر بازگشت به کار، مدت بستری در بیمارستان، کار دستی و رضایت شغلی با بازگشت به کار رابطه معنی داری وجود داشت (p<0.05)، ولی بین بازگشت به کار و وضعیت تاهل، میزان درآمد، درخواست غرامت، وضعیت بیمه، حمایت همکاران و همین طور کار از نظر وضعیت میزان نیاز به انرژی رابطه معنی داری وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: یافته های ما بر اهمیت عوامل روانی - اجتماعی و عوامل شغلی در تعیین بازگشت به کار پس از جراحی هریناسیون دیسک کمری تاکید می کند. به نظر می رسد با برقراری استراتژی های مناسب جهت افزایش رضایت شغلی، انتظار مثبت از جراحی و تشویق بیمار برای بازگشت به کار در زمان مناسب می توان میزان بازگشت به کار را افزایش داد.

زمینه و هدف: نوروپاتی های محیطی و مرکزی یکی از مهمترین عوارض ابتلا به دیابت شیرین می باشد، تاکنون مکانیسم های دقیق سلولی و مولکولی نوروتوکسیسیتی ناشی از افزایش گلوکز مشخص نگردیده است. در تحقیقات سال های اخیر به نقش رادیکال های آزاد به عنوان یکی از دلایل نوروپاتی های دیابتیک توجه شده است. بر این مبنا استفاده از آنتی اکسیدان ها یکی از گزینه های درمانی برای جلوگیری از آسیب های ناشی از عوامل استرس اکسیداتیو مانند افزایش گلوکز می باشد. در تحقیق حاضر اثر آنتی اکسیدانی عصاره تام و فلاونوییدی گیاه سس با نام علمی Cuscuta lehmanniana Bunge، که گیاه انگلی بومی ایران می باشد، بر سلول های 12 PC تحت تیمار با افزایش گلوکز به عنوان مدل سلولی نوروپاتی دیابتیک استفاده گردید.روش کار: در تحقیق حاضر از سلول های رده 12 PC در محیط کشت با افزایش گلوکز به عنوان القا مدل سلولی نوروپاتی دیابتیک استفاده گردیده است. از گیاه سس، پس از جمع آوری عصاره تام و فلاونوییدی تهیه گردید. فعالیت به دام اندازی رادیکال های آزاد عصاره های گیاه به روش (2, 2-DPPH diphenyl-1-picrylhydrazyl) و سپس اثر عصاره تام و فلاونوییدی بر روی سلول های 12 PC تحت افزایش گلوکز با استفاده از تست MTT، رنگ آمیزی هسته ای PI-Annexin و وسترن بلاتینگ (Western blot) برای پروتئین پروآپوپتوتیک Bax مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: نتایج DPPH نشان داد که عصاره تام و فلاونوییدی گیاه سس دارای خاصیت به دام اندازی رادیکال های آزاد می باشند. پس از به کار بردن عصاره فلاونوییدی با غلظت 50 mg/ml رادیکال های آزاد نسبت به گروه کنترل، %70.45 کاهش نشان داده اند. نتایج تست MTT همچنین نشان داد که عصاره تام گیاه در غلظت 100 mg/ml و عصاره فلاونوییدی با غلظت 50 mg/ml توان حیاتی سلول ها را به ترتیب 70 و 83% افزایش داده است. رنگ آمیزی Annexin نشان داد که تعداد سلول های آپوپتوتیک در مقایسه با گروه کنترل از 38.2% به %15.8 کاهش یافته است، سنجش وسترن بلاتینگ همچنین نشان دهنده کاهش معنی دار بیان پروتئین پروآپوپتوتیک Bax متعاقب استفاده از عصاره تام و فلاونوییدی می باشد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق عصاره تام و فلاونوییدی گیاه سس دارای خاصیت نوروپروتکتیو در برابر افزایش گلوکز در محیط کشت می باشند، به نظر می رسد خواص درمانی این گیاه بتواند در کنترل و یا کاهش نوروپاتی های دیابتیک موثر واقع گردد.

