نشریه پرستاری ایران
سال:1395 | دوره:29 | شماره:101 |تعداد مقالات:7

زمینه و هدف: تهوع و استفراغ، شایع ترین شکایت زنان در نیمه اول بارداری می باشد که بر جنبه های مختلف سلامت زنان باردار تاثیر می گذارد. در زمینه نقش عوامل روانی در جهت ایجاد و تشدید تهوع و استفراغ بارداری تحقیقات بسیار کمی انجام شده است. مطالعه اخیر با هدف بررسی ارتباط بروز و شدت تهوع و استفراغ دوران بارداری با اضطراب و افسردگی زنان باردار انجام شده است.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع همبستگی ـ توصیفی است که بر روی 220 زن باردار سالم با سن بارداری 16- 6 هفته مراجعه کننده به واحد مراقبت های دوران بارداری دو مرکز بهداشتی درمانی منتخب شهر تهران انجام شده است. برای سنجش تهوع و استفراغ بارداری، اضطراب و افسردگی به ترتیب از ابزارهای سنجش تهوع و استفراغ بارداری (PUQE)، پرسشنامه اضطراب آشکار و پنهان Spielberger و پرسشنامه افسردگی Edinburgh استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارSPSS نسخه 16 و آزمون های آماری مجذور کای و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد.یافته ها: فراوانی تهوع و استفراغ بارداری در نمونه های مورد بررسی 83.6 درصد بود. همچنین رابطه مستقیم و معنی داری بین بروز و شدت تهوع و استفراغ بارداری با اضطراب و افسردگی (P<0.05) زنان باردار وجود داشت.نتیجه گیری کلی: یافته های حاصل از این مطالعه نشان دهنده وجود یک رابطه مستقیم و معنی دار بین بروز و شدت تهوع و استفراغ بارداری با اضطراب و افسردگی در زنان باردار است. بنابراین پیشنهاد می شود، در مراقبت های دوران بارداری، ارزیابی عوامل روانی نیز مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: کودکان دارای تهویه مکانیکی به دلیل نداشتن رفلکس سرفه، بلع و همچنین بی حرکتی، در معرض خطر ابتلا به پنومونی هستند. بسیاری از راهکارهایی که با هدف پیشگیری از پنومونی ناشی از دستگاه تهویه مکانیکی انجام می شود، از مسئولیت های مستقیم پرستاران در بالین است. این مطالعه با هدف بررسی عملکردپرستاران در زمینه مراقبت از دهان کودکان دارای تهویه مکانیکی انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه توصیفی بود که 100 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه کودکان طی سال 1394 به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی و سه نوع چک لیست بررسی عملکرد، بر اساس توصیه های مبتنی بر شواهد موجود در راهنمای بالینی بهداشت دهان در کودکان دارای تهویه مکانیکی بود. عملکرد هر پرستار توسط یکی از سه نوع چک لیست، سه مرتبه و در نوبت های کاری مختلف مشاهده و بررسی شد. نمره عملکرد پرستاران در سه سطح زیر 50 درصد، بین50 تا 74.9 درصد و بالای 75 درصد طبقه بندی شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آمار توصیفی صورت گرفت.یافته ها: بیش از نیمی از پرستاران (67%) میانگین نمره عملکرد زیر 50 درصد، 24درصد میانگین نمره عملکرد 50 درصد تا 74.9 درصد و تنها 9 درصد از شرکت کنندگان میانگین نمره عملکرد بالای 75 درصد را کسب کردند. بالاترین نمره عملکرد پرستاران مربوط به پوشیدن دستکش (%980) و کمترین آن مسواک زدن (0%) بود.نتیجه گیری کلی: با توجه به عملکرد ضعیف پرستاران در به کارگیری راهنمای بالینی، به نظر می رسد ارائه راهکارهای لازم جهت آموزش پرستاران، فراهم کردن امکانات مناسب اجرای پروتکل های مبتنی بر شواهد در زمینه بهبود کیفیت مراقبت های بالینی و نیز انجام پژوهش هایی جهت بررسی علل عملکرد پایین پرستاران امری ضروری است.

