مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سال:1381 | دوره:20 | شماره:ویژه نامه |تعداد مقالات:16

سابقه و هدف: در برخی تحقیقات به نقص کموتاکسی نوتروفیل ها در پاتوژنز پریودنتیت تهاجمی، اشاره شده است، البته در سایر تحقیقات به این مسئله برخورد نشده است. یکی از دلایل این تناقضات را به تفاوت در نژاد افراد مورد مطالعه نسبت داده اند. با توجه به این نکته، هدف از انجام این تحقیق بر پایه تعیین رابطه میان پریودنتیت تهاجمی با کموتاکسی نوتروفیل ها در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بنا گردید. مواد و روشها: برای نیل بدین مقصود، تعداد 30 بیمار مبتلا به پریودنتیت تهاجمی مشتمل بر: 12 بیمار مبتلا به LJP، 7 بیمار مبتلا به GJP، 8 بیمار مبتلا به RAP و همچنین 10 فرد شاهد سالم از نظر کموتاکسی نوتروفیل های خون مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق آزمایشی کموتاکسی با روش Leading Front و با استفاده از فیلتر 3 میکرومتر و سرم فعال شده با LPS، بعنوان عامل کموتاکتیک، انجام گردید. یافته ها: با مقایسه گروههای مورد مطالعه به کمک آزمون های Mann-Whitney U, Kruskal Wallis مشخص گردید که حرکت تصادفی در گروه بیمار بطور معنی داری کمتر از گروه شاهد می باشد (P<0.015) کموتاکسی نوتروفیل های گروه بیماران، تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشت. کموتاکسی نوتروفیل های گروه بیماران، تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشت. کموتاکسی مطلق در مورد گروه LJP بصورت معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.009) . نتیجه گیری: براساس یافته های این تحقیق چنین نتیجه گیری می شود که احتمالاً در بیماران ایرانی مبتلا به پریودنتیت تهاجمی، به نقص کموتاکسی نوتروفیل ها برخورد نمی شود. بنابراین می توان تصور نمود که در دفاع علیه این بیماری، نقص کموتاکسی نوتروفیل ها از اهمیت بالایی برخوردار نمی باشد. البته جهت اطمینان از درستی فرضیه فوق، به انجام تحقیقات بیشتر نیاز می باشد.

سابقه و هدف:(Mineral Trioxide Aggregate (MTA امروزه در جراحی های پری رادیکولر و درمان موارد پیچیده اندودانتیک از جمله پرفوراسیون ها، نقش حیاتی بازی می کند. تنها مشکل اساسی MTA کمبود و گرانی این ماده در کشور ما می باشد.هدف از این تحقیق معرفی ماده ای بعنوان جانشین MTA است که بتواند با قیمت ارزان و به سهولت در دسترس باشد. در این راه با توجه به ترکیبات و مطالعات موجود، سیمان پرتلند (C) (P) انتخاب شد. یکی از مهمترین و اولیه ترین موضوعات بررسی واکنش بافتی بدن نسبت به این ماده بود. مواد و روشها: این مطالعه به روش تجربی بوده با تکنیک مشاهده و پرسشنامه با ثبت مشاهدات می باشد. در این بررسی از Rat 45 آلبینه بالغ نر استفاده شده است. MTA, P.C را در تیوب هایی از جنس پلی اتیلن قرار داده، به همراه تیوب های خالی بعنوان کنترل در زیر جلد Rat ها در نواحی کتف و سرین ایمپلنت شدند. Rat ها به سه گروه پانزده تایی تقسیم شدند گروه ها بعد از سه روز، یک هفته و یک ماه کشته شدند و نمونه های برداشت شده از نظر درجه التهاب، نوع التهاب، واکنش جسم خارجی و تشکیل کپسول فیبروز تحت بررسی هیستوپاتولوژیک قرار گرفتند. یافته ها: از نظر درجه التهاب، P.C, MTA و گروه کنترل تنها در بررسی یک هفته ای تفاوت معنی دار نشان دادند (P<0.05). از نظر نوع التهاب، در هر سه دوره زمانی اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>0.1) . در واکنش جسم خارجی و تشکیل سلول giant در بررسی های سه روزه و یک هفته تفاوت معنی داری مشاهده نشد ولی با گذشت یک ماه این تفاوت برای P.C, MTA با گروه کنترل معنی دار شد (P<0.05) نتایج تشکیل کپسول فیبروز نیز با واکنش جسم خارجی مشابه بود. نتیجه گیری: از مشاهدات می توان نتیجه گرفت که P.P, MTA از نظر واکنش بافتی مشابه می باشند، پس می توان P.C را به عنوان جانشین MTA معرفی نمود.

