علوم پزشکی رازی
سال:1384 | دوره:12 | شماره:45 |تعداد مقالات:30

در هر سال نزدیک به 7500 مورد بیماری جدید هوچکین در ایالات متحده امریکا شناخته می شود. این بیماری از جمله تومورهایی است که تقریبا 75% بیماران مبتلا به آن با شیمی درمانی و رادیوتراپی پیش رفته بهبود می یابنــد. هدف از ایــن مطالعـه افزودن بر اطلاعات موجود در مورد بیماری، استفاده از روش های درمانی مختلــف و تعییــن میزان بقای کلی 5 و 10 ساله بوده است. این مطالعه گذشته نگر به روش توصیفی ـ تحلیلی ـ مقطعی روی بیماران مبتلا به هوچکین در مرکز آموزشی درمانی قاضی طباطبایی تبریز انجام شد. اطلاعات مورد نظر از پرونده های بیماران خارج گردید و میزان پاسخ به درمان، میزان بقای عاری از بیماری (Disease Free Survival=DFS) و میزان بقای کلی (Overall Survival=OS) محاسبه شـد و داده ها با استفاده از نرم افزار 10 SPSS و آزمون Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده 121 بیمار (67%) مرد و 59 بیمار (33%) زن بودند. سن بیماران با میانگین 1/17 ± 8/31 سال عامل تاثیرگذار بر میزان بقا نبود. وجود توده در گردن (40%) از شایع ترین شکایت های بیماران در زمان مراجعه بود که اغلب در مرحله III قرار داشتند و (MC) Mixed Cellularity با 2/47% بیش ترین زیر گروه هیستولوژیکی را تشکیل می داد. رژیم شیمی درمانی ABVD با 6/37% روش درمانی شایع به کار رفته با بالاترین میزان بازگشت (Remition) بود. میزان بقای کلی 5 ساله 65% و میزان بقای کلی 10 ساله 3/61% به دست آمد. در این مطالعه بیمارانی که تحت درمان با شیمی درمانی بودند بیش از سایر روش های درمانی (7/52%) بازگشت کامل داشتند و بیماران درمان شده با رژیم های دارویی ABVD و MOPP-C به ترتیب میزان بقای 5 و 10 ساله بالایی را نشان دادند. در نهایت می توان گفت که تشخیص زودرس، ارزیابی به موقع بیماران و استفاده از روش صحیح درمانی میزان بقای خوبی را برای بیماران فراهم می کند.

آنمی فانکونی، شایع ترین شکل آنمی آپلاستیک ارثی است که با نارسایی پیش رونده مغز استخوان، ناهنجاری های مادرزادی و استعداد ابتلا به بدخیمی مشخص می شود. شایع ترین ناهنجاری در آن ها به ترتیب شیوع عبارت است از: ناهنجاری های اسکلتی، پیگمانتاسیون پوستی، کوتاهی قد، میکروسفالی، اختلالات کلیوی و دستگاه تناسلی. عوارض این بیماری شامل لوکمی (به علت نقص در ترمیم DNA که در حدود 10% بیماران دیده می شود)، تومورهای کبدی (در 5% آن ها) و سرطان های دیگر (در 5% موارد) است. در این مطالعه، علاوه بر بررسی بالینی و رادیولوژیک کودکان مبتلا به آنمی فانکونی، میزان بقا و عوامل موثر بر آن و عوارض ناشی از بیماری نیز تعیین گردید. این پژوهش به صورت یک مطالعه مقطعی ـ تحلیلی گذشته نگر روی 36 کودک مبتلا به آنمی فانکونی که از سال 1364 تا پایان سال 1381 به بیمارستان کودکان حضرت علی اصغر(ع) مراجعه کرده بودند، انجام شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. برای تعیین میزان بقا از روش جدول عمر (life table) و برای مقایسه میزان بقا در تحلیل 2 متغیره از آزمون log rank استفاده شد. براساس نتایج به دست آمده شایع ترین ناهنجاری، ناهنجاری اسکلتی و پس از آن به ترتیب پیگمانتاسیون پوستی، کوتاهی قد، ناهنجاری های کلیوی، میکروسفالی و اختلالات دستگاه تناسلی کودکان پسر بود. میزان بقای 5 ساله مبتلایان 80% و بقای 10 ساله 71% بود. در تحلیل 2 متغیره، سن زمان تشخیص، ارتباط معنی داری با بقا داشت (P=0.006). شیوع اختلالات کلیوی در پژوهش حاضر بیش تر و در مقابل فراوانی نسبی کوتاهی قد، میکروسفالی، اختلالات پیگمانتاسیون پوستی و دستگاه تناسلی کودکان پسر، کم تر از سایر مطالعات بوده است. از نتایج قابل توجه در پژوهش حاضر، عدم بروز بدخیمی در مبتلایان بود.

بیماری دیابت شیرین یکی از مهم ترین بیماری های مستعد کننده جهت ابتلا به عفونت های فرصت طلب از جمله پارازیت های روده ای است. از آن جا که شیوع آلودگی بیماران دیابتی به انگل های روده ای تقریبا ناشناخته می باشد و تعیین روش درمان یا پیش گیری در این گروه از بیماران مشخص نیست، مطالعه حاضر با هدف بررسی حساسیت و شیوع عفونت های انگلی روده ای در بیماران دیابتی در 2 شهرستان کرج و ساوجبلاغ از استان تهران صورت گرفت و با گروه سالم (شاهد) مقایسه گردید. در این مطالعه توصیفی و مقایسه ای 500 نمونه مدفوع که شامل 250 نمونه مربوط به گروه شاهد (158 نفر زن و 92 نفر مرد) و 250 نمونه مربوط به گروه بیماران دیابتی (159 نفر زن و 91 نفر مرد) بود با روش های معمول آزمایشگاهی از تیرماه 1380 تا 1381 جمع آوری شد. روش تغلیظ فرمالین ـ اتر برای جست وجوی تمام انگل های روده ای و رنگ آمیزی اسید فست تغییر یافته برای تشخیص اووسیست کریپتوسپوریدیوم و سایر انگل های گروه کوکسید یا به کار برده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که بیماران دیابتی از نظر آلودگی به انگل های روده ای در مقایسه با گروه سالم (شاهد) متفاوت بوده به طوری که در گروه بیماران 39 مورد (6/15%) و در گروه شاهد 25 مورد (10%) آلودگی داشتند و در مورد کریپتوسپوریدیوم که یک انگل فرصت طلب می باشد، این تفاوت معنی دار بوده است (05/0 >P). در گروه بیماران حداقل 1 مورد انگل روده ای مشاهده شد که عبارت بودند از: ژیاردیالامبلیا 9 مورد (6/3%)، آنتامباکلی 9 مورد (6/3%)، کریپتوسپوریدیم 6 مورد (4/2%)، بلاستوسیتس هومنیس 6 مورد (4/2%)، یودامبابوچیپلی 2 مورد (8/0%)، آسکاریس لومبریکوئیدس 2 مورد (8/0%)، هیمنولپیس نانا 2 مورد (8/0%)، کیست 4 هسته ای 1 مورد (4/0%)، اندولیماکس نانا 1 مورد (4/0%) و تریکوموناس هومنیس 1 مورد (4/0%).

