دانش میکروب شناسی
سال:1389 | دوره:2 | شماره:6 |تعداد مقالات:12

سودوموناس آئروجینوزا یک پاتوژن فرصت طلب است که به بسیاری از آنتی بیوتیک ها مقاوم می باشد. گزارشات دهه اخیر بخشی از حساسیت ضعیف دارویی این باکتری را مربوط به سیستم های افلوکس فعال از جمله MexXY-OprM می دانند. سیستم MexXY-OprM در سودوموناس آئروجینوزا منحصر به فرد است زیرا این اپرن در معرض آنتی بیوتیک هایی که به بیرون پمپ می کند، القا می شود. جالب است که نه همه سوبستراهای آنتی بیوتیکی بلکه عواملی که ریبوزوم را هدف قرار می دهند می توانند این اپرن را القا کنند. در این بررسی 102 ایزوله از بیماران بستری در بیمارستان سوختگی جمع آوری گردید. با انجام آزمون های بیوشیمیایی، 58 ایزوله سودوموناس آئروجینوزا شناسایی شدند و تست حساسیت به آنتی بیوتیک روی آنها انجام شد. سویه های دارای مقاومت چند دارویی برای تعیین MIC و انجام PCR انتخاب شدند. بیشترین درصد مقاومت سویه ها به آنتی بیوتیک های جنتامیسین، توبرامایسین، آمیکاسین و سیپروفلوکساسین مشاهده گردید. با توجه به اینکه حضور ژن mexX از سیستم MexXY-OprM در ایزوله های MDR مورد مطالعه، مشاهده شد. می توان نتیجه گرفت که در سویه های جداشده احتمال بیان سیستم MexXY-OprM به میزان بالایی وجود دارد همانطور که نتایج MIC نیز تایید کننده این مطلب است.

لپتوسپیروز بیماری مشترک بین انسان و حیوان می باشد که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری شایع است و توسط سرووارهای بیماریزای لپتوسپیرا ایجاد می شود. با توجه به اینکه کشت و رشد این باکتری وقت گیر است روش های ملکولی از جمله PCR روش مناسبی برای تشخیص سریع این بیماری می باشد. هدف از این تحقیق به دست آوردن بهترین بافر لیزکننده جهت تخلیص DNA باکتری لپتوسپیرا است. بدین منظور از باکتری لپتوسپیرا بر روی محیط کشت اختصاصی EMJH کشت داده شد و رسوب حاصل جمع آوری گردید. سپس از 3 بافر لیزکننده Lep2, Lep1 و Lep3 بطور جداگانه استفاده شد و سپس مراحل تخلیص با استفاده از فنل- کلروفرم- ایزوآمیل الکل انجام شد. نتایج به دست آمده با استفاده از نانودراپ و الکتروفورز ژل آگارز نشان داد که بهترین کیفیت DNA جهت انجام آزمایش PCR مربوط به بافر لیزکننده Lep1 بوده است. همچنین نتایجPCR با DNA های تخلیص شده حاکی از بهتر بودن بافر لیزکننده Lep1 است.

