مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سال:1392 | دوره:31 | شماره:1 (پی در پی 97) |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: امروزه بلیچینگ به عنوان یک روش درمانی محافظه کارانه بطور گسترده ای در دندانپزشکی زیبایی مورد استفاده قرار می گیرد. مکانیسم بلیچینگ به کمک لیزر واکنشی است فتوشیمیایی که به تولید رادیکال آزاد اکسیژن منجر شده و توانایی برطرف کردن تغییر رنگ های دندانی را دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه اثر آماده سازی سطحی با لیزرهای Er:YAG، Nd:YAG، CO2 و آسکوربات سدیم بر مینای تازه بلیچ شده با لیزر و مشاهده اثر آن با میکروسکوپ الکترونی روبشی می باشد.مواد و روشها: مطالعه توصیفی حاضر بر روی 15 عدد دندان مولر سوم کشیده شده انسان که بدون پوسیدگی بودند، انجام گرفت. نمونه ها با پودر Heydent JW فعال شده با لیزر دیود 810 نانومتری بلیچ شدند. پس از 7 روز مراحل بلیچینگ همانند مرحله اول دوباره تکرار شدند. سپس نمونه ها به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم گردیدند. نمونه های گروه اول تحت تابش با لیزرNd:YAG  با توان 1 وات قرار گرفتند. نمونه های گروه دوم با لیزر Er:YAG با توان 0.5 وات، گروه سوم با لیزر CO2 با توان 0.5 وات تابش داده شدند و گروه چهارم با محلول آسکوربات سدیم 10 درصد آماده شدند. گروه پنجم بعنوان شاهد در نظر گرفته شد.یافته ها: لیزر Nd:YAG باعث بروز نواحی ذوب شدگی بر روی سطح دندان گردید. لیزر Er:YAG موجب ناصافی و تخلخل های سطحی و لیزر CO2 باعث ذوب لایه سطحی سوبسترای دندان و ایجاد ترک های میکرونی شد. آسکوربات سدیم تغییری بجز آنچه که در اثر بلیچینگ بوجود آمده بود، ایجاد نکرد.نتیجه گیری: آماده سازی سطح با لیزرهای CO2،Er:YAG ، Nd:YAG بر دندان های بلیچ شده به کمک لیزر می تواند باعث بهبود استحکام باند مواد رزینی به مینای تازه بلیچ شده شود.

سابقه و هدف: اخیرا تنوع فراوانی در ارائه تورک هدف توسط محدودکننده های مکانیکی تورک از نوع فنری(Mechanical Torque Limiting Devices, MTLDs) ، گزارش شده است. تاکنون تاثیر دفعات کارکرد بر دقت این وسایل به صورت مستقل مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین این تحقیق با هدف تعیین تاثیر دفعات کارکرد بر دقت محدودکننده های مکانیکی تورک از نوع فنری صورت پذیرفت.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی15 (In vitro)  عدد (MTLDs) جدید از نوع فنری، از سه گروه سازنده مختلف انتخاب شدند. جهت ثبت دقت، میزان تورک نهایی10 (Peak torque value)  بار متوالی و در 10 نوبت توسط گیج تورک تونیچی (قبل و بعد از 1000 بار کارکرد) اندازه گیری شد. علاوه بر محاسبه ضریب تکرارپذیری ICC، آزمون واریانس داده های تکراری دو طرفه Repeated-measures two way ANOVA جهت ارزیابی قدر مطلق خطا در میان سه گروه مورد آزمون بکار رفت.یافته ها: محدوده قدر مطلق خطای محاسبه شده برای گروه 3i (3 Ncm تا -3.5)، برای گروه ITI، (1 Ncm تا -2.5) و برای گروه Nobel (-4, +2 Ncm) Biocare بود که با دو گروه دیگر اختلاف معنی داری داشت (P<0.05).تمامی نمونه ها در گروه ITI در محدوده خطای %10 قرار داشتند. در گروه Nobel Biocare در حدوده %5 اندازه گیری ها (%11.4 حداکثر) و در گروه  3iدر حدود %9 اندازه گیری ها (%14.53 حداکثر) خطای بیش از %10 نشان دادند.نتیجه گیری: دفعات کارکرد دقت محدودکننده های تورک از نوع فنری را کاهش می دهد. میزان و روند کاهش دقت در گروه های مختلف متفاوت است.