در این مطالعه توصیفی و گذشته نگر که طی 10 سال انجام شد، فراوانی سینوزیت و رابطه آن با آسم (هیپراکتیویتی راه های هوایی) در 72 کودک 16-2 ساله که با تشخیص آسم در بخش کودکان بیمارستان رسول اکرم (ص) بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. التهاب سینوس در 52 کودک مبتلا به آسم (2/73%) براساس گرافی سینوس تشخیص داده شد که شایع ترین سینوس درگیر سینوس ماگزیلا (7/32%) و شایع ترین یافته در گرافی واترز افزایش ضخامت مخاط بیش از 6 میلی متر در سینوس ماگزیلا (8/58%) بود. در 5/38% از کودکان مبتلا به آسم با گرافی غیرطبیعی سینوس (سینوزیت)، هیچ علامت بالینی به نفع سینوزیت باکتریال وجود نداشت (3/1 موارد). شایع ترین علامت بالینی سینوزیت باکتریال در کودکان مبتلا به آسم، ترشــح چرکــی مــداوم بینــی بود (7/40%). در تحقیق حاضر بین وجود یا عدم وجود التهاب سینوس (براساس گرافی) در کودکان مبتلا به آسم با شدت و تعداد حملات آسم اختلاف آماری معنی داری به دست نیامد (05/0 P>) بنابراین پیشنهاد می شود تجویز آنتی بیوتیک در کودکان مبتلا به آسم با گرافی غیرطبیعی سینوس، تنها در مواردی که نشانه های بالینی سینوزیت باکتریال و عدم پاسخ به درمان های معمول آسم وجود دارد صورت گیرد زیرا التهاب سینوس در این کودکان ممکن است ناشی از سینوزیت هیپرپلاستیک ائوزینوفیلیک مزمن (Chronic hyperplastic eosinophilic sinusitis) باشد که ناشی از التهاب و نه عفونت است.

هدف از این پژوهش مقایسه عادت های غذایی دانش آموزان دبستانی مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش تحرکی یا (Attention deficit hyperactivity disorder) ADHD  با نمونه های سالم بوده است. در این مطالعه مورد ـ شاهدی برای 400 دانش آموز (200 پسر و 200 دختر) پرسش نامه های فردی (تن سنجی، بسامد خوراک و وضعیت اجتماعی و اقتصادی خانوار) تکمیل شد و آزمون های روان شناسی (Scoring) صورت گرفت که تعیین شدت اختلال توسط روان شناس هم کار طرح انجام شد. یافته های طرح نشان داد که بین سطح سواد و شغل والدین با شدت اختلال ADHD رابطه آماری معنی داری وجود دارد و با افزایش سطح سواد و تخصصی شدن شغل مادر شدت عارضه کاهش می یابد (P<0.01). سابقه آلرژی های غذایی در نمونه های مبتلا به ADHD شدید 5/2 برابر سایر کودکان تحت بررسی بوده است (P<0.05). از سوی دیگر عادت به مصرف صبحانه در کاهش میزان اختلال موثر بوده که این رابطه در پسران مشاهده شد(P<0.01) . با افزایش مقدار شکر مصرفی روزانه شدت عارضه ADHD در دختران بالاتر رفته بود(P<0.001)  اما در کل نمونه ها و پسران این رابطه از نظر آماری معنی دار نبود (P=0.05). نوشیدن چای بیش از 3 فنجان در روز با شدت اختلال در پسران در ارتباط بوده است (P<0.05). مصرف مواد غذایی حاوی سالسیلات ها، رنگ ها و افزودنی های خوراکی با شدت اختلال در کودکان رابطه آماری معنی داری را نشان نداد. با توجه به یافته های تحقیق می توان چنین گفت که عدم خوردن صبحانه و داشتن سابقه آلرژی های غذایی در تشدید اختلال ADHD نقش دارند. در دختران مبتلا به درجه های شدیدتر ADHD مقدار دریافت روزانه شکر بیش از سایر نمونه ها بود و آگاهی والدین و تخصصی تر بودن شغل آن ها در کاهش اختلال موثر بوده است بنابراین آموزش والدین و آموزگاران در مورد مصرف صبحانه و نیز توجه به حساسیت های غذایی کودکان و میزان دریافت قند، شکر و شیرینی ها باید مورد توجه قرار گیرد.

(H.I) Harlequin Ichthyosis یک فرم شدید ایکتیوز اریترودرمیک است که موجب می شود تا نوزاد ظاهر عجیب و منحصر به فردی در زمان تولد داشته باشد. ظاهر پوست و ماهیت کشنده بیماری سبب شده است تا تحت عنوان جنین دلقکی (Harlequin Fetus) نام گذاری شود اما از آن جا که امروزه بقای برخی از مبتلایان امکان پذیر است عنوان H.I مناسب تر به نظر می رسد. شیوع بیماری 1 در 300000 مورد ذکر شده و الگوی وارثتی آن اتوزوم مغلوب می باشد اما جهش اتوزوم غالب جدید نیز در خانواده های سالم دیده شده است. پیش آگهی بیماری بسیار بد بوده و در اغلب موارد نوزاد طی چند ساعت تا چند روز پس از تولد فوت می کند. بارزترین نکته پاتولوژیک در بیوپسی پوست این نوزادان هایپرکراتوز می باشد. در این مقاله 2 مورد از بیمارانی که فرزندان اول و دوم از 1 خانواده بودند، معرفی می شوند. پدر و مادر این بیماران نسبت فامیلی (دختر عمه ـ پسر دایی) داشتند و نوزاد اول چند لحظه پس از تولد و دومی در سن 1 روزگی فوت کرد.

خون ریزی فوق مشیمیه ای از عوارض جدی جراحی های داخل چشمی از جمله اسکلرال باکلینگ است که اثرات زیادی بر نتیجه جراحی و سرانجام بینایی بیمار دارد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع خون ریزی فوق مشیمیه ای حین عمل اسکلرال باکلینگ و عوامل خطر بروز آن در مجتمع رسول اکرم (ص) طی سال های 77-1368 بوده است. در این مطالعه مورد ـ شاهدی ( Case-control) اطلاعات به روش گذشته نگر و با استفاده از پرونده های بیمارستانی گردآوری شد و 504 چشم از 488 بیمار که برای درمان جداشدگی رگماتوژن شبکیه تحت عمل اسکلرال باکلینگ قرار گرفته بودند، بررسی شدند. از این تعداد 161 بیمار زن (33%) و 327 بیمار (67%) مرد بودند و میانگین سنی بیماران 9/20 ± 1/43 سال بود. در 12 مورد خون ریزی فوق مشیمیه ای رخ داده بود که شیوع آن 4/2% محاسبه شد. تعداد بیمارانی که دچار خون ریزی فوق مشیمیه ای در همان چشم یا چشم مقابل شده بودند به طور معنی داری در بیماران گروه مورد از شاهد بیش تر بود (7/16%، 6/0%، 005/0= P) و نسبت شانس برای عامل ذکر شده 96/19 محاسبه گردید. در رابطه با جنس، سابقه دیابت، فشار خون، سکته مغزی، بیماری های قلبی ـ ریوی، سابقه تروما، سابقه بیماری های چشمی، سابقه جراحی های چشمی، نوع بیهوشی، استفاده از باند و میزان نزدیک بینی، 2 گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری با هم نداشتند (P>0.05). به طور کلی می توان گفت که سن بالا و سابقه بروز خون ریزی فوق مشیمیه ای در همان چشم یا چشم مقابل عوامل خطر در بروز خون ریزی فوق مشیمیه ای حین عمل اسکلرال باکلینگ می باشند.

