پژوهش و سازندگی
سال:1387 | دوره:21 | شماره:3 (پی آیند 80) در زراعت و باغبانی |تعداد مقالات:31

به منظور بررسی سطوح مختلف تاریخ کاشت بر روند رشد دانه هیبریدهای جدید ذرت، در تابستان سال 1382 آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد اجرا گردید. این تحقیق به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی تاریخ کاشت در سه سطح: 22 تیر ماه، یک مرداد ماه و 11 مرداد ماه و فاکتور فرعی شامل چهار هیبرید تجارتی 4-S-3261، 4-S-3282، 4-S-3393، KSC704، بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد، تفاوت عملکرد دانه برای ارقام و سطوح مختلف تاریخ کاشت در سطح احتمال 0.01 معنی دار است و نیز اثر متقابل ارقام در تاریخ های مختلف کاشت در مورد عملکرد دانه در سطح احتمال 0.05 معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه در تاریخ کاشت یکم مرداد ماه با میانگین 11310 کیلوگرم در هکتار و کمترین آن در تاریخ کاشت 22 تیر ماه با متوسط 8065 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. در این آزمایش هیبرید 4-S-3393، با متوسط عملکرد دانه 10490 کیلوگرم در هکتار بیشترین و هیبرید 4-S-3261، با میانگین 9263 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد دانه را داشتند. بالاترین عملکرد دانه، 12420 کیلوگرم در هکتار مربوط به رقم 4-S-3261، در تاریخ کاشت اول و کمترین آن با عملکرد 6689 کیلوگرم در هکتار مربوط به رقم S-4-3261 در تاریخ کاشت 22 تیر ماه بود. در بین سطوح مختلف تاریخ کاشت از نظر صفات تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف، قطر دانه و طول بلال اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. صفات وزن هزار دانه، ارتفاع بلال و شاخص برداشت در سطح احتمال 0.01 اختلاف معنی داری داشتند. در بین اثرات متقابل تاریخ کاشت و ارقام، صفات: وزن هزار دانه، ارتفاع بلال با هم اختلاف معنی داری را نشان ندادند در صورتی که اثر متقابل در مورد صفت تعداد دانه در ردیف در سطح 0.01 و در مورد صفات تعداد ردیف دانه، طول بلال، قطر دانه، ارتفاع بوته و شاخص برداشت در سطح احتمال 0.05 معنی دار بود.

در این تحقیق وضعیت مجلات الکترونیکی فارسی و غیرفارسی از نظر میزان تعبیه قابلیت های جستجو در موتورهای جستجوی آنها مورد بررسی قرار گرفته اند. 97 مجله الکترونیکی فارسی و 30 مجله الکترونیکی غیر فارسی جامعه پژوهش در این تحقیق را شکل می دهند. روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی است. اطلاعات مورد نیاز از طریق طراحی سیاهه وارسی و تکمیل آنها برای هر یک از مجلات الکترونیکی فارسی و غیرفارسی گردآوری شده است. داده های پژوهش پس از استخراج، با استفاده ازنرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که وضعیت تعبیه قابلیت های جستجو در موتورهای جستجوی مجلات الکترونیکی فارسی و غیرفارسی در وضعیت مناسبی قرار ندارد. به طور کلی مجلات الکترونیکی غیرفارسی با فراوانی 37.9 درصد از نظر تعبیه قابلیت های جستجو در موتورهای کاوش خود در وضعیت مناسب تری از مجلات الکترونیکی فارسی قرار دارند.

