نشریه پرستاری ایران
سال:1385 | دوره:19 | شماره:47 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: ایدز یکی از جدی ترین و کشنده ترین بیماری های عفونی است که باعث می شود فرد مبتلا حتی در مقابل سایر بیماری و عفونت های جزیی نیز مقاومت نکرده در نهایت پذیرای مرگ شود. شیوع این بیماری در بین نسل جوان که آینده سازان و امیدهای هر جامعه ای محسوب می شوند بالا می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین و مقایسه تاثیر آموزش به دو روش سخنرانی و پوستر در زمینه ایدز بر میزان آگاهی و نگرش دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک انجام شده است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است. جامعه پژوهش کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی بودند و تعداد 200 نفر از این دانشجویان نمونه پژوهش را تشکیل می دادند. نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای در دو گروه (هر گروه 100 نفر) انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه بود. ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس جهت یک گروه، برنامه آموزشی به روش سخنرانی و ارایه جزوه آموزشی اجرا شد و جهت گروه دیگر، تعداد 12 پوستر با محتوای مشابه جزوه آموزشی به ابعاد 70×100 در زمینه بیماری ایدز در راهروهای دانشکده نصب گردید. سپس از هر دو گروه آزمون نهایی به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون های آماری تی زوج، مستقل و مک نمار استفاده شد.یافته ها: نتایج آزمون تی زوج نشان داد اختلاف معنی دار آماری بین میزان آگاهی قبل و پس از آموزش با هر دو روش سخنرانی (P<0.0001) و پوستر (P<0.0001) وجود دارد. همچنین بین نگرش دانشجویان نسبت به ایدز قبل و بعد از آموزش به روش سخنرانی (P<0.0001) و پوستر (P<0.002) اختلاف معنی دار آماری و جود داشت.در مقایسه دو روش، آزمون تی مستقل اختلاف معنی دار بین دو گروه در تغییرات میانگین میزان آگاهی (P<0.0001) و نگرش (P<0.0001) دیده شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش لزوم اجرای برنامه آموزشی موثر و منظم را جهت ارتقا سطح آگاهی و نگرش جوانان در زمینه بیماری ایدز مورد تایید قرار می دهد.

زمینه و هدف: حرفه پرستاری می کوشد تا اعمال خود را بر شواهد تحقیقی بنا کند، اما برخی از محققان فاصله تئوری و عمل و فقدان مراقبت مبتنی بر شواهد را از مشکلات پرستاری ایران دانسته اند. با وجود این، گزارشی درباره عوامل موثر بر مراقبت مبتنی بر شواهد در ایران در دسترس نیست. به همین دلیل این تحقیق با هدف تعیین عوامل موثر بر مراقبت مبتنی بر شواهد در پرستاری انجام شد.روش بررسی: مطالعه کیفی به روش گراندد تئوری بر روی پرستاران شاغل در بیمارستان های کاشان بود. جهت جمع آوری داده ها از نمونه گیری هدفمند، مصاحبه های باز نیمه ساختار یافته و مشاهده استفاده شد. جمع آوری داده ها آن قدر ادامه یافت تا اشباع داده ها حاصل گردید. تجزیه تحلیل داده ها به روش تحلیل مقایسه ای مداوم صورت گرفت. تحقیق بر روی 21 نفر از رده های مختلف پرستاری، شامل پرستاران بالینی، سرپرستاران، مدیران و مربیان پرستاری، شامل 8 زن و 13 مرد با میانگین سابقه خدمت 9.9±4.7 سال انجام شد.