ایجاد آسودگی برای بیماران، اساس مراقبت پرستاری است و پیامدی با ارزش از اقدامات پرستاری محسوب می شود. شناسایی مفاهیم آسودگی و ایجاد آسایش برای بیمار از اهمیت فراوانی برخوردار می باشد. این مقاله بخشی از یک تحقیق کیفی با رویکرد نظریه پایه (گراندد تئوری) است که به منظور کاوش و توصیف تجربه ها و دیدگاه بیماران بستری درباره آسودگی و ناآسودگی صورت گرفت و تعداد 31 بیمار زن و مرد که در بخش های داخلی، جراحی و ارتوپدی بستری بودند در این مطالعه شرکت کردند. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار (Semi-structure) و مشاهدات و یادداشت های در عرصه از 5 مرکز آموزشی درمانی جمع آوری شد. در این مقاله درون مایه هایی (Theme) که حاصل تجربه و دیدگاه بیماران از مساله پرستار آسودگی بخش می باشد، مورد بحث قرار گرفته و شامل مطالب مربوط به در دسترس بودن، پاییدن، برخورد انسانی و توجه به راحتی جسمی بوده است. یافته های این مطالعه برای شناخت بیش تر پرستاران از بیماران و نیازهای آن ها و آن چه که درک آن ها از آسودگی در بیمارستان است کمک کننده می باشد. این امر ممکن است به طور غیر مستقیم در طراحی، اجرا و ارزیابی اقدامات مناسب پرستاری موثر باشد.

پنومونی شایع ترین عفونت کشنده دستگاه تنفسی است که در سال بیش از 000/000/2 کودک زیر 5سال در اثر ابتلا به این بیماری می میرند و حدود 75-70% این مرگ ها در شیرخواران رخ می دهد. ناکافی بودن آگاهی و اطلاعات مادران در زمینه پنومونی شیرخواران و اقدامات لازم در زمان ابتلای شیرخوار به پنومونی موجب می شود تا با رفتار نادرست خود سبب تشدید بیماری فرزند خود شوند. این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی با گروه شاهد بود با هدف تعیین اثر برنامه مراقبتی طراحی شده بر وضعیت بالینی شیرخواران مبتلا به پنومونی در مرکز طبی کودکان شهر تهران انجام شد. بدین منظور مادران 66 شیرخوار 12-1 ماهه مبتلا به پنومونی که در مرکز طبی کودکان بستری شده بودند با توجه به مشخصات مورد نظر برای واحدهای پژوهش و روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در 2 گروه آزمون و شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه و 1 فهرست بود و مداخله در گروه آزمون به صورت اجرای نظری و عملی برنامه مراقبتی طراحی شده در منزل، با توجه به عملکرد مادر و نقاط ضعف و نیازهای او صورت گرفت و گروه شاهد نیز از روند معمولی مراقبت برخوردار بودند. وضعیت بالینی شیرخواران مبتلا به پنومونی طی اندازه گیری های مکرر در مراحل قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرارگرفت. بررسی شاخص های سرفه، دفع خلط، کاهش اشتها، نامنظم بودن الگوی تنفس و تب بالای 38 درجه سانتی گراد با آزمون تی مستقل دراندازه گیری های مکرر شاخص های تعداد تنفس، تعداد ضربان نبض و درجه حرارت صورت گرفت که در مرحله بعد از انجام شدن مداخله، در بین 2 گروه آزمون و شاهد با آزمون آنالیز و واریانس از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان داد (P<0.05)، با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان گفت که به کار بردن برنامه مراقبتی طراحی شده بر بهبود وضعیت بالینی شیرخواران مبتلا به پنومونی در نمونه های مورد مطالعه تاثیر چشم گیری داشت.

داروهای مهار کننده (ACE (Angiotensin Converting Enzyme  مانند کاپتوپریل یک عامل مقاومت در مقابل اثر اریتروپوییتین محسوب می شوند و از آن جا که این گروه دارویی درمان انتخابی در بسیاری از موارد فشار خون بالا به شمار می روند، مطالعه بیش تر در رابطه با تاثیر آن بر اثربخشی اریتروپوییتین از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. در این مطالعه که روی 19 بیمار تحت همودیالیز مزمن صورت گرفت، بیماران به 2 گروه تقسیم شدند و برای 9 نفر کاپتوپریل با دوز پایین (روزانه 25/6 میلی گرم) و 10 نفر با دوز بالا (3 بار در روز هر بار 25 میلی گرم) تجویز شد. در زمان شروع مصرف دارو و در تمام طول مطالعه در هیچ یک از بیماران روند حاد عفونی، التهابی، فقر آهن و سایر علل کم خونی وجود نداشت. بیماران به مدت 3 ماه پی گیری شدند و هماتوکریت قبل از شروع درمان، در پایان ماه اول، دوم و سوم اندازه گیری شد. دوز اریتروپوییتین دریافتی در طول مدت 3 ماه ثابت بود. جهت تحلیل داده ها از آزمون های ویلکاکسون و من ـ ویتنی در سطح معنی داری 5% استفاده شد. براساس نتایج به دست آمده میانگین تغییرات هماتوکریت در گروه دریافت کننده کاپتوپریل با دوز پایین نسبت به هماتوکریت پایه در ماه اول 1/1 با انحراف معیار 07/3 (325/0= P)، در ماه دوم 46/1 با انحراف معیار 42/3 (27/0= P) و در ماه سوم 9/0 با انحراف معیار 44/4 (495/0= P) بود که از نظر آماری تغییرات معنی داری وجود نداشت. میانگین تغییرات هماتوکریت در گروه دریافت کننده کاپتوپریل با دوز بالا نسبت به هماتوکریت پایه در ماه اول45/1 با انحراف 76/3 (261/0= P) در ماه دوم 40/1 با انحراف معیار 76/4 (528/0= P) و در ماه سوم 87/0 با انحراف معیار 79/4 (838/0= P) به دست آمد که در این گروه نیز هیچ یک از تغییرات از نظر آماری معنی دار نبوده است. به عنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت که به نظر می رسد کاپتوپریل در دوزهای پایین و بالای درمانی، میزان هماتوکریت در بیماران همودیالیزی دریافت کننده اریتروپوییتین سنتتیک را کاهش نمی دهد.

