بوم شناسی گیاهان زراعی (دانش نوین کشاورزی)
سال:1388 | دوره:5 | شماره:16 |تعداد مقالات:13

به منظور بررسی امکان کاهش دز مصرفی علف کش تو فور دی جهت کنترل علف هرز منداب با استفاده از ارقام پرتوان رقابتی گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1385 در مزرعه تحقیقاتی بخش علف های هرز موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور در کرج انجام شد. فاکتورهای این آزمایش شامل ارقام گندم (رقم رقابت پذیر شیراز و رقم کم توان رقابتی طبسی)، تراکم علف هرز منداب (چهار تراکم صفر، 25، 50 و 75 بوته در متر مربع) و دز مصرف علف کش تو فور دی ( چهار دز 0، 0.5 و 0.75 و 1.0 لیتر ماده موثر در هکتار) بود. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از دز کاهش یافته تو فور دی به میزان 25 درصد کمتر از میزان توصیه شده موجب کاهش معنی دار عملکرد نمی شود. نتایج این تحقیق نشان داد که عملکرد دانه گندم رقم شیراز در شرایط عدم مصرف علف کش نیز از عملکرد دانه در رقم طبسی همراه با مصرف علف کش تو فور دی به میزان توصیه شده بیشتر بود، به عبارت دیگر انتخاب یک رقم رقابت کننده با عملکرد مناسب توانست نیاز به مصرف علف کش را مرتفع کند. رقم شیراز یک رقم با توان تولید عملکرد بیولوژیک کمتر نسبت به رقم طبسی بود، اما نسبت به رقم طبسی توانایی بیشتری در حفظ عملکرد بیولوژیک خود در حضور تراکم های مختلف علف هرز منداب داشت. نتایج این بررسی نشان داد که انتخاب رقم مناسب پرتوان رقابتی بهتر از استفاده از علف کش ها برای کنترل منداب می باشد.

به منظور بررسی تاثیر رژیم های آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه و شاخص های مقاومت به خشکی در سه رقم گندم نان (Triticum aestivum L.)، آزمایشی در سال های زراعی 84-1383 و 85-1384 در مزرعه دانشگاه آزاد اسلامی خوراسگان به صورت کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار به اجرا درآمد. کرت های اصلی شامل زمان آبیاری (آبیاری پس از 70، 90 و 110 میلی متر تبخیر تجمعی از تشک تبخیر کلاسA ) و کرت های فرعی شامل ارقام گندم (مهدوی، قدس و بک-کراس روشن) بودند. تیمارهای آبیاری پس از 70 و 90 میلی متر تبخیر تجمعی، از نظر اکثر صفات اندازه گیری شده عملکرد و اجزای عملکرد دانه تفاوت معنی داری نداشتند. افزایش فاصله آبیاری از 90 به 110 میلی متر تبخیر تجمعی سبب کاهش معنی دار عملکرد دانه و اجزای آن شد، اما بر راندمان مصرف آب تاثیری نداشت. ارقام آزمایشی از نظر تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه تفاوت معنی داری با یکدیگر داشتند، به طوری که ارقام قدس و بک کراس روشن به ترتیب دارای بیشترین و کمترین تعداد دانه در سنبله و هم چنین دارای کمترین و بیشترین وزن هزار دانه و عملکرد دانه بودند. بر اساس شاخص های حساسیت و تحمل به تنش، رقم قدس از پایداری عملکرد بالاتری برخوردار بود. بر اساس نتایج این بررسی، در شرایط مشابه با مطالعه حاضر می توان گندم را پس از 90 میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A آبیاری نمود که در این صورت ضمن 22 درصد صرفه جویی در آب آبیاری مصرفی، عملکرد دانه نزدیک به تیمار 70 میلی متر تبخیر تجمعی حاصل می شود.

