توانبخشی نوین (Journal of Modern Rehabilitation)
سال:1392 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: آسیب شنیداری در سنین حساس رشد گفتار و زبان باعث نقایصی در زبان شفاهی و نوشتاری می شود. هدف از انجام این مطالعه مقایسه مهارت های خواندن دانش آموزان کم شنوای متوسط تا شدید مشغول به تحصیل در مدارس عادی با دانش آموزان شنوا در پایه پنجم ابتدایی، توسط آزمون خواندن می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی- مقایسه ای، 10 کودک کم شنوا با توجه به معیارهای ورود انتخاب و با 10 کودک شنوا به عنوان گروه کنترل که بر اساس پایه تحصیلی با گروه نمونه همتاسازی شده بودند، مورد مقایسه قرار گرفتند. به منظور جمع آوری اطلاعات از آزمون خواندن و نوشتن در دانش آموزان دبستانی استفاده گردید و داده های به دست آمده توسط SPSS-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: یافته ها نشان داد که کودکان کم شنوا در مهارت های تشخیص شنیداری (P=0.001)، حافظه شنیداری کلمه ((P=0.034، حافظه شنیداری جمله (P<0.001)، ترکیب واجی (P=0.034)، تقطیع واجی (P=0.012) و درک خواندن متن (P=0.044) عملکرد ضعیف تری نسبت به کودکان شنوا داشته اند، اما در سایر مهارت ها عملکرد مشابهی را نشان دادند.نتیجه گیری: کودکان کم شنوا در تکالیف مبتنی بر پردازش های بینایی عملکردی مشابه و در تکالیف مبتنی بر پردازش های شنیداری و واجی عملکرد ضعیف تری نسبت به کودکان شنوا دارند.

زمینه و هدف: با توجه به نقش مهم تعادل در انجام فعالیت های روزانه خصوصا در فعالیت های ورزشی و اهمیت شناخت عوامل موثر بر آن، مطالعه حاضر با هدف تاثیر خستگی عضلانی تولید شده در اندام تحتانی پس از اعمال تمرینات با شدت بالا بر تعادل ورزشکاران نخبه جوان بود.روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی ورزشکار شناگر نخبه جوان با میانگین و انحراف استاندارد سن 0.7±17 و شاخص توده بدنی 0.54±21.62، به عنوان آزمودنی مطالعه شدند. آزمودنی ها تست تعادل پایداری قامت و محدوده پایداری را با قرار گرفتن هر دو پا در وسط صفحه دستگاه تعادل سنج بایودکس، در شش تکرار برای هر تست (سه تکرار در وضعیت قبل از خستگی و سه تکرار در وضعیت بعد از اجرای پروتکل خستگی روی دوچرخه وینگیت) انجام دادند. مقادیر به دست آمده توسط دستگاه تعادل سنج بایودکس در شاخص های نمره کل، قدامی خلفی، داخلی خارجی، قدامی- داخلی، قدامی- خارجی، خلفی- داخلی و خلفی- خارجی در دو وضعیت با استفاده از آزمون t دو گروه همبسته در سطح معناداری 0. تحلیل شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان دادند که خستگی با افزایش معنادار در مقادیر شاخصهای پایداری در جهات قدامی- خلفی P=0.01))، داخلی– خارجی (P=0.01)، خلفی (P=0.018)، چپ (P=0.029) و خلف– چپ (P=0.016) همراه است.نتیجه گیری: شاید اختلال در تعادل ورزشکار در برخی جهات بر اثر ایجاد خستگی بیانگر این نکته باشد که عضلات تحت تاثیر خستگی مرتبط با جهت دچار کاهش عملکرد شوند. از این نکته می توان در رعایت اصل ویژگی تمرین استفاده کرد و از این طریق تمریناتی را طراحی کرد که به میزان بیشتری بر عضلات در جهت های خاص تاکید داشته باشند.

