حیات
سال:1387 | دوره:14 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: جوانان عمده ترین گروه در معرض خطر ایدز در سراسر دنیا می باشند و آموزش روش های پیشگیری، مهم ترین راه کاهش احتمال خطر آلودگی به ویروس ایدز (HIV) در بین آنان است. با توجه به افزایش روز افزون موارد HIV  و اهمیت آموزش در پیشگیری از آن، در این مطالعه اثر سه روش آموزش (توسط پزشک، همسالان و پمفلت) پیشگیری از ایدز بر آگاهی دانش آموزان دختر دبیرستانی ناحیه 3 آموزش و پرورش شهر کرمانشاه مورد مقایسه قرار گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه مقایسه ای تعداد 1500 دانش آموز دختر دبیرستانی (پایه سوم) به صورت طبقه ای تصادفی از 21 دبیرستان منطقه 3 آموزش و پرورش وارد مطالعه شدند. در هر مدرسه تقریبا 73 دانش آموز انتخاب و با استفاده از پرسشنامه، پیش آزمون برای آنان برگزار شد. از مجموع 1500 نفر، 498 نفر توسط پزشک عمومی، 502 نفر توسط همسالان و 500 نفر با استفاده از پمفلت ایدز (از انتشارات مشترک وزارت بهداشت و آموزش و پرورش) آموزش دیدند. 20 روز پس از اتمام آموزش، پس آزمون با استفاده از همان پرسشنامه به عمل آمد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS v. 11.5 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین سنی دانش آموزان 16.78±0.7 سال بود. آزمون تی زوج برای مقایسه میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در هر سه گروه مورد مداخله تفاوت معنادار داشت (p<0.001) میانگین تغییر نمرات قبل و بعد در گروه آموزش توسط پزشک (10.7±3.6) بیشتر از میانگین تغییر نمرات قبل و بعد آموزش توسط همسالان (8.8±3.4) و آن نیز بیشتر از پمفلت (7.3±3.9) بود و آزمون بون فرونی این تفاوت ها را از نظر آماری معنادار نشان داد (p<0.001).نتیجه‏گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، آموزش پیشگیری از ایدز توسط پزشکان در افزایش آگاهی دانش آموزان موثرتر می باشد.

زمینه و هدف: امروزه در بخش های ویژه برای برخی از بیماران به دلایل فیزیولوژیکی و بالینی متعددی از تهویه مکانیکی استفاده می شود؛ از آن جا که این بیماران دارای لوله داخل تراشه می باشند، به منظور افزایش اکسیژن رسانی به آنان، تمیز و باز نگه داشتن مجاری هوایی ساکشن لوله داخل تراشه الزامی می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر ساکشن لوله تراشه به دو روش سیستم باز و سیستم بسته بر علایم حیاتی بیماران بوده است.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، از میان بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان شریعتی 40 بیمار که ویژگی های ورود به مطالعه را داشتند، با روش نمونه گیری آسان انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از برگه ثبت اطلاعات استفاده شد که شامل مشخصات فردی بیماران، فشار خون سیستول و دیاستول، متوسط فشار خون شریانی، تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی بود. ساکشن لوله داخل تراشه بیماران به صورت تصادفی و فاصله زمانی حداقل90 دقیقه ، یک بار به روش سیستم بسته و یک بار به روش سیستم باز انجام یافت. قبل و بعد از ساکشن، کلیه بیماران به وسیله آمبوبگ و به مدت 2 دقیقه با اکسیژن 100 درصد هیپر اکسیژنه شدند. علایم حیاتی آنان قبل، 2 و 5 دقیقه بعد از ساکشن لوله تراشه به دو روش سیستم باز و بسته با کمک مانیتور زیمنس 6802 xi کنترل و ثبت شد. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون داده های تکراری با دو عامل تکرارپذیر مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که فشار خون سیستول، دیاستول و تعداد ضربان قلب بیماران در زمان های 2 و 5 دقیقه بعد از ساکشن به روش سیستم باز افزایش بیشتری نسبت به ساکشن به روش سیستم بسته داشته است (p<0.001). همچنین درصد اشباع اکسیژن خون شریانی در زمان های 2 و 5 دقیقه بعد از ساکشن به روش سیستم باز کاهش بیشتری نسبت به سیستم بسته داشته است (p<0.001). در این تحقیق در تعداد تنفس بیماران در زمان های 2 و 5 دقیقه بعد از ساکشن به روش سیستم باز نسبت به سیستم بسته تفاوت معناداری مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه‏گیری: بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که ساکشن به روش سیستم بسته نسبت به روش باز اختلال کمتری در علایم حیاتی ایجاد می کند. لذا به منظور دستیابی به ثبات و عدم اختلال در علایم حیاتی می توان ساکشن به روش بسته را به بخش های مراقبت ویژه پیشنهاد نمود.

