مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال:1386 | دوره:6 | شماره:3 (مسلسل 54) |تعداد مقالات:21

هدف: جهت غلبه بر مشکلات عدیده ای که اغلب بعد از ترمیم های کلاس دو با کامپوزیت های نوری دیده می شوند روش های مختلفی در رابطه با نحوه نوردهی ماده در حفره پیشنهاد شده است. این تحقیق با هدف بررسی و مقایسه چهار روش مختلف نوردهی کامپوزیت دندانی و تاثیر هر یک در میزان ریزنشت ایجادشده در ترمیم های کلاس 2 صورت گرفته است.روش بررسی: در این تحقیق از 40 دندان پرمولر سالم و بدون پوسیدگی که دو حفره درمزیال (1 میلی متر بالای CEJ) و دیستال (1 میلی متر زیر CEJ) آنها تعبیه شده بود استفاده شد. دیواره های هر حفره به مدت 15 ثانیه اچ شد سپس 30 ثانیه شستشو داده شد. سپس به رزین باندینگ آغشته و 20 ثانیه نور تابانده شد. در گروه اول دندان ها با استفاده از نوار ماتریکس فلزی و وج چوبی پر شدند. در گروه دوم ماتریکس مصرفی ماتریکس شفاف و وج هادی نور بود. در گروه سوم از نوار ماتریکس فلزی، وج چوبی به همراه Light-tip استفاده شد. در گروه چهارم که گروه آزمایشی بود از نوار ماتریکس فلزی، وج چوبی و شیشه بایوگلاس استفاده شد. نمونه ها در نرمال سالین بمدت 2 هفته نگهداری شدند. سپس دندان ها 2000 بار بین 5 و 55 درجه سانتی گراد ترموسایکل شدند. میزان ریزنشت هر حفره بر اساس تست نفوذ رنگ بین 0-4 تعیین گردید. نتایج تحقیق با استفاده از تست های Mann Whiteny و Kruskal Wallis ارزیابی شدند.یافته ها: گروه 1 با بیشترین میزان لیکیج با سه گروه دیگر در هر دو حفره مزیال و دیستالی تفاوت آماری قابل ملاحظه داشت اما بین سه گروه در مقایسه دو دویی چه در حفره مزیالی و چه در حفره دیستالی تفاوت آماری قابل ملاحظه ای وجود نداشت.نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد استفاده از ماتریکس فلزی بیشترین ریزنشت را در ترمیم های کلاس 2 رزین کامپوزیت باعث می شود. در حالی که استفاده از Light-tip و یا شیشه بایوگلاس در ترکیب با ماتریکس فلزی و وج چوبی باعث کاهش چشمگیری در میزان ریز نشت ایجاد شده، می شود.

هدف: بیماریهای آلرژیک از جمله بیماری های شایع در کودکان بوده که شیوع و شدت آن در نقاط مختلف دنیا بسیار متفاوت است.روش بررسی: در مطالعه ما شیوع و شدت علایم آسم، رینیت آلرژیک و اگزما در 3060 کودک 14-13 ساله شهر یزد بر اساس مطالعه استاندارد شده ایساک مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که شیوع علایم آسم، رینیت آلرژیک و اگزما به ترتیب 20.3 درصد، 42.7 درصد و 14.8 درصد می باشد. شیوع علایم آسم با اختلاف معنی داری در پسرها بیشتر بوده در حالیکه شیوع علایم اگزما در یکسال گذشته در دخترها بیشتر بوده است.نتیجه گیری: شیوع علایم رینیت آلرژیک و اگزما در این مطالعه بیشتر از نتایج مطالعات مشابه در سایر شهرهای ایران می باشد که با تغییر در شیوه زندگی بوسیله آموزش کودکان و والدین می توان آن را کاهش داد.

هدف: هدف از این پژوهش تعیین عوامل استرس زا، راهبردهای مقابله ای و ارتباط آنها با سلامت عمومی دانشجویان ترم اول ورودی سال تحصیلی 85-84 دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بوده است.روش بررسی: 303 دانشجو (232 زن و 71 مرد) به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و با ابزارهای پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه استرس های تحصیلی دانشجویان، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28) و چک لیست مهارت های مقابله ای مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: یافته ها نشان داد که 41.8 درصد از دانشجویان از سلامت عمومی برخوردار نمی باشند و دانشجویانی که علاقه مندی کمتری به رشته تحصیلی خود داشتند از سلامت عمومی پایین تری هم برخوردار بودند (p<0.008). بیشترین استرس های تجربه شده به ترتیب نگرانی در مورد امتحانات، سنگینی و زیادی حجم دروس، مشکلات مربوط به خوابگاه و نگرانی در مورد آینده شغلی بوده است. بیشترین میزان استرس تجربه شده در میان دانشجویان ساکن خوابگاه مشاهده گردید (p=0.00) و بارزترین راهبردهای مقابله ای استفاده شده بصورت ترکیبی، روش های حل مساله و هیجانی بوده است. در نهایت بررسی رابطه میزان استرس، شیوه های مقابله ای و سلامت عمومی در جمعیت مورد مطالعه، بین میزان استرس، شیوه مقابله ای منطقی و سلامت عمومی دانشجویان رابطه معنادار آماری نشان داد (p<0.003).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه همچنین نشان داد، دانشجویانی که شیوه های مقابله ای ناسازگارانه داشتند از استرس بیشتر و سلامت عمومی کمتری برخوردار بودند. با توجه به نتایج فوق پیشنهاد می گردد ضمن برنامه ریزی جهت کاهش استرس های آموزشی و رفاهی دانشجویان، در جهت تقویت مهارت های مقابله ای مناسب این گروه، مداخلات مناسب صورت گیرد تا از سلامت بیشتری برخوردار گردند.

