پژوهنده
سال:1387 | دوره:13 | شماره:6 (پی در پی 66) |تعداد مقالات:17

سابقه و هدف: با توجه به شیوع وروند رو به افزایش کانسر پروستات و تبعات شناخته شده آن و اهمیت اطلاع از عوامل بروز آن و وجود بعضی گزارشات مبنی بر نقش متیلاسیون پروموتر ژن های رتینوئیک اسید رسپتور بتا (RARB) و p16 با فاکتورهای پروگنوستیک کانسر پروستات، این تحقیق روی مبتلایان به کانسر پروستات با فاکتورهای پروگنوستیک بد (گروه مورد) و خوب (گروه شاهد 2) و افراد سالم (گروه شاهد 1) در مراجعین به بیمارستان های امام حسین (ع)، مدرس و لبافی نژاد در سال های 87-86 انجام شد.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی case-control روی تعداد 63 نفر شامل 21 بیمار مبتلا به کانسر پروستات پروگنوز بد، 21 نفر بیمار مبتلا به کانسر پروستات با پروگنوز خوب و 21 نفر افراد سالم انجام گرفت. افراد 3 گروه از نظر سن، جنس، stage ، سطح سرمی PSA و grade مشابه بودند میزان هیپرمتیلاسیون پروموتر ژن های RARB وp16  در بیوپسی پروستات آن ها به روش MSPCR بررسی و اگر منفی بود به عنوان سالم تلقی می گردید. میزان مواجه بودن افراد 3 گروه با مواجهه با RAR وp16  را با آزمون مجذور کای و دقیق فیشر مورد قضاوت آماری قرار داده وOdd’s ratio  محاسبه گردید.یافته ها: نتایج تحقیق روی افراد مورد مطالعه نشان داد که RAR مثبت در هیچ کدام از افراد گروه شاهد اول وجود نداشت. در گروه کانسر پروستات خوب 3/33 درصد در مواجهه با RAR مثبت و در گروه مورد تعداد 4/71 درصد در مواجهه با RAR مثبت بودندRAR ،(P<0.02)  مثبت در هر دو گروه با فاکتورهای پرو گنوستیک بد (گروه مورد) و خوب (گروه شاهد 2) بالاتر از افراد سالم بود (001/P<0) و درگروه با فاکتورهای پروگنوستیک بد نسبت به گروه با فاکتورهای پرو گنوستیک خوب به طور قابل ملاحظه بالاتر بود. درافراد سالم p16 مثبت وجود نداشت. در گروه با پیش آگهی خوب 19 درصد و در گروه با پروگنوز بد 6/47 درصد p16 مثبت وجود داشته است. p16 مثبت در هر دو گروه با فاکتورهای پروگنوستیک بد (گروه مورد) و خوب (گروه شاهد2) بالاتر از افراد سالم بود (001/P<0) و در گروه با فاکتورهای پرو گنو ستیک بدنسبت به گروه با فاکتورهای پروگنوستیک خوب به طور قابل ملاحظه ای بالاتر بود (01/P<0).نتیجه گیری: به نظر می رسد هیپرمتیلاسیون پروموتر مارکرهای RARB و p16 هر دو، شاخص های خوب برای تشخیص زود هنگام و نیز تعیین پیش آگهی کانسر پروستات می باشند.