زمینه و هدف: دانشجوی پرستاری زمانی از آموزش احساس رضایت می کند که در طی دوره بالینی درگیر مراقبت از بیمار شود، خود را جزئی از تیم درمان بداند و همچنین تجربه مسئولیت پذیری و استقلال را کسب و در واقع به پیامدهای یادگیری دست پیدا کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی رضایت دانشجویان پرستاری از نظارت پرسپتور در آموزش بالینی انجام شد.روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت مقطعی انجام شد. صد و دوازده دانشجوی کارشناسی پرستاری که برنامه آموزش بالینی پرسپتورشیپ را تجربه کرده بودند، در مطالعه شرکت کردند. جهت ارزیابی رضایت دانشجویان پرستاری از نظارت پرسپتور، از پرسشنامه تسهیل گری های بالینی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون T-test، ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد.یافته ها: میانگین رضایت دانشجویان پرستاری از پرسپتور 100.25±85.18 بود. بین رضایت دانشجویان از نظارت پرسپتور با سن، محل سکونت، ترم تحصیلی، طول دوره کارآموزی/ کارورزی و محل گذراندن کارآموزی و کارورزی ارتباط وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری کلی: یافته ها گویای رضایت بالای دانشجویان از نظارت پرسپتور در برنامه آموزش بالین بود. بنابراین انجام مطالعات بیشتر و تاثیر این برنامه در ارتقای توانمندی دانشجویان در مطالعات آتی پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف :گزارش پرستاری یکی از اسناد مهم پرونده بیماران بوده و بهترین مدرکی است که می تواند فعالیت های 24 ساعته پرستاران را بصورت کامل و روشن بیان نماید. از این رو وجود خطا و اشکال در نگارش آن می تواند تبعاتی برای پرستار بدنبال داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت خطاهای گزارش نویسی در پرستاران انجام شد.روش بررسی: تحقیق حاضر مطالعه توصیفی- تحلیلی است که جامعه آماری آن شامل کلیه پرستاران (161 نفر) شاغل در بیمارستان شهید بهشتی یاسوج در سال 1393 بودند. ابزار مورد استفاده در پژوهش، پرسش نامه ی محقق ساخته بود که توسط آن مشخصات جمعیت شناختی و خطاهای گزارش نویسی پرستاران در قالب 19 سوال بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و شاخص های مرکزی و پراکندگی و همچنین آزمون های استنباطی t-test و ANOVA با نرم افزارSPSS نسخه 16 انجام شد.یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، 85.71 درصد پرستاران خطای گزارش نویسی داشتند که بیشترین خطا مربوط به نوشتن گزارش نویسی خیلی طولانی با 247 مورد (21.02%) بوده است. میانگین خطای گزارش نویسی برای هر پرستار در یک ماه 1.22 مورد بوده و همچنین بین خطاها و جنس و سابقه کار پرستاران ارتباط معنی داری وجود داشته است.نتیجه گیری کلی: نتایج نشان داد گزارش های پرستاری دارای وضعیت مناسبی نیستند. به نظر می رسد ایجاد زیرساخت های قانونی و فرهنگی برای گزارش دهی خطاها، تدوین برنامه های آموزشی و پایش مداوم در ارتقای کیفیت گزارش نویسی پرستاران ضروری است.

