مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال:1396 | دوره:16 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف:مطالعات نشان داده اند که فعالیت حاد ورزشی قادر است غلظت زیست نشانگرهای قلبی از جمله پپتید ناتریورتیک مغزی (BNP) را افزایش دهد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثرات دو نوع فعالیت هوازی تداومی و تناوبی حاد بر غلظت سرمی پپتید ناتریورتیک مغزی و بارکاری میوکارد در مردان غیرفعال بود. روش بررسی: 11 مرد غیرفعال سالم با میانگین سنی1.9 ±22.3 سال آزمودنی های این مطالعه نیمه تجربی را تشکیل می دادند. تحقیق حاضر در یک طرح متقاطع در دو روز جداگانه به فاصله یک هفته از یکدیگر اجرا گردید. آزمودنی ها در هر جلسه 40 دقیقه فعالیت هوازی تداومی (با شدت60 درصد ضربان قلب ذخیره) و یا تناوبی (با شدت متغیر بین 50 درصد برای 2 دقیقه و 80 درصد برای 1 دقیقه) را بر روی تردمیل انجام دادند. اندازه گیری متغیرها قبل و بلافاصله بعد از هر جلسه فعالیت انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که غلظت سرمی BNP پس از هر دو نوع فعالیت تغییر معنی داری نداشت (P>0.05) و تفاوت معنی داری در غلظت BNP بین فعالیت تداومی و تناوبی وجود نداشت (P=0.21). بارکاری میوکارد نیز پس از هر دو فعالیت تداومی و تناوبی افزایش معنی داری داشت (P=0.001)، اما تفاوتی در مقادیر بارکاری میوکارد بین دو نوع فعالیت مشاهده نشد (P=0.2). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه تفاوتی بین فعالیت تداومی و تناوبی در مقادیر غلظت سرمی BNP وجود نداشت و هر دو نوع فعالیت بارکاری میوکارد یکسانی را اعمال کردند. افزایش غلظت BNP کمتر از حد بالای مرجع برای اختلال عملکرد بطن بود.

زمینه و هدف:هدف از این مطالعه مقایسه اثر ضد درد گیاه سگ دندان پشته ای به عنوان یک داروی گیاهی، با مورفین و آسپیرین می باشد. روش بررسی: در این مطالعه از موش های صحرائی نر و عصاره هیدروالکلی با استفاده از روش خیساندن استفاده شد. حیوانات به 8 گروه 6 تائی تقسیم شدند. گروه درمان به ترتیب دوزهای800mg/kg و 600 و 400 و 200 از عصاره، گروه کنترل منفی نرمال سالین (5ml/kg) و گروه های کنترل مثبت به ترتیب مورفین (2.5mg/kg) و آسپیرین (300mg/kg) و گروه نالوکسان به همراه عصاره 600mg/kg عصاره و 10mg/kg نالوکسان از طریق داخل صفاقی دریافت نمودند. پس از 30 دقیقه تمام گروه ها مقدار 50 میکرولیتر فرمالین2.5 درصد را به صورت زیر جلدی از طریق پنجه پای راست دریافت نموده و رفتار نمایانگر درد آنها ارزیابی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمام دوزهای عصاره روی فاز دوم درد موثر بوده وبهترین دوز عصاره 600mg/kg)) اثرش روی فاز دوم درد با آسپرین و مورفین تفاوت معنی داری نداشت. نالوکسان صرفا توانست موجب کاهش فاز دوم درد شود. نتیجه گیری: می توان پیشنهاد نمود که یکی از مکانیسم های اثر ضد درد عصاره در ابطه با رسپتورهای اوپیوئیدی باشد.