به منظور بررسی اثر فاصله کشت و اندازه غده بذری بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام سیب زمینی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی طی سال های 83-1382 در ایستگاه کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز اجرا شد. فاکتورA ، رقم در دو سطح، فاکتور B، فاصله بوته روی ردیف در دو سطح و فاکتور C قطر غده بذری شامل چهار سطح بود. تجزیه واریانس مرکب برای دو سال نشان داد که اثر متقابل سه جانبه سال * رقم * فاصله بوته برای صفت تعداد ساقه های اصلی معنی دار می باشد که بیان گر رفتار متفاوت رقم و فاصله بوته از نظر صفت فوق در دو سال آزمایش است. هم چنین اثر متقابل سال * رقم، سال * فاصله بوته و سال * اندازه غده بذری برای صفت عملکرد معنی دار بود که حاکی از تفاوت رفتار ارقام از نظر عملکرد در سال های آزمایش و تاثیر پذیری متفاوت صفت عملکرد از فاصله بوته و اندازه غده بذری در طی دوسال آزمایش بوده است. مقایسه میانگین ها برای دو سال آزمایش نشان داد که رقم مورن از نظر اکثر صفات مورد بررسی بر رقم کاسموس برتر بود. فاصله کاشت 20 سانتی متر موجب افزایش عملکرد غده و تعداد ساقه اصلی و کاشت با فاصله 25 سانتی متر در تولید غده های ریز کمتر و غده های متوسط و درشت بیشتر، موثر بود. از نظر اندازه غده بذری نیز، اندازه 35 تا 55 میلی متر برای کلیه صفات مورد بررسی برتری نشان داد. به طور کلی نتایج حاصل نشان داد که ترکیب های تیماری رقم مورن، فاصله کشت 20 تا 25 سانتی متر و اندازه غده بذری 35 تا 55 میلی متر مطلوب ترین ترکیب تیماری بودند، اما در مواقعی که زارع سیب زمینی کار مجبور به برش غده بذری باشد ترکیب تیماری رقم مورن، فاصله کشت 20 سانتی متر و اندازه غده بزرگ تر از 55 میلی متر مطلوب ترین می باشد. بنابراین با توجه به واکنش متفاوت ارقام سیب زمینی به تراکم بوته و اندازه غده بذری توصیه می شود که جهت حصول عملکرد بالا، تلفیق رقم، تراکم بوته و اندازه غده بذری مورد توجه قرار گیرد.

 به منظور بررسی اثر تلفیق تیمارهای کنترل مکانیکی و شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت، آزمایشی در سال زراعی 1384 در مزرعه تحقیقاتی بخش علف های هرز موسسه تحقیقاتی گیاهپزشکی کشور در کرج به اجرا در آمد. این آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد که در آن سه سطح تیمار کنترل مکانیکی (بدون کنترل یا شاهد، یک بار کلتیواتورزنی در مرحله 10 سانتی متری ذرت و دو بار کلتیواتورزنی در 10 و30 سانتی متری ذرت) به عنوان فاکتور اصلی و پنج سطح کنترل شیمیایی (عدم کاربرد علف کش یا شاهد، کاربرد میزان کاهش یافته آلاکلر + آترازین به میزان 25%، میزان کاهش یافته آلاکلر + آترازین به میزان 50%، میزان کاهش یافته آلاکلر + آترازین به میزان 75%، آلاکلر و آترازین با غلظت کامل به ترتیب به میزان 5 و 1لیتر) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. در بهار پس از انجام عملیات تهیه زمین و بستر بذر،کشت انجام شد و پس از اعمال تیمارها، کلیه مراقبت ها بر اساس عرف منطقه به طور مطلوب انجام شد. در انتهای فصل رشد و در مرحله رسیدگی فیزیولوژیک (تشکیل لایه سیاه) پس از حذف حاشیه ها، از هر کرت یک متر مربع برداشت شده و عملکرد دانه بر حسب کیلوگرم در متر مربع و اجزای عملکرد مانند تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف بلال، وزن صد دانه، تعیین و یادداشت برداری شد. نتایج نشان داد که اثر تیمار کلتیواتورزنی و تیمار کنترل شیمیایی بر کلیه صفات در سطح احتمال 5% از نظر آماری معنی دار بود. تیمار دو بار کلتیواتورزنی از تیمار شاهد و یک بار کلتیواتورزنی برتر بود. هم چنین تیمار یکبار کلتیواتورزنی نیز نسبت به شاهد برتر بود. مقایسه میانگین های تیمار علف کش نشان داد که تیمار 100% و 75% دز سم علف کش به جز برای وزن 100 دانه با هم مشابه بودند و نسبت به شاهد و سایر تیمارها برتر بودند. با توجه به نتایج این تحقیق در منطقه مورد مطالعه و مناطق مشابه می توان با به کارگیری روش های تلفیقی، علاوه بر کنترل موثر علف های هرز، عملکرد محصول زراعی شده را نیز افزایش داد. هم چنین در این صورت اثرات نامطلوب علف کش ها بر محیط زیست و مقاومت علف های هرز نسبت به علف کش ها کاهش خواهد یافت.

