هرچند توجه به موضوع پارکهای علم و فناوری و مراکز رشد در ایران به اوایل سالهای دهه 70 برمی گردد، لیکن تجربه اجرایی ما در این زمینه کمتر از یک دهه است. در این مدت کوتاه، شاهد رشد کمی این زیرساختهای مهم برای توسعه مبتنی بر دانایی بوده ایم. در حال حاضر بیش از 60 مرکز رشد و بیش از 20 پارک علم و فناوری در ایران ایجاد شده است. این پارکها و مراکز رشد در مراحل مختلف توسعه فیزیکی و محتوایی هستند. تجربه به دست آمده در طی این سالها در قالب مقالات متعدد توسط متخصصین در همایشهای ملی و بین المللی ارایه شده است. حضور گسترده و فعال کارشناسان و مدیران پارکها و مراکز رشد علم و فناوری ایران در مجامع بین المللی باعث شد که شاخه غرب آسیایی انجمن بین المللی پارکهای علمی با حضور پررنگ ایران ایجاد شود. در طی 6 سال گذشته، رییس این شاخه همیشه از ایران انتخاب شده است. دستاوردهای مثبت پارکها و مراکز رشد در کشور به معنی فقدان نقاط ضعف نیست. با توجه به شرایط موجود از نظر اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و علمی در کشور ما، این مراکز با مشکلات عدیده ای روبرو هستند. مقاله حاضر به موضوع مهم رویکرد اخلاقی در توسعه پارکهای علم و فناوری توجه نموده است. هرچند هویت و کارکردهایی که برای پارکهای علم و فناوری در این مقاله فرض شده است با هویت اصلی پارکها در ایران و دنیا کمی فاصله دارد، لیکن جامعه علمی و کارشناسان پارکها و مراکز رشد نیازمند طرح این نوع مسایل هستند. امید است انتشار این مقاله باعث توجه صاحبنظران به این موضوع مهم گردد.