سابقه و هدف: آکنه ولگاریس یک بیماری شایع پوستی است که هم اکنون مصرف ایزوترتینوئین درمان آن را متحول کرده است. مصرف این دارو با عوارض جانبی قابل توجه از جمله درگیری جلدی- مخاطی، افزایش سطح لیپیدهای سرم و آنزیم های کبدی همراه است. هموسیستئین یک نوع اسید آمینه است که در کبد متابولیزه می شود و افزایش سطح آن با بیماری انسدادی زودرس عروق همراهی دارد. هدف از این مطالعه تعیین سطوح هموسیستئین و ویتامین های دخیل در متابولیسم آن یعنی Vit B12 و فولات در بیماران با آکنه ولگاریس تحت درمان یا ایزوترتینوئین است.مواد و روش ها: 47 بیمار (21 مرد و 26 زن) که اندیکاسیون درمان با ایزوترتینوئین داشتند، قبل و 2 ماه بعد از مصرف ایزوترتینوئین(0.5 mg/kg) ، تحت بررسی آزمایشگاهی از نظر سطح هموسیستئین، فولات، ویتامین B12، SGPT ،ALP،  SGOTو لیپیدهای سرم قرار گرفتند. هموسیستئین در این طرح با HPLC اندازه گیری شد.یافته ها: سطوح هموسیستئین (قبل از درمان: 11.8±5.3mmol/L، بعد از درمان p<0.001 ،13.16±7.4mmol/L) در بیمارانی که تحت درمان با ایزوترتینوئین بودند، به صورت معنی داری از نظر آماری افزایش یافت. سطوح لیپیدهای خون (Triglyceride و Cholesterol ،LDL) و آنزیم های کبدی (به جز (ALP هم افزایش یافت. بین سطوح هموسیستئین و ویتامین B12 و فولات و هم چنین بین تغییرات سطح هموسیستئین و تغییرات آنزیم های کبدی (قبل و بعد از درمان) همبستگی معنی داری از نظر آماری وجود نداشت.نتیجه گیری: افزایش سطوح هموسیستئین در بیماران، 2 ماه بعد از درمان با ایزوترتینوئین می تواند به علت اختلال عملکرد کبدی ناشی از دارو باشد. مصرف روزانه مکمل های ویتامینی و فولات، همراه با اندازه گیری مکرر سطح خونی هموسیستئین برای جلوگیری از بیماری های انسدادی عروقی زودرس، در بیماران تحت درمان با ایزوترتینوئین توصیه می گردد.

سابقه و هدف: منیزیم یک یون غیر آلی است که ترکیبات گوناگون آن دارای خواص درمانی مختلف است. محلول سولفات منیزیم یکی از شایع ترین ترکیباتی است که کاربردهای متعدد آن در رشته بیهوشی به اثبات رسیده است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تاثیر تجویز محلول سولفات منیزیم وریدی روی درد حاد پس از عمل جراحی ارتوپدی اندام تحتانی، در آن گروه از بیمارانی است که تحت بیهوشی به روش اسپاینال قرار گرفته بودند، است.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی دو سو بی خبر تصادفی با پلاسبو، 60 بیمار به صورت روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. تمام بیماران تحت بیهوشی به روش اسپاینال قرار گرفتند و به آن ها مقادیر کافی از داروی میدازولام در عرض 15 دقیقه داده شد. سپس، به یک گروه محلول سولفات منیزیم وریدی بر اساس پروتکل مشخص داده شد و به گروه دیگر با همان روش و حجم، پلاسبو تجویز گردید. برای نشان دادن نتایج، از میانگین ± انحراف معیار استفاده شد و مقدار P value کم تر از 05/0 معنی دار تلقی گردید.یافته ها: دو گروه از نظر متغیرهای زمینه ای با هم اختلافی نداشتند. درد پس از عمل در گروهی که به آن ها سولفات منیزیم وریدی تجویز شده بود، در ساعت های اول، سوم، ششم و 12 پس از عمل، به طور معنی داری کم تر از گروهی بود که پلاسبو دریافت کرده بودند. در ساعت های هجدهم و بیست و چهارم پس از عمل این اختلاف معنی دار نبود.نتیجه گیری: این مطالعه پیشنهاد می کند که تجویز محلول سولفات منیزیم وریدی، به بیمارانی که تحت عمل جراحی ارتوپدی اندام تحتانی با روش بیهوشی نخاعی قرار می گیرند، به طور قابل توجهی باعث کاهش درد در ساعت های اولیه پس از عمل می شود.