سابقه و هدف عملکرد غیر فیزیولوژیک زبان به عنوان یک عامل مهم در اتیولوژی ناهنجاریها بیان شده است . به همین دلیل این تحقیق با هدف تعیین محل قرار گیری زبان روی کام و تعداد حرکات ان به هنگام ادای حروف الفبای فارسی و کلمات انتخاب شده در افراد دارای عادت Tongue thrusting و گروه شاهد انجام پذیرفت . مواد و روشها 10 نفر 13 ـ 9 ساله دارای عادات Tongue thrusting (گروه مورد ) و 10 نفر دارای بلع نرمال (گروه شاهد ) که از نظر جنس، سن ، نژاد ، نوع و شدت مال اکلوژن ، عدم وجود سابقه ارتودنسی و جراحی و بیماری سیستمیک باهم Match شده بودند در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. پس از اطمینان از عدم وجود اختلالات گفتاری، از فک بالای هر 2 گروه قالبگیری آلژینات بعمل آمد و روی قالب گچی بدست آمده دستگاه متحرکی از آکریل فوری دارای 12 الکترود ساخته شد. به این دستگاه 12 سیم که به الکترودها اتصال داشتند متصل بود. پس از قراردادن دستگاه در دهان افراد، در حین ادای تمام حروف الفبای فارسی و کلمات انتخاب شده، تعداد حرکات زبان و محل تماس زبان روی کام توسط دستگاه Electropalatovision که جهت تحقیق طراحی شده بود بررسی شد. برای هر الکترود بر روی دستگاه یک نشانگر خاص تعبیه شده بود که تماس زبان با الکترود توسط حرکت نشانگر نشان داده می شد. پس از ثبت حرکات زبان در 2 گروه مورد و شاهد، داده ها توسط آزمون آماری Chi-square, T-test مقایسه شدند. یافته ها: در افراد مبتلا به TT در 6 منطقه، تماس زبان با کام بیشتر از افراد گروه شاهد بود (P<0.0005) و در هنگام تلفظ کل حروف الفبا حرکات زبان قدامی تر بود. در تلفظ کلمات، نقاط تماس زبان با کام در هر دو گروه مشابه بود. توزیع شدت تماس زبان به کام در افراد دو گروه تفاوت آماری معنی دار نداشت. میزان متوسط تعداد تماس زبان به کام در افراد مبتلا به TT و شاهد تفاوت آماری معنی دار نشان نداد. نتیجه گیری: بهنگام تلفظ حروف الفبا، زبان در گروه TT قدامی تر قرار می گیرد. ولی بهنگام تلفظ کلمات در تکلم (با وجود اختلاف حرکات زبان بین 2 گروه در تلفظ حروف) در گروه شاهد و مورد محل تماس زبان با کام مشابهت دارد.

