زعفران، کلاله های خشک شده گل گیاه زعفران است. زعفران اثرات فارماکولوژیک متعددی دارد و یک داروی قوی محسوب می شود. بنابراین پژوهش درباره اعمال بیولوژیک زعفران و مواد موثره آن می تواند کاربردهای بالینی و بهداشتی در انسان داشته باشد. به منظور ارزیابی فارماکولوژی پایه و بالینی زعفران و مواد موثره آن، مقالات انگلیسی در بانک های اطلاعاتی EMBASE، SCOPUS، MEDLINE،SCIENCE DIRECT و CHEMICAL ABSTRACTS و منابع انگلیسی و فارسی در بانک اطلاعاتیSID ، کتاب های مقالات ارایه شده در کنگره های فیزیولوژی و فارماکولوژی ایران و کنگره های مربوط به زعفران در ایران با کلمات کلیدی Crocus sativus و Anti-tumor, Antidepressant, Opioiddependence, Anticonvulsant, Analgesic, Neuroprotective, Memory, Anti-genotoxic, Anti-oxidant, Antimicrobial, Ocular, Immune system, Gastric ulcer, Respiratory, Lipids, Cardiovascular و Toxicity و معادل فارسی آنها از سال 1975 تا نوامبر 2008 بازیابی شد. پژوهش ها نشان می دهند که زعفران و مواد موثره آن، اثرات ضدتومور، آنتی اکسیدان، آنتی ژنوتوکسیک، تقویت کننده حافظه و یادگیری، محافظ نورون ها، ضددرد و ضدالتهاب، ضد تشنج، کاهنده علایم محرومیت از اوپیوئید، ضدافسردگی، پایین آورنده فشار خون، کاهنده چربی خون و مقاومت به انسولین، افزایش دهنده اکسیژناسیون بافت ها، گشاد کننده برونش، ضد سرفه، پیشگیری کننده از زخم معده، محرک دستگاه ایمنی، محافظ شبکیه چشم و ضد باکتری دارند. با توجه به نواقص موجود در پژوهش های انجام شده، پیشنهاد می شود که کارآزمایی های بالینی و پژوهش های بیشتر درباره فارماکوکینتیک و سم شناسی زعفران انجام شود.