زمینه و هدف:عوامل مختلفی می توانند بر نتایج کاشت حلزون شنوایی تاثیرگذار باشند از جمله، سن فرد در زمان وقوع افت شنوایی، باقیمانده شنوایی، علت ناشنوایی و طول دوره افت شنوایی. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مدت افت شنوایی بر عملکرد شنوایی کاربران کاشت حلزون انجام گردید. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی تحلیلی 70 کاربر کاشت حلزون پس زبانی (میانگین سنی 35.48) شرکت داده شدند. این افراد از 4 مرکز مختلف کاشت حلزون ایران، شامل اهواز، شیراز، مشهد و تهران وارد مطالعه گردیدند. عملکرد شنوایی افراد با استفاده از پرسشنامه HISQUI19 مورد ارزیابی قرار گرفت. برای آنالیز داده ها، افراد کاشت حلزون به دو گروه تقسیم شدند: طول دوره افت شنوایی کمتر از 20 سال (گروه 1) و طول دوره افت شنوایی بیشتر از 20 سال (گروه 2). یافته ها: بر اساس داده های بدست آمده میانگین نمره HISQUI19، 78.2±21.47 بدست آمد که نشانگر عملکرد متوسط افراد بعد از کاشت حلزون می باشد. میانگین نمره در افراد گروه 1 و گروه 2 به ترتیب 79.36±2.13 و 72.66±2.23 بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (آزمون t مستقلp=0.564 ). نتیجه گیری: به نظر می رسد طول دوره افت شنوایی، تاثیر قابل توجهی بر عملکرد شنوایی بزرگسالان ناشنوای پس زبانی، بعد از عمل کاشت حلزون ندارد.

زمینه و هدف:کنترل موثر فشارخون گام ضروری در کاهش عوارض آن است. هدف این مطالعه شبه تجربی تعیین تاثیر آموزش نظری محور در بهبود رفتار تبعیت از رژیم دارویی در سالمندان مبتلا به فشار خون بالا می باشد. روش بررسی: 140 سالمند مبتلا به پرفشاری خون به طور تصادفی به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم شدند. برای گروه تجربی 3 جلسه آموزشی 35 دقیقه ای به همراه مصاحبه انگیزشی بر پایه نیازسنجی و نظریه رفتار برنامه ریزی شده اجرا شد. داده ها با پرسشنامه خود ایفا مشتمل بر سوالات دموگرافیک، متغیرهای روانشناختی و رفتار تبعیت دارویی قبل و بعد از آموزش گردآوری شد و وارد نرم افزار SPSS 17.0 شد و با کمک آزمون های آماری تی تست، من - ویتنی و ویلککسون آنالیز شد. یافته ها: قبل از آموزش اختلاف معناداری بین دو گروه از حیث میزان تبعیت از رژیم دارویی وجود نداشت، اما پس از مداخله در گروه تجربی تغییر معناداری در رفتار تبعیت از رژیم دارویی دیده شد (0.001>P). در گروه تجربی، فشار خون سیستولیک (از 142.5 به 134.2) و فشارخون دیاستولیک (از 86.3 به81.4 ) کاهش یافت (0.05>P). تغییر معناداری نیز در متغیرهای روانشناختی تاثیرگذار بر تبعیت از رژیم دارویی در گروه تجربی دیده شد (0.05>P). نتیجه گیری: نتایج نشانگر توانمندی آموزش نظری محور بهمراه مصاحبه انگیزشی در بهبود رفتار تبعیت از رژیم دارویی در سالمندان مبتلا به پرفشاری خون بود.