هدف: پورپورای ترمبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک یک بیماری شایع دوران کودکی است که در درمان آن از روش های مختلفی مثل تجویز کورتیکواستروئیدها، ایمنوگلوبولین وریدی، روگام و بسیاری اقدامات دیگر استفاده می شود. در این تحقیق به مقایسه نتایج درمانی و عوارض دارویی سه روش فوق پرداخته شده است.روش بررسی: این مطالعه بر روی 32 کودک مبتلا به ITP حاد و مزمن مراجعه کننده به بیمارستان دکتر شیخ طی خرداد ماه تا اسفند ماه سال 1383 انجام شده است. بیماران چنانچه دارای گروه RhD+ و کومبس منفی بودند وارد مطالعه شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 8.35±4.5 سال و فراوانی دو جنس در میان بیماران مورد مطالعه مشابه بود. علامت بالینی بارز در غالب بیماران پتشی و پورپورا بوده که در 90.6 درصد موارد مشاهده شد. 43.8 درصد از بیماران با پردنیزولون، 25 درصد با IVIG و 31 درصد با روگام درمان شدند. در بررسی مقایسه ای بیماران از نظر نتایج و عوارض درمان، اگر چه میزان پلاکت اولیه در بیماران گروه پردنیزولون بالاتر بود اما پس از درمان پلاکت در هر سه گروه افزایش یافته و تفاوت بارزی با هم نداشت. پاسخ درمانی کامل در گروه درمان شده با روگام به طور قابل توجهی بیشتر بوده و تا اکنون زمان عود در این گروه دیده نشد.عوارض درمان با روگام شامل همولیز حاد و سمیت کبدی نیز در هیچ یک از بیماران گزارش نشد.نتیجه گیری: طول مدت بستری در بیماران تحت درمان با روگام به طور قابل توجهی کمتر از بقیه (کمتر از 5 روز با احتساب زمان تشخیص) بود. با توجه به موثر بودن، ایمنی، تجویز ساده و قیمت مناسب روگام نسبت به IVIG می توان آنرا به عنوان روشی مناسب در درمان ITP کودکان Rh مثبت پیشنهاد نمود.

هدف: تاکنون اثرات دارویی مطلوبی از گیاهان دارویی مختلف شناخته شده و از این میان خواص ضدباکتریایی، ضد ویروسی و ضد قارچی آنها از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر نیز بررسی اثرات ضد قارچی اوژنول (عصاره میخک) می باشد.روش بررسی: در این بررسی گونه های آسپرژیلوس، موکور، فوزاریوم، آلترناریا، پنی سیلیوم و کاندیدا مورد آزمایش تعیین حساسیت دارویی در مقابل اوژنول قرار گرفتند. بر این اساس حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC) به روش رقیق سازی متوالی و کمترین غلظت کشندگی قارچ (MFC) برای اوژنول به روش کشت بر روی محیط آگار سوبارو دکستروز تعیین شد. این مقادیر در pH های مختلف (5.5 و 6.5) محیط کشت مشخص گردید.یافته ها: نتایج نشان می دهد که MIC و MFC اوژنول در مورد آلترناریا و کاندیدا آلبی کنس مساوی و برابر با 0.78 میلی گرم در میلی لیتر بدست آمد. کمترین میزان MIC مربوط به آسپرژیلوس فومیگاتوس، آسپرژیلوس نیجر، پنی سیلیوم، موکور و کاندیدا (به جز آلبی کنس) و برابر با 0.39 میلی گرم در میلی لیتر تعیین شد. همچنین در pH های مختلف مقادیر MIC و MFC تفاوتی نشان نداد.نتیجه گیری: به طور کلی نتایج حاصل از سنجش MIC و MFC اوژنول بر قارچ های تحت مطالعه نشان دهنده تاثیر مهار کننده رشد و نیز قارچ کشی این ماده می باشد. همچنین قارچ های فوق حساسیت تقریبا مشابهی در مقابل اوژنول از خود نشان دادند. در عین حال ادامه این تحقیق و بررسی اثر این ماده در داخل بدن موجود زنده برای ارزیابی اثرات ضد قارچی اوژنول و کاربرد آن در درمان ضروری است.

