تولید گیاهان زراعی
سال:1390 | دوره:4 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

غله جدید تریتی پایرم یک گندم هگزاپلوئید مصنوعی (6x=42=2n، AABBEbEb) است که از تلاقی بین گونه تریتیکوم دوروم (2n=4x=28، AABB) با تینوپایرم بسارابیکوم (2n=2x=14، EbEb) به دست آمده است. در این بررسی پتانسیل مقاومت به شوری لاین های اولیه این گندم جدید به نمک کلرید سدیم در یک آزمایش کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در محیط کشت هیدروپونیک مطالعه شد. شوری به عنوان فاکتور اصلی در سه سطح (شاهد (0)، 100 و 200 میلی مولار) و ژنوتیپ شامل سه لاین اولیه تریتی پایرم (La/b، Ka/b و St/b)، نسل های F4، F5، F6 لاین ترکیبی تریتی پایرم اولیه (Ka/b) (Cr/b)، رقم گندم دوروم کرسو و لاین امیدبخش تریتیکاله (Ma45) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. صفات طول سنبله اصلی، تعداد گل و گلچه بارور در سنبله اصلی، وزن و تعداد دانه در سنبله اصلی و فرعی، وزن هزاردانه، عملکرد دانه در بوته، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت اندازه گیری یا شمارش گردیدند. تاثیر سطوح مختلف شوری برای اکثر صفات در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد، همچنین بین ژنوتیپ های مورد بررسی برای کلیه صفات فوق اختلاف معنی دار به دست آمد. اگرچه همه صفات در اثر تنش شوری کاهش یافتند اما میزان این کاهش در لاین های تریتی پایرم اولیه نسبت به ارقام شاهد کم تر بود که بیانگر مقاومت بیش تر آن ها نسبت به سایر ارقام و لاین های مورد مطالعه بود. به طوری که لاین تریتی پایرم (Ka/b)(Cr/b)(F6) به عنوان مقاوم ترین لاین معرفی گردید زیرا دارای بالاترین عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و عملکرد دانه در بوته در تنش 200 میلی مولار شوری بود بنابراین استفاده از لاین های تریتی پایرم اولیه، به ویژه لاین (Ka/b)(Cr/b)(F6)، در نواحی متاثر از تنش شوری، بالاخص برای احیا مراتع و تولید علوفه توصیه می شود.

به منظور ارزیابی عکس العمل عدس به زمان و میزان مصرف کود روی، آزمایشی در فصل زراعی 1388–1387 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‏ های کامل تصادفی با 10 ترکیب تیماری متشکل از زمان مصرف کود (دو سطح مصرف کود حاوی روی در قبل از گلدهی و مصرف آن در زمان شروع تشکیل غلاف) و سطوح کودی (پنج سطح میزان مصرف کود شامل عدم مصرف روی، مصرف 0.5، 1،1.5 و 2 لیتر در هکتار محلول روی 15 درصد) با 4 تکرار در مزرعه آموزشی و پژوهشی مجتمع آموزش عالی گنبد به اجرا در آمد. نتایج به دست آمده از این آزمایش نشان دادند که اثر زمان مصرف روی بر تعداد غلاف پر و پوک در بوته، تعداد غلاف کل در بوته، تعداد دانه در بوته، عملکرد در بوته بوته و عملکرد دانه در واحد سطح معنی ‏دار بود. مصرف زودتر روی باعث افزایش این صفات گردید. سایر صفات تحت تاثیر زمان مصرف کود روی قرار نگرفتند. اثر میزان مصرف روی بر تعداد غلاف پر در بوته، تعداد غلاف پوک در بوته، تعداد غلاف کل در بوته، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه در بوته، شاخص برداشت و عملکرد دانه در واحد سطح معنی ‏دار بود. تعداد دانه در غلاف، وزن 1000 دانه و وزن خشک بوته تحت تاثیر زمان مصرف کود قرار نگرفتند. حداکثر عملکرد دانه (2692 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد نسبی با مصرف 2 لیتر محلول روی به دست آمد.

