مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال:1384 | دوره:4 | شماره:4 (مسلسل 47) |تعداد مقالات:11

هدف : بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در معرض خطر بالایی از ابتلا به عفونتهای ویروس منتقله از طریق خون می باشند. اخیرا نوعی ویروس تک رشته ای، حلقوی و DNA دار به نام TTV (TT ویروس) گزارش شده که به نظر می رسد در ایجاد هپاتیت های بعد از انتقال خون نقش داشته باشد.روش بررسی: در این مطالعه ، 250 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور با هدف تعیین میزان شیوع TTV به عنوان دریافت کنندگان مکرر خون مورد بررسی قرار گرفتند. روش مورد استفاده در این پژوهش Seminested –PCR بوده که با استفاده از پرایمرهای خارجی NGO61 و NGO56 و پرایمر داخلی NGO63 قطعه ای به طول 271 جفت باز از ناحیه مرکزی ORF ژنوم ویروس تکثیر گردید.یافته ها : نتایج حاصله نشان داد که نتیجه آزمایش 143 نفر ( 57.2 درصد ) از 250 بیمار و 54 نفر (20 درصد) از 250 نفر گروه شاهد (اهدا کنندگان خون که از نظر شاخص های سرولوژیک anti – HCV , HIV – Ab , HBs – Ag منفی بودند) از نظر حضور ژنوم TTV در نمونه پلاسمای آنها به روش Seminested PCR مثبت گردید ، نتیجه آزمایش 54 نفر، از 250 نفر (20 درصد) با استفاده از آزمون آماری کای دو نتایج آزمایش این دو گروه از ارتباط معنی داری برخوردار بود(P=0). همچنین بین نتایج مثبت و منفی آزمایش TTV – PCR بیماران با تعداد دفعات دریافت خون و سن ارتباط معنی داری بدست آمد ( به ترتیب p=0.01 , p=0.04 ) ولی بین جنسیت بیماران و میزان شیوع TTV ارتباط معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیری:از نتایج بدست آمده می توان چنین استنباط نمود که TTV میزان شیوع بالایی در بین بیماران تالاسمی که به کرات خون دریافت می کنند و همچنین اهدا کنندگان سالم خون دارد. علاوه بر این نتایج نشان می دهد که احتمالا راه تزریق، تنها راه انتقال این ویروس در جامعه انسانی نبوده و تحقیقات نشان داده که راههای انتقال دیگری نظیر راه مدفوع -دهانی را نیز می توان برای این ویروس در نظر گرفت.

هدف :بیماری سیکل سل یک بیماری موروثی گلبول قرمز است که همراه با علایم بالینی از جمله آنمی،  انسداد مویرگها، نارسانی خون به ارگانها، دردهای شدید و آسیب ارگانها می باشد. اساس ملکولی این بیماری جانشینی یک باز در موقعیت دوم کدون ششم زنجیر بتاگلوبین در روی بازوی کوتاه کروموزوم 11 و ایجاد هموگلوبین S می باشد . این بیماران اگر چه یک نوع موتاسیون در سطح DNA دارند ولی تظاهرات بالینی متفاوت  دارند. بعضی بیماران علایم کلینیکی شدید دارند و پس از تولد شروع می شود، در صورتی که بعضی کمتر و بعضی بندرت دچار علایم بالینی می شوند. این مطاله بررسی ارتباط بین شدت علایم بالینی با داده های آزمایشگاهی در بیماران سیکل سل می باشد، با این امید که بتوان با داشتن یافته های آزمایشگاهی بیمار بتوان شدت علایم بالینی را در زندگی آتی بیمار پیش بینی نمود این امر سبب می شود که پزشک تشخیص صحیح از وضعیت بالینی بیمار داشته باشد و مانع از آن خواهد شد که بیمار در شرایط غیر ضروری تحت درمان مربوط به فرم شدید بیماری قرار گیرد.روش بررسی : در این تحقیق 78 بیمار مبتلا به بیماری سیکل سل شامل : 48 بیمار کم خونی سیکل سل (HbSS) 21 بیمار سیکل سل هموگلوبین (HbSC) C و 9 بیمار سیکل سل بتا تالاسمی که در مدت یکسال به کلینیک هماتولوژی بیمارستان Manchester Royal Infirmary در شهر منچستر انگلستان مراجعه نمودند مورد مطالعه قرار گرفتند.