در سال های اخیر به طور روز افزونی سرمایه اجتماعی مورد توجه اندیشمندان قرار گرفته است. زیرا سازمان نیز می تواند از طریق ایجاد، تقویت و گسترش این سرمایه های ناملموس اما ارزشمند، اثربخشی و کارایی خود را بهبود بخشند. بنابراین هدف محوری پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی (و ابعاد سه گانه آن: ابعاد ساختاری، شناختی و رابطه ای) با سرمایه فکری در کارکنان دانشگاه امام علی (ع) می باشد. داده های مورد نیاز پژوهش بر اساس مدل تحقیق از طریق پرسشنامه توزیع شده بین کارکنان این دانشگاه، جمع آوری و همچنین برای بررسی رابطه بین متغیرها و آزمون فرضیات، از رگرسیون چند متغیره و مدل معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) استفاده شده است. نتایج حاکی از این بوده است که در سطح اطمینان 95 درصد بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن با سرمایه فکری رابطه مثبت و معناداری وجود داشته است و بعد رابطه ای سرمایه اجتماعی کمترین همبستگی را با سرمایه فکری داشته است.