این تحقیق به منظور ارزیابی تاثیر تنش خشکی در بیست ژنوتیپ نخود زراعی از طریق بررسی صفات اکوفیزیولوژیک در شرایط مزرعه ای انجام شد. کشت مزرعه ای در سال زراعی 86-1385 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات دیم سرارود کرمانشاه در دو شرایط جداگانه آبی و دیم و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. عملکرد و صفات تعداد دانه در نیام، تعداد دانه در بوته، تعداد نیام در بوته، وزن هزار دانه، شاخص سطح برگ، فاصله پایین ترین نیام تا سطح خاک، تعداد شاخه اصلی، ارتفاع شاخه اصلی، تعداد روز تا گل دهی و رسیدگی و شاخص برداشت در هر آزمایش به طور جداگانه اندازه گیری شدند و شاخص های مقاومت به خشکیSSI, MP, MH, YSI, YI, GMP, TOL, STI  بر پایه عملکرد دانه در شرایط آبی و دیم محاسبه شدند. نتایج نشان داد که مقادیر صفات مورد بررسی در آزمایش دیم، کاهش قابل ملاحظه ای نسبت به آزمایش آبی داشتند. تعداد روز تا رسیدگی و فاصله پایین ترین نیام تا سطح خاک، به ترتیب بیشترین همبستگی مثبت و منفی را با عملکرد نشان دادند. در بین شاخص های مقاومت به خشکی، شاخص های MP, MH, GMP, STI به عنوان بهترین شاخص ها در گزینش ژنوتیپ های مقاوم به خشکی معرفی شدند. تجزیه خوشه ای ژنوتیپ های مورد مطالعه بر اساس صفات یاد شده، نشان دهنده طبقه بندی آن ها به چهار گروه عمده بود که سه ژنوتیپ شماره آزاد،ILC.482  وILC.1799  در یک گروه جای گرفته و معرف ژنوتیپ های مقاوم به خشکی بودند.