هدف: شیوع کلونیزاسیون استرپتوکوک گروه B در دستگاه ژنیتال یا دستگاه گوارش تحتانی خانم های حامله از 5 تا 40 درصد متغیر است. تفاوت های نژادی، سنی، جغرافیایی، وضعیت تاهل و وضعیت اقتصادی اجتماعی علت این شیوع متفاوت می باشد. پنی سیلین به عنوان درمان انتخابی عفونت استرپتوکوکی گروه B در نوزاد و مادر پیشنهاد شده و آمپی سیلین بعنوان درمان جایگزینی آن توصیه شده است. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژی استرپتوکوک گروه B در زنان حامله و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی برای ارایه یک برنامه مدون غربالگری و پروفیلاکسی دارویی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه 250 خانم باردار بین 37-35 هفته مراجعه کننده جهت کنترل بارداری مورد بررسی قرار گرفتند. با سواپ دو نمونه از واژن و دو نمونه از رکتوم گرفته شده و سپس سواپها، در محیط انتقالی گذاشته شده و در آزمایشگاه به محیط مایع انتخابی پیشنهاد شده THB منتقل می شد. پس از جدا کردن استرپتوکوکها برای بررسی حساسیت باکتری به آنتی بیوتیکها در روش دیسک دیفیوژن با استفاده از دیسکهای آنتی بیوتیکهای مورد مطالعه استفاده می شد.یافته ها: از مجموع 250 خانم باردار مورد مطالعه 33 بیمار (13.2 درصد) دارای کشت مثبت استرپتوکوک گروه B در واژن یا رکتوم بودند. نحوه زایمان قبلی، سابقه کوریوآمنیوتیت در حاملگی قبل، سابقه پارگی پیش از موعد پرده ها و سابقه زایمان زودرس، سن بیماران و تعداد بارداری های قبلی ارتباط معنی داری با شیوع کلونیزیشن استرپتوکوک نداشت. از نظر حساسیت آنتی بیوتیکی استرپتوکوک گروه B در 97 درصد به سفتی زوکسیم، 93 درصد سفازولین، 88.2 درصد به سفوتاکسیم، 56 درصد به پنی سیلین و 50 درصد به آمپی سیلین حساس بودند.نتیجه گیری: میزان شیوع در مطالعه ما در محدوده میزان شیوعی است که در سایر مطالعات گزارش شده ولی برخلاف سایر مطالعات که پنی سیلین و سپس آمپی سیلین بعنوان درمان انتخابی پیشنهاد شده مقاومت بالایی نسبت به این داروها دیده شد. ولی مقاومت بسیار کمتری نسبت به داروهای خانواده سفالوسپورین دیده شد. لذا پیشنهاد می شود در مطالعات آتی تحلیلی در خصوص داروی انتخابی مساله بالابودن مقاومت میکروبی به درمان انتخابی فعلی و حساسیت میکروبی به سفالوسپورین در نظر گرفته شود.

هدف: یکی از مهمترین نکات در حین تزریق بیحسی موضعی، انجام آسپیراسیون است که می تواند از بروز بسیاری از فوریت های دندانپزشکی جلوگیری کند. هدف از این تحقیق مقایسه سه روش بیحسی موضعی فک پایین که بیشترین کاربرد را دارند از نظر آسپیراسیون خون و معرفی روش مناسب تر و کم خطر تر است.روش بررسی: در این تحقیق توصیفی تحلیلی یک جراح فک و صورت مجرب 424 تزریق را در 236 بیمار (88 مرد و 148 زن) و با میانگین سنی 26 سال با استفاده از یک سرنگ قابل آسپیره استاندارد و یک نوع سوزن با طول 34 میلیمتر و گیج 27 انجام داد. بیماران بصورت پی در پی انتخاب و آنهایی که دارای مشکلات سیستمیک بودند از تحقیق حذف شدند و در مورد بقیه بیماران بصورت اتفاقی یکی از 3 تکنیک تزریق بی حسی شامل: بی حسی بلاک عصب آلوئولار تحتانی به روش مستقیم، غیرمستقیم و بلاک عصب مندیبولار به روش Gow-Gates انجام گرفت. بعد از انتخاب تکنیک تزریق بی حسی کلیه مراحل کار تا قبل از تزریق ماده بی حسی انجام و درست قبل از تزریق ماده بی حسی با ایجاد فشار منفی در کارتریج بی حسی بوسیله سرنگ قابل آسپیره استاندارد، آسپیراسیون انجام گرفت و هر گونه مشاهده خون در کارتریج بی حسی به عنوان آسپیراسیون مثبت در نظر گرفته شد. در مورد هر تزریق سن و جنس بیمار همچنین تکنیک تزریق بی حسی و نتیجه آسپیراسیون در فرم مخصوصی که به همین منظور تهیه شده بود ثبت گردید. در نهایت اطلاعات جمع آوری شده و توسط آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: فراوانی تعداد تزریق در هر گروه بدین شکل بوده است: بلاک مستقیم 180، بلاک غیر مستقیم 123 و روش Gow-Gates، 121 تزریق در این تحقیق احتمال آسپیراسیون مثبت در تکنیک بلاک عصب آلوئولار تحتانی به روش مستقیم 8.3 درصد، در تکنیک عصب آلوئولار تحتانی به روش غیرمستقیم 7.3 درصد و در تکنیک بلاک عصب مندیبولار به روش 7.4 Gow-Gates درصد بدست آمد.نتیجه گیری: هیچ اختلاف معنی داری بین احتمال آسپیراسیون مثبت و تکنیک تزریق بی حسی بدست نیامد.