به منظور بررسی نحوه رشد و نمو ذرت و لوبیا چشم بلبلی در سیستم زراعت تک کشتی و مخلوط، آزمایشی با استفاده از روش جایگزینی و افزایشی با نسبت های مختلف، تراکم مطلوب و بالای مطلوب دو گیاه با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان در سال 1385 به اجرا در آمد. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش تراکم گیاه، بیشترین عملکرد دانه ذرت به میزان 11560 کیلوگرم در هکتار از کشت مخلوط افزایشی با نسبت (%100 ذرت +%20 لوبیا چشم بلبلی) تولید شد. بیشترین عملکرد تولید دانه لوبیا چشم بلبلی به میزان 1939 کیلوگرم در هکتار از سیستم تک کشتی و بیشترین مجموع عملکرد دانه دو گیاه به میزان 11871.9 کیلوگرم در هکتار از کشت مخلوط افزایشی با نسبت (%100 ذرت + %20 لوبیا چشم بلبلی) حاصل شد. بالاترین میزان LER=1.83 از کشت مخلوط جایگزینی با نسبت 1:2 (%67 لوبیا چشم بلبلی + %33 ذرت) به دست آمد. الگوی کاشت بر عملکرد دانه ذرت و متوسط تعداد بلال در گیاه در سطح احتمال پنج درصد و بر متوسط تعداد دانه در بلال و وزن صد دانه ذرت در سطح احتمال یک درصد اثر معنی دار داشت. همچنین الگوی کاشت بر عملکرد دانه، متوسط تعداد غلاف در گیاه، متوسط تعداد دانه در غلاف و وزن صد دانه لوبیا چشم بلبلی در سطح احتمال یک درصد اثر معنی دار داشت. محاسبه شاخص ارزیابی نسبت برابری (LER) زمین سودمندی سیستم کشت مخلوط نسبت به سیستم تک کشتی را نشان داد.

به منظور بررسی تفاوت های اکوفیزیولوژیکی ارقام رقیب و غیر رقیب گندم و اثر تراکم گیاهی بر این خصوصیات در رقابت با یولاف وحشی آزمایش مزرعه ای در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات، آفات و بیماریهای گیاهی در کرج در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار در سال 84-1383 به مرحله اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش: رقم گندم (نیک نژاد (رقیب) و روشن (غیررقیب)) و تراکم گندم (توصیه شده برای هر رقم، توصیه شده %25 + و توصیه شده + %50، و تراکم یولاف وحشی (0، 25، 50 و 75 بوته در متر مربع) بود. از معادلات رگرسین غیر خطی برای تخمین پارامترهای اکوفیزیولوژیکی برای هر واحد آزمایشی استفاده شد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که رقم رقیب از نظر شاخص سطح برگ، دریافت نور، زمان رسیدن به نصف حداکثر شاخص سطح برگ و ارتفاع و ارتفاعی که در آن حداکثر شاخص سطح برگ وجود دارد نسبت به رقم غیر رقیب برتری داشت. افزایش تراکم گیاهی با افزایش این خصوصیات توان رقابتی را افزایش و تلفات عملکرد را کاهش داد.

کمبود آب و کاهش کیفی منابع آب و خاک از عوامل اصلی کاهش تولید در مناطق شمالی استان گلستان محسوب می شوند. به همین منظور پژوهش حاضر، ابتدا واکنش گندم را تحت مقادیر مختلف کمی و کیفی آب به مدت دو سال زراعی (82-1380) در شمال گرگان مورد ارزیابی قرار داده و سپس به استناد داده های جمع آوری شده و اجرای مدل شبیه سازی SWAP به مدت 10 سال روند تغییرات شوری در نیمرخ خاک مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش شامل چهار سطح آب آبیاری (W1) 50، (W2) 75، (W3) 100 و (W4) 125 درصد نیاز گیاه و چهار سطح شوری با میانگین (S1) 1.5، (S2) 8.5، (S3) 11.5 و dS/m (S4) 14.2 (دسی زیمنس بر متر) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به صورت کرت های خرد شده با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که عملکرد گندم با کاهش 25 درصد از آب مورد نیاز گیاه، در حد 9 درصد و با کاربرد آب شور (14 dS/m) در حدود 10 درصد کاهش داشت. کاربرد آب شور موجب افزایش شوری خاک در زمان برداشت گندم شده ولی باران پاییزه باعث تعدیل این روند در اوایل رشد گندم در فصل بعد گردید. نتایج طولانی مدت کاربرد آب شور با استفاده از مدل SWAP در شورترین تیمار (S4) روند افزایش تجمع نمک در نیمرخ خاک را نشان داد. در نتیجه باران به تنهایی قادر به آبشویی لازم در خاک نیست. در نتیجه برای تداوم پایداری نظام های کشاورزی در این مناطق پس از چهار سال کاربرد این نوع آب ها، لازم است آبشویی املاح در اوایل رشد گندم با آب غیر شور انجام گیرد.