 پژوهش حاضر با هدف سنجش دانش، نگرش و مهارت کشاورزان چغندرکار در زمینه شیوه های مدیریت پایدار خاک زراعی و شناسایی مهم ترین عوامل متمایزکننده بر رفتار آنان انجام شده است. این تحقیق از نوع توصیفی و علّی- مقایسه ای می باشد که با استفاده از روش پیمایش انجام گرفته است. جامعه آماری مورد نظر پژوهش شامل کلیه کشاورزان چغندرکار در استان خراسان رضوی می باشند (N=33000) که از این میان، تعداد 380 چغندرکار از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در نهایت، 98.5% پرسش نامه ها برای تجزیه و تحلیل مناسب تشخیص داده شدند (n=375). روایی ظاهری و محتوایی پرسش نامه با کسب نظرات متخصصان و اساتید زراعت، خاک شناسی و ترویج کشاورزی و کارشناسان چغندرقند سازمان های جهاد کشاورزی و نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی پس از چند مرحله اصلاح و بازنگری به دست آمد. پایایی ابزار پژوهش نیز با انجام آزمون مقدماتی از طریق 30 پرسش نامه مورد تایید قرار گرفت و ضرایب اطمینان آلفای کرونباخ (a) برای بخش حیطه های رفتاری با استفاده از نرم افزار SPSS بین 0.71 تا 0.87 محاسبه شد. نتایج حاصل از نمودار ون در ارتباط با حیطه های سه گانه رفتار افراد مورد مطالعه نشان داد که صرفا حدود 11.2% (42 نفر) از کل افراد مورد مطالعه در طبقه رفتاری «کشاورزان صلاحیت دار» قرار گرفتند. نتایج تحلیل تفکیکی مرحله ای به شیوه لامبدای ویلکز نیز نشان داد متغیرهای میزان تحصیلات، منابع اطلاعاتی، سطح به کارگیری تکنولوژی های خاک زراعی، کیفیت خاک زراعی، تماس های ترویجی، سطح اراضی فاریاب، سن کشاورز و منزلت اجتماعی به عنوان مهم ترین عوامل متمایز کننده طبقات رفتاری کشاورزان در مجموع توانسته اند 66.9% از کل پاسخگویان را بر مبنای توابع تشخیصی به درستی طبقه بندی کنند.

بیماری آنتراکنوز گردو ناشی از قارچ Gnomonia leptostyla (Fr.) Ces. & De Not. یکی از مهم ترین عوامل خسارت زا به خصوص در غیاب تیمارهای شیمیایی محسوب شده و در شرایط مساعد می تواند سبب برگ ریزی پیش از موعد و ریزش میوه ها و کاهش توان و ضعف درختان در باغات و نواحی گردوکاری گردد. استفاده از ارقام مقاوم روشی موثر در جهت کاهش خسارت این بیماری محسوب می شود. در این بررسی واکنش 11 رقم مختلف گردو شامل Franquet، Hartley، K73، Lara، Pedro، Round، Serr، Vina، Z63،Z60  و Z67 در برابر سه جدایه از قارچ عامل بیماری آنتراکنوز مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار انجام شد. سوسپانسیون کنیدیومی سه جدایه قارچی با غلظت 105 اسپور در یک میلی لیتر آب مقطر استریل، به صورت یکنواخت بر روی برگ نهال های پیوندی یک ساله گردو پاشیده شد. نهال ها به مدت 48 ساعت در دمای 2±21 درجه سلسیوس در زیر پوشش پلاستیکی داخل گلخانه نگهداری و سپس پوشش آن ها برداشته شد. رقم های بذری نیز به عنوان حفاظ، در اطراف گیاهان پیوندی قرار داده شدند. دو هفته بعد از مایه زنی، اولین علایم ماکروسکوپی بروز نموده و شمارش و اندازه گیری تعداد و قطر لکه ها در دو نوبت به فاصله یک و دو ماه بعد از مایه زنی اولیه صورت گرفت. مقایسه میانگین داده های به دست آمده در سطح یک درصد با آزمون دانکن نشان داد که شدت بیماری در ارقام بذری بسیار بیشتر از پیوندی بود. ژنوتیپ ها سطوح مختلفی از شدت آلودگی را دارا بودند. هم چنین ارقامZ67 و K73 در قیاس با سایرین از مقاومت بالاتری برخوردار بودند که در این میان Z67 مقاوم ترین رقم نسبت به بیماری بود. ژنوتیپ هایSer ، Vina، yHartle، Ronde de Montignac، Lara و Franquett از مقاومت ضعیف تا متوسط و ارقام Z63،Z60  دارای بیشترین حساسیت بودند.

