با پیروزی انقلاب اسلامی و در پی تغییر و تحول در دانشگاه ها و موسسه های پژوهشی، تقریبا تمام مجله هایی که در سالهای قبل از انقلاب به نشر آثار علمی می پرداختند، از انتشار بازماندند. با پایان جنگ تحمیلی و توجه به فعالیتهای سازندگی در کشور، جامعه علمی دانشگاهی نیز فرصت یافت تا بستر مناسب تبادل دانسته های علمی را تقویت کند. نتیجه اینکه در فاصله ای نه چندان زیاد، تعداد قابل توجهی مجله علمی - پژوهشی در بسیاری از رشته های دانشگاهی منتشر شد. دو پیش نیاز اساسی برای نشر این نوع مجله ها (1) وجود هیات تحریریه های متشکل از اعضای هیات علمی با درجه های دانشگاهی دانشیار و استاد (2) و وجود مقاله های مبتنی بر تحقیق و تایید شده توسط داوران صاحب نظر، بود. در آن سالها رشته کتابداری و اطلاع رسانی فاقد این دو پیش نیاز برای نشر مجله علمی - پژوهشی بود. بر اساس آیین نامه دانشگاه ها، دستیابی به درجه دانشیاری و استادی تنها از طریق نشر مقاله در مجله های علمی - پژوهشی مصوب وزارت علوم میسر می شد؛ موردی که در حوزه کتابداری و اطلاع رسانی وجود نداشت.