تعداد زیادی از کودکان در سنین مدرسه در کشورهای در حال توسعه با مشکلات تغذیه ای و بهداشتی از جمله آلودگی به انگل های روده ای روبه رو بوده و بسیاری از این کودکان سابقه PEM و سایر کمبودهای تغذیه ای مانند کمبود ید، ویتامین A و آهن را دارا می باشند. این شرایط با آلودگی به کرم های انگلی که اغلب در بین کودکان مدرسه ای رایج است و بر رشد و تکامل و پیشرفت تحصیلی آن ها اثر نامساعدی دارد بدتر می شود. آلودگی های انگلی با اختلال در عمل کرد شناختی و نیز با بعضی از شاخص های آموزشی مانند غیبت، ثبت نام، خسته شدن و افت تحصیلی در ارتباط هستند بنابراین به نظر می رسد که آلودگی های انگلی و سو تغذیه مانع بزرگی در پیش رفت کودکان در این سنین باشد. به منظور مطالعه ارتباط بین آلودگی های انگلی با سو تغذیه، تعداد 555 دانش آموز دوره ابتدایی شهر رباط کریم انتخاب شدند و با استفاده از روش مشاهده مشارکتی و مصاحبه مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تعیین آلودگی های انگلی از روش آزمایش فرمالین ـ اتر و برای تعیین آلودگی به اکسیور از روش اختصاصی آزمون اسکاچ و جهت ارزیابی وضع تغذیه دانش آموزان از اندازه گیری های تن سنجی استفاده شد. هم چنین جهت متغیرهای مخدوش کننده سوالاتی در پرسش نامه ای به طور جداگانه مطرح گردید که توسط والدین دانش آموزان پاسخ داده می شد. براساس نمایه قد برای سن، 5/6% از دانش آموزان دچار سو تغذیه زمان گذشته و 6/9% دچار سو تغذیه در زمان حال بودند. در این بررسی میزان آلودگی های انگلی روده ای در دانش آموزان در آزمایش فرمالین ـ اتر 6/49% به دست آمد که در 23% موارد انگل پاتوژن و به ترتیب از نظر نوع و میزان آلودگی شامل 5/18% ژیاردیا (حدود اطمینان 3/22 تا 2/15) و 5/4% هیمنولپیس نانا (حدود اطمینان 7/6 تا 8/2) بوده است. در 6/26% موارد انگل غیرپاتوژن و از نظر نوع و میزان آلودگی شامل 8/19% آنتامباکلی (حدود اطمینان 6/23 تا 4/16)، 1/3% اندولیماکس نانا (حدود اطمینان 1/5 تا 7/1)، 4/1% یدوآمبابوتچلی (حدود اطمینان 9/2 تا 57/0) و کم تر از 1% سایر انگل ها بوده است. در آزمایش اختصاصی تشخیص آکسیور میزان آلودگی در دانش آموزان 9/38% مشاهده شد و در صورتی که آلودگی به این انگل به میزان آلودگی های پاتوژن اضافه شود میزان آلودگی در کل 9/61% می شود که رقمی قابل ملاحظه است. شیوع سو تغذیه براساس وزن برای قد در گروه پسرها بیش تر از گروه دخترها و نیز آلودگی پسرها به انگل های روده ای با میزان 1/51% (حدود اطمینان 2/57 تا 9/44) بیش تر از دخترها با میزان 3/42% (حدود اطمینان 49 تا 7/35) بود  (P<0.05)که به نظر می رسد پسرها نسبت به دخترها کم تر به بهداشت فردی و تغذیه خود توجه دارند. یافته ها نشان داد که شیوع سو تغذیه زمان گذشته در دانش آموزان آلوده به انگل 7/8% بیش تر از دانش آموزان پاک از نظر انگل می باشد (P<0.013). هم چنین رابطه معنی داری بین سو تغذیه و آلودگی به اکسیور به دست نیامد (P<0.006). اکسیور یک عفونت روده ای در انسان است که با ایجاد خارش دور مقعد مشخص شده و سبب تحریک پذیری، بی خوابی، شب ادراری و سایر مشکلات در کودکان می گردد و در نهایت سبب کاهش رشد و عدم تمرکز فکری در یادگیری دانش آموزان می شود. نتایج این بررسی نشان دهنده آن است که آلودگی های انگلی سبب کاهش رشد در سنین رشد می گردد و لازم است تا در برنامه ریزی های بهداشتی مدارس مورد توجه و پی گیری قرار گیرد.

شرایط آماده کردن و نگه داری پلاکت جهت تزریق می تواند سبب فعال شدن پلاکت شود که این امر موجب کاهش توانایی عمل کرد پلاکت های ذخیره شده نسبت به پلاکت های تازه تهیه شده و حیات آن در محیط زنده بیولوژیک بعد از تزریق می گردد. در این مطالعه با استفاده از فلوسیتومتری، شاخص های غشایی 63 CD و CD62P در فراورده های پلاکتی که برای 3 روز تحت شرایط استاندارد بانک خون تهیه شده بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. کاهش لکوسیت قبل از تزریق در پلاکت ها روشی معمول در مراکز انتقال خون، برای جلوگیری از عوارض ناشی از گلبول های سفید می باشد. در این مطالعه 24 واحد پلاکت به صورت پلاسمای غنی از پلاکت تهیه شد سپس توسط فیلتر LRP10SE-Pall محصولی که لکوسیت آن کاهش یافته بود تهیه گردید و فراورده های پلاکتی فیلتر شده و فیلتر نشده از نظر میزان اسیدیته و شاخص های 63 CD و CD62P مورد مقایسه قرار گرفتند. در طی 3 روز نگه داری، واحدهای لکوسیت کاهش یافته در مقایسه با پلاکت هایی که به صورت معمولی تهیه شده بودند، هیچ اختلاف معنی داری را در میزان اسیدیته نشان ندادند (P<0.05). در طی 3 روز نگه داری (روزهای 1و 3) واحدهای پلاکتی که لکوسیت آن ها کاهش یافته بود، کاهشی را در میزان شاخص های CD63 و CD62P در مقایسه با محصولاتی که به صورت معمولی تهیه شده بود، نشان دادند (P<0.05). فیلتراسیون پلاکت ها ممکن است عاملی در جهت فعال شدن آن ها محسوب گردد که این امر ناشی از تماس مستقیم با فیلترها می باشد. از سوی دیگر فیلتراسیون پیش از ذخیره و حذف گلبول های سفید نیز ممکن است سبب کاهش فعال شدن پلاکت ها و در نتیجه حفظ عمل کرد پلاکت ها شود. این مطالعات نشان داد که فیلتراسیون سبب فعال شدن پلاکت ها نمی شود و شاخص های CD63 و CD62P، می توانند به عنوان مفیدترین ابزار جهت ارزیابی کیفی محصولات پلاکتی مورد استفاده قرار گیرند. در واقع هدف از این پژوهش بررسی تاثیر فیلتراسیون پیش از ذخیره کردن بر فعال شدن پلاکت ها در فراورده های پلاکتی بوده است.