سابقه و هدف: با توجه به رشد فزاینده بیماری های قلبی عروقی و اهمیت روش های تشخیصی و عدم وجود تحقیقی در مورد اثر تغییر وضعیت در زمان استراحت در تخت بر شدت و وسعت کمردرد بیماران بعد آنژیوگرافی، این تحقیق در بیماران تحت آنژیوگرافی قلبی در بیمارستان طالقانی در سال 1385 انجام گرفت.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی است. تعداد 130 بیمار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند (65 مورد در هر گروه). وضعیت بیماران در هر دو گروه در ساعت اول خوابیده به پشت بود و سپس گروه مداخله هر ساعت به ترتیب در وضعیت های خوابیده به پشت با افزایش زاویه سر تخت به 30 درجه و نیمه نشسته تغییر وضعیت داده شد. وضعیت گروه کنترل در تمام ساعت ها خوابیده به پشت بود. عوارض عروقی و وسعت کمردرد با چک لیست و شدت کمردرد با مقیاس عددی درد بررسی شد.یافته ها: هیچ کدام از واحدهای مورد پژوهش در گروه مداخله و کنترل دچار خونریزی، هماتوم و ترمبوز شریانی نشدند و تفاوت معنی داری از نظر بروز عوارض عروقی بعد از آنژیوگرافی بین دو گروه وجود نداشت. شدت کمردرد در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کم تر بود (001/P<0). وسعت کمردرد در گروه مداخله کم تر از گروه کنترل بود، هر چند که این اختلاف معنی دار نبود (07/P=0).نتیجه گیری: تغییر وضعیت بیماران پس از آنژیوگرافی قلبی بدون افزایش عوارض عروقی باعث جلوگیری از ایجاد کمردرد و تخفیف شدت آن می گردد.

سابقه و هدف: روغن های روان کننده فلز کاری به صورت ذرات بسیار ریز هوا برد در هوای محیط کار تراشکاری ها منتشر و به عنوان آلاینده های شیمیایی خطرناک برای کارگران مطرح شده است. این روغن ها به عنوان محرک قوی برای سیستم های تنفسی و پوست و سرطان زای احتمالی طبقه بندی شده اند. با توجه به گسترش ماشین های تراشکاری و مواجهه روز افزون کارگران به ذرات بسیار ریز روغن و نبود روش مناسب برای اندازه گیری میزان تماس، هدف این مطالعه ابداع و اعتبار بخشی یک روش طیف سنجی در گستره طول موج های ماورا بنفش در نظر گرفته شد.مواد و روش ها: این مطالعه در دو بخش اکتشافی و اعتبار بخشی انجام گرفت. در مرحله اول 10 میلی لیتر از روغن معدنی روان کننده فلز کاری، از فرآیند صنعتی در ویال های شیشه ای تمیز جمع آوری و برای تهیه استاندارد های مورد نیاز در روش آنالیز به کار برده شد. روغن جمع آوری شده در ابتدا دو بار توسط سانتریفوژ در دور 5000g به مدت 10 دقیقه از ذرات معلق پاک سازی و سپس محلول های استاندارد روغن با استفاده از حلال پنتان سرد در گستره غلظتی  1-200ppm آماده سازی شدند. ذرات روغن هوا برد، از منطقه تنفسی کارگران بر روی فیلتر سلولزی نمونه برداری و پس از استخراج توسط حلال پنتان، مقدار آن ها توسط طیف سنج در گستره طول موج های ماورا بنفش 190-380hm تعیین گردید. در مرحله دوم، روش آنالیز به صورت تجربی برای برقراری قانون بیر (آزمون ضریب همبستگی Pearson غلظت نمونه های استاندارد و جذب)، تکرارپذیری پاسخ نمونه های مشابه و بازیافت نمونه های افزوده شده اعتبار بخشی گردیدند.یافته ها: استاندارد های روغن های روان کننده فلزکاری از دستگاه های تراشکاری دارای جذب های حداکثر در گستره طول موج های 190-202hm می باشند. گستره خطی از محلول های استاندارد، در محدوده غلظتی 5-200ppm مشاهده گردید. ضریب همبستگی (r2) Pearson  محلول های استاندارد سه نوع روغن، در گستره 999/0 تا 997/0 مشاهده گردیدند و ضریب تغییرات%CV  سه ست نمونه های استاندارد در یک روز و سه روز به ترتیب در گستره 6/6- 4/3% و 6/8-4/5% اندازه گیری شدند و هم چنین میزان بازیافت نمونه های معلوم به محلول های استاندارد در گستره 5 ± 95 درصد مشاهده شدند. روش ابداعی دارای قابلیت تعیین تراکم ذرات هوا برد روغن هوای محیط در گستره غلظتی 0/09-3/66mg/m3 می باشد.نتیجه گیری: روش ابداع شده به مراتب حساس تر از روش های معمول دیگر می باشد و با توجه به نتایج اعتبار بخشی روش به نظر می رسد می تواند جایگزین روش های پیشین بشود  .