هدف: عفونت در کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک که بدنبال شیمی درمانی دچار نوتروپنی می شوند خطرناک و کشنده می باشد و درمان صحیح با آنتی بیوتیک مناسب، جداسازی و مراقبت از اهداف اصلی در بهبودی بیماران می باشد استفاده از کلنی های محرک خونساز مثل (GCSF) در جهت تاثیر بر کاهش دوره نوتروپنی و تب و زمان بستری در بیمارستان روزبه روز بیشتر می شود.روش بررسی: در این مطالعه بالینی تصادفی بصورت آینده نگر انجام گرفته و کودکان مبتلا به لوسمی حاد لنفوبلاستیک که بدنبال Intensification با تب و نوتروپنی به بیمارستان مراجعه نموده و بستری شده اند را شامل می شود گروه شاهد 72 نفر بوده که درمان مناسب آنتی بیوتیک گرفته و گروه هدف 68 مورد که علاوه بر آنتی بیوتیک داروی محرک گرانولوسیت (GCSF) را دریافت نمودند.یافته ها: بیمارانی که بصورت تصادفی داروی GCSF را علاوه بر دریافت آنتی بیوتیک دریافت نموده بودند در مقایسه با بیمارانی که دارو را دریافت ننموده بودند کاهش دوره نوتروپنی از 6.7 روز در برابر 8 روز را داشته اند (p<0.0001).کاهش زمان بستری از 8.8 روز به 7.6 نیز مشاهده گردید (p<0.0001) کاهش زمان تب در هر دو گروه اختلاف معنی دار نداشته و بر کاهش مرگ و میر تاثیری نداشته است.نتیجه گیری: تجویز GCSF با آنتی بیوتیک موجب کاهش دوره نوتروپنی و زمان بستری گردیده و تغییری در مرگ و میر و دوره تب نداشته. بازده اقتصادی این روش نیاز به مطالعات و با تعداد بیشتری از بیماران را می طلبد.

هدف: ویروس هپاتیت (HBV) B یکی از عوامل مهم هپاتیت حاد و مزمن بوده که می تواند حتی منجر به بروز، سیروز و سرطان کبد گردد. بیماران مبتلا به تالاسمی، بعلت نیاز به تزریق خون های مکرر در معرض خطر ابتلای بیشتر به این نوع هپاتیت قرار دارند. بنابراین اطمینان از وجود ایمنی بر علیه HBV در این افراد ضروری است.روش بررسی: مطالعه روی 215 کودک مبتلا به تالاسمی (104 پسر و 111 دختر) تحت پوشش مرکز بیماری های خاص که سه نوبت کامل واکسن HBV نوع Recombinant را دریافت کرده بودند، انجام شد. بر اساس فاصله زمانی از آخرین نوبت واکسن، کودکان در سه گروهی که کمتر از 15 ماه و بین 15-30 ماه و بین 30-45 ماه از واکسیناسیون ضد هپاتیت آنها گذشته و سطح سرمی Anti HBS بر مبنای میزان واحد بین المللی در لیتر (Iu/Lit) نیز به سه دسته دارای ایمنی کامل، نسبی و فاقد ایمنی تقسیم شدند.یافته ها: میانگین سطح سرمی آنتی بادی هپاتیت B در 3 گروه فوق به ترتیب 128.8, 205.34 و Iu/Lit 54.25 بدست آمد که اختلاف معنی داری در 3 گروه وجود داشت (p<0.001) میانگین سطح سرمی آنتی بادی HbS در دختران 104.2 و در پسران Iu/Lit 98.5 بود وضعیت ایمنی در سه گروه به ترتیب: ایمنی کامل در گروه اول 29 نفر، ایمنی نسبی 6 نفر و بدون ایمنی 1 نفر و در گروه دوم، ایمنی کامل 31 نفر ایمنی نسبی 16 نفر و بدون ایمنی 13 نفر، و در گروه سوم، ایمنی کامل 15 نفر، ایمنی نسبی 43 نفر و بدون ایمنی 61 نفر که اختلاف بین آنها از نظر آماری معنی دار بود. (p<0.001) بعبارت دیگر با افزایش زمان سپری شده از آخرین نوبت تزریق واکسن، میزان سطح سرمی Anti HBS کاسته می شد. در مجموع از 215 نمونه، 75 نفر دارای ایمنی کامل، 65 نفر دارای ایمنی نسبی و 75 نفر بدون ایمنی بودند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج نهایی می توان چنین نتیجه گرفت که تزریق واکسن هپاتیت B از نوع Recombinant در سه نوبت کامل در کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور در 65 درصد موارد موجب تامین ایمنی نسبی یا کامل می شود. از این رو جهت مقابله با ویروس هپاتیت B، بعد از گذشت 45 ماه از انجام واکسیناسیون اندازه گیری سطح سرمی Anti HBS ضروری بوده و در صورت لزوم تزریق دوز واکسن مجدد یادآور اضافه ضروری است.