در حالیکه بیماران در وضعیت بدون علایم بالینی بودند نمونه خون بیماران برای اندیس های خونی توسط دستگاه NE 8000 Sysmax آزمایش شدند. نظر به اینکه مشخص شده که HPLC یک روش دقیق و سریع در جداسازی و اندازه گیری هموگلوبین های مختلف می باشد، آنالیز هموگلوبین توسط دستگاه تمام اتوماتیک HPLC از کمپانی Bio Rad مدل Variant Hemoglobin Testing System انجام شد. علایم بالینی این بیماران در مدت یکسال توسط پزشک معالج بدون اطلاع از داده های آزمایشگاهی مشخص گردید. بیماران از نظر شدت بروز علایم بالینی به سه گروه شدید متوسط و خفیف تقسیم شدند سپس ارتباط بین شدت علایم بالینی و داده های آزمایشگاهی با استفاده از روشهای آماری مورد بررسی قرار داده شد.یافته ها: Multivariate analysis نشان داد که بین شدت علایم بالینی و داده های آزمایشگاهی به جز هموگلوبین F ارتباط مثبت وجود دارد. ارتباط مثبت ، r=0.32  p<0.05 بین شدت علایم بالینی و سطح هموگلوبین S در کل بیماران مشاهده گردید. ارتباط منفی r=0.41, p<0.05 بین شدت علایم بالینی و سطح هموگلوبین  F در بیماران با فنوتیپ SS مشاهده شد. چنین ارتباطی در بیماران با فنوتیپ SC و سیکل بتا تالاسمی مشاهده نشد.نتیجه گیری : از آنجائیکه سطح هموگلوبین F در تمام بیماران بالا بود، لذا بیان مطالعه حاضر نشان می دهد که این عامل نمی تواند عامل کاهش علایم بالینی باشد و به نظر می رسد فاکتورهای دیگری مثل ژنتیک ، تغذیه و ایمنی بیمار نیز در کاهش علایم بالینی موثر باشد.

هدف: ناقلین بیمارستانی (شاغلین ، کارکنان استافیلوکوک طلایی مقاوم به متی سیلین (MRSA) نقش مهم و ویژه ای در انتقال این میکروب به بیماران بستری در بیمارستان دارند و در نتیجه عفونتهای بیمارستانی مختلفی از قبیل عفونت زخم، عفونت کاتتر، باکتریمی، عفونت نافی نوزادان و غیره را ایجاد می کنند که با مرگ و میر و عوارض بالایی همراه بوده و ضررهای اقتصادی، بهداشتی فراوانی را بر جامعه تحمیل می کنند. برای درمان و ریشه کنی عفونت در این ناقلین روشهای مختلفی پیشنهاد شده است که بر اساس شرایط اپیدمیولوژیکی، منطقه ای و تخصص بیمارستانی و با نتایج مختلف همراه بوده و در برخی موارد با مقاومت های میکروبی نیز همراه بوده اند.روش بررسی: این مطالعه (کارآزمایی بالینی شاهد – موردی) با هدف ارایه روش درمانی موثر با توجه به شرایط اقلیمی – اپیدمیولوژیکی عفونت بیمارستانی کشورمان صورت گرفت. 76 ناقل بیمارستانی MRSA از تاریخ 82.10.1 لغایت 82.12.28 در مرکز آموزشی – درمانی رازی وابسته به دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اهواز در 5 گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. یک گروه به عنوان شاهد تحت درمان با وازلین (پلاسبو) و چهار گروه دیگر به عنوان مورد به ترتیب ( تحت درمان با پماد موپیروسین %2 و ژل وانکومایسن %2 موضعی دوبار در روز و ] کوتریموکسازول (هر 12 ساعت دو قرص بزرگسال) + ریفامپین (600 میلی گرم)[ خوراکی به مدت یک هفته قرار گرفتند.یافته ها : نتایج این بررسی در درمان ناقلین بینی MRSA به درمان موضعی داخل بینی با پماد موپیروین و یا ژل وانکومایسین به ترتیب با اثر بخشی 93 درصد و 86 درصد بوده است که از نظر آماری اختلاف معنی داری با هم ندشتند (p>0.05). و رژیم های درمانی خورکی (گلوکزاسیلین + ریفامپین) و (کوتریموکسازول + ریفامپین) صد درصد باعث حذف MRSA در ناقلین شد.بحث: این مطالعه نشان داد که برای حذف استافیلوکوک از بینی ناقلینی بیمارستانی از موپیروسین موضعی و یا وانکومایسین موضعی می تواند استفاده کرد. در مواقعی که این کار جواب ندهد یا با حساسیت شدید همراه باشد از رژیم های خوراکی حاوی ریفامپین بهمراه کلوگزاسیلینی یا کوتریموکسازول می توان استفاده کرد.

