نویسنده در این گفتار به مقایسه دو دیدگاه متفاوت در اجتهاد و فقاهت می پردازد: دیدگاه رایج که اجتهاد را ملکه بدست آوردن احکام شرعی از متون فقهی می داند و دیدگاه آیت اله اصفهانی که فقاهت را شناخت احکام الهی می داند. آنگاه چگونگی دستیابی به این دو را مقایسه می کند. در دیدگاه اول، اجتهاد، مقدمات و علوم فراوانی از قبیل ادبیات، منطق، کلام و ... لازم دارد که بدون آنها اجتهاد محال است. اما در دیدگاه دوم به هیچکدام از مقدمات یادشده نیازی نیست و با مراجعه به اصول و قواعد فقهی و با مراجعه به قرآن و سنت معصومان و در انتها مراجعه به افکار فقیهان، این مهم به سامان می رسد. در پایان مقال این نکته بحث می شود که مقدمه فقه اصغر، یعنی اجتهاد اصطلاحی، فقه اکبر یعنی شناخت و عرفان کامل خداوند، پیامبر او و امامان بعدی (ع) است. و هرگز بدون فقه اکبر به فقه اصغر نمی توان رسید.