پژوهنده
سال:1388 | دوره:14 | شماره:6 (پی در پی 72) |تعداد مقالات:9

سابقه و هدف: فناوری ریزآرایه برای بررسی همزمان بیان هزاران ژن در بازه وسیعی از ژنومیک، نظیر شناسایی ژنها، اکتشاف داروها و تشخیص های کلینیکی مورد استفاده قرار گرفته است. آزمایشهایی که بر اساس فناوری ریزآرایه انجام می شوند حجم بسیار زیادی از داده ها را فراهم می کنند که در مطالعات بیولوژیک بی نظیر بوده است. نرمال سازی، خوشه بندی، طبقه بندی و ... از جمله روشهای مورد استفاده در تحلیل آماری این نوع داده هاست. هدف این مقاله بررسی نحوه به کارگیری روش خوشه بندی فازی در داده های ریزآرایه DNA است.مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی انجام شده و داده های بیان ژنی سرطان خون گلوب و همکاران (1999) که بر اساس روش آرایه الیگونوکلئوتید تولید شده و از طریق اینترنت در اختیار عموم قرار دارد، با استفاده از روش آماری خوشه بندی فازی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. خوشه بندی داده های ریزآرایه به صورت خیلی محدود و گرایش بیشتر به سمت خوشه بندی کلاسیک در ایران صورت پذیرفته است و این مقاله شروعی در خوشه بندی فازی داده های ریزآرایه به شمار می آید. مجموعه داده ها شامل 20 بیمار مبتلا به سرطان خون لنفوئیدی حاد (ALL)  و 14 بیمار مبتلا به سرطان خون میلوئیدی حاد(AML)  است. کارایی روش خوشه بندی فازی با توجه به گروه بندی واقعی نمونه ها(ALL و AML) مورد ارزیابی قرار گرفت. نرم افزار R برای تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: ویژگی روش خوشه بندی فازی در تشخیص افراد AML، %90 و حساسیت آن %93 و صحت آن 91% به دست آمد که نشان دهنده عملکرد خوب این روش است. نمونه سی و یکم که بر اساس یافته های بالینی در گروه AML  قرار دارد در گروه ALL قرار گرفت، همچنین نمونه های دوم و هفدهم که بر اساس یافته های بالینی در گروه ALL قرار دارد طبق نتایج در گروه AML قرار گرفتند که از نظر بالینی می توانند قابل توجه باشند.نتیجه گیری: خوشه بندی فازی اطلاعات نسبتا قابل قبولی درباره ساختار داده ها فراهم می کند که با توجه به انطباق نتایج این روش با گروه بندی واقعی داده ها، از این روش آماری می توان در مواردی که اطلاع دقیقی درباره گروه بندی واقعی داده ها در دست نیست، استفاده کرد. به علاوه با بررسی نتایج خوشه بندی ممکن است زیر گروه هایی از نمونه ها را به نحوی متمایز کرد که برای انطباق آن با یافته های بالینی، پژوهشهای آزمایشگاهی یا بالینی جدیدی لازم باشد.

سابقه و هدف: لرز یکی از عوارض ناخواسته پس از بیهوشی است که می تواند مصرف اکسیژن را بالا برد و به تبع آن، عوارضی ایجاد کند. این مساله، در افرادی که سابقه بیماریهای زمینه ای مثل بیماریهای قلبی و تنفسی دارند، بیشتر حایز اهمیت است. استفاده از گازهای جدید بیهوش کننده، با توجه به خواص مفید بیشتر و عوارض کمتر رو به گسترش است. انجام مطالعه روی عوارض این گازها، ما را در استفاده بهتر از آنها کمک می کند. این مطالعه با هدف مقایسه اثر ایزوفلوران و سووفلوران بر لرز پس از بیهوشی انجام شد.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی دو سو بی خبر تصادفی شده، 100 بیمار 18 تا 65 سال پس از رعایت معیارهای ورود و خروج، در دو گروه (هر گروه 50 نفر) تقسیم شدند و تحت جراحی الکتیو ارتوپدی اندام تحتانی قرار گرفتند. وقوع لرز پس از عمل و شدت آن بررسی گردید و از صفر تا سه درجه بندی شد. یافته ها با آزمونهای تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. مقدار p کمتر از 05/0 معنی دار تلقی شد. یافته ها: دو گروه از نظر سن، جنس و مدت بیهوشی اختلاف معنی داری نداشتند. فراوانی لرز و شدت آن، پس از بیهوشی با این دو گاز اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: در بیماران بزرگسال تحت اعمال جراحی الکتیو ارتوپدی در اندام تحتانی، دو گاز ایزوفلوران و سووفلوران، از نظر شیوع لرز پس از عمل تفاوتی با هم ندارند.