به منظور بررسی تاثیر مصرف علف کش دو منظوره شوالیه و اختلاط علف کش های گرانستار با ایلوکسان و زمان استفاده بر کنترل علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد گندم، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین (ملاثانی) به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 87-1386 اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل علف کش دو منظوره شوالیه و اختلاط علف کش های گرانستار با ایلوکسان در کرت های اصلی و زمان استفاده آن ها در 5 مرحله شامل سه برگی، پایان پنجه زنی، اواسط ساقه رفتن، ظهور سنبله، دو مرحله سه برگی + ساقه رفتن گندم و شاهد بدون کنترل (عدم مبارزه) و شاهد کنترل کامل (وجین دستی) در کرت های فرعی قرار داشتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که نوع علف کش تاثیر معنی داری بر صفات اندازه گیری شده نداشت، ولی زمان استفاده از علف کش ها تاثیر معنی داری بر کنترل علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد گندم داشت. همچنین اثر متقابل نوع علف کش و زمان استفاده از آن معنی دار نشد. مقایسه میانگین ها نشان داد که تاخیر در مصرف علف کش، کارایی آن را کاهش داد، به طوری که کاربرد علف کش در مرحله ظهور سنبله، منجر به کاهش معنی دار تمام صفات مورد بررسی گردید. به طور کلی بیش ترین عملکرد گندم و کم ترین ماده خشک علف های هرز در تیمارهای مصرف علف کش در مراحل سه برگی و سه برگی + ساقه رفتن به دست آمد که با تیمار کنترل کامل علف های هرز تفاوت معنی داری نداشت.

ابتدا به منظور تعیین ارقام پرمحصول کلزا، دو آزمایش مزرعه ای در سال های زراعی 1387-1385 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی، اراک اجرا شد و 15 رقم زمستانه کلزا در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار مورد مقایسه قرار گرفتند. ارقام لیکورد، مودنا و اوکاپی به ترتیب، بیش ترین عملکرد دانه در هکتار را داشتند. در مرحله دوم، به منظور ارزیابی عملکرد دانه، ترکیب اسیدهای چرب و میزان عناصر ریزمغذی بذر در ارقام پرمحصول کلزا تحت تاثیر مقادیر مختلف گوگرد، آزمایشی در سال زراعی 1388-1387 در همان منطقه به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل ارقام کلزا دارای سه سطح V1 (اوکاپی)، V2 (مودنا) و V3 (لیکورد) و مقادیر گوگرد دارای سه سطح S1 (صفر)، S2 (40) و S3 (80) کیلوگرم گوگرد خالص در هکتار بودند. اثر متقابل رقم × میزان گوگرد بر تمامی صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. اثر متقابل 40 کیلوگرم گوگرد × رقم مودنا بیش ترین میزان اسید اولئیک و میزان مس در بذر را داشت. اثر متقابل 80 کیلوگرم گوگرد × رقم لیکورد بالاترین عملکرد دانه، عملکرد روغن و میزان آهن در بذر را نشان داد. در این پژوهش، بین عملکرد کمی و کیفی رابطه معکوس وجود داشت.

آب آبیاری و کود نیتروژن، دو عامل بسیار مهم در افزایش عملکرد و اجزای عملکرد پنبه هستند. در این راستا پژوهشی به منظور بررسی تاثیر روش آبیاری، میزان آب آبیاری و مقادیر مختلف کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد پنبه رقم سپید در ایستگاه تحقیقات پنبه هاشم آباد گرگان انجام شد. آزمایش به صورت کرت های دو بار خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در 3 تکرار طی سال زراعی 87-1386 اجرا شد. دو روش آبیاری بارانی و شیاری به عنوان فاکتور اصلی، مقادیر آب آبیاری 0، 33، 66، 100 و 133 درصد نیاز آبی گیاه به عنوان فاکتور فرعی و پنج سطح کود سرک نیتروژن به مقادیر 0، 33، 66، 100 و 133 درصد توصیه کودی به عنوان فاکتور فرعی فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بین دو روش آبیاری از نظر وزن غوزه، شاخص بذر، تعداد دانه در غوزه و شاخص الیاف اختلاف معنی دار آماری وجود داشته اما از نظر عملکرد وش و عملکرد الیاف اختلاف معنی داری وجود نداشت. میزان عملکرد وش تحت تاثیر تیمارهای مختلف آب آبیاری قرار گرفت و نتایج نشان داد که بیش ترین عملکرد وش مربوط به تیمار 66 درصد آب آبیاری با 1996.60 کیلوگرم وش در هکتار بود. سطوح مختلف آب آبیاری بر تمام اجزا عملکرد به جز تعداد دانه در غوزه دارای اختلاف معنی دار بود. همچنین اثر مقادیر مختلف کود ازت بر عملکرد وش، تعداد غوزه در بوته و عملکرد الیاف معنی دار شد. بررسی مقایسه میانگین ها نشان داد که عملکرد وش و عملکرد الیاف در تیمار 133 درصد کود نیتروژن تفاوت معنی داری با سه تیمار 33، 66 و 100 درصد نداشت.