به منظور تعیین عوامل محدودکننده فیزیولوژیکی عملکرد دانه در ارقام مختلف گندم، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده - فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال زراعی 86-1385 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه انجام گرفت. این طرح شامل فاکتور اصلی رقم در دو سطح مهدوی و فلات و فاکتور فرعی شامل تیمارهای تنک کردن بوته ها در دو سطح (عدم تنک کردن و تنک کردن 50 درصد) و حذف برگ در سه سطح (عدم حذف، حذف برگ و حذف سه برگ بالایی بوته) بود که به صورت فاکتوریل درآمده و در شش سطح قرار گرفتند. اعمال تیمارها در مرحله گل دهی انجام گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، تیمار تنک کردن بوته ها باعث افزایش در عملکرد دانه از طریق افزایش در وزن خشک دانه های هر دو رقم گردید. این افزایش در وزن دانه بیشتر به علت افزایش در مولفه سرعت پر شدن دانه ها بود. حذف برگ ها باعث کاهش در وزن خشک دانه ها شد و این کاهش در رقم دانه درشت مهدوی در مقایسه با رقم دانه ریز فلات بیشتر بود. نتایج این آزمایش نشان دهنده عکس العمل مثبت ارقام دانه ریز نسبت به دانه درشت ها در شرایط محدودیت منبع است.

 این تحقیق به منظور شناسایی گونه های فوزاریوم مولد پژمردگی، مرگ گیاهچه و پوسیدگی ریشه عدس در استان فارس و مقایسه قدرت بیماریزایی آن ها انجام شد. برای این منظورطی سال های 87-1386 تعداد 115 نمونه از گیاهان دارای علایم زردی و پژمردگی در مزارع عدس استان فارس جمع آوری و در مجموع 62 جدایه فوزاریوم از این گیاهان جداسازی شد که پس از شناسایی در 5 گونه Fusarium oxysporum، F. solani، F. equiseti،F. avenaceum  وF. sambucinum  به ترتیب با فراوانی 46.7، 35، 8.3، 5 و 3.3 درصد قرار گرفتند. این اولین گزارش از وجود F. avenaceum در مزارع عدس ایران است. پس از انجام آزمون بیماری زایی و مشخص شدن جدایه های بیماری زا، شدت بیماری روی قسمت های هوایی و ریشه گیاهان تلقیح شده با این جدایه ها بر اساس نمره دهی 5 درجه ای پیشنهاد شده برای فوزاریوم های مولد پژمردگی و پوسیدگی ریشه عدس ارزیابی شد. نتایج نشان داد که F. oxysporum مهم ترین گونه بیماری زا در مزارع عدس استان فارس است.

این تحقیق به منظور مطالعه و ارزیابی شاخص های تحمل به خشکی دوازده رقم گندم نان در شرایط عادی و تنش خشکی در مزارع تحقیقات کشاورزی شهرستان های سرابله و مهران از توابع استان ایلام در سال زراعی 84-1383 اجرا گردید. در این مطالعه، خصوصیات مختلف مورفوفیزیولوژیک دوازده رقم گندم نان در دو آزمایش آبیاری مطلوب (بدون تنش) و تنش خشکی در طول فصل زراعی (شرایط دیم) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس برای هر دو شرایط برای اکثر صفات و در بین ارقام مورد بررسی معنی دار بود. نتایج این تحقیق نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش شدید ارتفاع گیاه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت گردید. نتایج آزمایشات در شرایط تنش خشکی و بدون تنش نشان داد که شاخص های STI،MP  وGMP  بیشترین همبستگی را با عملکرد دانه نشان داده و می توانند به عنوان معیار مناسبی برای انتخاب ارقام متحمل به خشکی با پتانسیل عملکرد بالا استفاده شوند. تجزیه خوشه ای ارقام مورد بررسی بر اساس شاخص های فوق نشان داد که رقم محمدی بهترین تظاهر را از نظر عملکرد در هر دو شرایط کشت نشان داده و مقاوم ترین رقم به تنش خشکی بود. نتایج کلی این تحقیق برتری ارقام محمدی، گهر، کوهدشت و قناری را در شرایط آبی و دیم نشان داد.

