رشد فناوری
سال:1398 | دوره:16 | شماره:61 |تعداد مقالات:7

توسعه فن آوری منجر به خلق ابزارهای نوین در حوزه تجارت الکترونیکی شده است. این ابزارها با ایجاد محیطی سریع، کم هزینه و ایمن نقشی موثر در توسعه تجارت الکترونیکی بر عهده دارند. یکی از این ابزارها قراردادهای هوشمند نام دارند. این تحقیق به روش اسنادی با مطالعه حقوق آمریکا به دنبال پاسخ به این سوال است که سیاستگذاری پیاده سازی قواعد عمومی قراردادها در مرحله انعقاد قراردادهای هوشمند با چه چالش هایی در نظام حقوقی ایران مواجه است؟ پاسخ به سوال مزبور در وهله اول نیازمند شناسایی ماهیت این قراردادها می باشد. قراردادهای هوشمند، قراردادهای منعقد شده در بستر نامتمرکز با تشریفاتی خاص می باشد. به جهت مکانیسم خاص انعقاد این قراردادها، سیاست گذاری پیاده سازی آنها در نظام حقوقی ایران ابتدائا در حوزه شناسایی قصد متعاملین بر نحوه احراز ایجاب و قبول آنها در قرارداد استوار است. درحوزه قصد و رضا و اهلیت متعاملین نیز نظام حقوقی ایران با چالش های نحوه احراز ایجاب و قبول متعاملین، مطابقت قواعد حاکم بر این قراردادها با هنجار های موجود در جامعه ایران و تعارض قوانین همراه است. در حوزه معین بودن مورد معامله نیز چالشهای مرتبط با شناسایی اموال و اعتبار سنجی ابزارهای دیجیتالی قابل استفاده از قراردادهای هوشمند و در حوزه مشروعیت جهت معامله، زبان انعقاد قراردادهای هوشمند و ماهیت متمرکز پایگاه های اطلاعاتی در دسترس و هوش مصنوعی جزو مهمترین چالش های نظام حقوقی ایران می تواند به شمار آید. حل این چالش ها نیازمند برخی سیاستگذاری های قانون و اجرایی به شرح این پژوهش است.

امروزه شرکت های دانش بنیان به عنوان یک ابزار مهم در توسعه اقتصادی شناخته می شوند و از آنجایی که در بازار فعلی، شرکت ها با محیط های فناورانه پویا و آشفته ای روبه رو هستند، این امر شرکت ها را وا می دارد که به دانش و فناوری جدید به طور جدی اندیشه کنند. در واقع بقای شرکت ها درگرو پاسخگویی مناسب و هوشمندانه به محیط پرتلاطم آنها است. به عبارت دیگر، شرکت های دانش بنیان نباید از ریسک های محیط متلاطم غافل بمانند و تا جایی که می توانند نسبت به کاهش این ریسک ها اقدام کنند تا بتوانند عملکرد بازار خود را نسبت به قبل بهبود بخشند. قابلیت های سازمانی و هوشمندی فناوری از ابزارهایی هستند که به شرکت ها کمک می کنند که نسبت به محیط فناورانه خود آگاهی لازم را داشته باشند و خود را با این محیط همگام سازند. این پژوهش به دنبال بررسی رابطه بین قابلیتهای سازمانی و ریسکهای فناوارانه و بهبود عملکرد بازار شرکت های دانش بنیان است. پژوهش حاضر، ازلحاظ هدف، توصیفی و ازلحاظ شیوه گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و ازلحاظ نوع کیفی و مبتنی بر تحلیل محتواست و از رویکرد توصیفی-تحلیلی برای توصیف و ارزیابی محتوای مقالات جامعه ی هدف استفاده شده است. لذا پژوهش حاضر با ارائه مدلی نظری بر اساس پیشینه پژوهش و با تاکید بر اطلاعات و دانش کسب وکار های دانش محور، نقش قابلیت های سازمانی را در کاهش ریسک های فناورانه و بهبود عملکرد بازار شرکت های دانش بنیان با میانجی گری هوشمندی فناوری به منظور رقابت کارآمدتر و توسعه و بهبود محصولات و خدمات جدید مورد بررسی قرار می دهد.