به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی روی و پتاسیم بر صفات فیزیولوژیک و عملکرد گلرنگ بهاره رقم اصفهان 14، در شرایط تنش خشکی، آزمایشی گلدانی در گلخانه دانشگاه یاسوج در سال 1387 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. عامل های آزمایشی شامل تنش خشکی در چهار سطح (S1: بدون تنش، S2: تنش در مرحله رویشی، S3: تنش در مرحله گلدهی و گرده افشانی، S4: تنش در مرحله پرشدن دانه) و محلول پاشی در چهار سطح (F1: بدون محلول پاشی، F2: محلول پاشی آب مقطر، F3: محلول پاشی سولفات روی، F4: محلول پاشی سولفات پتاسیم) اعمال شد. نتایج نشان داد که در شرایط تنش خشکی در مرحله رشد رویشی، گیاهانی که با عناصر روی و پتاسیم محلول پاشی شده بودند، دارای میزان بالاتری از کلروفیل a (25.2 درصد)، پرولین (87.8 درصد) و قندهای محلول کل (99.5 درصد) نسبت به تیمارهای بدون محلول پاشی بودند. محلول پاشی در تیمار تنش مرحله زایشی باعث افزایش کلروفیل a (26 درصد)، کلروفیل a+b (32 درصد)، پرولین (51 درصد) و قندهای محلول کل (26.9 درصد) شد؛ اما در تیمار تنش مرحله پرشدن، تنها قندهای محلول کل (41.4 درصد) افزایش یافت. محلول پاشی روی و پتاسیم عملکرد دانه را در همه تیمارهای تنش، به جز تنش مرحله گلدهی و گرده افشانی، افزایش داد. به طور کلی، هم تنش خشکی و هم محلول پاشی روی و پتاسیم سبب افزایش میزان کلروفیل، پرولین و قندهای محلول کل برگ در همه مراحل رشد گلرنگ شدند. در پایان نیز عملکرد دانه گیاه در گیاهان تحت تنش کاهش یافت؛ اما با محلول پاشی روی و پتاسیم افزایش نشان داد. بنابراین محلول پاشی این دو عنصر، با افزایش غلظت اسمولیت هایی از جمله قندهای محلول و پرولین و در نتیجه کمک به حفظ فشار اسمزی در سلول ها، در تحمل تنش خشکی به گیاه کمک کرد.

آزمایشی در سال زراعی 88-1387 در مزرعه تحقیقاتی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران، به منظور ارزیابی آزادسازی تدریجی نیتروژن از کود پلیت شده دامی و اوره بر خصوصیات فیزیولوژیک و عملکرد دانه ذرت (.Zea mays L) انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عوامل مورد مطالعه شامل نحوه مصرف کود: به صورت پخش در سطح زمین و مصرف کود به صورت پلیت و عامل دوم تلفیق چهار سطح کود نیتروژن و دامی به ترتیب، (46+ 600، 92+600، 138+600 و 184+600) کیلوگرم در هکتار بود. در این پژوهش یک ماشین پلیت کننده از نوع تک پیچ به منظور تهیه پلیت ها طراحی و ساخته شد. افزایش کود نیتروژن از 46 به 184 کیلوگرم در هکتار باعث افزایش معنی دار عملکرد دانه و اجزای آن به استثنای تعداد ردیف دانه در بلال شد. شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول و منحنی سرعت جذب خالص نیز با مصرف 184 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به صورت پلیت حداکثر بود. نتایج این پژوهش نشان داد که مصرف کود به صورت پلیت به واسطه کاهش میزان شستشو از سطح خاک و همچنین آزادسازی تدریجی باعث کاهش 50 درصدی مصرف کود نیتروژن می گردد.