زمینه و هدف: در برخی از اختلالات، دستیابی به واژه مورد نظر با اشکال مواجه می شود. شیوه های مختلفی جهت ارزیابی فرآیند نامیدن وجود دارد که یکی از آنها روانی کلام می باشد. از آن جا که تاکنون شاخصی برای ارزیابی و درمان این مقوله تعیین نشده است، لذا در پژوهش حاضر به هنجاریابی این توانمندی در افراد طبیعی 69-18 سال فارسی زبان پرداختیم.روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی و تحلیلی می باشد که در آن 540 فرد طبیعی 69-18 به 4 گروه به لحاظ سنی (30-18، 43-31، 56-44 و 69-57) و به 3 گروه به لحاظ تحصیلی (8-0، 12-9 و >12) تقسیم شدند. از افراد خواسته شد تا اسامی مربوط به دسته حیوانات و میوه ها را تا آن جایی که به یاد می آورند، هرکدام را به مدت 60 ثانیه، نام ببرند. کلمات تولید شده توسط افرد ضبط و ثبت شدند تا با استفاده از روش ترویر(Troyer)  و با استفاده از نرم افزار SPSS16 مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرند.یافته ها: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که تفاوت میانگین عملکرد روانی معنایی (Semantic fluency)، میانگین اندازه خوشه(cluster)  و میانگین تعدادانتقال (switch) در بین دو جنس معنادار نبوده است. اما میانگین عملکرد روانی معنایی (P=0.000) و میانگین تعداد انتقال (P=0.000) در بین گروه های تحصیلی معنادار بوده است. یافته مهم دیگر این بود که تفاوت میانگین عملکرد روانی معنایی (P=0.014)، میانگین تعداد انتقال (P=0.000) و میانگین اندازه خوشه (P=0.000) در بین گروه های سنی معنادار بود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که عملکرد روانی معنایی و تعداد انتقال با افزایش میزان تحصیلات، افزایش و با افزایش سن، کاهش یافته است. میانگین اندازه خوشه نیز با افزایش سن افزایش یافته اما تحصیلات تاثیری بر آن نداشته است. جنسیت نیز در هیچ موردی تاثیر نداشته است. نتایج حاصل با نتایج سایر مقالات، همخوانی دارد و نتایج متفاوت در برخی از مقالات می تواند به علت تفاوت در تقسیم بندی گروه های سنی و تحصیلی باشد.

زمینه و هدف: فلج مغزی یک اختلال رشدی ـ عصبی غیر پیشرونده است که باعث ایجاد مشکلات حرکتی در کودکان می شود. عملکرد دست در همه افراد به خصوص کودکان فلج مغزی از ضرورت های زندگی روزانه است. فضای کافی در فضای وب اول دست برای ابداکشن و دیگر حرکات شست و هم چنین عملکرد دست ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اسپلینت c-bar بر عملکرد و قدرت دست، دامنه حرکتی شست و مچ دست غالب کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک 12-8 ساله بود.روش بررسی: مطالعه از نوع شبه تجربی و بصورت قبل ـ بعد بود. مطابق با شرایط ورود، کودکان دایپلژی 12- 8 ساله مدارس استثنایی جسمی ـ حرکتی شهر تهران (8 پسر و 5 دختر)، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران از اسپلینت c-bar (با زاویه 40 درجه ابداکشن کف دستی شست) به مدت 8 هفته، 8- 6 ساعت در روز و 6- 4 ساعت در شب استفاده کردند. در این مطالعه از آزمون جبسون تیلور برای ارزیابی عملکرد دست، دینامومتر دیجیتال MIE برای قدرت دست و گونیامتر برای دامنه حرکتی مچ و شست دست غالب استفاده شد. طی مدت مداخله، بیماران برنامه های رایج کاردرمانی مشابهی دریافت می کردند.یافته ها: نتایج نشان دهنده بهبود معنادار عملکرد دست (P=0.001)، دامنه حرکتی شست (P=0.02) بدنبال استفاده از اسپلینت بوده است، اما بهبود معناداری در دامنه حرکتی مچ دست و قدرت دست دیده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد که استفاده از اسپیلنت c-bar می تواند روش موثری جهت بهبود عملکرد دست و دامنه حرکتی شست دست غالب کودکان دایپلژی اسپاستیک 12-8 ساله باشد.