عفونت با گونه های مایکوپلاسما می تواند منتج به ایجاد مشکلاتی در ارگانیسمهای زنده و کشتهای سلولی در شرایط آزمایشگاه گردد. این عفونتهای کمتر آشکار، اثرات مهمی بر روی ویژگیها و خصوصیات ژنتیکی و بیوشیمیایی سلولهای آلوده بر جای گذاشته و بنابراین منتج به ایجاد نتایج تجربی غیر قابل توقع و غیر قابل اطمینان شده و همینطور باعث انتقال عفونت می گردد. بنابراین، ایجاد یک پروتکل تشخیص روتین برای عفونتهای مایکوپلاسمایی، جهت بدست آوردن نتایج تحقیقاتی قابل اعتماد، و فراتر بدست آوردن فرآورده های بیولوژیک تجارتی سالم، امری ضروری و انکارناپذیر است. روشهای روتین موجود و در دسترس تشخیص مایکوپلاسماها، برای تشخیص سریع،ویژه و دقیق گونه های شایع آلوده کننده در کشتهای سلولی در in vitro مناسب نیستند. بدلیل این محدودیتها در روشهای متواتر، این اواخر برخی تکنولوژیهای بر پایه اسید نوکلئیک خصوصا روشهای همانند سازی اسید نوکلئیک در شرایط آزمایشگاه، و از گروه روشهای تکثیر هدف، توسعه یافته است. از این میان روشهای بر پایه واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) برای شناسایی بخش هایی از DNA ژنوم مایکوپلاسما خصوصا سکانسهای ثابت و مشترک، جهت تشخیص تمامی گونه های جنس مایکوپلاسما، بعنوان روشی سریع و ویژه گسترش یافته اند. با استفاده از پرایمرهای مخصوص جنس SHAH-GPO-3 و MGSO و گونه های استاندارد، تکنیک PCR بهینه و از جهت حساسیت و ویژگی بررسی گردید. سپس از کشتهای سلولی DNA استخراج و با PCR آزمایش شد. محصول تکثیری کلون و تعیین توالی گردید. در این مطالعه، روش PCR حساس توسعه یافته ای جهت تشخیص جنس مایکوپلاسما در آلودگیهای فرآورده های بیولوژیک توسعه داده شد. ژن 16SrRNA بدلیل داشتن سکانسهای مشترک و ثابت بعنوان ژن هدف، جهت تکثیر با پرایمرهای تغییر یافته مورد استفاده واقع شد. این روش حساس توسعه داده شده، با محصولی به اندازه bp272، دارای حساسیتی در حد 10 کپی از DNA ژنوم هدف بوده و با DNA بسیاری از میکروارگانیسمها، لاین های سلولی انسان، واکنش متقاطع نداده و از این جهت، پرایمرها دارای حساسیت و ویژگی فوق العاده بالایی هستند. نتایج بدست آمده در این مطالعه بر روی دهها لاین سلولی و واکسنهای تست شده، موید این نکته می باشد که این روش مولکولی توسعه داده شده، ابزاری موثر برای تشخیص آلودگیهای مایکوپلاسمایی در کشتهای سلولی و دیگر سیستمهای بیولوژیک است.

پایداری پاتوژن های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک همواره پژوهشگران را به فکر یک بیوساید جایگزین مناسب انداخته است. شیوع پلاسمید های حاوی مقاومت نقره و آنتی بیوتیک در سویه های سودوموناس آئروژینوزا تهدیدی جدی در جهت کنترل و درمان عفونت های زخمی بیمارستانی است. در این بررسی سویه های مقاوم بالینی را از زخم های سوختگی جدا نموده و بعد از شناسایی و تعیین هویت سویه ها، MIC نیترات نقره برای سویه های جدا شده تعیین شده است. حضور ژن مقاومت نقره (silS) در پلاسمید سویه های جدا شده از طریق PCR مورد بررسی قرار گرفته است. از 70 سویه باکتریایی جدا شده، حدود 85% سویه ها دارای MIC 0.01-35 میلی گرم در میلی لیتر نسبت به نیترات نقره بودند. 36% سویه ها به نیترات نقره مقاوم بودند. حضور ژن silS با باند 1500 جفت باز در پلاسمید 3% سویه های جدا شده تایید گردید. در این بررسی مشخص گردید که مقاومت به نیترات نقره در سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک مشاهده می شود و در سویه های حساس چنین ارتباطی مشاهده نگردید. کاربرد بی رویه بیوساید های حاوی ترکیبات نقره می تواند منجر به افزایش سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک شده و درمان عفونت های سوختگی را با مشکل جدی مواجه سازد.

هدف این بررسی کلون کردن ژن توکسین کورینه باکتریوم دیفتریه به منظور تولید پروتئین نوترکیب و استفاده از این پروتئین در تحقیقات بعدی بود. ژن توکسین دیفتری با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و DNA باکتری کورینه باکتریوم دیفتریه، بعنوان الگو، تکثیر داده شد و در T وکتور pTZ57R کلون شد و سپس در وکتور بیان pETDuet- 1 ساب کلون گردید. ژن توکسین دیفتری با موفقیت گسترش یافت و در وکتور pTZ57R کلون گردید. قطعه DNA حاصل از هضم آنزیمی پلاسمید نوترکیب، در وکتور pETDuet- 1 ساب کلون گردید و با روش های توالی یابی ژن، هضم آنزیمی و واکنش PCR تایید شد. در این بررسی ژن توکسین دیفتری در وکتور بیانی کلون و سپس تایید گردید و آماده ابراز پروتئین نوترکیب، بعنوان یک آنتی ژن قوی در تحریک سیستم ایمنی، شد. این ژن می تواند در مطالعات بعدی مورد استفاده قرار گیرد.