زمینه و هدف: ناباروری موجب کاهش رضایت جنسی زنان نابارور می شود. این افراد بیان می کنند که عدم توانایی آن ها در بارور شدن، تاثیرات منفی قابل توجهی بر زندگی و به خصوص بر روابط جنسی آنان دارد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر مشاوره بر رضایت جنسی زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز بهداشت باروری ولی عصر (عج) شهر تهران می باشد.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مداخله ای با استفاده از گروه کنترل می باشد. 100 زن نابارور که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند، سپس به روش تخصیص تصادفی در دو گروه مشاوره و کنترل قرار گرفتند. پژوهش در دو مرحله پیش آزمون و پیگیری 3 ماه بعد انجام شد. در گروه مشاوره، مداخله طی 2 جلسه یک ساعته، با فاصله 1هفته و برای هر فرد به صورت جداگانه برگزار شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه مشخصات فردی و پرسشنامه رضایت جنسی (Sexual Satisfaction Questionnaire) بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون مجذور کای، من ویتنی یو و ویل کاکسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (سطح معناداری p<0.05 در نظر گرفته شده است).یافته ها: نتایج نشان داد که قبل از مداخله بین میزان رضایت جنسی زنان دو گروه مشاوره و کنترل، تفاوت آماری معناداری وجود نداشته است (p=0.401)، در صورتی که 3 ماه پس از مداخله تفاوت معناداری بین میزان رضایت جنسی زنان دو گروه مشاوره و کنترل مشاهده شد (p=0.019). همچنین، بین میزان رضایت جنسی زنان گروه مشاوره قبل و 3 ماه پس از مداخله نیز تفاوت آماری معناداری دیده شد (p=0.002).نتیجه گیری: مشاوره موجب افزایش رضایت جنسی زنان نابارور می شود.

زمینه و هدف: با توجه به نقش اساسی مراقبت خانواده محور در پرستاری کودکان، درک مشترک والدین و پرستاران از نیازهای والدین کودکان بستری در بیمارستان می تواند منجر به ارایه مراقبت با کیفیت بالاتر به کودک شود. هدف از این مطالعه مقایسه درک والدین و پرستاران از نیازهای والدین کودکان بستری در بیمارستان های کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه پیمایشی و از نوع مقطعی است. نمونه پژوهش شامل150 نفر از والدین حقیقی کودکان بستری و 80 نفر از پرستاران بود که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها «پرسشنامه نیازهای والدین کودکان بستری» (Kristjansdottir) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون های مجذور کای و من ویتنی یو استفاده شد.یافته ها: بنا بر نتایج مطالعه بین درک والدین و پرستاران از اهمیت نیازهای والدین تفاوت آماری معناداری (p=0.012) وجود داشت. هر دو گروه والدین و پرستاران، بیان کرده بودند که نیازهای والدین در بیمارستان، تا حدودی برآورده می شود. بین درک والدین و پرستاران از میزان برآورده شدن نیازهای والدین در بیمارستان، تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد (p=0.666). بر اساس درک هر دو گروه والدین و پرستاران، والدین برای برآوردن نیازهای خود در بیمارستان، به کمک احتیاج دارند. از نظر آماری بین درک والدین و پرستاران از میزان احتیاج والدین به کمک در برآوردن نیازهای خود در بیمارستان، تفاوت آماری معناداری وجود داشت (p=0.018).