یافته ها: دو طبقه اصلی از داده ها استخراج شد که عبارت بود از «معنای مراقبت مبتنی بر شواهد» و «عوامل موثر بر مراقبت مبتنی بر شواهد». مشارکت کنندگان، مراقبت مبتنی بر شواهد را به صورت «مراقبت علمی و برخاسته از دانش پرستاری که باید بر اساس نیاز هر بیمار به عمل آید» تعریف کردند. با وجود این، معتقد بودند که اکنون مراقبت های به جای «شواهد برخاسته از دانش پرستاری» بر «دستورات پزشکی و رویه های روتین» استوار است. عوامل موثر بر عملکرد مبتنی بر شواهد در شش زیر شاخه «برخورداری از دانش و تجربه حرفه ای»، «فرصت»، «عادت»، «اعتماد به نفس پرستار»، «فرآیند آموزش پرستاری» و «شرایط محیط کار» قرار گرفت.نتیجه گیری: اگر چه دانش حرفه ای و خودباوری پرستار و نیز فرآیند آموزش پرستاری بر نحوه ارایه مراقبت پرستاری تاثیر می گذارد. شرایط حاکم بر محیط کار و انتظارات القا شده توسط آن مهم ترین عامل موثر بر ارایه مراقبت مبتنی بر شواهد هستند. بنابراین لازم است بار فراهم سازی محیط سازمانی مناسب و اصلاح آموزش پرستاری، انتظار انجام مراقبت مبتنی بر شواهد را در سازمان توسعه داد و ضمن تقویت خودباوری پرستاران برای عمل به شواهد برخاسته از دانش حرفه ای، فرصت لازم برای مراقبت مبتنی بر شواهد فراهم نمود.

زمینه و هدف: سالم پیر شدن حق همه افراد بشر است و این امر بر اهمیت پدیده سالمندی و پیشگیری از مشکلات آن می افزاید. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین رفتارهای ارتقا دهنده سلامت و عوامل مرتبط در سالمندان انجام شده است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی، از نوع مقطعی است. جامعه پژوهش سالمندان ساکن غرب شهر تهران بود و تعداد 410 نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری چند مرحله ای بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه و به روش مصاحبه گردآوری شد.یافته ها: نتایج آزمون کای اسکویر نشان داد که رفتار «نکشیدن سیگار» با متغیرهای جنس و وضعیت سلامت فعلی، رفتار «مصرف نکردن الکل» با متغیرهای جنس، سطح تحصیلات و وضعیت سلامت فعلی، رفتار «انجام ورزش با پیاده روی» با متغیرهای جنس، ترکیب خانواده و وضعیت سلامت فعلی، رفتار «مصرف غذای کم نمک» با متغیرهای جنس، سطح تحصیلات و وضعیت سلامت فعلی؛ رفتار «مصرف غذای کم چرب» با متغیرهای جنس، سطح تحصیلات و وضعیت سلامت فعلی؛ رفتار «مصرف شیر، لبنیات و غذاهای گوشتی» با متغیرهای سن، جنس و وضعیت سلامت فعلی؛ رفتار «مصرف میوه و سبزیجات تازه» با متغیرهای سن، ترکیب خانواده و وضعیت سلامت فعلی؛ رفتار «کنترل وضعیت سلامت» با متغیرهای سن، ترکیب خانواده و وضعیت سلامت فعلی؛ و رفتار «کنترل فشار خون» با متغیرهای وضعیت اقتصادی، ترکیب خانواده و وضعیت سلامت فعلی ارتباط معنی داری داشت (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش باید در برنامه ریزی هایی که جهت آموزش رفتارهای ارتقا دهنده سلامت، بهبود خدمات بهداشتی و مشاوره ای در سالمندان انجام می گیرد، اهمیت ویژه ای به این عوامل داده شود.