در این مطالعه وضعیت سیستم ایمنی در کودکان 2 تا 9 ساله مبتلا به ژیاردیازیس به منظور تعیین ارتباط احتمالی بین برخی از عوامل سرمی و سلولی در خون و عفونت ژیاردیازیس در کودکان مورد بررسی قرار گرفت. به دنبال تایید شدن وجود ژیاردیازیس توسط روش های کلاسیک آزمایشگاهی در زمینه انگل شناسی، نمونه خون کودکان مبتلا از نظر تعداد سلول های خونی (لنفوسیت ها، مونوسیت ها، سلول های چند هسته ای و یاخته های سفید خون) و عوامل سرمی (ایمونوگلبولین ها و کمپلمان) مورد تجزیه و تحلیل دقیق آزمایشگاهی قرار گرفت. نتایج بررسی ها نشان داد که در خون کودکان مبتلا به ژیاردیازیس تعداد لنفوسیت و مونوسیت به طور معنی داری کاهش می یابد. در حالی که در مورد یاخته های سفید و سلول های چند هسته ای تفاوت معنی داری مشاهده نشد. هم چنین بررسی های سرمی، نشان دهنده کاهش قابل توجه در اجزای C3 و C4 کمپلمان بوده است. در مقابل، با وجود عدم بروز تغییرات معنی دار در مقدار IgG، سطح سرمی ایمونوگلوبولین هایIgE ، IgM و IgA به طور معنی داری افزایش یافته بود. تغییرات مشاهده شده را می توان به عمل کرد ایمنی سلولی به ویژه سلول های helper T cells (TH1)، مونوسیت ها و نیز سیستم کمپلمان نسبت داد. در مقابل، کارکرد سلول های (2 TH) helper T cells و به دنبال آن ایمنی هومورال در بیماران مبتلا به ژیاردیازیس طبیعی بوده و اختلالی ندارد.

کارسینوم نازوفارنکس به ویژه در بیماران ساکن مناطق آندمیک خاور دور به طور شایع همراه با ویروس اپشتاین بار می باشد. بررسی آنتی ژن های هسته ای و DNA ویروس در سلول های کارسینوم نازوفارنکس نشان داده است که این ویروس می تواند سلول های اپی تلیال را آلوده کرده و سبب ترانسفورماسیون آن به سوی بدخیمی شود. ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ویروسی انکوژنیک با تمایل به سلول های اپی تلیال است که همراهی آن با تعدادی از تومورهای سر و گردن از جمله کارسینوم نازوفارنکس شناسایی شده است. این مطالعه گذشته نگر جهت بررسی میزان فراوانی ویروس اپشتاین بار و ویروس پاپیلومای انسانی زیرگروه های 11/6 و 18/16 صورت گرفت و طی آن نمونه های بافتی ثابت شده در فرمالین مربوط به 20 بیمار مبتلا به کارسینوم نازوفارنکس با روش هیبریداسیون درجا مورد بررسی قرار گرفت. از نظر زیرگروه هیستولوژیک براساس سیستم طبقه بندیWHO ، 16 نمونه (80%) از نوع کارسینوم تمایز نیافته (نوع III WHO) و 4 نمونه (20%) از نوع سنگ فرشی غیرشاخی شونده (نوع II WHO) بودند. از نظر مرحله یا Stage بیماری براساس سیستم طبقه بندی AJCC ((American Joint Committee of Cancer 10% بیماران در مرحلهI ، 5% در مرحلهII ، 25% در مرحله III و 60% در مرحله IV قرار می گرفتند. تقریبا 55% بیماران در زمان تظاهر بیماری متاستاز به غدد لنفاوی گردن داشتند. با روش هیبریداسیون درجا و استفاده از پروب DNA کنژوگه با فلورسئین، EBER در 19 مورد (95%) از 20 نمونه مورد مطالعه شناسایی گردید. با روش هیبریداسیون درجا با تقویت سیگنال با تیرامید و استفاده از پروب DNA حاوی بیوتینیل، سکانس HPV DNA زیر گروه 11/6 در 2 نمونه (10%) شناسایی شد و سکانس HPV DNA ساب تایپ 18/16 نیز تنها در 2 نمونه (10%) مشاهده گردید. همراهی EBV و HPV در 3 مورد (15%) وجود داشت. این مطالعه همراهی قوی (95%) کارسینوم نازوفارنکس از نوع تمایز نیافته و سنگ فرشی غیرشاخی شونده را با EBV نشان داد در حالی که همراهی HPV با EBV تنها در 15% موارد نمونه های کارسینوم نازوفارنکس مشاهده گردید. این اختلاف میان نتایج مطالعه حاضر و نتایج حاصل از مطالعات قبلی ممکن است ناشی از اختلاف جغرافیایی و تفاوت در عوامل محیطی درگیر باشد.

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین های استقامتی روی عضلات پشتی در جهت افزایش استقامت دینامیک و استاتیک این عضلات در 2 گروه جنسی بوده است. در این مطالعه شبه تجربی که از نوع اندازه گیری مکرر بود، تعداد 40 فرد سالم (20 مرد و 20 زن) به صورت غیراحتمالی ساده مورد بررسی قرار گرفتند. جهت اندازه گیری استقامت عضلات پشت از 2 آزمون بالینی استقامت دینامیک و استاتیک پشتی استفاده شد و به دنبال انجام شدن تمرین های استقامتی ارزیابی مجدد بعد از جلسه پنجم و دهم نیز صورت گرفت. براساس نتایج به دست آمده بعد از 10 جلسه تمرین استقامت، عضلات به طور معنی داری پیش رفت کرده بودند اما بین استقامت استاتیک و دینامیک 2 گروه اختلاف معنی داری دیده نشد بنابراین ممکن است که استقامت عضلات در 2 گروه جنسی و نیز الگوی تاثیرپذیری آن ها به دنبال انجام شدن تمرین مشابه باشد.

مالاسزیا قارچ 2 شکلی و چربی دوست و دارای گونه های مختلفی است که بعضی از آن ها به صورت فلور طبیعی روی پوست وجود دارند و در شرایط فرصت طلبانه، بیماری پی تی ریازیس ورسیکالر ایجاد می کنند. هدف از این بررسی که به مدت 12 ماه در بخش قارچ شناسی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد، تشخیص و تعیین شیوع گونه های مختلف مالاسزیا در بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه این بخش بوده است. در این مطالعه تعداد 185 بیمار (109 نفر زن و 76 نفر مرد) با ضایعات مشکوک به پی تی ریازیس ورسیکالر مورد مطالعه قرار گرفتند که تعداد 98 نفر آن ها (56 زن یا 4/51% و 42 مرد یا 3/55%) مبتلا به پی تی ریازیس ورسیکالر بودند و میانگین سنی آن ها 78/25 سال (13 تا 55 سال) بوده است. جهت کشت نمونه ها از محیط دیکسون آگار استفاده گردید و به کمک آزمایش های تکمیلی مانند جذب توئین، کاتالاز، مورفولوژی گونه ها و هیدرولیز اسکولین، گونه های مالاسزیا از نواحی مختلف بدن جدا گردید که عبارت بود از: مالاسزیا فورفور (34%)، مالاسزیا اسلوفیه (7/18%)، مالاسزیا سیمپودیالیس (6/18%)، مالاسزیا گلوبوسا (5/17%)، مالاسزیا پاکی درماتیس (4/5%)، مالاسزیا رستریکتا (3/4%). در این بررسی اثر عواملی مانند سن، جنس، شغل، تحصیلات، استفاده از استخر، فصل و مناطق جغرافیایی با استفاده از روش های آماری کای اسکوئر، فیشر و آزمون تی مورد مطالعه قرار گرفت که از بین این عوامل استفاده از استخر و فصل در بروز بیماری موثر شناخته شدند.

هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای عوارض خارج کردن سوند ادراری، 24 ساعت پس از ترمیم سیستوسل و انجام دادن Kelly Plication در مقابل خروج سوند 72 ساعت پس از این عمل جراحی بوده است. در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی (Randomized Clinical trial) در بیمارستان شهید اکبرآبادی انجام شد، 83 بیمار که تحت عمل جراحی ترمیم سیستوسل و انجام دادن Kelly Plication به علت بی اختیاری استرسی ادرار قرار گرفته بودند بررسی شدند. بیماران به صورت تصادفی در 2 گروه قرار گرفتند. در 34 نفر از بیماران 24 ساعت بعد از جراحی و در 49 نفر 72 ساعت پس از جراحی سوند فولی خارج گردید و عوارض بعد از خروج سوند مانند دیزوری، درد سوپراپوبیک، احتباس ادرار و عفونت ادراری در 2 گروه مقایسه شد. رابطه عوارض با مشخصات بیماران (سن، پاریتی و نحوه زایمان) نیز بررسی گردید. براساس نتایج به دست آمده بیماران 2 گروه از نظر سن، پاریتی، میزان سیستوسل اختلاف معنی داری نداشتند. در رابطه با عوارض دیزوری، دردسوپراپوبیک، احتباس ادرار و عفونت ادراری بین 2 گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. خارج کردن سونــد فولـی 24 ساعت پس از عمل جراحی ترمیم سیستوسل و انجام دادن Kelly suture مشکل خاصی را برای بیمار ایجاد نمی کند اما مدت بستری، هزینه بستری، خطر بروز عفونت های بیمارستانی و بار روانی ناشی از دوری از خانواده و بستری در بیمارستان را کاهش می دهد بنابراین پیشنهاد می شود در این بیماران روش ذکر شده جای گزین خروج سوند ادراری پس از 72 ساعت گردد.

این مطالعه با توجه به اهمیت تزریق خون و فرآورده های خونی در درمان بیماری های نوزادان و با توجه به حساس بودن گروه سنی نوزادان و عوارض این شیوه درمانی و عدم اطلاع از انواع فرآورده های خونی که در بخش نوزادان بیمارستان بهشتی کاشان مورد استفاده قرار می گیرد، طی مدت 1 سال انجام شد. در این تحقیق که از نوع توصیفی بود با استفاده از اطلاعات موجود و مراجعه به بانک خون بیمارستان بهشتی، اسامی نوزادانی که انواع فرآورده های خونی برای آن ها تزریق شده بود خارج گردید و اطلاعات مربوط به نوع فرآورده خونی تزریق شده، دفعات تزریق، معیار تزریق، جنس، سن حاملگی، وزن تولد در پرسش نامه ثبت شد و با روش آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس نتایج به دست آمده از 541 نوزاد بستری در بخش نوزادان برای 118 نوزاد فرآورده های خونی تزریق شده بود که 54% نوزادان تنها 1 نوع فرآورده خونی، 35% دو نوع فرآورده خونی و 11% بیش از 2 نوع فرآورده خونی دریافت کرده بودند. از مجموع 311 بار تزریق انواع فرآورده های خونی، بیش ترین فرآورده های مورد استفاده به ترتیب عبارت بودند از: پلاسمای منجمد تازه (49%)، گلبول قرمز متراکم (33%)، خون کامل (14%) و پلاکت (4%). به جز خون کامل، سایر فرآورده های خونی در نوزادان نارس و نوزادان با وزن کم زمان تولد بیش ترین مورد مصرف را داشته اند. تزریق گلبول قرمز متراکم در 2/92% موارد، پلاسمای منجمد تازه در 88% موارد، پلاکت در 100% موارد و خون کامل در 91% موارد همراه با اندیکاسیون واقعی بوده است. به عنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت بیش ترین میزان تزریق فرآورده های خونی برای نوزادان نارس و نوزادان با وزن کم زمان تولد صورت گرفته بود. با توجه به عوارض شناخته شده و ناشناخته تزریق خون و حساس بودن گروه سنی نوزادان باید سعی کرد تزریق این فرآورده ها طبق معیار واقعی و با حداقل تعداد دهنده خون صورت گیرد.

کمبود گلوکز -6- فسفات دهیدروژناز(G6PD) ناهنجاری آنزیمی شایع و وابسته به کروموزوم X می باشد. G6PD اولین آنزیم کلیدی در مسیر پنتوز فسفات است که در تولید NADPH دخالت دارد. NADPH در بیوسنتز گلوتاتیون احیا شده (GSH) از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. GSH از دناتوراسیون هموگلوبین جلوگیری کرده، از گروه های سولفیدریل غشای گلبول های قرمز محافظت می کند و عاملی برای رفع مسمومیت پراکسید هیدروژن و رادیکال های آزاد از گلبول های قرمز است. کمبود G6PD می تواند موجب همولیز حاد در افرادی که در معرض استرس های گوناگون اکسیداتیو مانند عفونت ها، داروها و برخی مواد شیمیایی و دانه های باقلا (فاویسم) قرار می گیرند، شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان شیوع کمبود G6PD در بخش های مختلف شهرستان نیشابور (شمال شرق کشور) بوده است. در تحقیق انجام شده 537 مرد ظاهرا سالم و داوطلب در محدوده سنی 1 روزه تا 15 ساله به طور تصادفی از بخش های مختلف نیشابور (متناسب با جهت هر بخش) انتخاب شدند و روش غربال گری برای جست وجوی کمبود G6PD براساس مواد فلوروسنت بوده است. در این مطالعه میزان شیوع کمبودG6PD  22.8% به دست آمد که حدود 6% دچار کمبود شدید و 8/16% دچار کمبود متوسط بودند. بر اساس نتایج به دست آمده میزان شیوع در نیشابور نسبت به شهرهای دیگر ایران که تاکنون گزارش شده، یعنی از مقدار کم (1%) در ماکو (شمال غرب ایران) تا مقدار زیاد (20%) در ایرانشهر (جنوب شرق ایران) بیش تر است بنابراین کمبود G6PD در شرق ایران شایع تر از غرب ایران می باشد. با انجام دادن آزمون کای دو در این تحقیق هیچ ارتباط معنی داری بین میزان شیوع کمبود G6PD با بخش های مورد مطالعه (266/0= P) یا گروه های سنی مورد بررسی (350/0= P) به دست نیامد.