هدف: سردرد نوع تنشی یا سر درد روزانه که متداول ترین سردرد است، باعث بروز مشکلاتی در زندگی فرد و خانواده شده و آنان را در معرض خطر جدی عدم تعادل روانی قرار می دهد، لذا شناخت علل، علایم و درمان امری ضروری است . در درمان سردرد تنشی از راههای دارویی و غیر دارویی ( طب سوزنی ، ماساژ ، تنس و ... ) استفاده می شود. در پاسخ به مصرف بی رویه داروها، عوارض و هزینه های زیاد ناشی از مصرف آنها مطالعه ای به منظور تعیین تاثیر ماساژ بر شدت و دفعات سردرد تنشی در خانمها در شهر اهواز انجام شد.روش بررسی : پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که تعداد 25 نفر زن مبتلا به سردرد تنشی در طی 5 هفته تحت درمان ماساژ قرار گرفتند. از افراد تحت مطالعه خواسته شد که شاخص های سردرد را (شدت ، دفعات سردرد و مصرف مسکن) چهار مرتبه در روز در چک لیست ثبت نمایند. اطلاعات به دست آمده از هفته اول و چنجم به عنوان اطلاعات قبل وبعد از مداخله ثبت گردید . اطلاعات هفته دوم تا چهارم به عنوان داده های حین مداخله ثبت گردید. افراد تحت مطالعه حین مداخله هفته ای 2 بار هر بار نوبت به مدت 20 دقیقه تحت درمان با ماساژ ناحیه پشت گردن و شانه ها قرارگرفتند. شدت سردرد با معیار 11 نقطه ای ثبت شد. تکرار سردرد در طی یک هفته از طریق شمارش کل دفعات سردرد محاسبه شد. مصرف مسکن در طول مدت مداخله نیز توسط نمونه ها گزارش شد.یافته ها : پس از تجزیه و تحلیل داده ها شاخص های سردرد اختلاف معنی داری را در سه مرحله قبل وحین و پس از مداخله نشان داد (0.01) به طوری که میزان بهبودی برای هر شاخص به ترتیب 57 ، 39 ، 52 درصد بود.