زمینه و هدف: اگر چه حاملگی یک واقعه طبیعی در زندگی زنان محسوب شده، لیکن مستلزم یک رشته سازگاری های فیزیولوژیکی و انطباق های روانشناختی است و در این راستا سابقه مرگ جنین یا نوزاد می تواند بر تطابق موفق با حاملگی جدید تاثیر گذاشته و یا با افزایش اصطراب در طی حاملگی فعلی عوارض جبران ناپذیری را به وجود آورد. از این رو مطالعه ای با هدف تعیین اضطراب در زنان باردار با سابقه مرگ جنین یا نوزاد و مقایسه آن با زنان نخست حامله انجام شده است.روش بررسی: این مطالعه از نوع مقایسه ای می باشد. جامعه پژوهش شامل دو گروه زنان نخست حامله و زنان باردار با سابقه مرگ جنین یا نوزاد بوده که با استفاده از نمونه گیری چند مرحله ای، تعداد 120 زن باردار ایرانی، با سواد، در سنین بین 40-20 سال، ساکن شهر مشهد که در سه ماهه سوم بارداری خواسته بودند انتخاب شدند. 40 نفر از نمونه ها با سابقه مرگ جنین یا نوازد و فاقد فرزند زنده بودند، 80 نفر دیگر نخست حامله بودند. جهت کنترل عوامل مداخله گر کلیه نمونه ها از افرادی که فاقد بیماری جسمی از قبیل دیابت، فشارخون ... فاقد سابقه اختلافات شدید خانوادگی، اعتیاد به مواد مخدر، نازایی، بحران روحی از قبیل جدایی، مرگ بستگان و یا وجود ناهنجاری مادرزادی در اعضای درجه یک فامیل بودند، انتخاب گشتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه اضطراب حاملگی (POQ) بود. به عبارات سنجش اضطراب نمره داده شد و میانگین نمره اضطراب دو گروه برای تمام عبارات POQ محاسبه و مقایسه گردید.یافته ها: نتایج آزمون تی نشان داد که تفاوت میانگین نمره اضطراب دو گروه در برخی عبارات معنی دار بوده است. همچنین میانگین اضطراب در زنان باردار با سابقه مرگ جنین یا نوزاد به طور معنی داری بیشتر از زنان نخست حامله بود (P=0.000).نتیجه گیری: با توجه به نتیجه پژوهش و افزایش اضطراب در زنان باردار با سابقه مرگ جنین یا نوزاد، تدوین برنامه های آموزشی، حمایتی و انجام مشاوره های روانشناختی برای این گروه آسیب پذیر ضروری به نظر می رسد. لذا پژوهشگران پیشنهاد می کنند مطالعه ای طولی در طول بارداری، همچنین در دوره بعد از زایمان صورت گیرد.

زمینه و هدف: دمای بدن از مناطقی مانند شریان ریوی، رکتال، دهان، زیربغل و اخیرا از طریق پرده تمپان (مجرای گوش) قابل کنترل است. روش تمپانیک با این که یک روش آسان، غیرتهاجمی و سریع می باشد اما صحت و دقت این روش مورد سوال است. هدف این مطالعه تعیین صحت دمای تمپانیک در مقایسه با دمای رکتال و همچنین دقت آن در اندازه گیری متوالی (دوبار) است.روش بررسی: مطالعه از نوع توصیفی- مقایسه ای بود. جامعه پژوهش، بیماران 85-16 ساله بستری در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) بودند که تعداد 336 نفر به روش متوالی انتخاب شدند. برای اندازه گیری دمای تمپانیک از دماسنج ترمواسکن براون مدل 6020 و برای اندازه گیری دمای رکتال از دماسنج دیجیتالی مدل M9380226 استفاده شد.یافته ها: تست تی زوج نشان داد اختلاف میانگین دمای تمپانیک راست و چپ با میانگین دمای رکتال از نظر آماری معنی دار است (P<0.0001). اختلاف میانگین دمای تمپانیک راست در اندازه گیری بار اول با میانگین اندازه گیری بار دوم (P=0.172)، اختلاف میانگین دمای تمپانیک چپ در اندازه گیری اول با اندازه گیری دوم (P=0.100) و همچنین اختلاف میانگین دمای تمپانیک راست با میانگین دمای تمپانیک چپ (P=0.500) معنی دار نبودند. آنالیز «بلند و آلتمن» نشان داد، به طور متوسط دمای رکتال 0.23°C بیش از دمای تمپانیک بوده است. اختلاف بسیار کمی بین میانگین دوبار اندازه گیری متوالی دمای تمپانیک راست (0.02°C) و چپ (0.02°C) وجود داشت. همبستگی بالا و معنی داری بین دمای رکتال با دمای تمپانیک راست (P<0.0001, r=0.78) و همچنین با دمای تمپانیک چپ (P<0.0001, r=0.84) وجود داشت.نتیجه گیری: علی رغم وجود همبستگی بالا بین دمای رکتال با دمای تمپانیک، اختلاف این دو از لحاظ آماری و بالینی معنی دار بود، همچنین حساسیت کنترل به روش تمپانیک در غربالگری بیماران تب دار در مقایسه با دمای رکتال پایین و غیرقابل قبول بود. بنابراین یافته ها حاکی از آن بود که دمای تمپانیک نمی تواند دمای رکتال را با توافق بالا منعکس کند. البته به علت دقت قابل قبول و خطای پایین، می توان از روش تمپانیک برای اندازه گیری دمای بدن بیماران نه به عنوان جایگزین برای روش رکتال استفاده نمود.

