دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی
سال:1388 | دوره:11 | شماره:42 |تعداد مقالات:8

در این پژوهش اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان پسر سال اول متوسطه ناحیه 4 آموزش و پرورش شهر اهواز بررسی می شود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر سال اول متوسطه در سال تحصیلی 86-1385 بود و نمونه آن 60 دانش آموز از این جامعه بود که ابتدا به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 30 نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند. طرح پژوهش از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است که پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و گواه، مداخله آزمایشی (آموزش مهارت های ارتباطی) بر روی گروه آزمایش در 10 جلسه 70 دقیقه ای و 2 نوبت در هفته اجرا شد و پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی مانند آزمون t گروه های مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی باعث کاهش اضطراب اجتماعی (و مولفه های آن، یعنی اجتناب و پریشانی اجتماعی و ترس از ارزیابی منفی) دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است (P<0.0001).

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر افزایش امید به زندگی و سلامت عمومی بیماران دختر نوجوان تالاسمی ماژور شهر اهواز صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران دختر تالاسمی ماژور 15 تا 18 سال مراجعه کننده به بیمارستان ابوذر در بهار سال 1388 بود که پیش آزمون بر روی 110 نفر از این مراجعه کنندگان اجرا شد و از بین آنها 46 نفر از افرادی که پایین ترین نمره را در آزمون سلامت عمومی GHQ28 که نمره 6 و پایین ترین نمره در آزمون امید به زندگی میلر که یک انحراف معیار زیر میانگین است، کسب کردند، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. سپس افراد نمونه به صورت تصادفی ساده به دو گروه 23 نفری به عنوان گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری این پژوهش آزمون امید به زندگی میلر و سلامت عمومیGHQ28  بود و طرح تحقیق از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و یک جلسه پیگیری بود. به گروه آزمایش طی 10 جلسه یک ساعته فنون معنادرمانی آموزش داده شد. سپس پس آزمون برای هر دو گروه (آزمایش و گواه) اجرا گردید. در مرحله بعد پس از 1 ماه آزمون پیگیری امید به زندگی میلر و سلامت عمومی GHQ28 برای سنجش ماندگاری آموزش های داده شده اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس (مانکوا) استفاده شد و نتایج تحقیق نشان داد که آموزش معنادرمانی باعث افزایش امید به زندگی و سلامت عمومی بیماران تالاسمی ماژور می شود (P<0.0001). همچنین سنجش ماندگاری پژوهش نیز (P<0.0001) همین نتیجه را نشان داده است.

این پژوهش با هدف بررسی رابطه ارزش های سازمانی با استرس شغلی، فرسودگی هیجانی و رفتارهای انحرافی سازمانی به مرحله اجرا در آمد. جامعه آماری پژوهش کارکنان شرکت سهامی ذوب آهن در پاییز 1388 بودند. از این جامعه 385 نفر به شیوه نمونه گیری طبقه ای (از طریق فهرست اسامی) برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. پژوهش از نوع پژوهش های همبستگی بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های ارزش های سازمانی با 40 سوال به صورت محقق ساخته (و 5 خرده مقیاس به نام های ارزش های رشدی انسانی و اخلاقی، ارزش های روابط انسانی و مشارکت، ارزش های معطوف به کیفیت و مشتریان، ارزش های اجتماعی برون سازمانی و ارزش های حمایتی - اقتصادی)، پرسشنامه 15 سوالی استرس شغلی کاهن و همکاران (1964)، پرسشنامه 9 سوالی فرسودگی هیجانی و پرسشنامه 8 سوالی رفتارهای انحرافی سازمانی از بنت و رابینسون (2000) استفاده شد. روایی و پایایی پرسشنامه های پژوهش بررسی و گزارش شده است. داده های حاصل از پرسشنامه های پژوهش از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. شواهد حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که برای استرس شغلی، ارزش های معطوف به کیفیت و مشتریان؛ برای رفتارهای انحرافی سازمانی، ارزش های معطوف به کیفیت و مشتریان و ارزش های معطوف به روابط انسانی و مشارکت و برای فرسودگی هیجانی، ارزش های رشدی انسانی و اخلاقی و ارزش های حمایتی - اقتصادی دارای توان پیش بین معنادار (P<0.01 یا P<0.05) هستند.