زمینه و هدف: بسیاری از مشکلات کلیدی کودکان اوتیستیک مرتبط با اختلال عملکرد اجرایی است. این اختلال معمولا به علت گسستگی های ساختاری و عملکردی بین نواحی مختلف مغزی ایجاد می شود. لذا نوروفیدبک می تواند به عنوان یک روش درمانی جدید از طریق اصلاح امواج مغزی، به بهبود عملکرد کودکان کمک کند، اما تغییرات در سطح رفتار معمولا بازتاب تغییرات طولانی مدت در سطح مغز است. هدف از انجام این تحقیق بررسی میزان افزایش تاثیر کلی درمان و بروز تاثیرات در سطح رفتاری با اضافه کردن مداخلات کاردرمانی شناختی به تمرینات نوروفیدبک است.روش بررسی: این پژوهش درچهارچوب یک مورد پژوهی کمی (A-B-A-B+C-A) طی 41 جلسه روی 2 کودک طیف اوتیسم اجرا شد. آزمودنی ها 20 جلسه مداخله نوروفیدبک به تنهایی (B) و سپس به دنبال آن 12جلسه نوروفیدبک به همراه کاردرمانی (B+C) دریافت کردند. برای جمع آوری اطلاعات در سطح عملکرد اجرایی از دو آزمون ویسکانسین و برج لندن و در سطح امواج مغزی از الکتروآنسفالوگراف استفاده شد.یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، اندازه اثر درمان نوروفیدبک در عملکرد اجرایی برای هر دو آزمودنی بالا بود. با اضافه شدن کاردرمانی نیزسرعت انتقال توجه به عنوان یکی از آیتم های عملکرد اجرایی افزایش یافت و اثر افزایشی نوروفیدبک در زمینه برنامه ریزی نیز حفظ شد.نتیجه گیری: نتایج بیان می کند که نوروفیدبک موجب بهبود عملکرد اجرایی کودکان اوتیستیک می شود و اضافه کردن کاردرمانی سبب نمایان تر شدن اثرات نوروفیدبک می شود. اما برای رسیدن به تغییرات مشخص تری در زمینه رفتار بعد از کاردرمانی به جلسات طولانی تری نیاز است.

زمینه و هدف: استئوآرتریت زانو یکی از شایع ترین مشکلات عضلانی- اسکلتی می باشد که می تواند روی فعالیت های روزمره زندگی افراد مبتلا اثر بگذارد. مطالعات متعدد اختلال کنترل تعادل را در این افراد نشان می دهند ولی تاکنون هیچ مطالعه ای به بررسی اثر فعالیت شناختی بر روی کنترل پاسچر افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو نپرداخته است. لذا هدف از این تحقیق، بررسی اثر فعالیت شناختی بر روی کنترل پاسچر افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو بوده است.روش بررسی: ثبات پاسچر در دو گروه زنان بیمار و سالم (هر گروه 20 نفر) در 4 حالت بر روی دستگاه صفحه نیرو بررسی شد. حالت ها شامل ایستادن روی دو پا با چشم های باز و بسته با و بدون انجام تکلیف شناختی بود. سطح زیر منحنی(Area)  و سرعت میانگین(Mean Velocity)  به عنوان شاخص های ثبات پاسچرال استاتیک اندازه گیری شد.یافته ها: سطح زیرمنحنی در وضعیت ایستاده روی دوپا در گروه بیمار افزایش (P<0.05) یافت. در شرایط تکلیف دوگانه، میزان سرعت میانگین کاهش معناداری (P<0.05) را نشان داد. ولی پاسخ به تکلیف دوگانه تفاوت معناداری بین دوگروه نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: بیمارانی که مبتلا به استئوآرتریت زانو هستند، دچار آسیب پاسچر و افزایش نوسانات مرکز فشار می باشند. همچنین انجام تکلیف شناختی، سبب کاهش نوسانات پاسچر می شود ولی تکلیف دوگانه عملکرد پاسچرال افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو را نسبت به گروه سالم تغییر نمی دهد.