به منظور مقایسه عملکرد ارقام و توده های مختلف گندم مناطق سردسیر کشور، آزمایشی طی سال زراعی 1384 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب انجام شد. این آزمایش با استفاده از 45 توده از گندم های بومی زمستانه که از مناطق مختلف سردسیری ایران جمع آوری شده بود، درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. صفات مورد مطالعه عبارت بودند از: ارتفاع بوته، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه در هکتار، شاخص برداشت، تعداد سنبلچه در هر سنبله و تعداد دانه در هر سنبله. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین ارقام از نظر این صفات وجود دارد. مقایسه میانگین صفات مورد بررسی نشان داد که توده های 36، 37 ،29، 32 و 38 شاخص برداشت بالایی دارند و توده های 15، 18 و 13 برای عملکرد دانه و برخی از اجزای عملکرد برتر هستند. بنابراین، این توده ها می توانند در برنامه های به نژادی، برای افزایش شاخص برداشت، وزن خشک و عملکرد دانه مورد استفاده قرارگیرند. تجزیه ضرایب همبستگی نشان داد که وزن خشک بوته، ارتفاع گیاه، تعداد دانه در هر سنبله، عملکرد دانه در خوشه اصلی، وزن دانه، طول سنبله و تعداد سنبلچه در هر سنبله همبستگی مثبت و معنی داری با عملکرد دانه دارند. تجزیه ضرایب همبستگی صفات نشان داد که صفات موثر برای شاخص برداشت، وزن بیوماس و عملکرد دانه بودند و این صفات در کل 90.2 درصد از پراکندگی شاخص برداشت را توجیه کردند. هم چنین تجزیه ضرایب عملکرد دانه نشان داد که موثرترین صفات برای افزایش عملکرد دانه، تعداد سنبلچه در سنبله و ارتفاع گیاه بودند. این صفات حدود 35.7 درصد از سهم پراکندگی عملکرد دانه را توجیه کردند.

 قارچ میکوریزا تحمل گیاهان به تنش ها را افزایش می دهد. به منظور بررسی تاثیر قارچ میکوریزا در محیط های شور و بدون شوری بر روی خصوصیات مرفولوژیکی و محتوای عناصر غذایی جو رقم کارون در کویر، آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل با دو فاکتور در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در گلخانه مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه در سال 1386-1385 انجام شد. فاکتور اول در دو سطح شامل استفاده و عدم استفاده از قارچ میکوریزای سویه Glomus intraradices بود و فاکتور دوم سطوح شوری بودند. رقم جو در گلدان های پنج کیلویی در شوری 0.6، 8 و 13 دسی زیمنس رشد داده شدند. شوری سبب کاهش وزن خشک ریشه و اندام های هوایی، وزن تر، ارتفاع، طول سنبله، تعداد پنجه و تعداد برگ در بوته ها شد، ولی بر تعداد برگ ساقه اصلی بی تاثیر بود. تلقیح میکوریزایی کلیه صفات به جز تعداد برگ در ساقه اصلی را هم در شرایط شور و هم در تیمار شاهد به طور معنی داری افزایش داد. میکوریزا سبب افزایش شاخص تحمل جو شده و این بهبود در شرایط شوری بالا مشهودتر بوده و در مجموع گیاهان در محیط شور وابستگی میکوریزایی بالاتری را نشان دادند. بوته های تلقیح شده با میکوریزا دارای محتوای عناصر غذایی بیشتری در کلیه شرایط نسبت به گیاهان تلقیح نشده بودند. این محتوای عناصر غذایی بیشتر می تواند یکی از دلایل افزایش مقاومت به تنش گیاهان میکوریزایی شده نسبت به گیاهان میکوریزایی نشده باشد.