به منظور بررسی اثر تاخیر رشد جوانه ها بر کاهش خسارت سرمازدگی بهاره در انگور رقم سفید بی دانه آزمایشی دو ساله در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در ایستگاه تحقیقات انگور تاکستان روی تاک های غیر پیوندی با هفت سال سن انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل تیمار شاهد (عرف محلی باغدار در هرس تاک ها)، محلول پاشی پاکلوبوترازول با غلظت 1000 میلی گرم در لیتر در دو نوبت، هرس با تاخیر در زمان پنبه ای شدن جوانه ها و محلول پاشی پاکلوبوترازول در دو نوبت به همراه هرس در زمان پنبه ای شدن جوانه ها بودند. در هر کرت آزمایشی 5 تاک تیمار شدند. در آغاز بهار با یادداشت برداری تاریخ جوانه زنی، میزان تاخیر در جوانه زنی تاک ها در مقایسه با شاهد تعیین گردید. همچنین شدت سرما و تعداد شاخه های آسیب دیده از سرمای دیررس بهاره، عملکرد و برخی صفات کیفی محصول نیز به دنبال تیمارها یادداشت گردید. تجزیه آماری با نرم افزار SPSS انجام و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن صورت گرفت. نتایج نشان داد که جوانه زنی تاک ها در اوایل دوره رشد در هر سه تیمارنسبت به شاهد با تاخیر صورت گرفت و میزان آن بین 8 تا 14 روز متفاوت بود. بیشترین تاخیر جوانه زنی مربوط به تیمار هرس دیرهنگام به همراه مصرف پاکلوبوترازول به مدت 13.36 روز بوده است. این تیمار خسارت سرمای دیررس بهاره را به حدود %1 کاهش داده است در حالی که در شاهد خسارت %14.4 بوده است. هم چنین اثر تیمار مذکور بر افزایش عملکرد انگور کشمش به ترتیب بیش از %36 و %24 در مقایسه با شاهد بوده است. بین شاهد و سایر تیمارها از نظر میزان TSS محصول اختلافی وجود نداشت ولی تیمار شاهد کمترین میزان اسیدیته (mg/L 726) را دارا بوده است. تیمار مصرف پاکلوبوترازول به تنهایی بالاترین نسبت TSS/TA (24.95) را سبب شد.

جهت شناسایی و بررسی تنوع درختان انجیر ایران، 39 رقم انجیر کاشته شده در کلکسیون انجیر مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی ورامین از نظر مورفولوژیکی مورد بررسی قرار گرفتند. و در این بررسی 31 صفت کمی و کیفی ارزیابی شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تمام صفات مورد بررسی در محدوده ارقام معنی دار هستند که نشان دهنده تنوع در صفات مورد بررسی می باشند. نتایج تجزیه همبستگی ساده صفات، وجود همبستگی های مثبت و منفی معنی داری بین برخی صفات مهم را نشان داد. همچنین از تجزیه عامل برای تعیین تعداد عامل های اصلی استفاده شد. تجزیه عامل نشان داد که اغلب صفات مربوط به عادت رشدی درخت شامل، طول شاخه، تعداد میانگره و طول میانگره در یک سوم و دو سوم انتهای شاخه و همچنین اندازه برگ از اجزای تشکیل دهنده عوامل اصلی بوده است. صفات موثر در 11 گروه عاملی قرار گرفتند که مجموعا 77.6 درصد کل تغییرات را توجیه نمودند. در محدوده هر عامل صفات با ضرایب عاملی بالای 0.5 به عنوان ضرایب عاملی معنی دار در نظر گرفته شده اند. تجزیه خوشه با استفاده از این 11 عامل انجام شد ارقام در فاصله 13 به 5 گروه اصلی تقسیم شدند.

