Astragalus fridae Rech. f. از جنس گون و بومی ایران است که رویشگاه آن دارای اقلیمی بیابانی با خاکی غنی از گچ می باشد که این امر سبب گردیده کارخانجات گچ به منظور بهره برداری، به رویشگاه این گونه در حال پیشروی باشند و این گونه را در لیست گیاهان در معرض خطر انقراض کشور ایران قرار دهند. بررسی ها نمایانگر آن است که کشت در شیشه برخی از گونه های گون که دارای ارزش دارویی، اقتصادی و اکولوژیکی خاص می باشند به منظور ریزازدیادی، رویان زایی پیکری و استخراج متابولیت های ثانویه صورت گرفته است و هدف ما نیز از این مطالعه بررسی تاثیر نوع و غلظت برخی از تنظیم کننده های رشد بر اندام زایی گیاه گون گچی در شیشه است برای این منظور تاثیر چهار نوع هورمون شامل، نفتالین استیک اسید (NAA)، 2 و 4 – دی کلروفنوکسی استیک اسید (2, 4-D)،)N6 2-ایزوپنتیل) آدنین (IP2) و 6 بنزیل آمینوپورین (BAP)، در محیط کشت MS بر روی کشت قسمت های مختلفی از گیاه گون گچی مورد مطالعه قرار گرفت. جداکشتها از قسمت های مریستم راسی، ساقه، برگ و ریشه از دانه رستهای سترون تهیه شدند. هورمون های مورد استفاده BAP/2,4-D و 2IP/NAA بود که برای هر ترکیب 16 نوع تیمار با نسبت های مختلف بکار گرفته شد. در محیط کشت با غلظت های متفاوت از هورمون BAP/2,4-D جداکشت های ریشه تولید کالوس هایی در تعداد و حجم کمتر و بدون اندام زایی و تمایز را داشتند و سایر جدا کشت ها به ترتیب مریستم راسی، ساقه و برگ در هر دو محیط کشت MS با ترکیبات و غلظت های مختلف هورمونی منجر به تولید اندام های هوایی و ریشه با درصد های متفاوت گردیدند و با توجه به آزمایش ها و آنالیز داده های حاصل مشخص شد که جداکشت های مریستمی بهترین جداکشت در باززایی به گیاه کامل در شرایط in vitro بوده و ترکیب هورمونی 2IP/NAA با غلظت های مختلف درصد کال زایی و اندام زایی بهتری را نشان داده است. در مرحله نهایی گیاهان حاصل از کشت به گلدان های حاوی خاک مساوی پیت و پرلیت استریل شده منتقل و با محلول هوگلند تغذیه شدند. و پس از یک هفته این گیاهان به خاک جمع آوری شده از زیستگاه اصلی خود انتقال یافتند.