هیدروکربن های آروماتیک پلی سیکلیک (PAH) مانند آنتراسن, نفتالین و بنزن از مهمترین آلاینده های سمی و سرطان زا می باشند که در بسیاری از موارد، در اثر دفع پسماندهای صنایع نفت و پتروشیمی آثار سوء فراوانی به محیط زیست وارد می سازند. جهت پاکسازی این مواد از خاک، روشهای بیولوژیکی و استفاده از پتانسیل میکروارگانیسم های بومی خاک، دراولویت قراردارند که طی این روش ها، ارگانیسمها با تغذیه از کربن این مواد، آب، دی اکسیدکربن و بیومس تولید می کنند. شایان ذکر است که همواره نتیجه biodegredation کامل، تولید آب و دی اکسیدکربن نیست. در این مطالعه توانایی ارگانیسمهای جدا شده از خاک مناطق مختلف استان آذربایجان شرقی در تجزیه نفتالین (بعنوان الگوئی از هیدروکربنهای آروماتیک) مورد بررسی قرار گرفت. میکروارگانیسم های مذکور در محیط کشت YGM آگار جداسازی و خالص شد. نفتالین با غلظت 1000 میلی گرم در یک لیتر از محیط مولر هینتون براث تهیه و به مقدار ثابتی از باکتری اضافه گردید و به مدت یک هفته در C◦28 و شیکر rpm 120 تیمار و میزان تخریب این ماده با اسپکتروفتومتر دو شعاعی ارزیابی شد. تعداد 40 سوش باکتری جدا و در غلظت فوق 37 باکتری موثر شناسایی شد و میزان تخریب نفتالین از 2.9 تا 2.92 درصد تعیین وتعداد 6 سوش باکتری باعث تجزیه بیش از 50% نفتالین گردیدند. با این روش پاکسازی بیولوژیکی، قادر خواهیم بود نفتالین موجود در خاکهای آلوده و پساب ها را تجزیه، تخریب و در نهایت خاک های آلوده را بازیافت و سالم نماییم.

پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که دارای اثرات مفید در سلامت فرد می باشند. امروزه با در نظر داشتن خواص مفید پروبیوتیکها تهیه مواد غذایی که توسط پروبیوتیک ها، غنی شده باشند بسیار مورد توجه قرار گرفته است در بین مواد غذایی نوشیدنی ها به علت تمایل بیشتر افراد به مصرف آنها از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. در این تحقیق آب هویج زرد ایرانی توسط 4 گونه لاکتوباسیلوس پروبیوتیکه گردید کینتیک رشد لاکتوباسیلوسها در آب هویج هر 2 ساعت یکبار توسط روش شمارش صفحه ای و روش پورپلیت بررسی و ثبت شد. ماندگاری لاکتوباسیلوسها در آب هویج زرد ایرانی به مدت 96 روز در دمای 4 و 25 و 37 درجه هر 48 ساعت یکبار بررسی و ثبت گردید.pH قند و اسیدلاکتیک در قبل و بعد از پروبیوتیکه شدن و در طی مدت نگهداری بررسی گردید. هر 4 گونه توانایی رشد در آب هویج زرد ایرانی را داشتند و در بین آنها لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس پایدارتر از سایرین شناخته شد و دمای 4 درجه سانتیگراد بهترین دما جهت نگهداری بدست آمد.

نگهدارنده ها برای جلوگیری از آلودگی در طول تولید مواد بهداشتی و همچنین در زمان مصرف مورد نیازند. در این مطالعه توان ضد میکروبی نگهدارنده شیمیایی بنزوات سدیم 1.0% و نانو ذرات نقره با غلظت 0.4ppm در دهان شویه مورد بررسی قرار گرفته است. اثر ضد میکروبی این دو با انجام روش مواجهه بر روی باکتری های گرم مثبت از قبیل Streptococcus mutants, Staphylococcus aureus و باکتری های گرم منفی شامل Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa و مخمر Candida albicans انجام شد. نتایج بدست آمده از روش مواجهه تفاوت معنی داری را بین اثر ضدمیکروبی نانوذرات نقره (0.4ppm) و سدیم بنزوات به غلظت 1.0% بر روی میکروارگانیسم های مورد بررسی نشان داد، به غیر از S.aureus و S.mutans که تفاوت معنی داری وجود نداشت .(p>0.05) بررسی کلی نتایج نشان داد که نانوذرات نقره دارای خاصیت آنتی میکروبیال بالایی در غلظت های بسیار کم می باشند و فعالیت آنتی میکروبیال آن بیشتر یا برابر با بنزوات سدیم است همچنین در صورت استفاده همزمان آن با بنزوات سدیم در دهان شویه اثر آنتی میکروبیال افزایش می یابد.