سابقه و هدف: آکنه ولگاریس شایع ترین اختلال واحد پیلوسباسه است که می تواند سبب ایجاد ناتوانی قابل ملاحظه روانی گردد. امروزه تاثیر فاکتورهای تغذیه ای از قبیل روی در پاتوژنز اختلالات التهابی از جمله آکنه ولگاریس در حال افزایش است. این مطالعه به منظور مقایسه سطوح سرمی روی در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس و افراد سالم صورت گرفته است.مواد و روش ها: 30 بیمار مبتلا به انواع متوسط تا شدید آکنه ولگاریس و 30 فرد سالم که از نظر سن و جنس با گروه بیمار همسان شده بودند وارد مطالعه شدند و سطوح سرمی روی به روش جذب اتمی در هر دو گروه اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین سطوح سرمی روی در بیماران مبتلا به آکنه و گروه کنترل به ترتیب 92.42±37.6 mg/dl و 101.3±43.41 mg/dl بود. علی رغم این که میانگین سطوح سرمی روی در گروه آکنه پایین تر بود این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: به نظر می رسد کاهش نسبی در سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس سبب تقویت نقش روی در پاتوژنز این بیماری می گردد.

سابقه و هدف: درد پس از عمل جراحی یکی از مشکلات با اهمیت و مورد توجه در طب می باشد. با توجه به پاسخ هورمون های استرس در هنگام وجود درد ناشی از عمل جراحی، این سوال که "بی حس کننده موضعی بوپیواکائین بعد از ارتشاح زیر جلدی در برش فتق اینگوئینال کودکان 3-7 ساله به چه میزان روی پاسخ هورمون های استرس موثر است؟" در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 116 کودک 3-7 ساله (24 دختر و 92 پسر) طی سال های 1384-1386 که مبتلا به فتق اینگوئینال یک طرفه بودند در بیمارستان مفید به طور تصادفی در دو گروه مساوی با روش جراحی یکسان و با روش بیهوشی عمومی مشابه تحت عمل جراحی ترمیم فتق قرار گرفتند. در گروه تجربی ارتشاح زیر جلدی داروی بوپیواکائین در محل شکاف جراحی قبل از برش انجام گرفت. در هر دو گروه شیاف استامینوفن به عنوان مسکن پس از عمل داده شد و گلوگز خون و هورمون های انسولین، پرولاکتین و کورتیزول در سه نوبت، قبل از شکاف جراحی، پایان عمل و 4 ساعت بعد از جراحی اندازه گیری شدند و ارزیابی درد نیز به صورت عینی در سیستم Hannalla صورت گرفت.یافته ها: غلظت های انسولین، پرولاکتین، کورتیزول و سطح گلوگز در هر دو گروه به دنبال شروع جراحی زیاد گردید که این نسبت ها در مورد انسولین معنی دار بوده (001/P<0) و در مورد سایر شاخص ها تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. غلظت های فوق، چهار ساعت پس از پایان عمل در گروه تجربی کاهش واضح تری را نسبت به گروه کنترل نشان دادند ولی معنی دار نبودند.نتیجه گیری: ارتشاح موضعی در زیر جلد داروی بوپیواکائین باعث کاهش نسبی پاسخ هورمون های پرولاکتین، انسولین و کورتیزول و هم چنین نسبتا مانع از افزایش شدید گلوگز در پاسخ به استرس جراحی گردیده و کاهش درد بعد از عمل جراحی را موجب می شود. مطابق این بررسی ارتشاح موضعی داروهای بی حس کننده طولانی اثر و کم عارضه در زخم های جراحی جهت کاهش درد بعد از عمل توصیه می گردد.