سابقه و هدف: کریپتوسپوریدیوم تک یاخته ای با انتشار جهانی و به عنوان یکی از عوامل مهم اسهال در کودکان و افراد دارای نقص سیستم ایمنی شناخته شده است. عمده تحقیقات انجام گرفته در خصوص این انگل در ایران به بررسی شیوع آن در جوامع مختلف پرداخته است. هدف از این مطالعه تعیین تنوع ژنتیکی کریپتوسپوریدیوم در کودکان مبتلا به اسهال بر اساس آنالیز ژنهای پلی مورف COWP، SSU-rRNA و TRAP-C2 با استفاده از تکنیکPCR- RFLP  می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، طی دو سال (آذر ماه 1384 تا فروردین ماه 1387)، نمونه های مدفوع از 1263 کودک مبتلا به اسهال که به بیمارستانهای کودکان استانهای تهران و قزوین مراجعه کردند، جمع آوری شد. با مشاهده لام مستقیم، فرمل اتر و رنگ آمیزی اسیدفاست اصلاح شده، بررسی لازم جهت شناسایی عوامل انگلی صورت گرفت. در نهایت بر روی DNA استخراج شده از ایزوله ها، PCR-RFLP  انجام شد.یافته ها: از مجموع 1263 نمونه مدفوع، 31 ایزوله با استفاده از روشهای مستقیم و رنگ آمیزی های تخصصی کریپتوسپوریدیوم تشخیص داده شدند، که از بین آنها پس از بررسی های مولکولی 25 ایزوله کریپتوسپوریدیوم پارووم، 5 ایزوله کریپتوسپوریدیوم هومینیس و یک ایزوله هردو ژنوتیپ را نشان داد که نتایج در هر سه ژن یکسان بوده است.نتیجه گیری: هر دو ژنوتیپ انسانی و گاوی در کودکان مبتلا به اسهال دیده می شود ولی با توجه به این که گونه غالب، کریپتوسپوریدیوم پارووم می باشد، انتقال زئونوز شایعتر از انتقال انسانی بوده و تماس با دام بخصوص گوساله به عنوان مهمترین منبع آلودگی انسانی به شمار می رود.

سابقه و هدف: مطالعات اخیر ارتباط بین سندرم گیلن باره و عفونت کمپیلوباکتر ژژونی را تایید کرده اند. با این وجود، خصوصیات سندرم گیلن باره کودکان متعاقب عفونت با این ارگانیسم در ایران کمتر بررسی شده است. هدف از این مطالعه، تعیین میزان شیوع عفونت کمپیلوباکتر ژژونی در کودکان مبتلا به سندرم گیلن باره و خصوصیات بالینی و آزمایشگاهی این بیماران بود. مواد و روش ها: در مطالعه ای توصیفی - مقطعی از مرداد 1385 تا مرداد 1387، چهل و هفت بیمار با تشخیص سندرم گیلن باره در بیمارستان کودکان تبریز بستری و وارد مطالعه شدند. در این بیماران، بررسی سرولوژیک به روش الایزا برای تشخیص سابقه عفونت اخیر با کمپیلوباکتر ژژونی انجام شد.یافته ها: شواهد عفونت اخیر با کمپیلوباکتر ژژونی در 19 بیمار (4/40%) وجود داشت. میانگین مدت بهبودی (توانایی راه رفتن مستقل) در بیماران با سابقه عفونت کمپیلوباکتر ژژونی طولانی تر از بیماران بدون سابقه عفونت بود (p<0.01). با این حال، 95% بیماران در پایان یک سال از شروع بیماری بدون کمک راه می رفتند. الگوی آکسونال در گروه سرولوژی مثبت شایعتر بود (p<0.05).نتیجه گیری: کمپیلوباکتر ژژونی یک عامل عفونی شایع، قبل از شروع علایم عصبی سندرم گیلن باره کودکان در ایران می باشد.