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد والدین و پرستاران، تمام نیازهای والدین را دارای اهمیت می دانند و بر اساس درک آن ها، کاستی هایی در تامین نیازهای والدین به چشم می خورد. لذا همکاری متقابل والدین و تیم مراقبتی - درمانی جهت تسریع روند بهبودی کودک بستری با توجه به نیازهای والدین، لازم و ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: با توجه به نقش مهم نوجوانان در آینده کشور و مشاهده نقایص موجود در اطلاعات دانش آموزان در مورد بهداشت بلوغ، بررسی حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزشی (سخنرانی- بسته آموزشی) بر آگاهی دختران در مورد بهداشت بلوغ در مدارس راهنمایی تحت پوشش پایگاه تحقیقات جمعیت دانشگاه علوم پزشکی تهران طراحی و اجرا شد.روش بررسی: طی یک مطالعه نیمه تجربی، 200 دانش آموز دختر از طریق نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه بود. به یک گروه از طریق ارایه بسته آموزشی و به گروه دیگر از طریق سخنرانی، طی دو جلسه دو ساعته، آموزش داده شد. مرحله دوم پژوهش، 6 هفته بعد انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید.یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه، میانگین نمره آگاهی بعد از آموزش نسبت به میانگین نمره قبل از آموزش، در هر دو گروه افزایش نشان داد (p=0.0001). همچنین میانگین نمره آگاهی بعد از آموزش، در گروه بسته آموزشی در مقایسه با گروه سخنرانی، بر اساس آزمون من ویتنی یو، افزایش معناداری را نشان داد (p<0.001). تفاوت میانگین نمرات آگاهی قبل و بعد از آموزش در دو گروه، مقایسه شد که در گروه بسته آموزشی به طور معناداری بیشتر از سخنرانی بود. مقایسه تفاوت نمرات هر دو گروه، قبل و بعد از آموزش نیز اختلاف معناداری را نشان داد (p<0.0001).نتیجه گیری: هر دو روش آموزشی، در ارتقای سطح آگاهی دانش آموزان، موثر بوده اند، اما مقایسه میانگین تفاضل نمرات در دو گروه، حاکی از موثرتر بودن روش بسته آموزشی نسبت به سخنرانی بوده است.

زمینه و هدف: رفتارهای بهداشتی نوجوانان بر سلامت آنان و سلامت و توسعه جامعه موثر است. پژوهش حاضر با هدف شناخت و مقایسه رفتارهای بهداشتی دختران نوجوان تحت سرپرستی مراکز شبانه روزی سازمان بهزیستی با دختران تحت سرپرستی خانواده در شهر تهران انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی و مقطعی نمونه مورد تحقیق 110 دختر نوجوان، شامل کل دختران تحت سرپرستی بهزیستی (55 نفر) و 55 نفر دختران تحت سرپرستی خانواده بودند که با افراد گروه اول در یک مدرسه تحصیل می کردند و به شکل تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (مجذور کای، آنالیز واریانس، من ویتنی و ویل کاکسون) و توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: بین میانگین نمره رفتارهای بهداشتی تغذیه (p<0.0003)، خواب و استراحت (p<0.001)، ورزش (p<0.0013) و بهداشت فردی (p<0.001) به تفکیک و میانگین نمره کل رفتارهای بهداشتی دختران تحت سرپرستی خانواده (112.3) با دختران تحت سرپرستی بهزیستی (87.8) اختلاف معناداری (p<0.001) دیده شد و آزمون های آماری بین میانگین نمره کل رفتارهای بهداشتی و متغیرهای مورد مطالعه به جز سن (p=0.01) واحدهای مورد پژوهش در گروه تحت سرپرستی خانواده ارتباط معناداری را نشان نداد.نتیجه گیری: نمره رفتارهای بهداشتی دختران تحت سرپرستی شبانه روزی از دختران تحت سرپرستی خانواده پایین تر بود که این امر نیازمند بررسی و برنامه ریزی آموزشی و بهداشتی جهت ارتقای رفتارهای بهداشتی و سلامت آنان می باشد.