هدف: سندرم دردهای عضلانی صورت (MPDS) سندرمی است که باعث درد و تحلیل عضلات صورت می شود درمان این وضعیت مستلزم صرف وقت و هزینه بسیار زیاد برای بیماران در سیستم بهداشتی درمانی کشور می باشد. این سندرم چند عاملی می باشد و فاکتورهای مساعدکننده و ریسک فاکتورها، در بروز و ظهور این سندرم دخالت دارند، که از این میان، استرس، یکی از ریسک فاکتورهای اصلی به شمار می رود. هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه میزان موفقیت دارو درمانی به همراه رژیم غذایی نرم با فیزیوتراپی در درمان اختلالات مفصل گیجگاهی فکی ناشی از سندرم MPDS می باشد تا بتوان مناسب ترین روش درمانی را مشخص نمود.روش بررسی: روش تحقیق کارآزمایی بالینی به صورت تحلیلی تجربی می باشد. حجم نمونه تحقیق 63 نفر بود که از بیماران مراجعه کننده به کلینیک های تخصصی خصوصی شهر اهواز به صورت تصادفی ساده انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. از این تعداد، 21 نفر در گروه اول که از دستگاه التراسوند با دوز 0.5wat/cm2 به مدت زمان 5 دقیقه و سه بار در هفته در طی 4 هفته استفاده شد و 21 نفر در گروه دوم که از تکنیک موبیلیزاسیون به مدت 5 دقیقه سه بار در هفته سه روز متوالی به مدت چهار هفته استفاده شد و 21 نفر در گروه سوم که برای این گروه رژیم غذایی نرم با دارو که به کمپرس گرم و مرطوب به مدت 20 دقیقه هر شب قبل از خواب توصیه شده بودند و از داروهای پیروکسی کام ده میلی گرم هر 12 ساعت و قرص دیازپام 5 میلی گرم هر شب قبل از خواب و ماساژ توسط ژل دیکلوفناک روزی سه بار استفاده شد و بیماران به مدت چهار هفته هر هفته، دوباره معاینه recall شدند و میزان تندرنس عضلات جونده و حرکات پیشگرائی و طرفی فک تحتانی و حداکثر باز شدن دهان قبل و بعد از درمان اندازه گیری گردید.یافته ها: از یافته های این تحقیق تاثیر مثبت فیزیوتراپی در برطرف کردن درد از عضلات و مفصل تمپروماندیبولار و میزان باز شدن دهان بود که موبیلیزاسیون نسبت به دو روش اولتراسوند و رژیم درمانی میزان موفقیت بیشتری داشت.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق تمامی روش های درمانی مورد استفاده بنحوی در بهبود وضعیت بیماران موثر بوده اند و روش موبیلیزاسیون مناسب ترین و موثرترین روش می باشد.

هدف: از آنجایی که هر ساله تعدادی از بیماران ما در اثر مننژیت باکتریال فوت می کنند و عده ای نیز دچار عوارض ناشی از آن می شوند. با هدف بررسی فراوانی میکروارگانیسم های مسوول ایجاد مننژیت باکتریال و علل مرگ و میر و عوارض ناشی از آن در بیماران مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان این مطالعه طراحی گردیده است.روش بررسی: در مطالعه ما که از سال 1372 تا 1382 در مرکز طبی کودکان تهران صورت گرفت 123 بیمار مشکوک به مننژیت باکتریال بررسی شدند. تشخیص مننژیت با توجه به علایم بالینی و آزمایشگاهی شامل کشت خون، اسمیر و کشت مایع نخاع، تغییرات سلولی و بیوشیمیایی انجام گرفت، در نهایت بیماری 85 نفر تایید شد و این بیماران مورد پی گیری قرار گرفتند.یافته ها: در میان 85 مورد بررسی شایع ترین میکروارگانیسم های ایجاد کننده مننژیت به ترتیب پنوموکوک 40 مورد (47.1 درصد) هموفیلوس انفلوانزا تیپ 22 b مورد (25.9 درصد)، مننگوکوک 13 مورد (15.3 درصد)، اشیریشا کلای 4 مورد (4.7 درصد)، کلبسیلا 3 مورد (3.5 درصد)، انترو باکتر، استرپتوکوک گروه B و استرپتوکوک ویریدانس هر کدام یک مورد مجموعا (3.5 درصد) بودند. عوارض عصبی و مرگ میر در شیرخواران زیر دو ماه بالا بوده است.نتیجه گیری: در کودکان بالاتر از دو ماه عوارض عصبی به ترتیب شیوع عبارت بودند از کری، هیدروسفالی، تشنج، عقب ماندگی ذهنی، آتاکسی و همی بارزی عوارض و مرگ و میر مننژیت پنوموکوکی نسبت به بقیه میکروارگانیسم ها در این گروه سنی بیشتر می باشد، البته از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد.