سابقه و هدف: میاستنی گراویس بیماری خودایمنی می باشد که با تولید آنتی بادی ضدرسپتور استیل کولین در غشای پس سیناپسی شناخته می شود. جراحی در این بیماران به منظور خارج کردن کامل بافت تیموس و کنترل بیماری انجام می گردد، اما نتایج طولانی مدت جراحی به درستی شناخته نشده است و مورد بحث است. این مطالعه به بررسی نتایج تیمکتومی در درمان، میزان بهبودی و کنترل علایم بیماران مبتلا به میاتنی گراویس، مراجعه کننده به بیمارستان لقمان حکیم طی سالهای 1372 لغایت 1386 می پردازد.مواد و روش ها: مطالعه به روش توصیفی در کلیه مبتلایان به میاستنی گراویس جنرالیزه که مورد تیمکتومی ترانس استرنال قرارگرفته بودند، انجام شد. کلیه بیماران میاستنی گراویس که طی سالهای ذکر شده، جراحی شده بودند، فراخوان شدند و تاثیر جراحی با شاخصهای میزان داروی مصرفی، علایم، سن، جنس، پاتولوژی تیموس و .. بررسی شد و با آمار توصیفی ارایه گردید. وضعیت بیماران پس از جراحی تا حداکثر 15 سال (میانگین 9 سال) پیگیری شد.یافته ها: طی مدت مورد بررسی، 63 بیمار تحت جراحی تیمکتومی قرار گرفتند که 48 نفر (2/76%) مراجعه و پیگیری شدند. بهبود کلی در مدت پیگیری پس از جراحی تیمکتومی، در 77% بیماران مشاهده شد که 2/31% بیماران در این مدت به طور کامل بهبود یافته و 8/45% نیاز به داروی کمتری پیدا کردند، در 7/18% تغییری دیده نشد و در 2/4% موارد، بیماری سیر پیشرونده ای پیدا کرد. بیشترین بهبودی در دو سال اول پس از تیمکتومی دیده شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد تیمکتومی یک درمان مناسب در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس جنرالیزه می باشد. نتایج طولانی مدت تیمکتومی در بیماران این مطالعه، قابل قبول بوده است ولی بررسی بیشتر در جامعه آماری بزرگتر و مطالعات تجربی توصیه می شود.

سابقه و هدف: با توجه به این که امروزه جراحی های زیبایی یکی از شایعترین اعمال جراحی در سطح جهان می باشند و ایران از نظر نسبت تعداد عمل زیبایی به جمعیت، در رتبه های اول قرار دارد، این تحقیق به منظور بررسی انگیزه های داوطلبین جراحی زیبایی و شناخت منابع کسب اطلاعات آنها، در مرکز آموزشی درمانی پانزده خرداد طی سالهای 85-1384 انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق به روش مقطعی انجام گرفت. کلیه بیمارانی که برای انجام اعمال جراحی زیبایی در این مقطع زمانی به بیمارستان 15 خرداد مراجعه کرده بودند، بررسی شدند و اطلاعات موردنیاز در فرمهای اطلاعاتی مخصوص ثبت گردید. یافته ها و اطلاعات موجود مورد قضاوت آماری قرار گرفت و نتایج به وسیله آماره های توصیفی و تحلیلی ارایه شدند.یافته ها: در این پژوهش 75 بیمار بررسی شدند. سن آنها 13±33 سال (حداقل 17 و حداکثر 63) بود. راینوپلاستی (%52) و ابدومینوپلاستی (8%) بیشترین و کمترین اعمال جراحی انجام شده بودند. اصلی ترین منبع ایجاد انگیزه، دوستان، خویشاوندان و همکلاسیها بودند (40%) و کم اهمیت ترین منبع، مجلات و ژورنالها بودند (4%). 7/10% از بیماران عضو هدف خود را خوب و بدون مشکل می دانستند، اما هدف آنها از جراحی بهتر شدن ظاهر یا عملکرد آن بود. منابع ایجاد انگیزه با نوع عمل جراحی و سطح تحصیلات وابستگی نداشت اما با شغل بیماران، وضعیت تاهل و نظر بیمار در مورد عضو هدف وابسته بود.نتیجه گیری: کسانی که اطلاعات خود را در مورد جراحی زیبایی از طریق وسایل ارتباط جمعی کسب می کنند، دید بهتری نسبت به این رشته داشته و اعمال فوق نزد آنان مقبولیت بیشتری دارد. همچنین محرکهای ایجاد انگیزه برای اعمال جراحی زیبایی در این مطالعه با جوامع دیگر متفاوت بود.