به منظور تعیین پایداری فنوتیپی و سهم اجزای عملکرد در پایداری فنوتیپی عملکرد دانه، 21 ژنوتیپ نخود در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط آبی و دیم در دانشکده کشاورزی دانشگاه رازی کرمانشاه به مدت 4 سال، با فاصله ردیف های 50 سانتی متر، فاصله بوته در ردیف 10 سانتی متر و عمق بذر حدود 5 سانتی متر مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه واریانس مرکب به روش ناپارامتری تفاوت بسیار معنی داری بین ژنوتیپ ها و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط نشان داد که بیانگر وجود تنوع ژنتیکی و امکان انتخاب ژنوتیپ های پایدار بود. در داده های اصلی فرض صفر مبنی بر تساوی پایداری ژنوتیپ ها در سطح احتمال 5 درصد رد شد 32.7)=21، 0.05 c2 و Szi (1)=68.62 و Szi (2)=881.5). این شاخص ها بیانگر آن هستند که ژنوتیپ ها دارای سازگاری متفاوت برای شرایط آبی و دیم هستند. سازگارترین و پایدارترین ژنوتیپ آن است که Si (1) و Si (2) در آن حداقل باشد. نظر به اینکه Si (1)=Si (2)=0 به معنی حداکثر پایداری است. لذا رقم Filip 92-9 C (شماره 8) دارای حداکثر پایداری برای شرایط آبی و دیم می باشد و پس از آن به ترتیب ژنوتیپ های شماره 10، 12، 14، 17 و 19 قرار گرفته اند. در این بررسی پایداری عملکرد دانه در نخود با تعداد غلاف در بوته و وزن دانه همبستگی بالایی داشت. ارزیابی همزمان عملکرد دانه و پایداری عملکرد با پارامتر مجموع رتبه کنگ نیز نشان داد که ژنوتیپ Filip 92-9 C مطلوب ترین رقم از نظر عملکرد و پایداری می باشد.تجزیه مولفه های پایداری فنوتیپی با استفاده از شاخص Ci نشان داد که وزن دانه و تعداد دانه در بوته بیشترین مقدار و تعداد بوته در واحد سطح و تعداد غلاف در بوته کمترین مقدار را دارند، این مساله بیانگر این است که ناپایداری عملکرد عمدتا ناشی از وزن دانه و تعداد دانه در بوته می باشد در حالی که تاثیر تعداد بوته در واحد سطح و تعداد غلاف در بوته کمتر است. از آن جایی که تعداد بوته در واحد سطح دارای مقدار Ci منفی بوده و به میزان زیادی توسط صفات دیگر جبران می شود (کوواریانس منفی) می توان نتیجه گرفت که این صفت بیشترین سهم را در پایداری فنوتیپی عملکرد دانه داشته است. به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که برای اصلاح پایداری فنوتیپی در نخود بایستی انتخاب بر اساس تعداد بوته در واحد سطح و پس از آن تعداد غلاف در بوته صورت گیرد.

در این بررسی تحت شرایط گلخانه ای، اثر آنیون همراه پتاسیم بر روابط کمیت – شدت پتاسیم خاک (Q/I) و تعیین همبستگی آن با خصوصیات خاکی و شاخصهای گیاهی گندم (.Triticum aestivum L) در منطقه آبیک استان قزوین مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی که فاکتور اول 21 نمونه خاک و فاکتور دوم دو سطح کودی 0 و 100 میلی گرم پتاسیم در کیلوگرم در سه تکرار انجام شد. به منظور تعیین اثر آنیون همراه پتاسیم بر روابط کمیت – شدت پتاسیم خاک (Q/I) از دو محلول کلرید پتاسیم (با آنیون همراه -Cl) و سولفات پتاسیم (با آنیون همراه SO4-2) استفاده گردید. اثر کود پتاسه بر عملکرد گیاه گندم در سطح %5 و اثر خصوصیات خاک بر عملکرد گندم در سطح %1 معنی دار گردید، ظرفیت بافری بالقوه پتاسیم خاک (PBCk) همبستگی بالایی را با ظرفیت تبادل کاتیونی (r=0.969**) CEC، درصد رس (r=0.908**) و درصد اشباع خاک (r=0.872**) نشان داد. در نهایت معادله زیر به عنوان برآورد کننده ظرفیت بافری خاک در خاک های زیر کشت گندم منطقه آبیک پیشنهاد گردید. PBCk=7.419 CEC-19.743 و R2adj=0.782 بین ظرفیت بافری بالقوه پتاسیم خاک (PBCk) حاصل از دو محلول پتاسیمی اختلاف معنی داری در سطح %5 وجود داشت. همچنین بین پتاسیم به سهولت قابل تبادل ( DK0) حاصل از این دو محلول اختلاف معنی داری در سطح %1 وجود داشت اما بین نسبت فعالیت پتاسیم در حالت تعادل (AReK) دو محلول اختلاف معنی داری وجود نداشت. همبستگی بین پارامترهای Q/I حاصل از دو محلول پتاسیمی با خصوصیات خاک دارای تفاوت معنی داری نبود اما از نظر همبستگی با شاخصهای گیاهی بین این دو محلول تفاوت معنی داری وجود داشت و کلرید پتاسیم در تعیین رابطه کمیت – شدت پتاسیم خاک (Q/I) ارجح بود.