با گسترش آموزش الکترونیکی، ارزشیابی در این حوزه به چالشی بزرگ تبدیل شده است. ارزشیابی یک عنصر حیاتی در فرایند یاددهی-یادگیری محسوب می شود و می تواند بر تدریس و آموزش تاثیر بگذارد. در واقع ارزشیابی جزء لاینفک هر نوع نظام آموزش است؛ بنابراین ابزارهای ارزشیابی نیز از اهمیت بالایی برخوردار هستند. تمرکز پژوهش حاضر نیز بر سنتزپژوهی ابزارهای ارزشیابی یادگیرندگان در محیط یادگیری الکترونیکی می باشد. رویکرد پژوهش حاضر، کیفی و روش آن، سنتزپژوهی می باشد. در این راستا، جامعه آماری پژوهش را اسناد و پژوهش های مرتبط با ابزارهای ارزشیابی در محیط یادگیری الکترونیکی تشکیل دادند که در مجموع 21 واحد مطالعاتی به روش نمونه گیری در دسترس، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که 24 ابزار برای ارزشیابی یادگیرندگان در یادگیری الکترونیکی استفاده می شود که در دو دسته ابزارهای ارزشیابی با ارتباط همزمان و ابزارهای ارزشیابی با ارتباط ناهمزمان قرار داده شدند و در این میان، ابزارهای ارزشیابی با ارتباط همزمان همچون آزمون ها، چت و گروه های مباحثه آنلاین، و تکالیف گروهی مشترک، و ابزارهای ارزشیابی با ارتباط ناهمزمان همچون خودارزشیابی، پروژه ها، پوشه کار الکترونیکی، سنجش توسط همتایان، و مقاله ها دارای بیشترین موارد استفاده برای ارزشیابی یادگیرندگان در محیط یادگیری الکترونیکی می باشند. همچنین آزمون ها و تکالیف گروهی مشترک در هر دو دسته ابزارهای ارزشیابی با ارتباط همزمان و ابزارهای ارزشیابی با ارتباط ناهمزمان، مشترک بودند. در پایان پیشنهاد می شود که جهت ارزشیابی یادگیرندگان در محیط یادگیری الکترونیکی از چند روش ارزشیابی استفاده شود، چرا که موجب افزایش اعتبار ارزشیابی می گردد.

رایانش ابری به عنوان یک پارادایم جدید برای میزبانی و ارائه خدمات از طریق اینترنت مطرح گردید. رایانش ابری می تواند مزایای متعددی برای سازمان ها شامل کاهش هزینه و انعطاف پذیری داشته باشد. با این حال انتقال از سیستم موجود بر بستررایانش ابری کار ساده ای نیست، زیرا به عوامل متعددی وابسته است. این پژوهش کاربردی است و هدف اصلی آن بررسی عوامل موثر بر پذیرش سیستم سلامت الکترونیک مبتنی بررایانش ابری در تعدادی از بیمارستان های دولتی درسطح شهرتهران است. در این مطالعه به تجزیه و تحلیل مسیر با استفاده از فرآیند سلسله مراتبی (AHP) و حداقل مربعات جزیی (PLS) به درک عوامل موثر بر پذیرش رایانش ابری در سیستم سلامت الکترونیک ازدیدگاه کارکنان IT پرداخته شد. با بررسی ادبیات موضوع بر مبنای مدل فناوری، سازمان، محیط و تئوری انتشارنوآوری، 4عامل اصلی و 17زیر معیار شناسایی شد. این عوامل وزیر معیارها با توجه به نظرات متخصصین، اساتیددانشگاهی و کارشناسان فناوری اطلاعات و سلامت بر اساس فرایندتحلیل سلسله مراتبی و روش حداقل مربعات جزئی مشخص گردید. نتایج نشان داد هنگام اتخاذ سیستم سلامت الکترونیک مبتنی بر رایانش ابری عوامل محیطی همچون قوانین و مقررات، فشاررقابتی، فشارتجاری و ساختارسازمانی و عوامل فناوری همچون دسترسی، قابلیت اطمینان، امنیت، حریم خصوصی و اعتماد به عنوان اهداف سازمانی هنگام اتخاذ فناوری رایانش ابری باید در نظرگرفته شود. نتایج این پژوهش می تواند تاثیر زیادی بر سازمان هایی همچون سازمان بهداشت و درمان که نگران این موضوع هستند داشته باشد.

نوآوری در یک شرکت کلید موفقیت و بقای آن در یک محیط رقابتی است. مطالعه فعلی بینشی برای مدیریت در زمینه برنامه ریزی و بازاریابی فناوری های نوآور مانند تکنولوژی پوشیدنی را فراهم می کند. کسب و کار ها دارای ایده های جدید باید روش های راهبردی را برای شناسایی و ارتباط موثر با نوگرایان با هدف راه اندازی موفقیت آمیز محصولات نوآور همچون محصولات هوشمند پوشیدنی بکار گیرند. آنها باید اهمیت اینکه نوگرایان، به عنوان تعیین کننده های مهم پذیرش محصولات هوشمند پوشیدنی می توانند باشند را درک کنند. بنابراین مطالعه حاضر به بررسی اثر نوگرایی به دامنه خاص بر روی رفتار خرید اکتشافی مصرف کنندگان محصولات نوآور (محصولات هوشمند پوشیدنی) پرداخته است. روش پژوهش حاضر تحلیلی-پیمایشی است و جامعه آماری آن، مصرف کنندگان محصولات هوشمند پوشیدنی در شهر مشهد است. و برای جمع آوری داده های اولیه از ابزار پرسشنامه استفاده شد. با استفاده از فرمول های مربوطه، حجم نمونه آماری 390 تعیین شد. پس از جمع آوری داده ها، فرضیه های پژوهش با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و از طریق نرم افزار آموس تجزیه وتحلیل شدند. نتایج بررسی ها نشان می دهد که نوگرایی به دامنه خاص بر رفتار خرید اکتشافی محصولات هوشمند پوشیدنی اثر مثبت و معناداری را دارد و هر چهار تا فرضیه تایید شد. در انتها نیز بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهادهایی ارائه شده است.