هدف : دوزیمتری پرتوها در رادیو تراپی دارای اهمیت بالایی است. زیرا رادیوتراپی موفقیت آمیز مستلزم تابش دقیق به دوز به حجم سرطانی در بافت است. در این تحقیق سعی شده است تا با تعمیم روش کلارکسون، روشی برای محاسبه درصد دوزعمقی در زیر یک فیلتر پله ای ارایه شود. برای اینکه بتوان با تقریب قابل قبولی توزیع درصد دوز عمقی در زیر فیلتر پله ای را به عنوان توزیع درصد دوز عمقی گوه ای با همان ابعاد در نظر گرفت و در درمان مورد استفاده قرار داد ، باید تعداد پله ها به اندازه کافی باشد.روش بررسی : با استفاده از روش کلارکسون، مقادیر درصد دوز عمقی در نقاط زیر هر پله میدانهای 8×16cm2 و 8×14 ، 8×12 ، 8×10 ، 8×8 مربوط به چشمه کبالت 60 و در عمقهای 15 ، 10 ، 5 سانتی متر محاسبه شد ه و با مقادیر اندازه گیری مربوط به نقاط متناظر مقایسه شده اند. بدین منظور ، مقادیر (PDD)d=5/(PDD)d=15  و (PDD)d=10/(PDD)d=20 مربوط به محاسبه و اندازه گیری با یکدیگرمقایسه شده اند و روش آماری اندازه گیریهای دوز، در فانتوم پر از آب و با استفاده از اتاقک یونیزاسیون فارمر و الکترومتر همراهش صورت گرفته است.یافته ها : میانگین قدر مطلق اختلاف مقادیر(PDD)d=5/(PDD)d=15 و (PDD)d=10/(PDD)d=20  مربوط به محاسبه و اندازه گیری برای میدانهای 8×8 تا میدان 8×16 به ترتیب عبارتند از : 0.3861 برای میدان 8×8 ، 0.3347 برای میدان 8×10 ، 0.2381 برای میدان 8×12 ، 0.2416 برای میدان 8×14 و 0.3293 برای میدان 8×16. این میانگین برای همه میدانها بربر با 0.3059 است.نتیجه گیری : با توجه به اینکه فرمول صریحی برای محاسبه درصد دوز عمقی در زیر فیلتر گوه وجود ندارد ، لذا فرمول ارایه شده دراین تحقیق می تواند در تسریع طراحی درمان بیماران مفید باشد.

هدف : نفروپاتی دیابتی یکی از عوارض دیررسی دیابت می باشد که با عوارض و مرگ و میر قابل توجهی همراه است شروع درگیری کلیه در بیمار دیابتی با افزایش GFR و تغییرات پاتولوژیک و سپس میکلوآلبومینوری همراه می باشد که خود زمینه ساز پیشرفت به سمت پرتئینوری واضح و نهایتا مزمن کلیه است.روش بررسی : این مطالعه به منظور بررسی شیوع میکروآلبومینوری در بیماران دیابت تیپ 2 مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان رازی دانشگاه علوم پزشکی اهواز انجام شد. مواد و روشها : از 199 بیمار دیابتی تیپ 2 مراجعه کننده به این مرکز از سال 1381-1382، پرسشنامه ای شامل سن و جنس، طول مدت ابتلا به دیابت، فشار خون، سابقه هیپرلپیدمی پر شد و بررسی آزمایشگاهی شامل سطح سرمی نیتروژن اوره خون (BUN)، کریتین، کلسترول و تری گلیسرید، جمع آوری ادرار 24 ساعته جهت اندازه گیری cr و حجم و میکلوآلبومین و U/A و U/C به عمل آمد.یافته ها : از199  بیمار بررسی شده 91 نفر مرد و 108 نفر زن بودند. محدوده سنی آنها بین 36-60 سال بود. 127 بیمار (63.7 درصد) دفع میکروآلبومین در حد نرمال (کمتر از 30mg در ادرار 24 ساعته)، 70 نفر (35.2 درصد) دفع میکروآلبومین بین 30 تا 300 میلی گرم/ در روز و 2 نفر (1.1 درصد) ماکروآلبومینوری (بیش از 300 میلی گرم / در روز) داشتند. 99 نفر (43 درصد) مبتلا به هیپرتانسیون بودند. 121 نفر ( 61 درصد) بیماران کمتر از 5 سال از تشخیص بیماریشان می گذشت. 29  نفر (14.5 درصد) 5-10 سال و 25 نفر (12.5 درصد) 10-15 سال و 24 نفر (12 درصد) بیشتر از 15 سال از تشخیص بیماریشان می گذشت . 41 درصد بیماران سابقه فامیلی دیابت داشتند و هیپرلیپیدمی (Tg یا CH یا هر دو) در 40 درصد بیماران دیده شد. شیوع هیپرلیپیدمی (P<0.0015)، طول مدت ابتلا به بیماری (P<0002) و سن بالای بیمار (P<0015) در گروه مبتلا به میکروآلبومینوری نسبت به گروه سالم بیشتر بود که این اختلاف از نظر آماری با ارزش بود ولی هیپرتانسیون و سابقه فامیلی دیابت اختلاف معناداری در دو گروه نداشت.نتیجه گیری: میکروآلبومینوری از شیوع نسبتا بالایی (35.2 درصد) در جمعیت مورد مطالعه برخوردار است و هیپرلیپیدمی، سن بالا و طول زمان ابتلا به دیابت از فاکتورهای خطر ایجاد آن می باشد.