زمینه و هدف: پایان شش ماهگی مناسب ترین زمان برای شروع تغذیه کمکی بعد از طی شش ماه تغذیه انحصاری با شیر مادر است و دریافت ناکافی مواد غذایی در این دوران می تواند منجر به سو تغذیه گردد. از آن جا که الگوی تغذیه تکمیلی شیر خواران تابع شرایط اجتماعی و فرهنگی جوامع می باشد ضروری است که این مساله در شرایط مختلف مورد بررسی قرار گیرد، لذا این تحقیق با هدف تعیین وضعیت تغذیه کمکی در کودکان 12-6 ماهه مراجعه کننده به درمانگاه های شهر ایلام در سال 1381 انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 364مادر کودک 12-6 ماهه مراجعه کننده به 10 مرکز بهداشتی درمانی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه حاوی چهار بخش مشخصات فردی مادر و کودک، وضعیت شیردهی (تعداد دفعات شیردهی، نوع شیر مصرفی)، غذای کمکی (سن شروع غذای کمکی، اولین غذای کمکی، شروع ترکیبی از چند غذا و منبع کسب اطلاعات از غذای کمکی) و عملکرد مادران در مورد نحوه دادن غذای کمکی بود که از طریق مصاحبه تکمیل می شد.یافته ها: نتایج نشان داد که رشد %84.8 کودکان در جاده سلامتی (وضعیت مطلوب و منحنی عمودی و موازی) است. %38 از کودکان فرزند اول بودند %49.1 از مادران غذای کمکی کودک 12- 6 ماهه خود را در پایان 6 ماهگی و %50.9 قبل از پایان شش ماهگی شروع کرده بودند. هم زمان با غذای کمکی %83.5 کودکان از شیر مادر تغذیه می شدند. اولین غذای کمکی در %40.8 نمونه ها لعاب برنج بود. در مورد نحوه دادن غذای کمکی، فاصله شروع یک غذای کمکی با غذای دیگر در %50.2 نمونه ها 4-3 روز بود و %80.8 در موقع دادن یک غذای جدید از یک قاشق شروع و تدریجا اضافه می نمودند. %64 مادران جهت جلب کودک برای خوردن غذای کمکی شکر، نمک و ادویه اضـافه نمی کردند. %75.8 غـذای کمکـی را با قاشـق و فنجـان می دادند و %92.9 از مادران حداکثر زمان نگه داری غذای پخته شده در یخچال را 24 ساعت می دانستند. منبع کسب اطلاعات راجع به نحوه دادن غذای کمکی در %65.4 موارد مراکز بهداشتی و در %0.5 از نمونه ها کتاب و جزوه بود.نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که بیش از نیمی از مادران بدون توجه به الگوی خاصی قبل از شش ماهگی تغذیه کمکی را شروع کرده اند، لذا به نظر می رسد با وجود ارایه برنامه های آموزشی به روش های معمول در درمانگاه های شهر ایلام هنوز هم در این مورد مشکلاتی وجود دارد. از این رو آموزش به مادران با روش های دیگر مانند فیلم یا نمایش توصیه می شود.

زمینه و هدف: مراقبت خانواده محور، یکی از اساسی ترین مفاهیم پرستاری کودکان می باشد که باعث حفظ تمامیت و یک پارچگی خانواده کودک و ارایه مراقبت منحصر به فرد به او و ارتقای سلامتی کودک و خانواده می شود. خانواده یکی از اجزای مهم ارایه مراقبت اختصاصی به کودک در هنگام بیماری است و انتظار می رود افراد خانواده در مراقبت از کودک در داخل یا خارج بیمارستان مهارت کافی داشته باشند. هدف این تحقیق شناخت نگرش مراقبان بهداشتی درمانی بیمارستان کودکان شهید مدنی خرم آباد نسبت به مشارکت والدین در مراقبت از کودکان بستری بوده است.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی و تحلیلی است. تعداد 169 نفر از مراقبان بهداشتی درمانی شاغل در بیمارستان کودکان شهید مدنی خرم آباد نمونه مورد مطالعه را تشکیل می دهند. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام یافت. پرسشنامه شامل ویژگی های جمعیت شناختی و نگرش مراقبان نسبت به مشارکت والدین در مراقبت از کودک بستری بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری میانگین، انحراف معیار، همبستگی پیرسون، تی تست و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین نمره نگرش افراد مورد مطالعه 92.28±12.55 بود و بر این اساس نگرش آن ها نسبت به نحوه مشارکت والدین در مراقبت از کودک بستری خثنی طبقه بندی می شود. بین وضعیت تاهل (p<0.04)، داشتن فرزند (p<0.04) و دانشجوی پرستاری بودن (نسبت به دانشجویان پزشکی) (p=0.04) با داشتن نگرش مثبت ارتباط معنادار دیده شد.نتیجه گیری: نگرش مراقبان بهداشتی درمانی نسبت به مشارکت والدین در مراقبت از کودکان بستری خثنی می باشد لذا باید نگرش دانشجویان در دوره تحصیل و کارکنان بهداشتی با شرکت در کلاس های آموزش مداوم اصلاح شده و مدیران با برگزاری دوره های آموزش مداوم و اصلاح دستورالعمل های ارایه خدمات بهداشتی درمانی به کودکان، و همچنین استفاده از مراقبان متاهل و دارای فرزند در بیمارستان های کودکان زمینه مشارکت بیشتر والدین در مراقبت از کودکان بستری را فراهم آورند.