سابقه و هدف: نورینوم های اکوستیک از نئوپلاسم های خوش خیم با منشا سلول های شوآن می باشند، که اکثرا بر روی شاخه های تعادلی عصب 8 در CP-Angle ایجاد می شوند. در مطالعه حاضر نتایج جراحی رتروسیگموئید ساب اسکیپیتال کرانیکتومی و میزان حفظ و عملکرد عصب 7 در 80 بیمار مبتلا به نورینوم اکوستیک که در طی سال های 1376 الی 1384 در بخش جراحی اعصاب بیمارستان شهدای تجریش مورد عمل قرار گرفته اند، بررسی شده است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی گذشته نگر بوده و با استفاده از پرونده 80 بیمار مبتلا به نورینوم آکوستیک که به روش رتروسیگموئید ساب اکسیپیتال کرانیکتومی بین سال های 76 الی 84 در بیمارستان شهدا جراحی شده بودند، انجام شده است. با استفاده از یک چک لیست داده ها شامل سن، جنس، تظاهرات و علایم بالینی، بررسی های پاراکلینیک (محل و اندازه تومور)، عوارض، مورتالیتی، موربیدتی و وضعیت آناتومیک و عملکرد عصب 7 و 8 از پرونده بیماران استخراج و مورد بررسی آماری قرار گرفت.یافته ها: از 80 بیمار مورد بررسی، 42 مرد و 38 زن با میانگین سنی (7± 45) سال بودند. شایع ترین تظاهر بالینی، کاهش شنوایی (90%) و بیش ترین یافته ادیومتری نیز کاهش شنوایی تدریجی یک طرفه (100%) گزارش شد. در 93% موارد اندازه تومور بزرگ تر از 3 سانتی متر بوده و در 50 مورد (2/62%) سمت راست، در 25 مورد (2/31%) سمت چپ و 5 مورد (2/6%) تومور دو طرفه بوده است. همگی تحت عمل جراحی، رتروسیگموئید کرانیکتومی قرار گرفته و در 6 مورد (7%) مورتالیتی داشته و در 34% موربیدیتی موقت رخ داده که همگی با درمان طبی بهبود یافته اند. در 87% موارد تومور به صورت توتال تخلیه شد. بدون در نظرگرفتن اندازه تومور، در 2/76% موارد، عصب 7 از نظر آناتومیک حفظ شد. 59 مورد پیگیری داشته اند که میانگین آن 2±14 ماه بوده و وضعیت عملکرد عصب 7 بعد از یک سال، بدون در نظر گرفتن اندازه تومور بر اساس House- Barkman Scale بدین صورت بوده است: 5/73% عالی‏، 22.5% خوب و 4% متوسط.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داده وضعیت آناتومیک و عملکرد عصب 7 پس از جراحی به طور قابل ملاحظه ای در بیماران بهبود یافته است. نکته حایز اهمیت دیگر میزان بالای تومور های بزرگ (بیش تر از 3 سانتی متر) در هنگام کشف آن است که لزوم استفاده از تکنیک های تشخیصی ظریف و پیشرفته و دقت نظر بیش تر را طلب می کند تا میزان آسیب به عصب 7 نیز کاهش یابد   

سابقه و هدف: نظر به تاثیر سبک والدینی بر رفتار اجتماعی کودکان و رفتار مبتنی بر احترام به قانون، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین نوع سبک والدینی و رفتار اجتماعی به ویژه رفتار مبتنی براحترام به قانون در کودکان پیش دبستانی شهر تهران انجام شده است.مواد و روش ها: برای این منظور تعداد 394 نفر از کودکان 6 ساله پیش دبستانی که در مهدهای کودک مشغول به تحصیل بودند به همراه مادرانشان به روش تصادفی خوشه ای در سطح شهر تهران انتخاب شدند. رفتار اجتماعی کودکان به کمک چک لیست مشاهده رفتار اجتماعی کودکان توسط مربیان، و سبک والدینی مادران به روش پرسش نامه ای مورد سنجش قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون، مجذور کای، خطر نسبی (RR) و خطر منتسب (AR) تحلیل شدند.یافته ها: بین سبک والدینی مقتدرانه و رفتار اجتماعی کودکان همبستگی مثبت و معنادار و بین سبک والدینی سخت گیرانه و سهل گیرانه و رفتار اجتماعی کودکان همبستگی منفی و معنادار دیده شد. در تمامی زیر مقیاس های مورد سنجش از جمله احترام به قانون نیز همین رابطه مشاهده شد.نتیجه گیری: در خانواده های تهرانی سبک والدینی می تواند تاثیر بسیار نافذی بر رفتار اجتماعی کودکان داشته باشد و برای درونی کردن رفتارهای اجتماعی مثبت به ویژه رفتار مبتنی براحترام به قانون، فرهنگ سازی سبک والدینی مقتدرانه از اهمیت برجسته ای برخوردار است.

