شنوایی شناسی (Auditory and Vestibular Research)
سال:1388 | دوره:18 | شماره:1-2 (پیاپی 31-32) |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: علیرغم انبوه مقالات موجود پیرامون کودکان کم شنوا، مقالات معدودی به طور خاص به والدین و مشکلات فراروی آنان در پرورش کودکان کم شنوا پرداخته اند. در فرآیند رشد، اولین تعامل کودک با والدینش صورت می گیرد. در برنامه های مداخلات زودرس کیفیت تعامل و پرورش کودکان کم شنوا نقش موثری را در پیشرفت بعدی کودک کم شنوا ایفا می کند. هـدف این مقالـه بررسی جنبـه های مختلف پرورش فرزنـدان کم شنـوا از دیـدگاه های مختلف است.روش بررسی: در این مقاله به جنبه های مختلف پرورش فرزندان کم شنوا از دیدگاه مطالعات انجام یافته از بانک های اطلاعاتی Medline،Proquest  و Scopus و نیز کتاب های معتبر از سال 1984 تا 2009 پرداخته می شود.یافته ها: نقش های نیمه تخصصی والدین برای فرزندانشان فشاری مضاعف بر آن ها وارد می کند و دیگر جنبه های به همان اندازه پر اهمیت نقش آن ها را ـ به عنوان یک پدر و یک مادر ـ در پرورش فرزندانشان به شدت متاثر می کند. پرورش کودک کم شنوا با توجه به مسایل بسیاری از جمله نوع و میزان کم شنوایی، سن کودک و ویژگی های شخصیتی والدین، اثرات متفاوتی بر آن ها بر جا می گذارد.نتیجه گیری: پرورش کودک کم شنوا هم مشابه و هم متفاوت با پرورش هر فرزند دیگری است. هر جا تفاوتی هست، چالشی نیز هست. از این رو حمایت، پشتیبانی و مشاوره های کارشناسان و دیگر والدین در این راستا موردنیاز و بسیار ارزشمند است.

زمینه و هدف: در شنوایی شناسی بالینی ارزیابی هر گوش به طور جداگانه مستلزم اطلاع نسبت به کاهش بین گوشی است بنابراین هدف کلی از این پژوهش بررسی کاهش بین گوشی در مورد محرک گفتاری فارسی در افراد طبیعی 25ـ18 ساله می باشد.روش بررسی: پژوهش حاضر با استفاده از یک بررسی مقطعی ـ تحلیلی در 50 فرد هنجار 25ـ18 ساله با شنوایی طبیعی که شامل 25 زن و 25 مرد بود در دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت گرفت. در این بررسی آستانه دریافت گفتار با و بدون ارایه نویز با استفاده از روش نزولی ارزیابی می گردید سپس میزان کاهش بین گوشی برای کلمات اسپوندایک فارسی با استفاده از گوشی رو گوشی TDH-39 محاسبه می گردید.یافته ها: در این پژوهش میانگین کاهش بین گوشی گفتاری 53.06±3.25 دسی بل به دست آمد. بین میانگین کاهش بین گوشی گفتاری در زنان (52.24±3.40dB) و مردان (53.88±2.93) اختلاف معنی داری مشاهده نشد (p>0.05). کمترین مقدار کاهش بین گوشی گفتاری در زنان و برابر 45 دسی بل به دست آمد و بیشترین مقدار کاهش بین گوشی گفتاری در مردان و برابر 60 دسی بل بود. در ضمن مشخص گردید زبان مادری نیز روی میزان کاهش بین گوشی گفتاری تاثیر ندارد.نتیجه گیری: در ارزیابی های گفتاری فارسی کمترین میزان کاهش بین گوشی گفتاری را می توان 45 دسی بل در نظر گرفت ولی برای تعمیم نتایج نیاز به بررسی در تعداد نمونه های بیشتر می باشد

