سلول و بافت
سال:1394 | دوره:6 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

هدف: هدف از این مطالعه بررسی کمی بیان mRNA ژنSALL4 در مزنسفالن طی مراحل رشد و نمو جنینی جوجه است.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی از تخم مرغ های نطفه دار انکوبه شده در حرارت37 تا 37.5 درجه سانتی گراد و رطوبت 60 تا 65 درصد استفاده شد. پس از شروع رشد و نمو جنینی قسمتی از بافت پروزنسفالن مغز به طور روزانه از تخم مرغ ها جمع آوری گردید، از بافت تفکیک شده Total RNA استخراج و سنتز cDNA انجام شد. cDNA سنتز شده به عنوان الگو برای بررسی کمی بیان SALL4 mRNA؛ به روش Real Time PCR مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصل از Real-time PCR رونوشت های SALL4 در بافت مزونسفالون مغز در طی تکوین جوجه نشان می دهد که بیان ژن SALL4 در طول رشد و نمو جنین در مزنسفالن متغیر است، درحالی که بیان mRNA ژن SALL4 در طول رشد و نمو جنینی بررسی شد، بیشترین تعداد نسخه های mRNA ژنSALL4 از لحاظ کمی در نوزدهمین روز جنینی یافت شد.نتیجه گیری: در بررسی سطح بیان mRNA ژن SALL4 طی مراحل مختلف رشد و نمو جنینی جوجه، از روی شواهد می توان پیش بینی نمود که احتمالا ارتباطی بین بیانSALL4 درمراکزعصبی مزنسفالن مغز و تکامل اندام هایی بینایی وجود داشته باشد.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تنش اکسیداتیو ناشی از حضور غلظت های مختلف فلز سرب در محیط کشت MS بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی، میزان پرولین و آلکالوئیدکل کالوس گیاه پریوش بود. مواد و روش ها: بذر گیاه پریوش در گلدان حاوی پرلیت کشت و به منظور القای کالوس، برگ ها در شرایط استریل بر روی محیط کشت جامد MS قرار داده شدند. کالوس ها بعد از سه هفته واکشت شدند و کالوس های واکشت دوم با غلظت های مختلف نیترات سرب (0، 10 و 50 میکرومولار) به مدت 5 روز تیمارگردیدند و پس از گذشت پنج روز از زمان تیمار، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی، میزان پرولین و آلکالوئید اندازه گیری شد. آنالیز آماری داده ها در سطح (p<0.05) با استفاده از نرم افزار SPSSانجام شد. نتایج: نتایج آزمایشات نشان دادکه فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی مانند سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)، پراکسیداز (POX) و آنزیم کاتالاز (CAT)، میزان پرولین و آلکالوئید و پراکسیداسیون لیپید در نتیجه تیمار با سرب به طور معنی دار افزایش یافت. نتیجه گیری: سرب به دلیل القای تنش اکسیداتیو و افزایش تولید رادیکال آزاد سبب افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی و محتوی پرولین و آلکالوئید و پراکسیداسیون لیپید در کالوس گیاه پریوش شد.

هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی کارایی دو داربست پلاسمای غنی شده از پلاکت (PRP) و فیبرین گلو در ایجاد محیط مناسب جهت رشد سلول های بنیادی مزانشیمی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه، آماده سازی دو داربست PRP و فیبرین گلو انجام پذیرفت و سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی جداسازی شد. مزانشیمی بودن سلول ها با مارکرهای سطحی مزانشیمی به روش فلوسایتومتری بررسی شد. سپس، سلول های بنیادی تکثیر شده و در مرحله پاساژ سه به طور جداگانه بر روی این دو داربست کشت شد و پس از گذشت 48 ساعت از کشت سلول ها بر روی داربست ها، ارزیابی توانایی زنده ماندن سلول ها توسط تست MTT به عمل آمد. نتایج: آنالیز فلوسایتومتری نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی، نشانگرهای سطحی CD44، CD90 و CD105 را بیان می کنند. همچنین، نتایج این مطالعه نشان داد که PRP فعال نسبت به فیبرین گلو می تواند محیط مناسب تری را به منظور توانایی بقا و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی ایجاد نماید. نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از داربست های مشتق شده از PRP می تواند به عنوان محافظی به منظور رشد سلول های بنیادی مزانشیمی برای توسعه استراتژی های کارا و جدید در مهندسی بافت و طب ترمیمی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: هدف این بررسی، مطالعه اثر محافظتی عصاره هیدروالکلی برگ پنیرک (Malva neglecta L.) بر کبد موش های القا شده با تتراکلرید کربن می باشد. مواد و روش ها: در این بررسی 35 موش صحرایی نر در محدوده وزنی 230 تا 250 گرم به گروه های کنترل، شم، شاهد، تیمار 1 و2 تقسیم شدند. گروه های تیمار توسط تتراکلرید کربن القا و دو ساعت بعد توسط عصاره با دز 300 میلی گرم بر کیلوگرم و 600 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه و به مدت چهار روز و درون صفاقی تیمار شدند. گروه شاهد 2 میلی لیتر بر کیلوگرم تتراکلریدکربن با نسبت 1:1 با روغن زیتون، تک دز دریافت کردند. گروه کنترل و شم به ترتیب سالین نرمال و روغن زیتون 0.5 میلی لیتر روزانه و درون صفاقی دریافت کردند. سپس خون گیری جهت اندازه گیری آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلانین آمینوترانسنفراز ALT)) و آلکالن فسفاتاز ((ALP انجام شد. نمونه های بافتی کبد تهیه و رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین صورت گرفت. داده ها توسط تست ANOVA ارزیابی شد و معیار اختلاف معنی دار p<0.05می باشد. نتایج: نتایج افزایش آنزیم هایALT، AST و AP در گروه شاهد نسبت به گروه کنترل را نشان می دهد (p<0.001). گروه های تیمار نسبت به شاهد التهاب کمتری را نشان دادند (p<0.01). یافته های بافت شناسی نکروز بافت کبد القا شده توسط تتراکلرید کربن را تایید می کند. حیوانات تیمار شده توسط عصاره کاهش سلول های نکروزی و افزایش ترمیم هپاتوسیت ها را نشان می دهد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تتراکلریدکربن بافت کبد را ملتهب و دچار نکروزه می کند. پنیرک دارای ترکیبات آنتی اکسیدانتی و فلاونوئیدی است و اثرات سمی تتراکلریدکربن را در کبد کاهش می دهد.

هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر تابش گاما بر تغییرات احتمالی ژنتیکی و الگوی پروتئینی کالوس و درمنه کوهی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه جوانه های جانبی به همراه نوساقه گیاه پس از دو هفته رشد در محیط کشت MS در معرض سه دوز 50، 100 و 200 گری پرتو گاما قرار داده شد و پس از چهار هفته رشد در شرایط درون شیشه، الگوی الکتروفورزی پروتئین ها با روش SDS-PAGE و تنوع سوماکلونال با استفاده از روش PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: در بررسی و مقایسه باندهای حاصل از DNA تکثیر شده محصول PCR در گیاهان پس از کشت بافت، پرایمر OPA20و درکالوس درمنه کوهی پرایمرهای FPK105 و (GATA) 4 تفاوت و حتی عدم وجود برخی از باندها را نشان داد و در دیگر پرایمرها تفاوتی ملاحظه نشد. افزایش تراکم باند در دوز 50 گری و کاهش تراکم در دوز 200 گری در الگوی الکتروفورزی پروتئینی گیاه مشاهده شد. نتیجه گیری: احتمالا در اثر آسیبهای وارد شده توسط رادیکالهای آزاد و گونه های اکسیژن فعال توسط اشعه گاما سبب ایجاد تغییراتی در سطح ژنوم و میزان بیان ژنها گردیده است.

هدف: هدف از این تحقیق شناسایی همساخت این ژن در گونه ای تاجریزی به نام روپاس (Solanum villosum Mill.) است. مواد و روش ها: RNA کل از مریستم راس شاخساره استخراج و برای ساخت cDNA استفاده گردید. آغازگر های اختصاصی بر اساس توالی ژن های همساخت LEAFY در سایر گیاهان هم جنس و هم خانواده، طراحی و از آن ها در واکنش RT-PCR استفاده گردید. محصول RT-PCR پس از خالص سازی، توالی یابی گردید. نتایج: نتایج نشان دهنده تکثیر قطعه مورد نظر از ژن به طول 540 نوکلئوتید بود که SvLFY نامگذاری شد. مقایسه توالی پروتئین استنباطی SvLFY، با پروتئین های همساخت LEAFY در سایر گیاهان نشان دهنده شباهت زیاد این قطعه با ناحیه C ترمینال آن پروتئین ها بود. نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که به احتمال SvLFY نیز همانند LEAFY در نمو گل نقش دارد و می تواند به عنوان ژن تعیین هویت مریستم گل در روپاس عمل کند.