اگر چرخه نظریه پردازی را شاخص برای تولید دانش نهادهای دانشگاهی در نظر بگیریم مشارکت دانشگاه ها در حوزه علوم انسانی در توسعه علمی و نظریه پردازی از اهمیت ویژه برخوردار خواهد بود. کارآمدی عملی نظریه پردازی، مشروط به عملیاتی شدن دانش تولید شده و حرکت آن از گام استدلال قیاسی (نظریه هنجاری) به گام استدلال استقرایی (نظریه توصیفی)در چرخه نظریه پردازی می باشد. بدین ترتیب نظریه آزمایی در گام استدلال استقرایی را می توان ماموریت اصلی دانشگاه علوم انسانی محسوب کرد. در این چرخه، بی قاعدگی های دیده شده منجر به تولید دانش و نظریه پردازی و دستیابی به مرجعیت دانشگاه علوم انسانی می گردد. بمنظور حرکت چرخه دانش از نظریه به واقعیت و تبدیل دانش در چرخه نظریه پردازی از استدلال قیاسی (نظریه هنجاری) به استدلال استقرایی (نظریه توصیفی) نیازمند هدفگذاری دانشگاه ها بمنظور مشارکت و حضور آنان با ماموریتهای متنوعی است که بتوانند این بی قاعدگی ها را شناسایی و تبیین نمایند. این بدین معنی است که در چرخه تولید دانش تمامی دانشگاه ها از اهمیت یکسانی در توسعه علمی برخوردار هستند. با توجه به ماهیت ذاتی دانشگاه های علوم انسانی در ارتباط مستقیم با جامعه، ایجاد مراکز رشد علوم انسانی می تواند موجب ارتباط مستقیم اساتید دانشگاه ها با جامعه شده و تولید دانش بومی علوم انسانی را سبب گردد. در واقع این مراکز می توانند با راه اندازی کسب وکار در حوزه علوم انسانی با بهره مندی از اساتید دانشگاه علوم انسانی و سایر دانشگاه ها موجب ارتباط با نهادهای مختلف فرهنگی جامعه در راستای مولفه های الگوی بومی شوند. چنین ساختاری با رفع موانع توسعه نظام آموزش عالی، موجب تعریف اکوسیستم آموزشی در دانشگاه های علوم انسانی خواهد شد که بسترساز نظریه پردازی مبتنی بر دانش بومی در کشور خواهد گردید.

یادگیری فناورانه به عنوان روشی درونزا برای ایجاد قابلیتهای فناورانه در کشورهای در حال توسعه تعریف می شود که بیانگر توانایی یک سازمان برای استفاده موثر از فناوری، جذب و سازگاری فناوریهای بیرونی و ایجاد فناوریهای جدید در طول زمان همراه پاسخ به تغییرات محیطی است. سه ویژگی مهم یادگیری فناوری شامل تغییر فناورانه تدریجی، انتشار بین المللی فناوری و تلاشهای فناورانه بومی می باشد. در این پژوهش عوامل موثر بر یادگیری فناوری شناسایی شده اند. با مطالعات انجام شده، دو مولفه اصلی مشتمل بر قابلیتهای فناورانه (ظرفیت جذب) و راهبرد همپایی به عنوان مولفه های کلیدی معرفی شده اند. سپس با تحلیل مولفه ها، اجزای اصلی هریک شناسایی و مدلسازی شده اند. قابلیتها با مجموعه ای از عوامل شناسایی شده اند که تحت عنوان عوامل بنگاهی (شامل دانش داخلی کارکنان، راهبردهای سازمانی و سطح قابلیتهای فناورانه)، عوامل ملی (شامل شرایط بازار و فضای رقابتی، فرهنگ و آموزش عمومی، سیاستها و قوانین و زیرساخت فنی) و عوامل جهانی (شامل سیال بودن، تعدد نوآوریها و پیچیدگی فناوریها) دسته بندی شده اند. سطح قابلیتهای مذکور تعیین کننده راهبرد همپایی خواهد بود. شناخت این عوامل کمک می کند که با تمرکز بر آنها، سرعت و قدرت یادگیری فناوری در بنگاه ها و صنایع کشورهای در حال توسعه به نحو مطلوبی تحت تاثیر قرار گیرد. توجه به ایجاد قابلیتهای فناورانه و ظرفیت جذب در سطح بنگاه های داخلی با هدف ارتقای بومی سازی فناوری، انتخاب روش مناسب برای کسب فناوری در راستای تشویق یادگیری و کسب مهارتهای جدید، و همچنین توجه به توسعه قابلیتهای مکمل منجر به توسعه یادگیری فناوری و موفقیت طرحهای فناورانه در کشور خواهد شد.