زمینه و هدف: متداول ترین روش جراحی با پس عروق کرونر CABG (Coronary Artery Bypass Graft) است. از جمله اقدامات لازم بعد از این عمل جداکردن بیمار از ونتیلاتور و خارج ساختن لوله تراشه است. شناخت متغیرهای مرتبط بر زمان خارج ساختن لوله تراشه علاوه بر پیش بینی این زمان نقش موثری در کنترل عوامل و ارتقای کیفیت مراقبت را به دنبال خواهد داشت. هدف این مطالعه تعیین رابطه بین متغیرهای فردی و فیزیولوژیک قبل از عمل با زمان خارج ساختن لوله تراشه بعد از عمل جراحی بای پس عروق کرونر بود.روش بررسی: این مطالعه توصیفی بوده و جامعه پژوهش را کلیه بیمارانی که تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر قرار گرفتند تشکیل داد. در این پژوهش جامعه و نمونه پژوهش یکسان بود و تمام 150 بیمار که شرایط ورود به مطالعه را داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری به صورت سرشماری بود. داده های لازم از پرونده ها استخراج و در صورت تکمیل نبودن پرونده تا قبل از ترخیص نقایص اطلاعات پرونده رفع می گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی، میانگین، انحراف معیار، توزیع فراوانی، و آزمون های مان وایتنی یو، مجذور کا و فیشر استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد 72.6 درصد بیماران مذکر و بقیه مونث بودند. میانگین و انحراف معیار سن 56.16±9.93 سال بود. 76.7 درصد بیمارن در سه رگ گرفتاری داشتند. براساس نتایج حاصل از آزمون مجذور کای، اکستوباسیون کمتر یا مساوی 12 ساعت در کسانی که سن کمتری داشتند (<50) سال به طور معنی داری بیشتر بود (P<0.01). همچنین نتیجه آزمون من ویتنی وجود رابطه بین اکستوباسیون و سابقه استفاده از بالن پمپ را تایید کرد (P<0.05)، به طوری که در کسانی که سابقه استفاده از بالن پمپ را داشتند زمان اکستوباسیون طولانی تر بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله می توان چنین اظهار داشت که بیماران مسن و کسانی که از بالن پمپ استفاده کرده اند نسبت به سایر بیماران نیازمند توجه بیشتری هستند. خارج ساختن هر چه سریع تر لوله تراشه تسهیل در انتقال سریع بیمار به بخش و ترخیص از بیمارستان، کاهش هزینه ها را به همراه دارد.