سابقه و هدف: خارج کردن دندان های پره مولر را در رویش دندان های مولر سوم موثر می دانند. هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای تغییرات زاویه دندان مولر سوم در درمان ارتودنسی همراه با کشیدن دندان های پره مولر اول یا پره مولر دوم مندیبل و یا بدون کشیدن دندان بود.مواد و روشها: مطالعه حاضر یک تحقیق historical cohort می باشد. در این مطالعه سه گروه درمان شامل کشیدن پره مولرهای اول مندیبل، کشیدن پره مولرهای دوم مندیبل و بدون کشیدن مورد مطالعه قرار گرفتند. هر گروه 30 دندان مولر سوم را شامل می شد. سن بیماران بین 11 تا 19 سال و درجه تکاملی دندان عقل بین مراحل 6 تا 8 طبقه بندی نولا بود. رادیوگرافی های پانورامیک قبل و بعد از درمان آنالیز شدند.یافته ها: زاویه بین مولر سوم مندیبل و پلان مندیبل در گروه کشیدن پره مولرهای اول 7±2.2 درجه و در گروه کشیدن پره مولرهای دوم 5.2 درجه افزایش پیدا کرد که این افزایش در هر دوگروه معنادار بود(P<0.05) . تغییرات این زاویه در گروه بدون کشیدن از لحاظ آماری معنادار نبود (P>0.05). زاویه میان مولر سوم و مولر اول نیز در گروه درمانی کشیدن پره مولرهای اول 6.83±0.3 درجه کاهش یافت که این کاهش معنادار بود (P<0.05).نتیجه گیری: در درمان های ارتودنسی همراه با کشیدن دندان در مقایسه با درمان بدون کشیدن، مولر سوم به سمت مستقیم شدن پیش می رود که می تواند احتمال نهفته ماندن آن را کاهش دهد.

سابقه و هدف: یک مشکل کلینیکی در استفاده از ساختارهای زیرکونیایی، دستیابی به اتصال مناسب با سوبستراهای مختلف است. هدف مطالعه حاضر ایجاد پوشش بیوگلاس و سیلیکا بر روی سوبسترای زیرکونیایی و بررسی تاثیر این لایه در استحکام باند ریز برشی سمان رزینی به زیرکونیای تتراگونال بود.مواد و روشها: مطالعه به صورت تجربی آزمایشگاهی بر روی دیسک های زیرکونیایی انجام شد. 120 نمونه بر روی دیسک های زیرکونیای Zirconzahn) YTZP) تهیه شده، بر حسب تغییرات سطحی به 8 گروه 15 تایی تقسیم شدند. این 8 گروه عبارت بودند از: 1) گروه کنترل، 2) سندبلاست 3) پوشش پودر بیوگلاس و اچ 4) پوشش پودر بیوگلاس، اچ و کاربرد سایلن 5) پوشش slurry بیوگلاس و اچ 6) پوشش slurry بیوگلاس، اچ و کاربرد سایلن 7) پوشش سلیکای کلوئیدی و کاربرد سایلن 8) پوشش سیلیکای کلوئیدی، اچ و کاربرد سایلن. نمونه ها تحت آزمون استحکام باند ریزبرشی قرار گرفتند. در گروه های دارای پوشش، ضخامت لایه پوشش اندازه گیری شد. آنالیز آماری بر حسب مورد توسط آزمون های Kruskal-Wallis و ANOVA و جهت مقایسه های دو به دو، توسط آزمون های  Dunnettو Mann Whitney انجام گرفت.یافته ها: میانگین استحکام باند با پوشش سیلیکا به طور معنی داری کمتر از سندبلاست بود (P<0.001). در مقابل تفاوت معنی داری بین میانگین استحکام باند با پوشش های مختلف گلاس و سندبلاست وجود نداشت و در حقیقت از نظر استحکام باند تفاوتی بین سندبلاست و انواع مختلف پوشش گلاس وجود نداشت. ضخامت لایه پوشش در گروه slurry به طور چشمگیری کمتر از گروه های دیگر بود.نتیجه گیری: پوشش بیوگلاس در افزایش استحکام باند سمان رزینی به زیرکونیا در کوتاه مدت موثر است.