زمینه و هدف:تشخیص هویت در پزشکی قانونی دارای اهمیت فراوان است. اختلاف جنسیت در اسکلت انسان در بسیاری از جوامع بررسی شده است، اما بررسی های دندانی کمتر مورد پژوهش قرار گرفته است. هدف از این مطالعه مقایسه ضخامت دندان های پره مولر و مولر اول دائمی ماگزیلا به وسیله پرتونگاری بایت وینگ دیجیتال در دو جنس در یک جمعیت ایرانی می باشد. روش بررسی: این بررسی اپیدمیولوژیک- تحلیلی بر روی 100 رادیوگرافی بایت وینگ گرفته شده از بیماران انجام شد. فیلم ها به روش دیجیتالی اسکن و پس از محاسبه بزرگنمایی تصویر، پهنای مزیودیستالی دندان و عاج و ضخامت کناره مزیالی و دیستالی مینا اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل و توابع تفکیک انجام گرفت. یافته ها: در این مطالعه میانگین اندازه قطر مزیودیستالی عاج دندان های پره اول (به ترتیب در مردان و زنان برابر با 4.68 و4.46  میلیمتر) و پرمولر دوم (یه ترتیب در مردان و زنان برابر با 4.65 و 4.49 میلیمتر) به طور معنی داری در مردان بزرگتر از زنان بود (0.05>p). ولی در مولر اول تفاوت معنی داری وجود نداشت. اما در میانگین قطر مزیودیستالی تاج و قطر مزیالی و دیستالی مینا در پره مولر اول و دوم و مولر اول بین مردان و زنان به لحاظ آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که در تشخیص هویت نژاد ایرانی می توان از شاخص بزرگترین پهنای مزیودیستالی عاج دندان های پره مولر اول و دوم ماگزیلا استفاده کرد. همچنین، این بررسی بیانگر دگرشکلی جنسی در انداز ه های عاج است.

زمینه و هدف: این مطالعه به منظور ترجمه و تعیین اعتبار و تکرارپذیری گونه فارسی مقیاس اسپاستیسیتی مولتیپل اسکلروزیس با هدف دستیابی به یک وسیله ارزیابی معتبر جهت اندازه گیری سطح عملکرد در افراد ایرانی مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس طراحی و انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه متدولوژیک غیرتجربی، مقیاس اسپاستیسیتی مولتیپل اسکلروزیس به زبان فارسی ترجمه گردید. از یک نمونه 92 نفری از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس خواسته شد تا دو پرسشنامه مقیاس اسپاستیسیتی مولتیپل اسکلروزیس و MSQoL-54 را تکمیل نمایند. برای بررسی تکرارپذیری، این پرسشنامه مجددا در نوبت دوم، دو روز بعد از مرحله نخست، در اختیار 40 نفر از بیماران، قرارگرفت. تکرارپذیری در دفعات آزمون توسط Interclass Correlation Coefficient (ICC) و همخوانی درونی توسط ضریب آلفای کرونباخ ارزیابی گردید. جهت ارزیابی اعتبار سازه ضریب همبستگی اسپیرمن بین مقیاس اسپاستیسیتی مولتیپل اسکلروزیس و مفاهیم مرتبط در پرسشنامه MSQoL-54 محاسبه گردید. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان دهنده سطح ICC بالای مقیاس اسپاستیسیتی مولتیپل اسکلروزیس (0.72-0.95) و ضریب آلفای کرونباخ خرده مقیاس های این پرسشنامه، از حداقل ضریب آلفای کرونباخ قابل قبول فراتر بود (0.84-0.97). درخصوص اعتبارسازه، نتایج نشان دهنده وجود همبستگی متوسط قابل قبولی میان مقیاس اسپاستیسیتی مولتیپل اسکلروزیس با مفاهیم مشابه در پرسشنامه MSQoL-54 بود (0.47-0.74). نتیجه گیری: نسخه فارسی مقیاس اسپاستیسیتی مولتیپل اسکلروزیس (MSSS-88) یک وسیله ارزیابی معتبر و تکرارپذیر در بیماران ایرانی مبتلا مولتیپل اسکلروزیس می باشد.