هدف: آنوریسم مایکوتیک شریان فمورال به علت تزریق مواد مخدر در ناحیه کشاله ران با افزایش تعداد معتادان تزریقی امروزه رو به افزایش است. این بیماری درمان های متفاوتی دارد که هر کدام عوارضی دارند.درمان های اصلی آن شامل رزکسیون با دبریدمان وسیع بهمراه بازسازی عروقی بوسیله گرافت اتوژن یا صناعی به صورت اولیه یا تاخیری، و دیگری لیگاتور تنهای شریانی بدون بازسازی عروقی است. هدف این مقاله بررسی نتایج لیگاتور شریان فمورال مشترک بدون بای پس عروقی است.روش بررسی: در این مقاله توصیفی گذشته نگر، 44 بیمار از معتادان تزریقی که همگی دچار آنوریسم مایکوتیک شریان فمورال ناشی از تزریق مواد مخدر بوده اند، و از ابتدای سال 1378 لغایت 1383 به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مراجعه کرده اند، مورد بررسی قرار گرفتند. برای این 44 نفر از بیماران لیگاتور شریان فمورال انجام شده است و نتایج حاصله از لحاظ زنده ماندن عضو و یا عوارض حاصل از آن و نیاز به بازسازی عروقی بعدی برای مدت حداقل 2 سال بررسی و ثبت گردید.یافته ها: در دو مورد (4.5 درصد) بدنبال لیگاتور شریان فمورال مشترک آمپوتاسیون بالای زانو داشتیم. دو بیمار (4.5 درصد) هم به دنبال این عمل دچار اختلال حس اندام تحتانی به صورت پارستزی شدند. پنج نفر (11.63 درصد) هم متعاقبا کلودیکاسیون هنگام راه رفتن پیدا کرده اند. برای دو مورد از این پنج نفر (40 درصد) مجبور به انجام بازسازی عروقی با استفاده از گرافت مصنوعی شدیم. بقیه بیماران در این پیگیری بدون علامت بودند. در مجموع بیش از 95 درصد این بیمارانی که شریان فمورال آنها لیگاتور شده بود اندام تحتانی آنها حفظ شد.نتیجه گیری: با توجه به شرایط عفونی ناحیه و اطراف آن، احتمال موفقیت آناستوموز عروقی به شکل آناتومیکال و حتی غیرآناتومیکال در درمان اولیه این بیماران بسیار کم است. برداشتن توده آنوریسم بهمراه دبریدمان نسوج مرده و لیگاتور شریان فمورال بدون بای پاس با توجه به نتایج قابل قبول و عارضه کم آن به عنوان درمان مناسب در این بیماران پیشنهاد می شود.

هدف: افراد دیابتیک به برخی از عفونت ها حساسیت بیشتری نشان می دهند کاندیدیازیس دهانی یکی از شایع ترین عفونت های فرصت طلب در افراد دیابتی و مبتلایان به نقص ایمنی است. گزارش های مکرر دال بر افزایش شیوع گونه های کاندیدا در حفره دهان افراد دیابتی نسبت به افراد غیر دیابتی وجود دارد. هدف از این تحقیق، تعیین سوشهای مختلف کاندیدا در بزاق دهان افراد دیابتیک و مقایسه آن با افراد غیر دیابتیک می باشد که ضمن انجام این کار pH بزاق دهان نیز مورد بررسی قرار می گیرد.روش بررسی: روش تحقیق بصورت مورد شاهدی می باشد. مطالعه مزبور در بخش دیابت بیمارستان گلستان شهر اهواز در سال تحصیلی 82-81 انجام گرفت. 140 بیمار در دو گروه 70 نفری شامل افراد دیابتیک و غیردیابتیک مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از آموزش صحیح بهداشت دهان و دندان به افراد مطالعه بعد از دو هفته در شرایط ناشتا نمونه برداری با سواپ از بزاق آنها انجام می گرفت. سپس در محیط کشت رنگی کروم آگار کاندیدا کشت داده می شد، و بعد از 48 ساعت قرار دادن در انکوباتور مورد ارزیابی قرار می گرفت. بعد از نمونه گیری از دهان، بوسیله کاغذهای pH سنج میزان pH دهان افراد دو گروه مشخص می شد. با استفاده از آزمون های T-Test, Non parametric, Chi-square داده های بدست آمده از این تحقیق آنالیز آماری شدند.یافته ها: این بررسی نشان داد که میزان حضور کاندیدا در بزاق دهان افراد دیابتیک نسبت به افراد غیردیابتیک بیشتر بود. کاندیدا آلبیکانس شایع ترین گونه موجود در بزاق دهان افراد هر دو گروه بود. همچنین PH بزاق افراد دیابتیک نسبت به گروه غیر دیابتیک پایین تر بود و اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده شد (p=0.03).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد، کاندیدا بخصوص گونه آلبیکانس در دهان مبتلایان به دیابت شیوع قابل توجهی دارد و می تواند سبب ایجاد کاندیدیازیس دهانی شود. لذا رعایت بهداشت دهان و دندان کنترل قند خون و استفاده به موقع از داروهای ضد قارچ موضعی در مواقع ابتلا به کاندیدیازیس ضروری است.