سابقه و هدف: E- cadherin یک کادهرین کلاسیک بوده، نقشی کلیدی در اتصالات چسبندگی بین سلول های اپی تلیالی بازی می کند. این پروتئین به عنوان مولکول سرکوب گر پرولیفراسیون و تهاجم مطرح است. مطالعات اندکی پیرامون بروز E- cadherin در نئوپلاسم های بزاقی موجود می باشند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی بروز E- cadherin و نقش احتمالی آن در پیشرفت و تهاجم نئوپلاسم های بزاقی صورت پذیرفت.مواد و روشها: در پژوهش مقطعی و گذشته نگر حاضر 15 نمونه پلئومورفیک آدنوما و 9 نمونه موکواپیدرموئید کارسینوما برای نشانگرE- cadherin  با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی رنگ آمیزی شدند. وسعت رنگ پذیری بر اساس درصد سلول های مثبت رنگ گرفته به صورت غشایی در حداقل 1000 سلول نئوپلاستیک محاسبه شد.یافته ها: در غدد بزاقی نرمال رنگ پذیری شدید غشایی در دور آسینی های موکوسی، سروزی و داکت ها مشاهده شد. سلول های میواپیتلیال منفی بودند. در پلئومورفیک آدنوما رنگ پذیری شدید در طول غشاء سلول های متصل به هم تشکیل دهنده داکت ها، جزایر، طناب ها و صفحات سلولی دیده شد اما سلول های میواپی تلیالی تشکیل دهنده استروما منفی بودند. در موکواپیدرموئید کارسینوما سلول های اپیدرموئید و اینترمدیت رنگ پذیری شدید غشایی نشان دادند. سلول های موکوسی نیز رنگ پذیری غشایی نشان دادند. پس از انجام آزمون آماری، درصد سلول های مثبت در موکواپیدرموئید کارسینوما و پلئومورفیک آدنوما به ترتیب 82.56±11.66 و 67.4±7.24 بود که از لحاظ آماری این تفاوت معنی دار نبود (P>0.05).نتیجه گیری: بروز E- cadherin در افتراق پلئومورفیک آدنوما از موکواپیدرموئید کارسینوما کمک کننده نبوده، با فنوتیپ سلولی در ارتباط می باشد.

سابقه و هدف: تجویز آموکسی سیلین و مترونیدازول به همراه Scaling and Root Planning (SRP)، درمان کمکی موثری در پریودنتیت مزمن می باشد. علاوه بر این مطالعات نشان داده اند که مصرف آزیترومایسین نیز در درمان پریودنتیت مزمن موثر است. تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر رژیم کوتاه مدت و بلندمدت آزیترومایسین، با رژیم آموکسی سیلین و مترونیدازول در درمان پریودنتیت مزمن متوسط بزرگسالان انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 75 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط 50 - 35 ساله که واجد حداقل یک پاکت با عمق 6 - 4 میلی متر و Attachment loss به میزان 4 - 3 میلی متر در هر کوادرانت بودند، انجام پذیرفت. شاخص های لثه ای (GI) Loe & Silness ، خونریزی از پاپیلای(MPBI) Barnett ، پلاک Loe & Silness (PLI)، عمق پروب پاکت (PPD) و از دست رفتن چسبندگی (AL)، در روز صفر و هفته های 2، 4 و 6 و ماه های 2 و 3 پس از درمان محاسبه شد. بیماران تحت درمان SRP قرار گرفته، در 3 گروه 1- مترونیدازول (250 میلی گرم)- آموکسی سیلین (250 میلی گرم) 3 بار در روز به مدت 7 روز؛ 2- آزیترومایسین (500 میلی گرم) 2 بار در روز به مدت 7 روز و 3- آزیترومایسین (250 میلی گرم) 1 بار در روز به مدت 1 ماه قرار گرفتند. داده ها با آزمون های ANOVA و Repeated measures مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: پارامترهای PLI، MPBI، GI، PPD و AL بین جلسات مختلف درمان کاهش های معنی داری در تمامی گروه ها نشان دادند (P<0.05). کاهش پارامترهای BI، GI و PLI در گروه 3 نسبت به گروه های 1 و 2 بیشتر بود (P<0.05) ولی بین گروه های 1 و 2 تفاوت معنی داری مشاهده نشد. از نظر مقادیر PPD در گروه های 2 و 3 نسبت به گروه 1 کاهش بیشتری مشاهده شد (P<0.05) و پارامتر AL تنها در جلسه آخر کاهش معنی داری در گروه 3 نسبت به گروه های 1 و 2 تجربه کرده بود (P=0.042).نتیجه گیری: رژیم های درمانی آنتی بیوتیک همگی در درمان پریودنتیت مزمن موثر بودند ولی میزان بهبودی در گروه آزیترومایسین بلندمدت نسبت به گروه های دیگر بیشتر بود.