به منظور بررسی اثر کود نیتروژنه و کمپوست زباله شهری بر عملکرد بلال و علوفه ذرت شیرین، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در شهرستان مرودشت در سال 1388 اجرا گردید. عامل اصلی آزمایش شامل 5 سطح کود نیتروژنه (100، 150، 200، 250 و 300 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و عامل فرعی شامل 4 سطح کمپوست (10، 20، 30 و 40 تن در هکتار) انتخاب شدند. نتایج نشان دادند که اثرات اصلی نیتروژن و کمپوست و اثر متقابل آن ها بر صفات عملکرد بلال تر و دانه کنسروی، وزن هزاردانه و شاخص برداشت بلال تر و دانه کنسروی معنی دار گردید. بیش ترین عملکرد بلال تر و دانه، وزن هزاردانه و شاخص برداشت بلال تر و دانه به ترتیب معادل 2387 و 1233 گرم در مترمربع، 237 گرم، 51.53 و 51.73 درصد در تیمار 200 کیلوگرم نیتروژن خالص و 40 تن کمپوست در هکتار به دست آمد. تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف و بلال و تعداد بلال در مترمربع تنها تحت تاثیر کود نیتروژنه قرار گرفت. بیش ترین عملکرد علوفه تر و خشک، به ترتیب معادل 2356 و 584 گرم در مترمربع در سطح 300 کیلوگرم نیتروژن خالص و 2298 و 618 گرم در مترمربع در سطح 40 تن کمپوست در هکتار به دست آمد. در کل می توان نتیجه گرفت که افزودن کمپوست به میزان 30 تن در هکتار با افزایش 23.5 درصدی وزن هزاردانه به طور متوسط منجر به افزایش 30 درصدی عملکرد دانه ذرت شیرین گردید. همچنین اعمال 200 کیلوگرم نیتروژن خالص (کاهش مصرف کود شیمیایی) و 40 تن کمپوست در هکتار برای شرایط محیطی مشابه این آزمایش جهت رسیدن به عملکرد بالای ذرت شیرین توصیه می شود.

به منظور بررسی تاثیر احتمالی تاریخ کاشت بر ضرایب تخصیص ماده خشک در ارقام گندم (کوهدشت، زاگرس، تجن)، آزمایشی با 5 تاریخ کاشت (8 دی، 10 بهمن، 11 اسفند، 8 فروردین، 12 اردیبهشت) در قالب طرح بلوک‏ های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. به منظور تعیین ضرایب تخصیص، ماده خشک اندام گیاهی در 10 مرحله از مراحل فنولوژیک گیاه، به تفکیک اندام (برگ، ساقه و اندام زایشی) اندازه‏گیری شد و با رسم روند تغییرات تخصیص ماده خشک هر اندام در برابر باقی مانده ماده خشک تولید شده، نقاط عطف فنولوژیک تغییرات ضرایب تخصیص مشخص و با رسم خطوط رگرسیون با شیب مختلف، میزان اختصاص ماده خشک به هر اندام مشخص گردید. نتایج نشان داد که مراحل سبز شدن تا آبستنی، آبستنی تا گرده ‏افشانی و گرده ‏افشانی تا رسیدگی سه مرحله متمایز در روند تغییرات ضرایب توزیع ماده خشک بودند که تحت تاثیر تاریخ کاشت قرار نگرفتند، اما مقدار ضرایب طی سه فاز مختلف تغییراتی نشان دادند. ضرایب در برگ در فاز اول با یک روند نزولی 0.3-0.54، در فاز دوم بین 0.17-0.26 و در فاز سوم بین 0.019-0.046 قرار داشتند. ضرایب تخصیص به سنبله با روند افزایشی طی فاز اول 0.0-0.071، در فاز دوم بین 0.013-0.024 و در فاز سوم بین 0.28-0.5 قرار داشتند. در ساقه این ضرایب بین 0.36-0.57 نوسان داشتند. نتایج نشان داد که اثر عوامل محیطی (به ویژه دما و طول روز) در جریان کمی‏ سازی عملکرد گندم با استفاده از ضرایب تخصیص باید مدنظر قرار گیرد.

کم آبی مهم ترین عامل محدودکننده تولید کلزا در مناطق خشک و نیمه خشک از جمله ایران می باشد که بهترین راهکار مقابله با آن معرفی ارقام مقاوم و سازگار با تنش خشکی می باشد. به این منظور پاسخ به تنش خشکی 14 رقم زراعی کلزا در قالب کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران مورد مطالعه قرار گرفت. رژیم آبیاری، عامل اصلی و ارقام مورد مطالعه به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. تنش خشکی در مرحله گلدهی به صورت قطع آبیاری در این مرحله تا رسیدن پتانسیل آب خاک به -1.5 مگاپاسکال و تنش در مرحله پرشدن دانه ها به صورت قطع کامل آبیاری از این مرحله تا پایان برداشت محصول اعمال گردید. نتایج به دست آمده از این بررسی نشان داد که تنش در مرحله گلدهی با تسریع در رسیدن گیاه (8.8 روز نسبت به شرایط آبیاری معمول) و با کاهش ارتفاع بوته (19.5 درصد)، طول ریشه (26.7 درصد) و عملکرد بیولوژیکی (46 درصد) سبب کاهش 51.2 درصدی عملکرد دانه گردید اما اعمال تنش در مرحله پرشدن دانه ها تاثیر معنی داری روی عملکرد دانه ارقام نداشت. در بین شاخص های مورد بررسی، شاخص های متوسط عملکرد (MP)، متوسط هندسی عملکرد (GMP) و حساسیت به تنش (STI) به واسطه دارا بودن همبستگی مثبت و معنی دار با عملکرد در هر دو محیط تنش و بدون تنش، بهترین شاخص ها برای گزینش و تعیین ارقام متحمل کلزا به تنش آخر فصل می باشند. بر اساس شاخص های یاد شده و ترسیم بای پلات ارقام اکاپی و پی.اف متحمل ترین و رقم هایولا 60 حساس ترین رقم به تنش خشکی در مرحله گلدهی بین ارقام مورد بررسی تشخیص داده شدند.