زمینه و هدف: آگاهی واجی و سرعت نامیدن خودکار بخشی از دانش زبانی فرد هستند. نتایج تحقیقات در جوامع مختلف و زبان های گوناگون نشان می دهد که بین آگاهی واجی و سرعت نامیدن خودکار با نمره خواندن ارتباط وجود دارد. این پژوهش با هدف بررسی وجود ارتباط آگاهی واجی و سرعت نامیدن خودکار با نمره خواندن در زبان فارسی انجام شده است.روش بررسی: در این پژوهش مقطعی، توصیفی ـ تحلیلی 130 دانش آموز پسر پایه اول ابتدایی به طور تصادفی انتخاب شدند. آن ها از نظر بهره هوشی، بینایی و شنوایی هنجار بودند و همچنین از رشد طبیعی زبان برخوردار بودند. از این کودکان آزمون های آگاهی واجی، سرعت نامیدن خودکار و خواندن گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی استفاده شد.یافته ها: ارتباط بین آگاهی واجی و سرعت نامیدن خودکار با نمره خواندن معنی دار است (p<0.0001). ضریب همبستگی پیرسون آگاهی واجی مستقیم و برابر 0.86 بود. ضریب همبستگی بین زمان سرعت نامیدن خودکار و نمره خواندن معکوس است، یعنی هر چه نمره خواندن بهتر بود، زمان سرعت نامیدن خودکار کم تر می شد که برابر -0.87 بود. در بررسی ارتباط هر یک از متغیرهای فوق با نمره خواندن در حضور دو متغیر دیگر نیز معنی دار بود (p<0.0001).نتیجه گیری: این پژوهش نشان می دهد بین آگاهی واجی و سرعت نامیدن خودکار با خواندن در کودکان فارسی زبان همانند سایر زبان ها ارتباط وجود داشته و با تقویت این مهارت ها می توان بر توانایی کودک در خواندن افزود.

زمینه و هدف: امروزه بررسی کیفیت زندگی بیماران از جمله مبتلایان به اختلال صوت با ابزارهای مبتنی بر بیمار متداول شده و در نظام سلامت، مرجع تصمیم گیری های بالینی محسوب می شود. این پژوهش برای اولین بار و با هدف مقایسه ویژگی های ادراکی صوت از نظر آسیب شناس گفتار و زبان و بزرگسالان مبتلا به اختلال صوت و دارای صوت بهنجار می پردازد.روش بررسی: سی بزرگسال مبتلا به اختلال صوت و سی بزرگسال دارای صوت بهنجار همگن از نظر سن، جنس و شرایط شغلی ارزیابی شدند. ویژگی های ادراکی صوت از دیدگاه آسیب شناس گفتار و زبان به وسیله نیمرخ جامع ارزیابی شنیداری ـ ادراکی صوت و از دیدگاه فرد بزرگسال به وسیله پرسش نامه شاخص معلولیت صوت بررسی و مقایسه گردید. تحلیل داده ها با آزمون های من ویتنی و ویلکاکسون انجام شد.یافته ها: اختلاف میانگین امتیاز کل و امتیاز هر یک از شاخص های معلولیت صوت میان افراد مبتلا به اختلال صوت و صوت بهنجار معنی دار بود (p<0.01). مقایسه میانگین امتیاز کل و امتیاز شاخص های شنیداری ـ ادراکی صوت، غیر از شاخص های زیر و بمی و سرعت، نیز بین دو گروه معنی دار بود (p<0.01). بررسی همبستگی ها در مبتلایان به اختلال صوت، همبستگی ضعیفی (r=0.34) بین امتیاز شاخص معلولیت صوت و شاخص های شنیداری ـ ادراکی نشان داد.نتیجه گیری: مبتلایان به اختلال صوت مشکل صوتی خود را متفاوت و شدیدتر از متخصص ارزیابی می کنند که بیانگر تاثیرات جسمی، روانی و اجتماعی اختلال بر بیمار می باشد. این پژوهش تایید می کند ارزیابی صوت توسط بیمار باید بخشی از ارزیابی های متداول در اختلال صوت باشد.

زمینه و هدف: پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی از ساکول و عصب دهلیزی تحتانی منشا می گیرند. از آنجایی که بیماری منیر عملکرد ساکول را تحت تاثیر قرار می دهد، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه میزان درصد وقوع و زمان نهفتگی موج p13 و n23 در سه گروه مبتلابان به منیر با علامت و بی علامت و هنجار انجام شده است.روش بررسی: این تحقیق روی 42 نفر شامل 19 بیمار مبتلا به منیر با علامت، 11 بیمار مبتلا به منیر بی علامت و 12 فرد هنجار با میانگین سنی 40.48 سال انجام شد و امواج با ارایه محرک تن برست 500 هرتز با شدت 120 دسی بل peSPL ثبت شدند. سپس درصد وقوع و زمان نهفتگی امواج در سه گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.یافته ها: میزان درصد وقوع امواج به طور معنی داری در مبتلایان به منیر با علامت (%52.6) نسبت به مبتلایان به منیر بی علامت (%90.9) و افراد هنجار (%100) کمتر بود (p<0.05). اختلافی بین مبتلایان به منیر بی علامت و افراد هنجار مشاهده نشد. میانگین زمان نهفتگی امواج در بین سه گروه مورد بررسی اختلاف معنی داری نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: احتمالا تاثیر روش های درمانی اعمال شده در مبتلایان به منیر سبب بازگشت مجدد عملکرد طبیعی ساکول شده و پتانسیل های دهلیزی حذف شده در مبتلایان به منیر پس از درمان، دوباره مشاهده می شود. به نظر می رسد به دلیل درگیری گوش داخلی و سالم ماندن عصب در بیماری منیر زمان نهفتگی تغییر نمی کند. با توجه به نتایج حاصله می توان از این پتانسیل ها برای ارزیابی بیماران مبتلا به منیر و پایش روند درمانی آن ها بهره گرفت.