سابقه و هدف: به دنبال استعمال دخانیات به صورت passive یا active، اکسیدان ها و آنتی اکسیدان های متعددی تولید می شوند که عوارض متعددی بر سلامتی داشته، سیستم ایمنی فرد را تضعیف می کنند. همچنین، تولید رادیکال های آزاد در استعمال دخانیات افزایش پیدا می کند. هدفاز این تحقیق، تعیین اثرات passive smoking بر ظرفیت تام آنتی اکسیدان بزاق و سرم موش صحرایی بود.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 18 موش صحرایی با محدوده سنی 11 - 7 هفته و وزن 200 - 160 گرم انتخاب و 9 راس از آن ها روزانه 3 بار و هر بار به مدت 8 دقیقه در معرض دود سیگارت قرار گرفتند. حیوانات کنترل (9 راس) در معرض دود سیگارت واقع نشدند. نمونه گیری سرم و بزاق از حیوانات گروه اکسپوژر و گروه کنترل در روزهای صفر، 15 و 30 پس از تزریق میدازولام (0.2 mg/kg) و پیلکارپین (0.5 mg/kg) انجام شد. کوتینین سرم نمونه ها با کیت الایزا تعیین و ظرفیت تام آنتیاکسیدان (TAC) بزاق و سرم با روش (ferric reducing acid antioxidant power) FRAP اندازه گیری شد. مقادیر TAC در زمان های مختلف در هر گروه با آزمون آنالیز واریانس مقادیر تکراری و در میان دو گروه با آزمون t از نظر آماری مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: در ابتدای مطالعه، تفاوت های معنی داری میان دو گروه از نظر مقادیر غلظت کوتینین سرم وجود نداشت ولی در روزهای 15 و 30؛ غلظت کوتینین در نمونه های گروه exposure به میزان آشکاری افزایش یافته بود. علاوه بر این، در روزهای صفر و 30، تفاوت معنی داری بین حیوانات دو گروه passive smoker و non-smoker از نظر مقادیرTAC  سرم وجود نداشت ولی در روز 15 مقادیر TAC در نمونه های گروه exposure به صورت معنی داری افزایش یافته بود. همچنین، مقادیرTAC در گروه passive smoker نسبت به گروه non smoker در روزهای صفر و 15 به صورت معنی داری بیشتر بود ولی در روز 30ام، تفاوت دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: بر این اساس تغییرات ظرفیت تام آنتیاکسیدان بزاق و سرم حیوانات به دنبال قرار گرفتن در معرض دود سیگار توسط سیستم ایمنی حیوان تعدیل شده بود؛ هر چند همچنان به بررسی های بیشتر در این زمینه نیاز است.

سابقه و هدف: دنچر فوری کامل قبل از اینکه تمام دندان های بیمار کشیده شوند، ساخته می شود. از مزایای آن برای بیمار می توان به حفظ ظاهر بیمار، توان عضلانی، صحبت کردن نرمال و کاهش دردهای پس از جراحی اشاره کرد. هدف از این مطالعه، توصیف روشی است که در آن از پروتز ثابت بیمار برای ساخت دنچر فوری در یک جلسه استفاده می شود.مورد: در این مطالعه با استفاده از پروتز پارسیل ثابت فک بالای موجود بیمار، یک پروتز موقت فوری در همان جلسه مراجعه بیمار ساخته و پس از خارج کردن دندان های بیمار، به وی تحویل داده شد.نتیجه گیری: با صرف زمان اندک برای ساخت پروتز موقت فوری برای بیمار می توان اکلوژن، ارتفاع عمودی صورت و ظاهر بیمار را تا هنگام ساخت پروتز نهائی، حفظ کرد.