مالچ های گیاهی از جمله روش های غیرشیمیایی کنترل علف های هرز در سیستم های کشاورزی پایدار به شمار می روند. این آزمایش جهت بررسی تاثیر کاربرد تلفیقی بقایای گیاهی و علف کش ها بر ظهور و رشد و نمو علف های هرز سیب زمینی در سال زراعی 1386 در اردبیل انجام شد. تیمارهای مورد آزمایش چهار سطح کاربرد علف کش؛ شامل (1) کاربرد علف کش پاراکوات قبل از کاشت، (2) کاربرد پیش رویشی علف کش متری بوزین (سنکور)، (3) کاربرد علف کش پاراکوات قبل از کاشت + علف کش متری بوزین به صورت پیش رویشی، و (4) عدم کاربرد علف کش (شاهد) به عنوان فاکتور اصلی و چهار سطح بقایای گیاهی شامل (1) کاربرد بقایای گندم، (2) بقایای جو، (3) بقایای کلزا و (4) عدم استفاده از بقایا به عنوان فاکتور فرعی بودند. نتایج نشان داد که کاربرد علف کش متری بوزین تراکم علف های هرز را در هر دو مرحله گلدهی و قبل از برداشت سیب زمینی تا 2 برابر کاهش داد. بقایای گیاهی در مقایسه با عدم کاربرد بقایا ظهور و رشد و نمو علف های هرز زمستانه و بهاره زودهنگام را به طور کامل تحت فشار قرار داد، اما بر ظهور و رشد و نمو علف های هرز بهاره دیرهنگام تاثیری نداشت. در کرت هایی که علف کش متری بوزین همراه با بقایای گیاهی استفاده شده بود، تراکم تاج خروس و سلمه تره در مرحله گلدهی به کم تر از 3 بوته و تراکم خرفه به کم تر از 8 بوته در مترمربع کاهش یافت. هیچ یک از تیمارها تاثیر معنی داری بر عملکرد غده سیب زمینی نداشتند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که: 1) استفاده از بقایای گیاهی در زمان کاشت می تواند ظهور و رشد و نمو علف های هرز را به ویژه تا مرحله گلدهی سیب زمینی تحت تاثیر قرار دهد. 2) تاثیر بقایای گیاهی پس از 4 تا 6 هفته کاهش می یابد و لازم است برای کنترل علف های هرزی که بعد از این مرحله سبز می شوند عملیات دیگری انجام شود.

به منظور ارزیابی اثرات کود نیتروژن به تغییرات عملکرد و اجزای عملکرد دانه در ارقام گندم آزمایش مزرعه ای در مرکز تحقیقات عراقی محله گرگان در سال زراعی 1387-1386 انجام گرفت. سطوح کود نیتروژن به صورت اوره (0، 90، 180 و 270 کیلوگرم در هکتار) و ارقام (تجن، فلات و N-81-18) در قالب طرح فاکتوریل با بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه مربوط به رقم N-81-18 در سطح نیتروژن 180 کیلوگرم در هکتار (5959.8 کیلوگرم در هکتار) بود و کم ترین عملکرد دانه مربوط به رقم فلات (3129.33 کیلوگرم در هکتار) در تیمار شاهد بود. ارقام قدیم و جدید گندم در برخی صفات مورد مطالعه از جمله تعداد پنجه بارور، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در تمام سطوح کودی نسبت به شاهد افزایش نشان دادند در بین ارقام مختلف رقم جدید N-81-18 به دلیل داشتن بیش ترین پنجه بارور، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت در سطوح کودی مختلف نسبت به ارقام دیگر برتری داشت.