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند که انجام تمرینات در افراد سالمند اثرات مفیدی بر کاهش روند تغییرات ایجاد شده در این دوره دارد. گزارشاتی وجود دارد که نشان می دهد قدرت عضلانی با تمرینات انجام شده در سمت مقابل افزایش می یابد. تاکنون مطالعات اندکی در زمینه اثر متقابل تمرینات مقاومتی در سالمندان انجام گرفته است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر متقابل تمرینات مقاومتی ایزومتریک عضله دو سر بازویی سمت غالب بر قدرت عضلانی سمت مقابل در سالمندان می باشد.روش بررسی: 12 زن سالمند با میانگین سنی 73.08 سال که سابقه انجام تمرینات قدرتی و همین طور اختلال حرکتی، اندام فوقانی را نداشتند مورد بررسی قرار گرفتند. به افراد تمرینات پیشرونده مقاومتی ایزومتریک فلکشن آرنج بصورت یکطرفه و در سمت غالب افراد در دامنه میانی در طی دو هفته، سه بار در هفته و هر جلسه 3 دوره 10 تکراری با شدت 60-70% حداکثر مقاومت ایزومتریک داده شد. حداکثر قدرت ایزومتریک عضله دوسربازویی در اندام سمت غالب و سمت مقابل قبل و بعد از تمرینات با استفاده از دستگاه تنسیومتر اندازه گیری شد. اطلاعات بدست آمده با آزمون آماری تی زوج آنالیز گردید.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که تمرینات پیشرونده فلکشن آرنج موجب افزایش نیروی حداکثر ایزومتریک عضله دو سر بازویی در هر دو سمت، بعد از انجام دوره تمرینی گردید (P<0.05). نتیجه گیری: افزایش قدرت در سمت تمرین نشان دهنده تاثیر مطلوب تمرین درمانی در سالمندان است. افزایش قدرت در اندام تمرین نکرده نشان دهنده تطابق پذیری عصبی مطلوب در سالمندان است که در موارد بی حرکتی یک اندام می توان ازتمرینات اندام سمت مقابل استفاده نمود.

زمینه و هدف: یکی از عوامل خطرزا در ایجاد آسیب های ورزشی، انعطاف پذیری نامناسب عضلات است که می تواند منجر به درد، کاهش دامنه حرکتی و محدودیت های عملکردی فرد در انجام فعالیت های ورزشی یا فعالیت های روزانه زندگی شود و کیفیت زندگی وی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی ارتباط بین میزان انعطاف پذیری عضلات کاف و وضعیت عملکردی ورزشکاران آسیب دیده از ناحیه مچ پا بود.روش بررسی: 30 ورزشکار مرد آسیب دیده از ناحیه مچ پا (میانگین سنی 3.94±22.63 و دامنه 18 تا 40 سال) در این مطالعه شرکت داشتند. میزان انعطاف پذیری عضلات کاف با گونیامتری از حرکت دورسی فلکشن مچ پای مبتلا و سالم شرکت کنندگان اندازه گیری شد. برای بررسی وضعیت عملکردی مچ پا از مقیاس سنجش آسیب های پا و مچ پا (Foot and Ankle Outcome Score: FAOS) استفاده شد.یافته ها: بین میزان انعطاف پذیری عضلات کاف اندام مبتلا و نمره کل حاصل از پرسشنامه عملکردی، ارتباط معناداری مشاهده نشد (P>0.05) در حالی که بین انعطاف پذیری همین عضلات در اندام سالم و نمره کل حاصل از پرسشنامه عملکردی، ارتباط معنادار بود (P=0.004, r=0.51).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد هرچند در ورزشکارانی که انعطاف پذیری عضلات کاف آن ها بیشتر است، وضعیت عملکردی مچ پا بهتر می باشد؛ اما عدم انعطاف پذیری این عضلات در همان ورزشکاران، الزاما با پایین بودن وضعیت عملکردی همراه نیست.