هدف: از این مطالعه بررسی قطر فولیکول غالب در بیماران نازای تحت درمان با سیترات کلومیفن در روزهای 12-15 سیکل قاعدگی است و نیز بررسی ارتباط سرعت رشد فولیکول غالب با ضخامت اندومتر به منظور تعیین بهترین روز جهت انجام یک سونوگرافی واحد بجای سونوگرافی متوالی است تا ضمن کاهش هزینه و استرس این بیماران به روشی ساده و عملی تر جهت کنترل بیماران طی سیکل درمانی دست یافت .بیمار نازا از روز سوم سیکل قاعدگی به مدت 5 روز تحت درمان با سیترات کلومیفن به میزان 100 میلی گرم روزانه قرار گرفتند و در روزهای 12-15 سیکل بطور متوالی با سونوگرافی شکم از نظر فولیکول بالغ و ضخامت اندومتر بررسی شدند.یافته ها : 69 درصد بیماران نازایی اولیه و 31 درصد نازائی ثانویه داشتند. توزیع فراوانی فولیکول بالغ با اندازه 15-30 میلی متر به میزان 70 درصد در روز 13 سیکل قاعدگی بود. همچنین حداقل ضخامت اندومتر در روز 12 سیکل در 84 درصد از موارد و حداکثر ضخامت آن در روز 15 سیکل در 67 درصد از موارد بود. 36 درصد بیماران مورد مطاله تخمک گذاری داشتند که بیشترین میزان در روز 14 سیکل بود. در بیماران با رشد فولیکول غالب ضخامت اندومتر نیز افزایش نشان داد و ارتباط بین قطر فولیکول غالب و ضخامت اندومتر در روز 14 سیکل معنی دار بود (p<0.05).نتیجه گیری : با توجه به نتایج حاصله بهترین روز جهت انجام یک سونوگرافی واحد به جای سونوگرافی متوالی در روز 13 سیکل روز بجای تحت القا پیشنهاد می شود.