هدف: کادمیوم یکی از آلاینده های جوی و بخشی از ذرات خروجی خودروهای دیزل است و هدف پژوهش حاضر تعیین اثرات کادمیوم بر روند تکوین و الگوی پروتئینی بساک و دانه های گرده گل اطلسی که به طور متداول در فضای سبز اکثر شهرهای بزرگ کشت می شوند، می باشد. مواد و روش ها: گیاهان اطلسی در گلدان های آزمایشگاهی کشت داده شده و با غلظت های مختلفی از CdCl2 به صورت اسپری تیمار شدند. گل ها در مراحل مختلف تکوین برداشت شده و در فیکساتور FAA70 (فرمالین: استیک اسید: اتانول، 17:1:2) تثبیت و در مطالعات تکوینی به کار برده شدند. دانه های گرده گروه های مختلف نیز جمع آوری شده و پس از استخراج پروتئین با روش الکتروفورز مطالعه شد. تجزیه تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری SAS (نسخه 9.1) و با روش آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. نتایج: فرآیند تکوین بساک و دانه های گرده در گیاهان شاهد از الگوی کلی گیاهان دو لپه پیروی می کند اما در گیاهان تحت تیمار با کادمیوم، تغییرات و ناهنجاری هایی مشاهده گردید. بی نظمی در دیواره بساک، تشکیل دانه های گرده چروکیده و واکوئله، کاهش توان زیستی، آسیب دیواره اگزین و تشکیل باندهای پروتئینی جدید از اثرات تیمار با کادمیوم می باشد. نتیجه گیری: کادمیوم (به عنوان یک آلاینده جوی) مراحل نموی بساک و دانه های گرده را تحت تاثیر قرار داده و موجب بروز انواعی از ناهنجاری ها و کاهش توان زیستی گرده ها می گردد. تولید پروتئین های جدید (پروتئین های سم زدا) یکی از پاسخ های گیاه به استرس آلودگی است.

هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر حفاظتی روغن سیاه دانه به عنوان یک آنتی اکسیدانت بر بافت بیضه موش های تیمار شده با بیس فنول A بود.مواد و روش ها: در این مطالعه 24 سر موش نر بالغ NMRI به چهار گروه (6=n): کنترل، بیس فنول (200mg/kg/day) A، روغن سیاه دانه (5ml/kg/day) و بیس فنول A + روغن سیاه دانه تقسیم شدند. 34 روز پس از تیمار دهانی با اندازه گیری وزن موش، بیضه راست خارج و فیکس شد. پارامترهای مورفومتریک بافت بیضه پس از انجام برش گیری، پاساژ بافتی و رنگ آمیزی Heidenhain's Azan، توسط روش استریولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: میانگین حجم لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی، قطر و ضخامت غشا پایه لوله های منی ساز، تعداد سلول های اسپرماتوسیت، اسپرماتید گرد و دراز، اسپرماتوگونی و سلول های سرتولی در گروه بیس فنول A نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (P<0.05). افزایش میانگین حجم لوله های منی ساز و تعداد سلول های سرتولی در گروه بیس فنول A+ روغن سیاه دانه در حد گروه کنترل بود اما میانگین تعداد سلول های اسپرماتوسیت و اسپرماتید گرد و دراز در این گروه نسبت به گروه بیس فنول A دارای افزایش معنی داری شد (P<0.05). نتیجه گیری: مصرف هم زمان روغن سیاه دانه و بیس فنول A از اثرات نامطلوب بیس فنول A بر بافت بیضه موش بالغ جلوگیری نمود.

هدف: هدف این مطالعه افزایش تولید هورمون رشد انسانی توسط اضافه کردن ترکیبات شیمیایی به محیط کشت فاقد سرم سلول های CHO و بررسی خواص hGH تولید شده می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه، تاثیر تیمارهای مختلف شامل غلظت های مختلف گلیسرول،DMSO ، NaBu و ZnSO4 در سلول های CHO مورد بررسی قرار گرفت و تولید GH به روش الایزا سنجیده شد. سلول ها به هر چاهک یک پلیت 12 خانه حاوی DMEM-F12 و 10FBS درصد اضافه شدند. پس از 24 ساعت محیط رویی دور ریخته شد و با محیط فاقد سرم جایگزین شد و با غلظت های مختلف ترکیبات شیمیایی تیمار شدند وتولید rhGH با استفاده از الایزا، دات بلات و وسترن بلات ارزیابی شد. نتایج: در این گزارش، در غلظت های 1 درصد دی متیل سولفوکساید، 0.5 درصد گلیسرول، در غلظت 1 میلی مولار سدیم بوتیرات و 50 میکرو مولارسولفات روی در سلول های CHO افزایش بیان rhGH مشاهده شد. نتیجه گیری: این نتایج نشان داد که کنترل شرایط کشت سلولی به توسعه یک فرآیند صنعتی و در مقیاس وسیع برای تولید rhGH کمک می کند.