به منظور بررسی اثر تراکم بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گندم، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی عراقی محله گرگان با تیمارهای تراکم در سه سطح (150، 262 و 375 بوته در مترمربع) و سه رقم گندم (تجن، فلات، N-81-18 به ترتیب رقم قدیمی، متداول و جدید در منطقه) انجام شد. طرح آزمایش به صورت فاکتوریل بر مبنای بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در طی سال زراعی 87-1386 اجرا گردید. نتایج نشان داد که افزایش تراکم منجر به کاهش تعداد پنجه بارور در بوته و تعداد دانه در سنبله فرعی و افزایش عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت شد. حداکثر مقادیر عملکرد دانه (5204 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (12619.87 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (41.33 درصد) برای رقم N-81-18 به دست آمد که به عنوان رقم جدید در منطقه معرفی شده است، رقم تجن دارای بیش ترین میزان در وزن هزاردانه و طول سنبله بوده که از ارقام قدیمی مورد کشت در منطقه است.

برای ارزیابی جوانه زنی و رشد گیاهچه گلرنگ یک آزمایش به صورت فاکتوریل با دو فاکتور درجه حرارت (5، 15 و 20 درجه سلسیوس) و سطوح مختلف شوری ناشی از کلرید سدیم (صفر، 5، 10 و 15 دسی زیمنس بر متر) بر پایه بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در آزمایشگاه گروه علوم باغبانی دانشگاه ارومیه اجرا گردید. نتایج نشان داد که اثر غلظت و دمای رشد بر درصد و سرعت جوانه زنی و زمان 50 درصد جوانه زنی بذور معنی دار شد. کاهش جوانه زنی تحت تاثیر هیچ یک از عوامل غلظت نمک و دمای رشد قرار نگرفت. ولی برهم کنش معنی دار بین غلظت نمک و دمای رشد روی شاخص جوانه زنی، طول ساقه چه و ریشه چه، وزن خشک ساقه چه و ریشه چه نشان داد که تغییرات صفت های یاد شده در سطوح مختلف شوری با تغییر درجه حرارت محیط روند مشابهی را نشان نمی دهند. کم ترین درصد (76) و سرعت جوانه زنی (7.6 عدد در روز) و بیش ترین زمان لازم برای جوانه زنی 50 درصد بذرها (135 ساعت) در شوری 15 دسی زیمنس بر متر و بیش ترین درصد (86) و سرعت (8.6 عدد در روز) جوانه زنی و کم ترین زمان جوانه زنی 50 درصد بذرها (58 ساعت) از شوری 5 دسی زیمنس بر متر به دست آمد که با شوری های صفر و 10 دسی زیمنس بر متر تفاوت معنی داری نداشت. در کلیه غلظت های کلرید سدیم با افزایش دمای رشد، شاخص جوانه زنی افزایش یافت.

یکی از پایدارترین روش های محافظتی در اکوسیستم های بیابانی تولید گیاهان هالوفیت با استفاده از آب و خاک شور به منظور تامین علوفه جهت تغذیه دام در این مناطق می باشد. کوشیا یکی از گیاهان بسیار مقاوم به شوری است که می توان از آن در تولید علوفه برای دام ها در شرایط عدم دسترسی به منابع آب و خاک مطلوب و در مناطق دارای آب و خاک شور بهره برد. در این راستا مطالعه ای با هدف بررسی خصوصیات علوفه ای توده های مختلف کوشیا در شرایط تنش شوری با استفاده از آزمایش کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. کرت های اصلی شامل سطوح شوری 5.2 و 16.5 دسی زیمنس بر متر از آب آبیاری و کرت های فرعی شامل پنج توده بومی کوشیا (بیرجند، ارومیه، بروجرد، اصفهان و سبزوار) بودند. نتایج نشان داد که سطوح تنش شوری اعمال شده و توده های مورد بررسی به جز بر عملکرد ماده خشک، تاثیر معنی داری بر صفت های مورد مطالعه نداشتند. افزایش شوری موجب افزایش 4.5 درصد عملکرد علوفه خشک و 2.6 درصد عملکرد علوفه تر شد. همچنین در این مطالعه مشخص شد که کوشیا دارای صفت های مناسبی از قبیل ارتفاع، نسبت بالای برگ به ساقه و عملکرد قابل توجه علوفه است که در شرایط تنش شوری می تواند این گیاه را به عنوان گزینه مناسب برای تولید علوفه مطرح کند.