اگرچه کاتاراکت بسیار شایع بوده و به طور ظاهری، آشکارکردن آن به خصوص در حالت کاتاراکت کامل راحت است، توصیف کمی آن جهت تعیین شدت بحرانی تشخیص، مشکل می باشد. در بررسی های غیرتهاجمی خصوصیات مکانیکی چشم کاتاراکته شده، روش های بررسی الاستیسیته نواحی مختلف سیستم بینایی در دست رس نمی باشد. در مطالعه حاضر ابتدا چشم خرگوش کاتاراکته گردید سپس با روشی غیر تهاجمی شاخص الاستیک چشم های کاتاراکته، تخمین زده شد. برای ایجاد و کنترل روند کاتاراکت و انجام دادن نورسنجی عدسی های کاتاراکته شده، پس از بیهوش کردن خرگوش ها و تزریق فرمالین 20% به عدسی چشم خرگوش، شدت نور بازتابیده از داخل چشم، توسط لوکس متر اندازه گیری می شد. با این روش پس از حدود 1 ساعت چشم به طور کامل کاتاراکته می گردید. برای برآورد شاخص الاستیک چشم مبتلا به کاتاراکت، چشم خرگوش های مورد مطالعه توسط سیستم بارگذار تحت استرس قرار گرفت و در تصویرهای فراصوتی B-mode و A-mode با پروب مکانیکی در فرکانس کاری 10و 8 مگاهرتز قبــل از وارد کردن استرس و پس از آن گرفته می شد و ثبت می گردید. با پردازش تصویرهای گرفته شــده قبـل و پس از استرس, جابه جایی نسبی طول محور چشم در شرایط in vivo و in vitro محاسبه شــد. با توجــه به استرس وارد شده، مدول الاستیک چشم کاتاراکته شده در شرایط in vivo و in vitro، به ترتیب 17656 ± 84004 و 33346 ± 106864 پاسکال به دست آمد که با عدد p بیش از 05/0، اختلاف معنی داری بین مدول الاستیک 2 چشم مشاهده نشد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که با وارد کردن استرس محدود و پردازش تصویرهای فراصوتی و تخمین استرین و با فرض الاستیک بودن ساختار چشم، برآورد شاخص های الاستیک عدسی کاتاراکته شده به صورت غیر تهاجمی امکان پذیر است. با توجه به این که در زمان بروز کاتاراکت، تغییر الاستیسیته ساختار عدسی موجب تغییر خواص صوتی بافت از جمله سرعت می شود، این روش می تواند در برآورد دقیق شاخص های صوتی بر اساس مدول الاستیک مفید باشد و امکان افزایش دقت اندازه گیری سیستم های فراصوتی و نیز ساخت عدسی های کاشته شده پس از جراحی کاتاراکت را به طور موثرتری فراهم سازد.

هدف از این مطالعه مقایسه میزان بروز سندرم دیسترس تنفسی (RDS) در نوزادان نارسی که طی 24 ساعت اول پس از تجویز دگزامتازون به مادر متولد شده بودند، با نوزادان مادرانی که دگزامتازون دریافت نکرده بودند، بوده است این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی (Clinical trial) روی زنان حامله ای که در فاصله زمانی مهرماه 1378 تا مهرماه 1379 در بیمارستان شهید اکبرآبادی بستری شده بودند، انجام شد. این بیماران حاملگی 36-30 هفته داشتند و علت مراجعه آن ها دردهای زایمانی بود. در بیماران گروه مورد، دگزامتازون به میزان 5 میلی گرم عضلانی هر 12 ساعت تزریق شد و بیماران گروه شاهد دارویی دریافت نکردند. جهت این بررسی 100 بیمار که قبل از پایان 24 ساعت از اولین تزریق دگزامتازون زایمان کردند (گروه مورد) و 70 بیمار که قبل از پایان 24 ساعت از زمان بستری زایمان کرده بودند و دگزامتازون دریافت نکرده بودند (گروه شاهد) انتخاب شده و نوزاد آن ها از نظر میزان بروز RDS مورد مقایسه قرار گرفت. هم چنین رابطه میزان بروز RDS با جنس نوزاد و شیوه زایمان بررسی شد که براساس نتایج به دست آمده نسبت ابتلا نوزادان به RDS در گروه دگزامتازون 15% و در گروه شاهد 1/27% بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بوده است (05/0 <P). این نسبت برای نوزادان با سن حاملگی 6/31-30 هفته، 9/18% در مقابل 35% (001/0=P) و در نوزادان 6/33-32 هفته، 3/14% در مقابل 7/30% (001/0=P) و در نوزادان 36-34 هفته، 7/10% در مقابل 7/16% (004/0=P) به دست آمد که اختلاف در تمام سنین حاملگی معنی دار بود. در هر دو گروه، نوزادان پسر (001/0=P) و نوزادان متولد شده به روش سزارین بیش تر بهRDS  مبتلا شده بودند (005/0=P). با توجه به نتایج به دست آمده، حتی در مواردی که انتظار تولد در زمانی کم تر از 24 ساعت از شروع دگزامتازون پیش بینی می شود، تجویز آن توصیه می گردد.

هدف از این مطالعه بررسی وجود ارتباط بین سن حاملگی و طول کلیه جنین بوده است که در صورت اثبات وجود چنین ارتباطی می توان به طول کلیه مورد انتظار در هر سنی از حاملگی دست یافت. این مساله برای تشخیص ناهنجاری های کلیه کمک کننده می باشد و نیز می توان طول کلیه جنین را به عنوان یک معیار بیومتریک جهت تخمین سن حاملگی در نظر گرفت. در این رابطه طول کلیه جنین در 138 حاملگی طبیعی که در سنین 40-20 هفته بودند، اندازه گیری شد. بررسی اطلاعات به دست آمده نشان داد که سن حاملگی و طول کلیه جنین با هم در ارتباط هستند و این ارتباط، معنی دار و مستقیم می باشد (95/0=R ، Pvalue<0.001). هم چنین در این مطالعه میانگین و نیز محدوده تغییرات مورد انتظار در طول کلیه جنین بر حسب هر سنی از بارداری (طی نیمه دوم آن) به دست آمد. از سوی دیگر مشاهده شد که سن مورد انتظار براساس طول کلیه جنین نیز به طور تقریبی قابل پیش بینی می باشد اما تعیین دقیق محدوده تغییرات سن بارداری براساس هر طولی از کلیه جنین نیاز به مطالعات وسیع تر و جهت گیری شده در این رابطه دارد که در مطالعه حاضر امکان پذیر نبود.