سابقه و هدف: مسمومیت ها در کودکان یکی از اورژانس های مهم و خطرناک بوده و حتی می تواند منجر به فوت گردد. به منظور تعیین علل منجر به فوت ناشی از مسمومیت ها در کودکان این تحقیق در مراجعین به بیمارستان لقمان حکیم طی سال های 1375 الی 1384 انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی مطالعه داده های موجود صورت گرفت. پرونده کلیه کودکان زیر 12 سال که طی سال های فوق به علت مسمومیت به بیمارستان لقمان حکیم مراجعه نموده بودند، بررسی و موارد منجر به فوت تعیین گردید. خصوصیات فردی و اپیدمیولوژیک آن ها به عنوان عوامل مرتبط استخراج و در یک فرم اطلاعاتی ثبت گردید. سپس داده ها از طریق آمار توصیفی ارایه گردید.یافته ها: طی مدت مورد بررسی 11150 کودک مسموم به این مرکز مراجعه و بستری شده بودند که تعداد 37 مورد (33/0%) منجر به فوت گردید. 12 کودک (4/32%) قبل از رسیدن به بیمارستان فوت کرده بودند. نسبت پسر به دختر 2/1 و میانگین سنی بیماران 5/3 ± 3/4 سال بود و پیک سنی بیماران 4-1 سال (1/59%) بود. کلیه مسمومیت ها اتفاقی بوده و 8/37% در فصل تابستان و شایع ترین راه مسمومیت (81%) خوراکی بود. از نظر فاصله مکانی 2/70% بیماران از اطراف تهران یا شهرستان ها ارجاع شده بودند که 35% با فاصله زمانی بیش تر از 6 ساعت بعد از مسمومیت به این مرکز رسیده بودند. مسمومیت های منجر به فوت عبارت بودند از: هیدروکربن ها 27% و سپس مسمومیت CO، قارچ های سمی و ترکیبات اوپیوم هر کدام 8/10%، سموم ارگانوفسفره و بوتولیسم (با احتمال همراهی مسمومیت با قرص برنج) هرکدام 8% و بخار جیوه 4/5%، بلع اسید و عقرب گزیدگی هر یک 7/2% و 5/13% نیز ناشی از داروها بودند.نتیجه گیری: مسمومیت ها در کودکان مخصوصا مواد خطرناکی چون ترکیبات هیدروکربنی، تریاک، سموم ارگانوفسفره نیاز به درمان سریع، صحیح و به موقع دارد. به علاوه می بایست به فکر اقداماتی جهت پیشگیری باشیم.