زمینه و هدف:استفاده از آزمون های میدانی استاندارد در حوزه های سنجش توانایی فیزیولوژیکی ورزشکاران زبده، شرایط بالینی و توانبخشی بیماران، ابزاری موثر جهت ارزیابی آمادگی قلبی- تنفسی محسوب می شود. هدف این پژوهش، ارزیابی اعتبار و پایایی آزمون 6 دقیقه پیاده روی (6MWT) در پسران کودک و نوجوان سالم ایرانی می باشد. روش بررسی: حداکثر اکسیژن مصرفی به روش آنالیز گازهای تنفسی در پروتکل تردمیل بروس تعدیل شده در 349 پسر 8 تا 17 ساله اندازه گیری شد. مسافت پیموده شده در آزمون 6 دقیقه پیاده روی (6MWD) به همراه متغیرهای آنتروپومتریک به روش استاندارد ثبت گردید. برای ارزیابی اعتبار و پایایی آزمون 6MWT به ترتیب از آزمون های همبستگی پیرسون و شاخص هبستگی درون خوشه ای (ICC) استفاده شد. یافته ها: میانگین 6MWD بچه ها  60±702متر بود که به موازات سن افزایش می یافت. اعتبار آزمون 6MWT با مشاهده همبستگی مناسب بین 6MWD و حداکثر اکسیژن مصرفی تایید گردید (0.001>p، r=0.638). با استفاده از همبستگی سهمی با کنترل عامل سن، میزان همبستگی به میزان (0.001>p، r=0.733) افزایش یافت. همچنین آزمون 6MWT از پایایی بسیار عالی برخوردار بود (0.98 =ICC). بطوری که 6MWD در نوبت های اول و دوم به ترتیب 678 و 700 و اندازه اختلاف 14 متر (معادل 2 درصد) گزارش شد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر اولین مطالعه در ارزیابی اعتبار و پایایی آزمون 6MWT برای پسران ایرانی است. با کاربست آزمون 6MWT، مربیان ورزش، پزشکان، متخصصان طب فیزیکی و فیزیوتراپیست ها یک ابزار ساده، ایمن و ارزان جهت اندازه گیری سطح آمادگی قلبی- تنفسی بچه های سالم و بیمار در اختیار خواهند داشت.

زمینه و هدف:تمرینات انسدادی منجر به تغییراتی می شود که حاکی از فشارهای مکانیکی متابولیکی است. بنابراین پژوهش حاضر درصدد بررسی اثر دو هفته تمرین مقاومتی با و بدون انسداد عروق دست، بر سطوح سرمی CRP و لاکتات دهیدروژناز دختران فعال برآمده است. روش بررسی: تعداد 36 آزمودنی دانشجوی دختر تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز، با میانگین سنی1.31 ±20.51 سال و 23.32±2.79BMI کیلوگرم بر متر مربع، به سه گروه تمرین همراه با انسداد عروق دست (تمرین با شدت 30% یک تکرار بیشینه همراه با بستن تورنیکت لاستیکی به دور ناحیه پروگزیمال بازو)، بدون انسداد عروق (تمرین با شدت 75% یک تکرار بیشینه) و گروه کنترل تقسیم شدند. هر دوگروه تمرینی، یک برنامه ی تمرین 2 هفته ای که شامل 3 جلسه در هر هفته بود را اجرا کردند. نمونه های خونی قبل از شروع تمرین و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اخذ گردید و میزان لاکتات دهیدروژناز و CRP اندازه گیری شد.یافته ها: پس از 2 هفته تمرین مقاومتی با و بدون انسداد عروق، در هر دو گروه تمرینی شاخص آسیب عضلانی LDH و شاخص التهابی CRP نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان دادند (05%p<). نتیجه گیری: مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد که دو هفته تمرین مقاومتی در هر دو گروه در ایجاد پاسخ آسیب عضلانی و التهابی موثر می باشد و انجام فعالیت کوتاه مدت موجب بروز آسیب عضلانی می شود اما شدت این آسیب ها در گروه بدون انسداد بیش از گروه انسدادی بود.

