بر اساس آمار و اطلاعات ارائه شده از سوی مسوولان فرهنگی، در 20 سال گذشته میزان مخاطبان سینمای ایران حدود 40 میلیون نفر ریزش داشته است. به بیان دیگر، ایرانی ها به طور متوسط در سال تنها 15 دقیقه را در سالن های سینما سپری می نمایند. هدف اصلی این پژوهش بررسی چرایی این امر می باشد، از این رو با بهره گیری از نظریه بوردیو کوشش شده است تا تاثیر سرمایه های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی بر مصرف سینمایی روشن شود. روش این تحقیق، پیمایش می باشد و اطلاعات تحقیق حاضر، با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوری شده است. نمونه این پژوهش شامل 400 جوان دختر و پسر شهر ساری می باشد. یافته های تحقیق نشان داده است که تاثیر هر سه متغیر سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی و سرمایه اقتصادی بر متغیر وابسته تحقیق (مصرف سینمایی) مثبت می باشد و این مهم بدین معنی می باشد که با افزایش سرمایه های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی، میزان مصرف سینمایی نیز افزایش می یابد.