زمینه و هدف: اختلالات فشار خون همچنان از مهم ترین مسایل حل نشده مامایی محسوب می شود. به نظر می رسد که عوامل خطرساز پره اکلامپسی به خوبی مشخص نشده است. اما اخیرا جنبه های روانی ازجمله اضطراب و تنش که باعث فعالیت بیش از حد سمپاتیک در اثر تحریک سیستم عصبی اتونومیک می شود به عنوان عامل خطر مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط اضطراب دوران بارداری با بروز اکلامپسی در زنان نخست حامله انجام گرفت.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کوهورت آینده نگر بود. متغیرهای این پژوهش اضطراب (متغیر مستقل) و پره اکلامپسی (متغیر وابسته) بود. جامعه پژوهش را کلیه زنان نخست حامله تشکیل دادند. نمونه های مورد پژوهش را کلیه زنان نخست حامله با حاملگی بیست هفته و کمتر و با سواد که از سلامت جسمی و روانی برخوردار بوده، تشکیل دادند. حجم نمونه 750 نفر تعیین گردید. نمونه گیری به صورت تصادفی و مستمر انجام گرفت. نمونه ها به دو گروه اضطراب خفیف و اضطراب متوسط و شدید تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر بود.یافته ها: نتایج نشان داد که 63.2 درصد نمونه ها اضطراب آشکار متوسط، 63.4 درصد پنهان متوسط داشتند. یافته ها نشان داد که با افزایش شدت اضطراب پنهان بروز پره اکلامپسی افزایش پیدا می کند و آزمون کای اسکویر اختلاف معنی داری را بین شدت اضطراب پنهان و بروز پره اکلامپسی نشان داد (P=0.006). با افزایش شدت اضطراب آشکار، بروز پره اکلامپسی افزایش پیدا می کند و آزمون کای اسکویر اختلاف معنی داری را بین شدت اضطراب آشکار و بروز پره اکلامپسی نشان داد (P=0.005). براساس نتایج، خطر بروز پره اکلامپسی در افرادی که اضطراب آشکار شدید دارند 5.43 برابر بیشتر از افرادی بود که اضطراب آشکار خفیف داشته (RR=5.43) و خطر بروز پره اکلامپسی در افرادی که اضطراب پنهان شدید دارند 5.71 برابر بیشتر از افرادی بود که (RR=5.71) اضطراب پنهان خفیف دارند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج توجه ماما و کارکنان بهداشتی نسبت به ابعاد روانشناختی مادر در دوره پره ناتال یک ضرورت مهم بهداشتی می باشد.

زمینه و هدف: همواره در طول تاریخ از آسودگی به عنوان پیامد مطلوب مراقبت از بیمار یاد شده است با وجود این مفهوم آسودگی کمتر از دیدگاه بیماران مورد بررسی قرار گرفته است.هدف مطالعه ارایه تجارب و دیدگاه های بیماران از آسودگی در دوران بستری در بخش های داخلی جراحی می باشد.روش بررسی: این مطالعه کیفی با استفاده از روش نظریه پایه انجام شد. از مصاحبه های نیمه ساختار با 31 بیمار و 11 همراه و همچنین مشاهدات متمرکز و نیمه متمرکز برای جمع آوری داده ها استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش مقایسه مداوم استفاده گردید.یافته ها: تجربیان ناآسودگی در یافته ها بحدی بارز است که یکی از عمده ترین مفاهیم را شکل داده است. خویاری و تشکیل شبکه مراقبتی غیررسمی، راهبردهای بیماران بستری برای مدیریت ناآسودگی ها بوده است.نتیجه گیری: نتایج گویای آن است که بستری بودن در بیمارستان همواره معادل رفع موثر نیازهای مراقبتی و درمانی نیست. بیماران در ارتباط با سیاست ها و قوانین و مقررات بیمارستانی و اولویت های سازمانی تنش های زیادی را تجربه می کنند. نقش فعال بیماران در اداره ناآسودگی در این مطالعه بیش از آنچه که قبلا تصور می شده نشان داده شده است. نقش مراقبین غیرحرفه ای در بیمارستان ها بسیار پررنگ است و نبود آن ها آسیب جدی به کیفیت مراقبت دریافتی وارد می کند.