زمینه و هدف:هایپرلیپیدمی با افزایش بروز آترواسکلروزیس و حوادث قلبی عروقی در سنین بزرگسالی مرتبط است. ال-کارنیتین نیز ترکیبی آمینی است که درکاتابولیسم چربیها نقش اساسی دارد. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیرشش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مکمل دهی ال-کارنتین بر پروفایل لیپیدی مردان دارای اضافه وزن است. روش بررسی: جامعه آماری تحقیق حاضر را مردان دارای اضافه وزن ساکن ارومیه تشکیل می دادند که 32 نفر از آنان بصورت هدفدار و در دسترس انتخاب و به دو گروه مکمل-تمرین و دارونما-تمرین (n=16) تقسیم شدند. سپس بمدت 6 هفته، هر هفته 4 جلسه تمرین تناوبی با شدت بالا با استفاده از ارگومتر انجام دادند. گروه مکمل نیم ساعت قبل از شروع تمرین، 10mg/kg ال کارنتین مایع مصرف نمودند. نمونه گیری خونی 48 ساعت قبل و بعد از تمرینات انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد (P<0.05). یافته ها: نتایج حاکی از افزایش سطوح TG و HDL، و کاهش کلسترول، LDL و درصد چربی بدن بر اثر مصرف مکمل ال-کارنتین و تمرین HIIT است ولی این تغییرات معنی داری نمی باشد. نتیجه گیری: به طور کلی تاثیر مطلوب قابل توجهی از دریافت مکمل ال - کارنتین به همراه تمرین HIIT در مردان مبتلا به اضافه وزن مشاهده نشد، که احتمالا بدلیل تفاوت یا کاهش شدت و یا مدت تمرین، میزان و مدت مکمل دهی ال-کارنتین نسبت به سایر تحقیقات مشابه می باشد.

زمینه و هدف:خستگی از عوارض MS است و با سطح آمادگی جسمانی بیماران در ارتباط می باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر توان هوازی، بی هوازی و شاخص خستگی زنان مبتلا به MS بود. روش بررسی: در تحقیق حاضر 30 زن مبتلا به MS به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات پیلاتس و کنترل قرار داده شدند. تمرینات پیلاتس به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه شامل تمرینات منتخب پیلاتس زیر نظر پژوهشگر انجام شد. توان و ظرفیت بی هوازی، اوج اکسیژن مصرفی وشاخص خستگی قبل و پس از مداخله اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون t-test تحلیل شدند (0.05≥P). یافته ها: نتایج نشان داد که افزایش معنی داری در توان و ظرفیت بی هوازی، اوج اکسیژن مصرفی و کاهش معنی داری در شاخص خستگی در گروه تمرینات پیلاتس نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (0.001>P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق حاضر تمرینات پیلاتس از روش های تمرینی مناسب جهت ارتقای توان هوازی و بی هوازی بیماران مبتلا به MS می باشد که می توان با این سبک تمرینات، آمادگی جسمانی این بیماران را بهبود بخشید و از میزان خستگی آنها کاست.

زمینه و هدف:تمرینات ورزشی یکی از ارکان درمان دیابت نوع دوم در کنار درمان های پزشکی و تغذیه ای می باشد. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر تمرینات ترکیبی شدت بالا و متوسط بر سطح پروتئین های شوک حرارتی 70 سرمی (Hsp70) و کنترل قند خون در زنان چاق مبتلا به دیابت نوع دوم بود. روش بررسی: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 24 زن مبتلا به دیابت نوع دوم و سابقه بیماری کمتر از 10 سال، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به طور تصادفی در سه گروه تمرینات ترکیبی باشدت بالا، تمرینات ترکیبی باشدت متوسط و گروه کنترل تفکیک شدند. تمرینات ترکیبی شدت متوسط (مقاومتی با 74-50 درصد 1-RM+ تناوبی هوازی با 70-50 درصد HRR) و تمرینات ترکیبی شدت بالا (مقاومتی با 85-70 درصد 1-RM+ تناوبی هوازی با 85-70 درصد HRR) به مدت 12 هفته انجام شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های t-test و تحلیل واریانس دو طرفه استفاده شد (0.05≥P). یافته ها: پس از مداخله برنامه ورزشی، کاهش معنی داری در سطوح Hsp70 سرمی، HbA1c و مقاومت به انسولین در دو گروه تمرینات ترکیبی با شدت های بالا و متوسط نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (0.05>P)، اما تفاوت معنی داری بین دو گروه مداخله ورزش مشاهده نشد (0.05<P). نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرینات ترکیبی (مقاومتی- هوازی تناوبی) بر کنترل قند خون و Hsp70 در زنان مبتلا به دیابت نوع دوم موثر می باشند، اما عامل شدت ورزش، اثر گذار نیست.