زمینه و هدف: مدیران پرستاری نقش مهمی در اجرای مراقبت مبتنی بر شواهد در محیط های بالینی دارند. لذا سواد اطلاعاتی آنها از پیش نیازهای مهم اجرای این مراقبت می باشد. اهداف این مطالعه بررسی سواد اطلاعاتی مدیران پرستاری و نیازهای آموزشی آنها در زمینه مراقبت مبتنی بر شواهد بود.روش بررسی: این مطالعه توصیفی و مقطعی در چهار بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1393 انجام شد. داده ها با استفاده از یک پرسشنامه سه بخشی از 70 مدیر پرستاری جمع آوری شد. ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺠﺰﯾﻪﻭ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﺍﺯ ﻧﺮﻡ ﺍﻓﺰﺍﺭ SPSS نسخه 16 و آمار توصیفی (درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار تحلیلی) آزمون t مستقل و آنالیز واریانس) ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ گردید.یافته ها: مشارکت کنندگان برای جستجوی اطلاعات پزشکی بیشتر از منابع چاپی و انسانی استفاده می کردند تا منابع الکترونیک (1.97±0.96). میانگین نمرات استفاده از امکانات مختلف جستجو در بانک های اطلاعاتی و موتور های جستجو بسیار پایین بود (1.78±1.04). درصد کمی از شرکت کنندگان از عملکرد و هدف عملگرهای Boolean و نزدیک یابی آگاهی داشتند؛ بطوری که برای جستجوی اطلاعات در یک پایگاه داده فقط 17 درصد از آنها مناسبترین گزینه را از یک مثال فرضی انتخاب کردند. نیازسنجی آموزشی نشان داد تقاضای مشارکت کنندگان برای دریافت آموزش در حوزه های مراقبت مبتنی بر شواهد در حد متوسط بود (3.89±0.97).نتیجه گیری کلی: مدیران پرستاری سواد اطلاعاتی لازم برای جستجو و بازیابی اطلاعات از منابع الکترونیکی را ندارند و به ندرت از این منابع روزآمد استفاده می کنند. این امر موجب می شود که آنان نتوانند به خوبی کارکنان پرستاری را به استفاده از دانش و مهارت مورد نیاز و هم چنین تکنیک های نوآورانه جهت ارائه بهترین و موثر ترین مراقبت راهنمایی و تشویق نمایند. پیشنهاد می شود مطالعات آتی نقش کتابداران بالینی، متخصصین انفور ماتیک پزشکی و مربیان پرستاری بالینی را در ارتقای سواد اطلاعاتی ارائه دهندگان مراقبت سلامت بررسی نمایند.

زمینه و هدف: رضایت شغلی پرستاران جزء بسیار مهمی از زندگی کاری آنان است که می تواند بر امنیت بیمار، روحیه کارکنان، عملکرد و کیفیت مراقبت های پرستاری تاثیر بگذارد. کودکان بیمار، همواره برای برطرف کردن نیازهای خود وابسته به پرستاران هستند و پرستاران نقش عمده ای در کار با کودکان در بیمارستان ها دارند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین میزان و عوامل موثر بر رضایت شغلی پرستاران شاغل در بخش های کودکان بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اهواز در سال 1391 انجام شده است.روش بررسی: این پژوهش مطالعه ای توصیفی و از نظر زمانی مقطعی است که بر روی 80 پرستار شاغل در بخش های کودکان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اهواز که به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند، انجام گردید. به منظور جمع آوری داده ها در این مطالعه از پرسشنامه رضایت شغلی «مینه سوتا» استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آمار توصیفی و آزمون های آماری تی مستقل و من ویتنی انجام شد. نرم افزار مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل داده ها SPSS نسخه 16 بود.یافته ها: میزان رضایت شغلی 55 درصد از پرستاران در سطح متوسط و 45 درصد آنها در سطح بالا قرار داشت. میانگین رضایت شغلی پرستاران بخش کودکان 72.86±10.93 بود. با استفاده از آزمون آماری تی مستقل ارتباط معنی دار آماری بین رضایت شغلی پرستاران و علاقه ی آنان به حرفه پرستاری به دست آمد (P<0.05). همچنین استفاده از آزمون من ویتنی نشان داد که بین اشتغال به کار در چند بیمارستان و رضایت شغلی پرستاران ارتباط معنی دار آماری وجود دارد (P<0.05).نتیجه گیری کلی: با توجه به یافته های پژوهش حاضر مبنی بر متوسط بودن رضایت شغلی پرستاران بخش کودکان که ناشی از مشکلات مختلف مانند نداشتن علاقه به حرفه پرستاری بوده است، لذا استفاده از راهبردهایی جهت افزایش علاقه و انگیزه پرستاران بخش کودکان توسط مسئولین و مدیران پرستاری ضروری است.