با افزایش حضور میدان های مغناطیسی یکنواخت با شدت های کم در محیط های مختلف از جمله کارخانه ها، صنایع، وسایل حمل و نقل، بیمارستان ها، اطراف وسایل برقی خانگی و نیز کاربردهای آن در زمینه های پزشکی، بررسی دقیق و همه جانبه اثرات این نوع میدان ها بر خواص و عمل کرد بافت های مختلف بدن انسان، به خصوص بافت عصبی، از نقطه نظر حفاظت و ایمنی و نیز استفاده درمانی از آن ها، لازم و ضروری می باشد. با توجه به این مطالب، تحقیق حاضر جهت بررسی اثر میدان های مغناطیسی یکنواخت با شدت کم بر سرعت هدایت الکتریکی سیگنال های عصبی صورت گرفت. میدان مغناطیسی اعمال شده 5/0 میلی تسلا و محل پرتودهی، عصب حرکتی محیطی مدیان در محل اتصال آن به عضله ابداکتورپولیسیس برویس بود. مقدار زمان تاخیر و سرعت هدایت الکتریکی عصب ذکر شده با دستگاه تحریک و ثبت Cadwell 5200 A روی مچ دست چپ 30 نفر از مردان سالم، 1 بار بدون اعمال میدان و بار دیگر در زمان برقرار شدن میدان، اندازه گیری شد. با بررسی و اندازه گیری منحنی های پاسخ دستگاه تحریک مشاهده شد که میدان مغناطیسی سبب کاهش سرعت هدایت الکتریکی سیگنال های عصبی، از طریق افزایش زمان تاخیر در عمل کرد میانجی های عصبی ـ عضلانی در محل سیناپس عصبی ـ عضلانی یا افزایش زمان تاخیر در انتقال سیگنال در فیبرهای عضلانی، می گردد (P<0.05). علت افزایش زمان تاخیر و کاهش سرعت هدایت الکتریکی در محل سیناپس عصب و عضله، می تواند به بلوک شدن موقتی اثر میانجی های عصبی ـ عضلانی از جمله استیل کولین و تغییر میزان غلظت آن ها به واسطه اثر نیروی لورنتز یا ناشی از افزایش فضای سیناپسی عصب و عضله تحت اثر میدان مغناطیسی باشد. هم چنین افزایش زمان تاخیر در انتقال سیگنال توسط فیبرهای عضلانی می تواند به علت تغییر در میزان غلظت کلسیم یا تغییر آستانه تحریک پذیری فیبرها، تحت اثر میدان مغناطیسی باشد.

بارداری ناخواسته به علت تاثیر ان بر رشد بی رویه جمعیت و نیز بر سلامت مادر و کودک، یکی از مشکلات بزرگ کشورها در حال توسعه است. جمعیت بسیاری از کشورهای فقیر در مدت کم تر از 20 سال اینده 2 برابر خواهد شد که یکی از عوامل موثر بر این رشد بی رویه، بارداری ناخواسته می باشد. تعیین فراوانی این نوع بارداری ها می تواند اطلاعات پایه ای را در زمینه مشکلات مربوط به این موضوع فراهم کند و در جهت ارایه راه کارهای مناسب و اساسی برای کنترل ان کمک کننده باشد. هدف از انجام شدن این مطالعه، تعیین شیوع بارداری های ناخواسته و بررسی برخی عوامل مربوط به ان در 2 بیمارستان بزرگ دانشگاه علوم پزشکی ایران بوده است. در این مطالعه مقطعی در سال 1381، حدود 410 زن در بیمارستان های اکبرابادی و حضرت رسول اکرم (ص) مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری از نوع غیراحتمالی و روش جمع اوری داده ها مصاحبه و ابزار ان پرسش نامه بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اماری Stata و ازمون اماری chi-square استفاده شد. در این مطالعه دامنه سنی زنان مورد بررسی 16 تا 45 سال به دست امد. به طور کلی، نسبت بارداری ناخواسته 9/26% بود و 42% از زنان با بارداری ناخواسته از روش های پیش رفته پیش گیری از بارداری استفاده می کردند. در 8/53% از زنان با بارداری ناخواسته، روش پیش گیری به طور نادرست مورد استفاده قرار گرفته بود و 3/19% از کل زنان، حداقل 1 نوبت سابقه سقط داشتند. بین رخداد بارداری ناخواسته و سن و شغل زنان، تحصیلات همسر ان ها و تعداد بارداری رابطه معنی دار اماری وجود داشت. با توجه به نتایج به دست امده و درصد بالای بارداری ناخواسته در این مطالعه، اگاه کردن زنان در مورد استفاده از روش های پیش گیری از بارداری و مشاوره در مورد به کار بردن صحیح این روش ها ضروری بوده و توصیه می شود. هم چنین بالا بردن سطح سواد زنان و همسران ان ها و ایجاد فرصت های شغلی مناسب برای افراد در دراز مدت می تواند در کاهش موارد بارداری ناخواسته موثر باشد.

عفونت مزمن با کلامیدیاپنومونیه همراه با بیماری های اترواسکلروتیک قلبی عروقی در مطالعات سرو اپیدمیولوژیک، پاتولوژیک و مطالعات تجربی حیوانی نشان داده شده و نقشی برای ان در ایجاد اترواسکلروز در نظر گرفته شده است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین انتی بادی ضد کلامیدیاپنومونیه در بیماران با بیماری عروق کرونر بوده است. در این مطالعه گذشته نگر مورد ـ شاهدی نمونه های سرمی 87 نفر در 3 گروه مورد بررسی قرار گرفت که شامل 29 بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی، 29 بیمار مبتلا به انژین صدری مزمن پایدار و 29 نفر شاهد سالم بود. این گروه ها از نظر سن، جنس و عوامل خطر کلاسیک بیماری اترواسکلروز (دیابت، فشار خون بالا، مصرف سیگار، هیپرلیپیدمی) یکسان بودند. بعد از جمع آوری نمونه ها غلظت انتی بادی IgG ضد کلامیدیاپنومونیه به روش الیزا در نمونه های سرمی اندازه گیری گردید. مقادیر بیش تر یا مساوی 5 واحد در میلی لیتر مثبت و کم تر از ان منفی در نظر گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Instat و ازمون واریانس 1 طرفه انووا و ازمون مجذور کای و ازمون مقایسه زوجی دون استفاده گردید وp<0.05 سطح معنی داری محسوب گردید. در این مطالعه میزان انتی بادی در تمام بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی بالای 5 واحد در میلی لیتر بود. حدود 6/65% از بیماران مبتلا به انژین مزمن پایدار انتی بادی بالای 5 واحد در میلی لیتر داشتند و در 31% از افراد گروه شاهد میزان انتی بادی بالا بود. میانگین غلظت انتی بادی در 3 گروه مورد مطالعه به ترتیب 7/34، 4/11، 6/3 واحد در میلی لیتر به دست آمد که اختلاف بین این میانگین ها معنی دار بوده است (P<0.001). با توجه به نتایج به دست امده می توان گفت که میزان انتی بادی ضد کلامیدیاپنومونیه ارتباط مثبت معنی داری با بیماری عروق کرونر و حوادث حاد ناشی از بیماری، مانند انفارکتوس حاد قلبی دارد.