شناخت و آگاهی از چگونگی تغییرات مکانی خصوصیات خاک از عوامل موثر در مدیریت پایدار اراضی است. این تحقیق با هدف بررسی تغییرات مکانی برخی از خصوصیات خاک از جمله بافت، درصد سنگریزه، مجموع یون های کلسیم و منیزیم و مواد آلی با استفاده از روش های زمین آماری انجام شده است. 48 پروفیل خاک به صورت تصادفی و در امتداد دو ترانسکت عمود بر هم در هر تیپ گیاهی که به عنوان واحدی کاری در نظر گرفته شده، حفر گردید و نمونه های خاک از دو عمق 0-30 و 30-60 سانتی متر برداشت شده و خصوصیات فوق برای تمام نمونه ها اندازه گیری شدند در این تحقیق از دو روش کریجینگ و کوکرجینگ برای بررسی تغییرات مکانی خصوصیات خاک استفاده شد. ارزیابی نتایج با محاسبه مجذور میانگین مربعات خطا (RMSE) و ضریب همبستگی بین مقادیر مشاهده ای و تخمینی نشان دهنده دقت قابل قبول تخمینگر کوکریجینگ در بررسی خصوصیات خاک است. هم چنین نتایج نشان داد اگر چه کریجینگ تخمین های قابل قبولی را ارایه داده است اما استفاده از یک متغیر کمکی (میزان سطحی همان متغیر) در روش کوکریجینگ دقت تخمین ها را تا حد قابل ملاحظه ای افزایش داده است.

به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف نیتروژن و فسفر بر صفات زراعی، عملکرد دانه و روغن گلرنگ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 16 تیمار و 3 تکرار، در سال های 1385 و 1386 در دو ایستگاه تحقیقات کشاورزی خسروشهر و تیکمه داش اجرا شد. عامل اول، نیتروژن در 4 سطح (صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) و عامل دوم، فسفر در 4 سطح (صفر، 25، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) بود. بیشترین عملکرد دانه با کاربرد 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن، 25 کیلوگرم در هکتار فسفر (P2O5) در سال اول آزمایش در ایستگاه تیکمه داش به دست آمد. بیشترین تعداد طبق در واحد سطح در سطوح کودی N150 و P50 و P100 حاصل شد. بالاترین تعداد دانه در طبق در سطح کدی P25 و N100 اندازه گیری شد. بیشترین درصد روغن در دانه گلرنگ در سطح N100 به دست آمد. بیشترین ارتفاع بوته، میزان پروتئین قطر طبق و پهنای بوته در سطح کودی N150 اندازه گیری شد. بیشترین ارتفاع بوته در سطوح کودی N150 و P100 به دست آمد. بالاترین عملکرد روغن در سطوح N150 P100 حاصل شد.

به منظور بررسی اثر آرایش های مختلف کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه ماش رقم گوهر این تحقیق در سال زراعی 83-1382 در مرکز تحقیقات کشاورزی ایلام به مرحله اجرا در آمد. آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. سه تیمار فاصله بین ردیف های کاشت (50، 65 و 80 سانتی متر) به عنوان کرت های اصلی و سه تیمار فاصله بوته روی ردیف (5، 7.5 و 10 سانتی متر) به عنوان فاکتورهای فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین عملکرد دانه در واحد سطح به ترتیب به تیمارهای فاصله بین ردیف 50 و 80 سانتی متر (به ترتیب 120 و 94.6 گرم در متر مربع) اختصاص داشت. افزایش عملکرد دانه در واحد سطح، با کاهش فاصله بین ردیف ها، به دلیل افزایش تعداد دانه در غلاف (8.7)، وزن خشک غلاف (73.2 گرم در متر مربع) و عملکرد بیولوژیکی (315.4 گرم در متر مربع) بود. تیمار فاصله بوته روی ردیف تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه و اجزای آن به استثنای وزن هزار دانه و شاخص برداشت نداشت. بیشترین عملکرد در متر مربع در آرایش کاشت (50×5 سانتی متر) مشاهده شد.