هدف از این پژوهش، مقایسه سبک دلبستگی در نوجوانان عادی و کم توان ذهنی آموزش پذیر می باشد. جامعه آماری کلیه دانش آموزان عادی و کم توان ذهنی آموزش پذیر مدارس راهنمایی شهر تهران در سال 86-1385 است که 250 نفر از طریق نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند و شامل 132 دانش آموز عادی (64 دختر و 68 پسر) و 118 دانش آموز کم توان ذهنی (57 دختر و 61 پسر) است. میانگین سن گروه عادی 14 سال با انحراف معیار 0.83 و گروه کم توان ذهنی 16.8 با انحراف معیار 0.58 است. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های جمعیت شناختی و آزمون دلبستگی کولینز و رید است که ضریب اعتبار آن برای هر یک از سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا به ترتیب 0.81، 0.78 و 0.85 می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از تحلیل واریانس دو راهه استفاده شده است. نتایج نشان داد که در بین دانش آموزان عادی (دختر - پسر) میزان سبک دلبستگی ایمن بالاتر از دانش آموزان کم توان ذهنی است (P<0.001). میزان سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا در دانش آموزان کم توان ذهنی (دختر - پسر) بیشتر از دانش آموزان عادی است (P<0.001). همچنین یافته های جانبی تحقیق نشان داد که صرف نظر از عامل هوشی آزمودنی ها، در آزمودنی هایی که سبک دلبستگی آنها ایمن نیست، سبک دلبستگی اجتنابی در پسران و سبک دلبستگی دوسوگرا در دختران بیشتر است (P<0.001).

این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی آموزش رویکرد تصویرسازی ارتباطی بر افزایش رضایتمندی زناشویی انجام شده است. به این منظور 29 زن از میان 34 زن داوطلب متاهل انتخاب شده در دانشکده روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی به شیوه جایگزینی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند. آموزش فنون رویکرد تصویرسازی ارتباطی بر روی گروه آزمایش انجام شد، اما گروه گواه این آموزش را دریافت نکرد. طرح پژوهشی مورد استفاده در این تحقیق، طرح آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. میزان رضایت زناشویی آزمودنی ها به وسیله پرسشنامه 47 سوالی انریچ اندازه گیری شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از اثربخشی آموزش فنون تصویرسازی ارتباطی در افزایش رضایت زناشویی زنان بود. فرضیه های اول، دوم و سوم تحقیق در مولفه های آموزش فنون تصویرسازی ارتباطی بر رضایت زناشویی، ارتباط و حل تعارض با اطمینان مورد تایید قرار گرفتند (P<0.05)، اما فرضیه چهارم یعنی مولفه رضایت جنسی در این پژوهش تایید نشد.

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش شادمانی بر افزایش شادمانی بیماران مبتلا به دیابت است. لذا به این منظور در قالب یک طرح نیمه تجربی 40 آزمودنی به روش تصادفی از بیماران مراجعه کننده به مرکز مشاوره دیابت شهرستان بهبهان که در پرسشنامه شادمانی آکسفورد نمره پایین تری به دست آوردند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس افراد گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت آموزش شادمانی به روش فوردایس قرار گرفتند. در مورد هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. پیش آزمون و پس آزمون این پژوهش، پرسشنامه شادمانی آکسفورد بود. برای تحلیل آماری داده ها از تحلیل کوواریانس و آزمونt  مستقل استفاده شده است. نتایج نشان داد که آموزش شادمانی بر افزایش شادمانی بیماران کمتر شادمان، موثر بوده است (P<0.01).

اختلال خوردن از اختلال های شایع در روانپزشکی است که بر روی یک پیوستار قرار دارند و در ابتدای آن خوردن های سالم، در اواسط آن خوردن های آشفته و در انتهای آن بی اشتهایی و پراشتهایی است. هدف پژوهش بررسی رابطه خوردن های آشفته و رفتارهای وارسی بدن و نیز بررسی تفاوت مردان و زنان در رفتارهای وارسی بدن و خوردن های آشفته است. از آنجا که عوامل موثر بر اختلال خوردن، نقش مهمی در اجرای برنامه های پیشگیری بر عهده دارد، انجام این پژوهش ضروری به نظر می رسد. برای انجام پژوهش 140 نفر از دانشجویان زن و مرد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان، به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارها پرسشنامه وارسی بدن BCQ و پرسشنامه نگرش های خوردن EAT-26 بود. برای تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات از ضریب همبستگی، رگرسیون گام به گام و آزمون t مستقل در گروه ها استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده در کل نمونه (P£0.0001) و نیز در زنان (P£0.001) خوردن های آشفته با رفتارهای وارسی بدن بیشتر همراه بود. همچنین در کل نمونه (P£0.0001) و زنان (P£0.001) و در مردان (P£0.02)، افزایش در نشانه های رژیم لاغری با رفتارهای وارسی بدن بیشتر مشاهده شد و به طور کلی در زنان نسبت به مردان رفتارهای وارسی بدن بیشتر (P£0.002) و در مردان نسبت به زنان رفتارهای پرخوری بیشتری (P£0.03) مشاهده شد.