هدف : سیستم سیاهرگی آزیگوس در زیر دیافراگم، از قسمت بالایی دیواره پشتی حفره شکم مبدا متغیری دارد و به طور کلی از بهم پیوستن سیاهرگ کمری صعودی به سیاهرگ زیر دنده ای در سمت راست سیاهرگ آزیگوس و در سمت چپ سیاهرگ همی آزیگوس شکل می گیرد. سیاهرگ آزیگوس از پشت یا ضخامت ستون راست دیافراگم یا از سوراخ آئورتیک، و سیاهرگ همی آزیگوس از ستون چپ دیافراگم وارد قفسه سینه می شوند. در درون قفسه سینه سیاهرگ آزیگوس در سمت راست ستون مهره ای قرار می گیرد، سیاهرگ های بین دنده ای پشتی سوم تا یازدهم سمت راست را دریافت کرده، از بالای ناف ریه راست به طرف جلو قوس برداشته، و سیاهرگ بین دنده ای پشتی بالایی نیز به آن می پیوندند ، سپس وارد بزرگ سیاهرگ زبرین می شود. در سمت چپ ستون مهره ای خون فضاهای بین دنده ای نهم تا یازدهم وارد سیاهرگ همی آزیگوس، و سیاهرگ های فضاهای بین دنده ای پشتی پنجم تا هشتم سیاهرگ همی آزیگوس فرعی را تشکیل می دهند که این سیاهرگ هابه سیاهرگ آزیگوس می پیوندند. سیاهرگ های بین دنده ای پشتی بالایی تنه سیاهرگی مشترک دارند که به سیاهرگ براکیوسفالیک چپ می ریزد.روش بررسی: جهت بررسی سیاهرگ های سیسم آزیگوس و پی بردن به گوناگونی آن تعداد 40 جسد فیکس شده مذکر، با سن تقریبی 40-80 سال در سال های 1370-1382 با ابزار اولیه تشریح و بررسی شدند.یافته ها : در 100 درصد نمونه ها سیاهرگ آزیگوس در سمت راست ستون مهره ای قرار داشت و سیاهرگ آزیگوس دو طرفه مشاهده نشد. در 5 درصد نمونه ها سیاهرگ همی آزیگوس غایب بود و سیاهرگ های فضاهای بین دنده ای مربوطه مستقیما به سیاهرگ آزیگوس پیوسته بودند. در 2.5 درصد نمونه ها سیاهرگ همی آزیگوس فرعی تشکیل نشده بود و سیاهرگ های فضاهای بین دنده ای پنجم تا هشتم توسط یک تنه سیاهرگی که از قدام ستون مهره ای عبور کرده و به سیاهرگ آزیگوس ملحق شده بود. در 25 درصد نمونه ها سیاهرگ همی آزیگوس فرعی با سیاهرگ همی آزیگوس ارتباط یافته بود و توسط یک کانال در مقابل مهره هشتم سینه ای به سیاهرگ آزیگوس پیوسته بود.نتیجه گیری : در این بررسی الگوی سیاهرگ سیستم آزیگوس از طرح کلی کتاب آناتومی گری پیروی نموده و گوناگونی نیز مشاهده شد. اما سیاهرگ آزیگوس در سمت چپ ستون مهره ای، مشاهده نشد. در یک مورد سیاهرگ همی آزیگوس غایب بود. وجود گوناگونی آناتومیکی این سیاهرگ ها به روند تکامل سیستم سیاهرگی دوران جنینی بستگی دارد و توجه به الگوی این سیاهرگ ها و گوناگونی آن در مطالعات رادیوگرافی، تشریح و جراحی های میان سینه پشتی اهمیت دارد. 

هدف : تشخیص سرولوژیکی کیست هیداتید که در اثر ابتلا به اکینوکوکوس گرانولوزوس ایجاد می شود، به کمک تکنیکهای مختلف انجام شده است. نبودن یک روش استاندارد جهت تهیه آنتی ژن، حساسیت و ویژگی تستها را تحت تاثیر قرار داده است. هدف از این مطالعه ارزیابی کاربرد آنتی ژن پروتواسکولکس اکینوکوکوس گرانولوزوس (تهیه شده از گوسفندان آلوده) با استفاده از روش الایزا و ایمنوبلات در تشخیص کیست هیداتید انسان بوده است.روش بررسی : در این مطالعه در مجموع 353 نمونه سرم شامل 100 نمونه از افراد بیمار مبتلا به کیست هیداتید که تشخیص آنها با جراحی و آزمایشات پاتولوژی صورت گرفته بود، 200 نمونه سرم از افراد سالم اهدا کننده خون و 53 نمونه سرم از افراد مبتلا به بیماریهای هترولوگ و دیگر بیماریهای انگلی بررسی شدند.