زمینه و هدف: از آنجا که در بسیاری از اختلالات گفتار و زبان، سرعت حرکات تکراری و متناوب دهان یعنی دیادوکوکینزیس کاهش یافته است این طور تصور شده است که بین سرعت دیادوکوکینزیس و سرعت گفتار ارتباط وجود دارد. البته این مورد توسط برخی محققان مطرود قلمداد شده است و این ارتباط همچنان نامشخص است. از این رو هدف از انجام این پژوهش این است که مشخص شود آیا اساسا چنین ارتباطی بین سرعت دیادوکوکینزیس و سرعت گفتار و خواندن در افراد طبیعی وجود دارد؟روش بررسی: این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی روی 100 نفر از دانش آموزان دختر پایه دوم شهر تهران انجام شد. مهارت خواندن و سرعت گفتار و حرکات متناوب دهان در آزمودنی ها بررسی گردید. برای ثبت و اندازه گیری زمان از نرم افزار Cool Edit استفاده شد. برای توصیف داده ها آمار توصیفی و برای تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون t زوجی به کار گرفته شد.یافته ها: در تکالیف دیادوکوکینزیس میانگین زمان تولید تک هجایی های /tâ/،/pâ/  و /kâ/ به ترتیب 4.10، 4.15 و 4.74 بود و میانگین سرعت خواندن 3.1 هجا در ثانیه و سرعت گفتار آزاد 2.8 هجا در ثانیه بود. بین سرعت گفتار آزاد و تکالیف دیادوکوکینزیس ارتباطی یافت نشد. اما بین سرعت خواندن و برخی از تکالیف دیادوکوکینزیس (p=0.03) /kâ/ و (p=0.00) /pâtâkâ/ ارتباط معنی داری مشاهده شدنتیجه گیری: به نظر می رسد می توان از تکالیف دیادوکوکینزیس مرتبط برای افزایش سرعت خواندن استفاده نمود. سرعت دیادوکوکینزیس دولبی در تک هجایی ها بالاترین سرعتی است که می توان در طی درمان انتظار داشت.

زمینه و هدف: متعاقب محرومیت زود هنگام بینایی، شبکه عصبی درگیر در پردازش اطلاعات فضایی شنوایی سازماندهی مجدد عمیقی را نشان می دهد. به منظور بررسی این فرآیند، پتانسیل های وابسته به رخداد، اطلاعات دقیقی در زمینه الگوهای زمانی فعالیت عصبی همراه با فرآیندهای درکی و شناختی فراهم می نمایند. در مطالعه حاضر مقایسه زمان نهفتگی و دامنه پتانسیل P300 شنوایی در افراد بینا و نابینای زود هنگام انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، پتانسیل P300 شنوایی به روش تحریک متفاوت با استفاده از دو محرک تن برست 1000 و 2000 هرتز در 40 نفر بینا و 19 فرد نابینای زود هنگام در محدوده سنی 25ـ18 سال ثبت شد.یافته ها: میانگین زمان نهفتگی پاسخ P300 افراد نابینای زود هنگام کم تر از افراد بینا به دست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p=0.00) اما میانگین دامنه پاسخ P300 در دو گروه تفاوتی نشان نداد (p>0.05).نتیجه گیری: کاهش زمان نهفتگی پتانسیل P300 در افراد نابینای زود هنگام در مقایسه با افراد بینا نشان می دهد که احتمالا پردازش خودکار و طبقه بندی اطلاعات در افراد نابینا به دنبال جبران حسی سریع تر است و به نظر می رسد به دلیل ساخت پذیری عصبی سرعت پردازش و توجه شنوایی در افراد نابینا بیش تر است.