سابقه و هدف: با توجه به موارد زیاد مراجعه افراد با شکستگی های باز ساق و عوارض شناخته شده درمان های متعارف و وجود بعضی گزارشات مبنی بر موفقیت درمان با اکسترنال فیکساتور و عدم گزارش تجربه آن در کشور، به منظور تعیین نتایج درمان شکستگی های باز ساق و عوامل مرتبط با آن در روش اکسترنال فیکساتور، این تحقیق بر روی مراجعه کنندگان به بیمارستان امام حسین (ع) در سال های 82 الی 85 انجام شد.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی experimental بر روی کلیه افرادی که با شکستگی های باز ساق مراجعه نمودند و عمل آنان با اکسترنال فیکساتور مونولترال AO انجام گرفته و تمامی آنان راه اندازی زودرس و دینامیزاسیون با تناسب به نوع شکستگی و میزان خردشدگی داشتند، انجام گرفت. بیماران هر 4 تا 6 هفته پیگیری بالینی و رادیوگرافی می شدند و حداقل 8 ماه پیگیری و نتیجه درمان از نظر نیاز به عمل جراحی مجدد و کیفیت جا اندازی مشخص و مورد قضاوت قرار گرفته و نقش عوامل سن، جنس، گرید، تیپ شکستگی، عامل آسیب با بروز دو مشکل فوق مورد قضاوت آماری با آزمون دقیق فیشر و مجذور کای قرار گرفتند.یافته ها: طی مدت مورد بررسی 58 نفر بیمار واجد شرایط بوده که تعداد 8 نفر به علل مختلف از مطالعه حذف شدند و از 50 مورد بررسی 10% نیاز به عمل جراحی ثانوی داشتند. جا اندازی دقیق در 64% بیماران به دست آمد. شکستگی هایی که با خردشدگی یا گرید III گاستیلو یا جا اندازی بالاتر از 2mm جا به جایی داشتند احتمال عمل جراحی ثانوی بیش تر بود (02/P<0). متوسط زمان جوش خوردن در موارد با جا اندازی دقیق 19 هفته و در آن هایی که جا اندازی بیش تر از 2mm  جا به جایی داشت 28 هفته بود. متوسط زمان جوش خوردگی در کل بیماران 22 هفته بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که نتایج درمان شکستگی های باز ساق با روش اکسترنال فیکساتور موفقیت آمیز است و لذا انجام تحقیق بالینی با گروه کنترل را توصیه می کنیم.

سابقه و هدف: مول هیداتیفرم شایعترین نوع بیماری تروفوبلاستیک حاملگی می باشد. اهمیت تشخیص حاملگی مولار به علت عوارض مادری و امکان ایجاد نئوپلاسمهای تروفوبلاستیک حاملگی است. امروزه در تظاهرات کلینیکی بیماری به علت استفاده از سونوگرافی در تشخیص زودرس مول قبل از شروع علایم سیستمیک تغییرات زیادی ایجاد شده است. هدف از این مطالعه تعیین یافته های سونوگرافی موارد حاملگی مولار به منظور ارزیابی دقت سونوگرافی در تشخیص زود هنگام بیماران می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی موارد حاملگی مولار بر اساس تشخیص پاتولوژی طی سال های 1380 تا 1385 در بیمارستان مهدیه تهران مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات مربوط به سن مادر، سن حاملگی، علایم بالینی و یافته های سونوگرافی گردآوری شد و داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد آنالیز قرار گرفت. حساسیت و ارزش اخباری مثبت سونوگرافی در تشخیص مول محاسبه گردید.یافته ها: در بررسی پرونده 101 بیمار متوسط سن مادران  24.84±6.26سال بود. متوسط سن حاملگی در زمان تخلیه رحم 3.85±12.34 هفته بود. شایع ترین علامت بالینی خونریزی واژینال (2/79%) بود. 5/49% بیماران مول کامل و 5/50% موارد مول ناقص داشتند. 3/81% بیماران سونوگرافی قبل از عمل منطبق بر مول داشتند. سونوگرافی در تشخیص موارد ثابت شده مول در پاتولوژی حساسیت 90% و ارزش اخباری مثبت 100% داشت.نتیجه گیری: در این مطالعه سونوگرافی از حساسیت بالایی در تشخیص حاملگی مولار برخوردار بود، لذا انجام آن در کلیه بیماران مراجعه کننده با خونریزی واژینال در سه ماهه اول پیشنهاد می گردد.