یافته ها : بعد از انجام آزمایش تمام نمونه های سرم به روش الایزا ، از مجموع 100 نمونه سرم افراد مبتلا به کیست ، 86 نمونه مثبت و 14 نمونه منفی شدند و از 53 نمونه سرم هترولوگ 13 نمونه بطور کاذب مثبت شدند. بنابراین حساسیت و ویژگی الایا به ترتیب 86 و 75.5 درصد بدست آمد و بدون در نظر گرفتن افراد مبتلا به آلوئولار اکینوکوکوزیس و سیستی سرکوزیس ویژگی الایزا به %80 افزایش می یابد. آنتی ژن پروتواسکولکس در روش SDS – PAGE شامل 13 باند آنتی ژن درمحدوده 28-112 کیلودالتون بود، که در آزمایش ایمنوبلات با نمونه های سرم واکنش دادند. در آزمایش ایمنوبلات از مجموع 100 نمونه 93نمونه و 7نمونه از سرم ها با هیچ کدام از باندها واکنش ندادند و باندهای 38 و 59 کیلودالتون به ترتیب دارای بیشترین ویژگی و حساسیت بودند. به طور کلی حساسیت و ویژگی ایمنوبلات به ترتیب 93 و 64.1 درصد بدست آمد.نتیجه گیری : با توجه به نتایج این مطالعه بنظر می رسد که پروتواسکولکس می تواند یک منبع مناسب آنتی ژن در تشخیص سرولوژیکی هیداتیدوزیس انسانی باشد . به نظر می رسد استفاده همزمان از تکنیک الایزا و وسترن بلات جهت تشخیص و تائید نهایی یست دارای مزیت بیشتری باشد. باند 38 کیلودالتون آنتی ژن پروتواسکولکس اختصاصی ترین باند این آنتی ژن در تشخیص سرولوژی کیست هیداتید می باشد.

هدف:آفت دهان یکی از شایعترین مشکلات مخاط دهان می باشد که جهت درمان آن راههای درمانی متعددی پیشنهاد شده است. با توجه به خواص بی حس کنندگی موضعی دیفن هیدرامین این دارواز گذشته در کنترل درد آفتی بکار می رفته است. از سوی دیگر یکی از بهترین فاکتورهای در درمان آفت، باقی ماندن دارو در موضع و پوشاندن سطح زخم آفتی است. با توجه به این که برخی ترکیبات مخاط چسب موجود در بازار دارویی نظیر آدکورتیل دارای عوارض جانبی مانند کاندیدیاز می باشند ، لذا هدف این تحقیق ارائه فرمولاسیون مناسبی از دیفن هیدرامین در پایه خمیر مخاط چسب برای درمان زخم آفتی بود.روش بررسی: در مرحله فرمولاسیون، با استفاده از پلی اتیلین سبک و پارافین مایع اقدام به ساخت پلاستی بیس به روش سرد کردن ناگهانی و نیز انجام آزمایشات کنترلی بر روی آن گردید . روش ساخت مناسب برای پایه ی مخاط چسب نیز مشخص و سپس 10 فرمولاسیون مخاط چسب با درصدهای متغییری از ژلاتین، پکتین و سدیم کربوکسی متیل سولز ساخته شد . بعد از انجام تست های کنترل  اولیه، میزان قدرت چسبندگی، قدرت پوشانندگی و نیز پخش پذیری خمیرهای مخاط چسب مورد بررسی قرارگرفت . بعد از حذف پایه های نامناسب، بهترین فرمولهای مخاط چسب دارویی تهیه و تحت بررسی آزادسازی به روش سلول انتشار، مدل فرانز قرار گرفتند.یافته ها : نتایج بدست آمده نشان دادند که فرمولاسیون انتخابی قدرت چسبندگی برابر با 109 میلی نیوتن بر سانتی متر مربع داشته و از اینرو قابل مقایسه با نمونه مشابه خارجی است. ضمن آنکه در مطالعه آزاد سازی سرعت جریان یابی دارو از خلال مخاط چسب برابر 6.7 µg/m2min بدست آمد.نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که دیفن هیدرامین را می توان به صورت خمیر مخاط چسب با قدرت چسبندگی، پوشانندگی ، پخش پذیری و آزادسازی مناسب در پایه مخاط چسب تهیه نمود و لذا استفاده از آن در درمان ضایعات آفتی دهان پیشنهاد می شود.