هدف: اسید اولئیک (امگا 9) یکی از ترکیبات اصلی و ضروری غشاء نورون ها را تشکیل می دهد و در رشد خوشه های اکسونی و ارتباطات نورونی اهمیت دارد. این اسید چرب یک نوروتروفیک می باشد که در دوران جنینی از جفت عبور کرده و در تمایز مغز نقش دارد. با توجه به این انتظار می رود که مصرف این ماده ساختار و عمل سلول های عصبی را در دوران بلوغ هم تحت تاثیر قرار دهد. لذا در این تحقیق، اثر اسید اولئیک بر یادگیری فضایی موش های صحرایی نر بالغ مورد مطالعه قرار گرفت.روش بررسی: مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. به این منظور موش های نر بالغ با غذای حاوی اسید اولئیک (10 درصد) به ترتیب به مدت یک، دو، سه، چهار هفته تغذیه شدند و گروه شاهد از غذای معمولی استفاده نمود تعداد حیوانات برای انجام هر آزمایش 9 عدد انتخاب شد بر اساس روش استاندارد با دستگاه ماز T شکل به مدت 9 روز مورد بررسی قرار گرفت. در این روش 1- یادگیری ساده 2- یادگیری معکوس 3- خاموشی اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج حاصل از مطالعات نشان داد که استفاده از رژیم غذایی حاوی اسید اولئیک 10 درصد به مدت چهار هفته، نسبت به گروه هایی که به مدت یک، دو، سه هفته اسید اولئیک 10 درصد مصرف کردند بطور قابل توجهی (p<0.01) موجب افزایش یادگیری فضایی می شود.نتیجه گیری: بنظر می رسد اسید اولئیک که یک اسید چرب غیر اشباع می باشد موجب افزایش یادگیری در دوران بلوغ می شود و احتمالا از طریق تغییر در سیالیت غشاء به ویژه در نواحی هیپوکامپ اثر خود را اعمال می نماید.

هدف: جهت ترمیم دندانهای درمان ریشه شده پرمولر ماگزیلاری درمان های متنوعی وجود دارد یکی از این درمانها استفاده از کامپوزیت اورلی توسط کامپوزیت های تقویت شده با رشته های فایبر است. هدف از این مطالعه مقایسه مقاومت به شکست پرمولرهای ماگزیلاری درمان ریشه شده با حفره MOD و ترمیم شده با استفاده از کامپوزیت تقویت شده با رشته های فایبر Nulite F و کامپوزیت معمولی خلفی است.روش بررسی: این تحقیق به روش تجربی و با تکنیک مشاهده انجام شد. 72 دندان پرمولر ماگزیلاری با اندازه های تقریبا مشابه انتخاب و به طور تصادفی در شش گروه قرار داده شدند. در این تحقیق نیرویی به صورت روش مخرب وارد می گردد که در آن دندانها تحت یک نیروی فشاری که با سرعت ثابت در حال افزایش است قرار می گیرند. گروه اول: دندانهای سالم- گروه دوم: دندانهای درمان ریشه شده با حفره مزیواکلوزودیستال (MOD)- گروه سوم: دندان های درمان ریشه شده با حفرات MOD جهت انله کامپوزیتی و ترمیم شده با کامپوزیت کف پوش Nulite F2 و کامپوزیت تقویت شده با رشته های فایبر Nulite F و تحت تاثیر نیرویی با زاویه 90 درجه- گروه چهارم: دندان های درمان ریشه شده با حفرات MOD جهت انله کامپوزیتی و ترمیم شده با کامپوزیت کف پوش Nulite F2 و کامپوزیت تقویت شده با رشته های فایبر Nulite F و تحت تاثیر نیرویی با زاویه 45 درجه. -گروه پنجم: کلیه مراحل تراش درمان ریشه و قراردهی کامپوزیت، کف پوش Nulite F2 همانند گروه سوم و چهارم اما، ترمیم شده با کامپوزیت معمولی خلفی و تحت تاثیر نیرویی با زاویه 90 درجه. -گروه ششم: کلیه مراحل تراش درمان ریشه و قراردهی کامپوزیت، کف پوش Nulite F2 همانند گروه سوم و چهارم اما، ترمیم شده با کامپوزیت معمولی خلفی و تحت تاثیر نیرویی با زاویه 45 درجه.یافته ها: میانگین مقاومت به شکست گروه ها بدین صورت به دست آمد: گروه اول: 2.092 KN، گروه دوم 0.862 KN، گروه سوم: 1.639 KN، گروه چهارم: 0.806 KN، گروه پنجم: 1.314 KN، گروه ششم: 0.615 KN، با توجه به آنالیز ANOVA و آزمون های مقایسات چندگانه در کل به جز ءبین گروه 4 و 6 بین سایر گروه ها اختلاف معنی داری مشاهده گردید (p=0.000).نتیجه گیری: در صورتی که به این دندان ها نیروی عموی حدود 2 کیلونیوتن وارد شود به احتمال زیاد دچار شکستگی تاج خواهند شد. همچنین با توجه به نتایج بدست آمده اثر مخرب نیروهای برشی (مایل) نسبت به نیروهای عمودی بیشتر است. مقاومت به شکست دندان های انله شده با کامپوزیت خلفی نسبت به گروه یک کنترل مثبت در برابر اعمال نیرو با همین زاویه 63 درصد بود. از دیگر عوامل موثر بر مقاومت بر شکست در دندان های پره مولر می توان به نحوه تراش دندان و وجود یا عدم وجود مارژینال ریج اشاره نمود. دندان های پرمولر ماگزیلاری درمان ریشه شده با حفره MOD می توانند به طور موفقیت آمیزی توسط انله کامپوزیتی با استفاده از کامپوزیت های تقویت شده با رشته های فایبر ترمیم شوند، البته کاربرد این روش در افراد مبتلا به عادات پارافانکشنال توصیه نمی گردد.