زمینه و هدف: بیماری نوریت اپتیک سبب آسیب عملکردهای بینایی در چشم مبتلا شده و تفاوتهایی در این عملکردها بین چشم سالم و مبتلا مشاهده می شود. هدف از این مطالعه مقایسه عملکردهای بینایی چشم سالم با چشم مبتلا در بیماران دچار نوریت اپتیک حاد یک طرفه به منظور تعیین حداکثر و حداقل آسیب می باشد.روش بررسی: 30 بیمار (23 زن و 7 مرد در محدوده سنی 45 – 18) که شامل 22 بیمار رتروبولبار و 8 بیمار پاپیلایتیس بودند در مطالعه شرکت داده شدند و چشم سالم و مبتلای آنان تحت آزمایشات بررسی عملکردهای بینایی قرار گرفت. حدت بینایی، حساسیت کانتراست، دید رنگ و میدان بینایی شامل دو شاخص میانگین انحراف و انحراف از الگوی استاندارد در هر دو چشم تمام این بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت و معناداری اختلاف آنها از طریق آزمون تی مستقل (Independent T-test) بررسی و با یکدیگر مقایسه گردید.یافته ها: نتایج نشان می دهد که عملکردهای بینایی شامل حدت بینایی (t-test, =7.29, P=0.00)، حساسیت کانتراست (t-test, t=9.20, P=0.00)، دید رنگ (t-test, t=-21.95, P=0.00) و میانگین انحراف میدان بینایی (t-test, t=-5.29, P=0.01) به جز شاخص «انحراف از الگوی استاندارد میدان بینایی» (t-test, t=0.67, P=0.71) بطور معنی دار (P<0.01) در چشم مبتلا افت می کند. در مقایسه عملکرد های بینایی، حساسیت کانتراست بیشترین آسیب را نشان می دهد و شاخص انحراف از الگوی استاندارد میدان بینایی بین دو چشم سالم و مبتلا اختلاف معنی داری را نشان نمی دهد (P=0.71).نتیجه گیری: با توجه به حساسیت بیشتر تست بررسی کانتراست، به نظر می رسد بهتر است بررسی، تشخیص و پی گیری بیماران مبتلا به نوریت اپتیک حاد یک طرفه این تست با دقت و اهمیت بیشتری مورد ارزیابی قرار گیرد.

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر انواع مختلف انقباض عضلانی آیزوکینتیک بر عوامل همودینامیک در مردان بود.روش بررسی: 10 مرد سالم (سن، 3.4±26.1 سال) در سه جلسه جداگانه سه پروتکل انقباض عضلانی آیزوکینتیک کانسنتریک/کانسنتریک (C/C)، ایسنتریک/ایسنتریک (E/E) و کانسنتریک/ایسنتریک (C/E) را به صورت فلکشن و اکستنشن زانو اجرا کردند. در هر جلسه آزمودنی ها 4 سری 10 تکراری را با سرعت 60 درجه بر ثانیه اجرا نمودند. عوامل همودینامیک (ضربان قلب، فشار خون سیستولی، فشار خون دیاستولی، میانگین فشار خون سرخرگی و میزان حاصلضرب فشار و ضربان) قبل، بلافاصله پس از فعالیت و پس از 30 دقیقه ریکاوری اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.یافته ها: آنالیز آماری داده ها افزایش معنادار ضربان قلب، فشار خون سیستولی (P<0.001)، میانگین فشار خون سرخرگی (P=0.053) و میزان حاصلضرب فشار و ضربان (P<0.001) در پاسخ به فعالیت و کاهش این عوامل را طی دوره ریکاوری نشان داد. میزان درک تلاش (RPE- Rate of Perceived Exertion) در پاسخ به انواع انقباض عضلانی متفاوت (F2,34=15.5) بود و آزمون تعقیبی نشان داد که RPE پس از پروتکل E/E کمتر از دو پروتکل C/C و C/E بوده است.نتیجه گیری: عوامل همودینامیک در پاسخ به فعالیت ورزشی با انواع انقباض عضلانی آیزوکینتیک تغییر می یابند اما این تغییرات وابسته به نوع انقباض نمی باشد.