امام خمینی و عین القضاه همدانی را اگر از لحاظ مکتب عرفانی نتوان برابر نهاد، اما از جهت ویژگیهای سبکی آنهم از بعد الفاظ، نوع خطابها، زبان و شباهتهای نوشتاری نمیتوان مانندگیها و شباهتهایشان را منکر شد. کاربرد واژه هایی که صمیمیت زبانی را تقویت میکند و لحن کلام را دوستانه و دلنشین میسازد از ویژگیهای هر دو اثرست. وجود اشعار عرفانی فارسی و عربی از ویژگیهایی است که هر دو عارف بخصوص عین القضاه از آنها مدد میگیرند تا انتقال مفاهیم بلند عرفانی را ساده کنند.استشهادهای متعدد و ظریف و دقیق از دریای گهر خیز قرآن و بهره مندی هر دو از لطایف و آیات قرآنی از وجوه اشتراک آن دو است از جمله وجوه اختلاف این دو عارف اینکه عین القضاه از مکتب عرفانی ائمه شیعه محروم است ولی حضرت امام در تایید یافته های عرفانی از احادیث نورانی و بلند ائمه شیعه از جمله حضرت امام علی (ع)، امام صادق (ع)، امام حسین (ع) و ... بهره مند شده است هر دو عارف در عین طرح مطالب عمیق و بلند عرفانی جانب پرهیز و احتیاط را کاملا رعایت میکنند که از اسرار و رموز عرفانی پرده نگشایند.