هدف: آرتروپاتی هموفیلیک بعلت خونریزی های مکرر داخل مفصلی باعث کاهش شدید کیفیت زندگی بیماران هموفیلی می شود. روش های مختلفی جهت پیشگیری و درمان عوارض مفصلی بیماران هموفیلی وجود دارد که از بین آنها، تزریق داخل مفصلی ریفامپین ارزانتر، کم عارضه تر و بسیار موثر می باشد. هدف مقاله حاضر بررسی اثر بخش آن در میان بیماران مراجعه کننده به این مرکز می باشد.روش بررسی: از بین بیماران هموفیلی مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان شفای اهواز، بیمارانی که مفصل هدف یا سینویت مزمن داشتند، با چند جلسه مصاحبه رودررو و امضا رضایت نامه کتبی بطور آگاهانه و دلخواه بیماران این روش درمانی را انتخاب کردند و قبل و بعد از درمان (3 تا 6 ماه بعد ) سال های (55-1354) مجددا معاینه بالینی (بر اساس دستورالعمل فدراسیون جهانی هموفیلی) و MRI مفصل مبتلا انجام شد. در مفصل زانو، ریفامپین 500 میلی گرم همراه لیدوکائین هفتگی برای 10 هفته و در مفاصل آرنج، مچ پا و شانه 250 میلی گرم همراه لیدوکائین هفتگی برای 5 هفته تزریق شد. در روز تزریق و روز بعد از آن درصد فاکتور به 50 تا 80 درصد (دوز نگهدارنده) رسید.یافته ها: تزریقات داخل مفصلی برای 9 بیمار هموفیلی A با 11 مفصل مبتلا انجام شد. در 6 بیمار علایم بالینی و MRI شدیدا بهبود نشان داد ولی در 3 بیمار با توجه به پیشرفته بودن تخریب مفصلی نتیجه درمان رضایت بخش نبود.نتیجه گیری: تزریق ریفامپین داخل مفصلی روش بسیار مناسبی جهت پیشگیری از خونریزی، بهبود علایم بالینی و کیفیت زندگی بیماران هموفیلی می باشد. MRI جهت بررسی نتایج درمانی و تغییرات مفصل بعد از درمان بسیار کمک کننده است. هیپرپلازی و هیپرتروفی سینوویوم، کیست های استخوانی، تخریب غضروف مفصل، رسوب هموسیدرین و استئونکروز با MRI دقیقتر و بهتر از گرافی ساده یا معاینه بالینی قابل ارزیابی قبل و بعد از درمان می باشد.

مقدمه: بروز هیپوتیروئیدی با گرفتگی صدا بعنوان تنها علامت بندرت روی می دهد. خشونت صدا خود ناشی از درگیری هسته های مغزی یا ادم عضله کریکوتیروئید، ادم طناب صوتی و یا نهایتا پولیپ حنجره می باشد که پولیپ در انتهای لیست علل گرفتگی صدا در هیپوتیروئیدی قرار می گیرد.هدف از مطالعه: بررسی ارتباط پولیپ حنجره با کم کاری تیروئید.گزارش مورد: بیمار زن 50 ساله با سابقه یک ساله خشونت صدا بدون پاسخ به درمان های گوناگون و بدون هر گونه تظاهری دال بر اختلال تیروئید در تمام ارگان های بدن بود. معاینه حنجره پولیپ غول آسای طناب صوتی را نشان داد. پاراکلینیک بیمار دال بر کم کاری تحت بالینی تیرویید بود. بافت شناسی پولیپ مورد نظر رسوب بی رقیب هیالورونیک اسید معادل رسوبات کم کاری تیروییدی را نشان می داد. در پی گیری شش ماهه کم کاری تیروئیدی و تیروئیدیت هاشیماتو به اثبات رسید. کم کاری تیرویید زمینه ای مساعد جهت پیدایش پولیپ حنجره بوجود آورده بود.نتیجه گیری: پولیپ حنجره مرحله برگشت ناپذیر خشونت صدا در کم کاری تیرویید می باشد و ناشی از تجمع موکوپلی ساکاریدها و هیالورونیک اسید می باشد. با توجه به شیوع هیپوتیروئیدی به بویژه در زنان سنین پیش از یایسگی در صورت پیدایش خشونت صدا در چنین افرادی توجه بیشتر به اختلالات تیروئیدی و انجام آزمونهای تیروئید ضروری به نظر می رسد.