هدف پژوهش حاضر مقایسه ی نگرش ارتباطی کودکان عادی و لکنتی بوده است.
مواد و روش کار: بررسی حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است. آزمودنی های عادی (312 نفر) به روش نمونه گیری خوشه ای- تصادفی از مدارس ابتدایی و راهنمایی دخترانه و پسرانه ی مناطق3 ، 4،9 و 16 آموزش و پرورش تهران انتخاب شدند. آزمودنی های لکنتی همه ی دانش آموزان لکنتی بودند (48 نفر) که در همان مدارس تحصیل می کردند. سن آزمودنی های پژوهش 15-8 سال بود. نگرش ارتباطی دانش آموزان به کمک آزمون نگرش ارتباطی (CAT) سنجیده شد.
یافته ها: یافته ها نشان دادند که نمره های دو گروه ازنظر نگرش ارتباطی تفاوت معنی دار دارند و افراد لکنتی بیش از افراد عادی دارای نگرش ارتباطی منفی هستند. در هر گروه، گروه های سنی مختلف تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان ندادند.
نتیجه گیری: نگرش ارتباطی افراد لکنتی منفی تر از افراد عادی است.