یکی از پیامدهای انقلاب اکتبر 1917 م روسیه، شکل گیری حزب کمونیست ایران در بهار سال 1921 / 1299 ش، بود. این حزب تا سال 1310 ش، و درپی تصویب قانون منع فعالیت های اشتراکی در خردادماه آن سال، در حوزه های سیاسی و فرهنگی بسیار فعال بود. برخلاف حیات سیاسی حزب که فقط یک سال به درازا انجامید (در پی شکست جنبش جنگل)، حیات فکری و فرهنگی آن تا سال 1310 ش، نزدیک به یازده سال تداوم یافت. این بخش اخیر از فعالیت های حزب کمونیست ایران کمتر مورد نظر و توجه اهل پژوهش قرار گرفته است. این مقاله سعی دارد با بهره گیری از روش تاریخی (توصیفی- تحلیلی) به واکاوی علل و عوامل گرایش حزب به سمت فعالیت های فرهنگی و سندیکایی و اجتناب از فعالیت های سیاسی آشکار در پی شکست جنبش جنگل، بپردازد.