زمینه و هدف: یکی از اختلالات شایع در محیط های کاری، فرسودگی شغلی است که می تواند بر احساس رضایت حرفه ای و سلامت جسمی - روانی افراد شاغل تاثیر منفی داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی و عوامل موثر بر آن در کارکنان شاغل در دانشکده های مختلف دانشگاه علوم پزشکی ایران سابق انجام شد.روش کار: در یک مطالعه مقطعی، 445 نفر از کارکنان دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی ایران سابق که در سال 1389 حداقل شش ماه در جایگاه فعلی سابقه کار داشتند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات فردی این افراد جمع آوری شد و جهت بررسی میزان فرسودگی شغلی، از پرسشنامه مازلاک - جکسون استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری و با در نظر گرفتن سطح معنی داری (p<0.05) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین نمره کلی خستگی هیجانی 13.13 (±9.8)، مسخ شخصیت 4 (±4.49) و کفایت شخصی 22.63 (±10.13) بود. در آنالیز واریانس، فرسودگی شغلی در بعد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت در کارکنان زن بالاتر از مردان بود. همچنین در کارکنان با سابقه کاری 10 سال و کمتر بیش از سایر کارکنان بود (p<0.05). خستگی هیجانی و مسخ شخصیت در افراد با مدرک تحصیلی فوق دیپلم از بقیه گروه ها بیشتر بود (p<0.05). در کارکنان دانشکده بهداشت نمره کفایت شخصی کمتر و نمره مسخ شخصیت بیش از بقیه دانشکده ها بود (p<0.05). در آنالیز رگرسیون، فقط سابقه کاری هم بستگی منفی با فرسودگی شغلی نشان داد.نتیجه گیری: به طور کلی فرسودگی شغلی در بعد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت در سطح پایین و در بعد کفایت شخصی در سطح بالا بود. کارکنان با سابقه کاری کمتر، سطح فرسودگی شغلی بالاتری را نشان دادند. به نظر می رسد کارکنان زن، کارکنان فوق دیپلم و نیز کارکنان بعضی دانشکده ها، استعداد بیشتری برای فرسودگی شغلی داشتند که باید ضمن علت یابی، توجه بیشتری در این زمینه به آنان مبذول گردد.

زمینه و هدف: اندومتریوز (Endometriosis) یک بیماری التهابی وابسته به استروژن و از شایع ترین بیماری های مزمن ژنیکولوژیک می باشد. علایم و عوارض بیماری می تواند بر پارامترهای روانی - اجتماعی تاثیر بگذارد و منجر به کاهش کیفیت زندگی مرتبط با سلامت شود. هدف ما از این مطالعه بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در مبتلایان به آندومتریوز می باشد.روش کار: این مطالعه مقطعی در مبتلایان به اندومتریوزیس مراجعه کننده به چند بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران با نمونه گیری غیرتصادفی انجام شد. کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در این بیماران با پرسشنامه اختصاصی کیفیت زندگی در بیماران اندومتریوز (Endometriosis Health Profile-30= EHP-30) که کیفیت زندگی بیماران را در ابعاد مربوط به درد، میزان کنترل، حمایت اجتماعی، عاطفی و خویشتن بینی اندازه گیری می کند بررسی شد. داده ها بعد از جمع آوری، وارد نرم افزار SPSS(15) شده و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: تعداد 100 بیمار مبتلا به آندومتریوز با میانگین سنی 39.5±7.54 سال در این مطالعه شرکت کردند. نمرات کیفیت زندگی در در ابعاد پرسشنامه اصلی EHP-30 بین 36.20 تا 46.73 و در پرسشنامه ضمیمه بین 34.85 تا 50.55 قرار داشت. بیشترین حوزه ای که تحت تاثیر بیماری قرار گرفته بود، حوزه روحی - روانی و بعد از آن حوزه درد در پرسشنامه اصلی و حوزه نازایی در پرسشنامه ضمیمه بود. کمترین حوزه متاثر شده از بیماری، خویشتن بینی یا self image بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر این است که کیفیت زندگی زنان مبتلا به اندومتریوز بویژه در ابعاد روحی روانی و درد کاهش یافته که نشان دهنده اهمیت پرداختن به کیفیت زندگی بیماران در کنار درمان های جسمی موجود می باشد.

مقدمه: استخوان سازی هتروتوپیک (Heterotopic ossification) به ایجاد استخوان در خارج سیستم اسکلتی اطلاق می شود. اندوسولفان (Endosulfan) یک سم آفت کش از خانواده ارگانوکلرین (organochlorine) است که در صورت ایجاد مسمومیت، علایم سمیت نورولوژیک آن غالب بوده و به صورت کاهش هوشیاری، تشنج منتشر و بحران صرعی (status epilepticus) تظاهر می کند. مواردی از وقوع استخوان سازی هتروتوپیک، به دنبال حوادث نورولوژیک و مسمومیت وجود دارد ولی بر اساس اطلاعات موجود، ایجاد این مشکل به دنبال مسمومیت با اندوسولفان تاکنون گزارش نشده است.معرفی بیمار: بیمار مرد 44 ساله ای است که به علت درد لگن و اختلال در راه رفتن مراجعه کرد. بیمار 4 ماه قبل به دنبال مسمومیت با سم اندوسولفان دچار تشنج مکرر و کاهش سطح هوشیاری در حد کما گردیده بود. در رادیوگرافی بیمار شواهد استخوان سازی هتروتوپیک مشاهده گردید.نتیجه گیری: با توجه مرگ و میر و ناتوانی بالای مسمومیت با اندوسولفان و با توجه به این که آنتی دوت (antidote) موثری برای آن وجود ندارد، محدودیت دسترسی به سم همراه با درمان فوری مسمومیت، شامل درمان ضد تشنج توصیه می شود.