سابقه و هدف: خوددرمانی، یکی از مسایل مهم بهداشتی - اجتماعی است که می تواند معضلات بسیاری را برای فرد و جامعه ایجاد نماید. خوددرمانی به ویژه در زنان در دورانهای حساسی همچون بارداری و شیردهی از اهمیت مضاعفی برخوردار می باشد؛ زیرا تولد نوزاد ناهنجار، می تواند مشکلات خانوادگی و اجتماعی زیادی را ایجاد کند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزش بهداشت بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی بر رفتارهای پیشگیری کننده از مصرف خودسرانه داروها در مادران باردار شهر اراک صورت گرفت.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مداخله ای می باشد که در آن 200 نفر از مادران باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی شهر اراک شرکت داشته اند (نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد، هر کدام 100 نفر، تقسیم شدند). نمونه گیری به صورت خوشه ای و بر اساس مناطق پستی شهر اراک صورت گرفت. روش گردآوری اطلاعات، پرسشنامه تنظیم شده بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی (حساسیت، شدت، منافع و موانع درک شده، راهنمای عمل) و چک لیست عملکرد مادران در خصوص مصرف خودسرانه داروها بود. قبل از انجام مداخله آموزشی، پرسشنامه و چک لیست برای هر دو گروه تکمیل شد و سپس مداخله آموزشی برای گروه تجربی در طی یک ماه و در قالب 4 جلسه آموزشی 50 دقیقه ای انجام گردید. همچنین 1 و 2 ماه بعد از انجام مداخله آموزشی، 2 جلسه پیگیری برگزار شد؛ سپس 3 ماه پس از مداخله آموزشی، در هر دو گروه، اطلاعات مجدداً گردآوری و تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی گروه تجربی و شاهد به ترتیب 7/4±2/29 و 8/3±1/27 سال و میانگین مدت زمان بارداری 6/4±2/7 هفته بود. قبل از مداخله آموزشی میزان آگاهی، حساسیت درک شده و عملکرد در زمینه خوددرمانی کمتر از حد متوسط و میزان شدت، منافع و موانع درک شده در زمینه مصرف خودسرانه داروها بیشتر از حد متوسط بود ولی پس از مداخله آموزشی بین دو گروه در همه متغیرهای ذکر شده اختلاف معنی داری ایجاد شد و عملکرد مادران نیز در زمینه خوددرمانی کاهش پیدا کرد. نتیجه گیری: هر چه آگاهی، حساسیت، شدت و منافع درک شده بالاتر و موانع درک شده مادران باردار جهت مصرف خودسرانه داروها پایینتر باشد، عملکرد در زمینه خوددرمانی کمتر شده است. یافته های این بررسی تاثیر و کارایی مدل اعتقاد بهداشتی (در مقایسه با روشهای سنتی آموزش در درمانگاههای گروه شاهد) را در کاهش مصرف خودسرانه داروها در مادران باردار نشان می دهد؛ لذا پیشنهاد می گردد آموزش بر اساس این مدل در جهت کاهش سوء مصرف خودسرانه داروها در سایر مراکز بهداشتی نیز انجام گیرد.

سابقه و هدف: رواسکولاریزاسیون سریع، هدف اصلی درمان بیماران با انفارکتوس حاد میوکارد (MI) است که طی چندین سال گذشته با روش (Primary- Percutaneous Coronary Intervention) P-PCI انجام می گیرد. با توجه به این که ترومبولیتیک تراپی در بسیاری از مراکز کشور به دلیل عدم امکان آنژیوپلاستی انجام می گیرد، هدف از این مطالعه بررسی نتایج این دو روش، در مراکز دانشگاهی کشور است.مواد و روش ها: تحقیق به روش همگروهی انجام گرفت. تشخیص بیماری با روش اســتاندارد انجام شد و ترومبولیتیک تراپی (TT) و P-PCI طبق روشهای استاندارد انجام شد. بیماران دو گروه همسان سازی شدند و بعد از درمان، در مدت بستری پیگیری شدند و تاثیر روش های درمانی با بررسی میزان Ejection Fraction (EF) و ST رزولوشن بیش از 50% و میزان عوارض در دو گروه مقایسه گردید. محل انفارکتوس میوکارد با نتیجه درمان در دو گروه، مقایسه شد.یافته ها: تحقیق در 287 بیمار شامل 144 بیمار در گروه TT و 143 نفر در گروه P-PCI انجام شد. میزان EF در گروه 43.8±11.9 و در گروه (p<0.2) 42.1±9.8 P-PCI و ST رزولوشن بیش از 50% در گروه TT برابر 7/66% و در گروه  P-PCI  برابر 6/88% بود (p<0.02). میزان عوارض در دو گروه مشابه بود. نتایج بر اساس محل MI نیز مشابه بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که P-PCI موثرتر از TT در درمان بیماران مبتلا به ST Elevation Myocardial Infarction (STEMI)  باشد و بنابراین بررسی یک تحقیق کارآزمایی بالینی توصیه می شود.