برنامه توسعه سازمان ملل متحد در سال 1990 شاخص توسعه انسانی را معرفی کرد و تا به حال، هر ساله گزارش توسعه انسانی را منتشر کرده است. شاخص توسعه انسانی، شاخصی ترکیبی و یکی از مهم ترین شاخص ها برای مقایسه میزان توسعه یافتگی کشورها به شمار می رود. در این مقاله ارزیابی شاخص توسعه انسانی بر مبنای تحلیل پوششی داده ها تجدیدنظر شده است. توسعه انسانی بر اساس مشاهدات تجربی از بهترین عملکرد کشورها محک خورده است. ابتدا، در این مقاله رویکرد ناپارامتریک دسپوتیس را در نحوه محاسبه این شاخص ارزیابی می کنیم. سپس با اعمال رویکرد دسپوتیس روی کشورهای منطقه آسیا و اقیانوس آرام اشکالات این رویکرد را بیان می کنیم. مشاهده می کنیم که نتایج رویکرد دسپوتیس در مقایسه با رتبه بندی سازمان ملل، تغییرات بسیار زیادی را در رتبه بعضی از کشورها ایجاد کرده است. نهایتا با ارایه یک مدل ناپارامتریک که روی اوزان مولفه های شاخص توسعه انسانی محدودیت هایی می گذاریم، مشکلات رویکرد دسپوتیس را رفع می کنیم.