آلاینده های هیدروکربنی در خاک ها بسته به نوع و غلظت آنها سمیت زایی متفاوتی را ایجاد می کنند از طرف دیگر گیاهان مختلف نیز به دلیل ویژگی های فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی متنوع پاسخ های متفاوتی به غلظت آلاینده ها می دهند. در این مطالعه تاثیر غلظت های مختلف نفت خام سبک بر درصد سبزشدگی بذور، درصد ماندگاری، زیست توده 1 گیاهی فسکیو پابلند (Festuca arundinaceu) و یونجه (Medicago sativa) در خاک آلوده به درصدهای مختلف نفت خام سبک در یک آزمایش فاکتوریل و طرح کاملا تصادفی با سه تکرار ارزیابی گردید. برای این منظور خاک غیر آلوده و نفت خام از سایت بهره برداری سرکان / ماکو تهیه شد. گیاه فسکیو پابلند و یونجه در گلدان های حاوی خاک غیر آلوده و خاک آلوده به درصدهای مختلف نفت خام (1، 3، 5، 7 و 10 درصد) در شرایط آزمایشگاه برای مدت 4 ماه کشت شد. نتایج نشان داد که درصد سبزشدگی، درصد ماندگاری و زیست توده گیاهی در خاک های آلوده و غیرآلوده به طور معنی داری تفاوت داشت. رشد گیاهان نشانه هایی از سمیت و کاهش زیست توده گیاهی در خاک های آلوده و غیر آلوده به طور معنی داری تفاوت داشت. رشد گیاهان نشانه هایی از سمیت و کاهش زیست توده گیاهی را در خاک های آلوده نشان دادند و با افزایش درصد نفت خام در خاک درصد سبز شدگی، درصد ماندگاری و زیست توده گیاهی به طور معنی داری کاهش یافت. گیاه یونجه نسبت به فسکیو پابلند مقاومت کمتری به سمیت هیدروکربن های نفتی 2 نشان داد به طوری که در خاک آلوده به 10 درصد نفت خام پس از مدتی جوانه ها از بین رفتند.

به منظور بررسی اثر تراکم بوته و نسبت های مختلف کاشت بر عملکرد کمی و کیفی علوفه در زراعت مخلوط شبدر برسیم و جو (Mix inter cropping) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار به مدت دو سال (پاییز سال های 81 و 80) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان اجرا گردید. تیمارهای مورد نظر شامل تراکم در سه سطح (تراکم معمول منطقه، تراکم 25 درصد بیشتر از حد معمول منطقه و 50 درصد بیشتر از حد معمول منطقه) و تیمار نسبت های مختلف کاشت در 5 سطح (تک کشتی جو و شبدر، مخلوط %75 شبدر +%25 جو، مخلوط %50 شبدر + 50% جو و مخلوط %75 شبدر +%25 جو) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که میزان تولید علوفه تر، علوفه خشک، پروتیین خام و فیبر خام در هکتار تحت تاثیر سال قرار گرفت و حداکثر تولید آنها در سال دوم به دست آمد. در تراکم 25 درصد بیشتر از حد معمول منطقه حداکثر علوفه تر، علوفه خشک عملکرد پروتئین و الیاف خام به دست آمد. اثر متقابل سال و تراکم نیز برای صفات عملکرد علوفه خشک و فیبر خام در هکتار معنی دارشده و حداکثر تولید آنها در تراکم 25 درصد بیشتر از حد معمول و در سال دوم تولید شده است (به ترتیب 11.71 تن در هکتار و 3093.3 کیلوگرم در هکتار) میزان تولید علوفه تر، علوفه خشک، عملکرد پروتئین خام و فیبر خام تحت تاثیر نسبت های مختلف کاشت قرار داشته و حداکثر مقادیر آنها در مخلوط 25 درصد جو + %75 شبدر حاصل شده است که به ترتیب شامل (97.76 تن در هکتار، 11.37 تن در هکتار، 1053.9 کیلوگرم در هکتار و 3029.4 کیلوگرم در هکتار) می باشد. اثر متقابل تراکم و نسبت های مختلف کاشت در سطح 5 درصد برای عملکرد علوفه تر در سطح 1 درصد برای عملکرد علوفه خشک، عملکرد پروتئین و عملکرد فیبر خام معنی دار شد. و حداکثر آنها در تراکم 25 درصد بیشتر از حد معمول و مخلوط 25 درصد جو + 75 درصد شبدر به دست آمد. محاسبه LER برای علمکرد علوفه خشک نیز در تیمارهای مختلف انجام و حداکثر آن به مقدار 1.26 برای تیمار 25 درصد جو + 75 درصد شبدر در سال دوم به دست آمد. استفاده از 45 کیلوگرم بذر جو به همراه 19 کیلوگرم بذر شبدر برسیم در کشت مخلوط توصیه می گردد و همچنین در چین اول توجه زیادی به تولید علوفه شبدر برسیم نشود.