سابقه و هدف: در موارد زیادی باید برای ترمیم دندانهای اندو شده از درمان Post & Core استفاده نمود. ایجاد فضای Post می تواند بلافاصله پس از اتمام درمان ریشه صورت گیرد که با توجه به شرایط ایزولاسیون دندان توسط رابردم و آشنائی کامل اندودنتیست با آناتومی ریشه و همچنین امکان فشردن گوتاپرکا قبل از Set شدن سیلر و احتمال آلودگی کمتر تا مرحله چسباندن post در صورتی که اختلافی بین ریزنشت اپیکالی در روش فوری و تأخیری تهیه فضای Post وجود نداشته باشد مطلوب تر می باشد. از طرفی نوع سیلر مصرفی هم که برای پرکردن کانال بکار می رود می تواند در ریزنشت اپیکال مؤثر باشد. بررسی حاضر با هدف مقایسه ریزنشت اپیکالی دای متعاقب ایجاد فضای Post به دو روش فوری و تاخیری با استفاده از دو سیلر Apexit, AH26 انجام شده است. مواد و روشها: نوع مطالعه از نوع تجربی است که بر روی 96 دندان تک ریشه ای و تک کاناله انسان بصورت In vito انجام گرفته است. در این مطالعه ریزنشت دو نوع سیلر موجود در ایران (Apexit, AH26) به روش فوری و تأخیری توسط دو عملگر همسان بررسی شده است. دو گروه کنترل مثبت و دو گروه کنترل منفی برای مقایسه نمونه ها بکار برده شده اند. یافته ها: پس از بررسیهای آماری با استفاده از تست F مشخص شد که در مجموع دندانهیایی که با این دو نوع سیلر در زمانهای مختلف مورد آزمایش قرار گرفته بودند در مقایسه میزان ریزنشت تفاوت معنی داری را نشان نمی دهند. نتیجه گیری: بکارگیری دو سیلر مختلف AH26, Apexit با توجه به متغیر عملکرد تفاوتی در نتیجه نشان نداد ولیکن متغیر زمان ایجاد فضای Post (فوری ـ تاخیری ) با عملکرد دو نفر می تواند نتایج متفاوتی ایجاد نماید و نیاز به تحقیقات کلینیکی بیشتری دارد.

زمینه: ترکیب ZOE سالهاست به عنوان Base در موارد مختلف درمانهای دندانپزشکی کاربرد دارد. به نظر می رسد زولیران مشابه تولید خارجی با نام زونالین می باشد و می تواند جایگزین مناسبی برای این ماده باشد. با توجه به قسمت پایین تر این محصول و سهولت دسترسی به آن، نیاز به بررسی علمی در جهت تایید خصوصیات فیزیکی ضروری به نظر می رسد. هدف: در این تحقیق میزان استحکام فشاری (Compressive Strength) سمان زولیران (براساس ‎آزمایش موجود در دستورالعمل شماره ANSI/ADA 30) با سمان زونالین به عنوان ماده استاندارد مقایسه شده است. مواد و روشها: تعداد 5 نمونه به ابعاد 4mmx6mm از هر یک از سمانها تهیه و به مدت 24 ساعت در دمای 37C0 ±1C0ودر اب مقطر نگهداری شدند. سپس نمونه ها بین ضخامت دستگاه Instrun قرار گرفته و نیرو اعمال گردید. پایین ترین نیروی اعمال شده که قادر به شکاندن نمونه بوده ثبت و با استفاده از فرمول k= 4F/pD2 میزان استحکام فشاری نمونه حساب گردید. یافته ها: میانگین استحکام فشاری 5 نمونه سمان زولیران 14.33 Mpa و میانگین استحکام فشاری 5 نمونه سمان زونالین 31.84 Mpa بود. میانگین استحکام فشاری سمان زونالین بالاتر از میانگین مندرج در دستورالعمل شماره ANSI/ADA 30 و به طور معنی داری از میانگین استحکام فشاری سمان زولیران بالاتر بود. میانگین استحکام فشاری سمان زولیران پایین تر از میانگین مندرج در دستورالعمل شماره ANSI/ADA 30 بود. نتیجه گیری: از آنجائی که استحکام فشاری سمان زولیران به طور معنی داری از میانگین استحکام فشاری زونالین کمتر بود، در نتیجه بنظر می رسد مقایسه و بررسی خواص دیگر فیزیکی این دو ماده جهت تایید یا رد قابلیت کلینیکی این ماده اهمیت دارد.

سابقه و هدف: استفاده از هیدروکسی آپاتیت در بسیاری از درمانهای جراحی دهان و فک وصورت و ترمیم ضایعات استخوانی سایر نواحی بدن رایج است. اما با توجه به کمبود و گرانی این ماده در ایران امکان استفاده از آن بسیار محدود شده است. هدف از این مطالعه مقایسه تطابق نسجی هیدروکسی آپاتیت Allotropat-50, B در استخوان فک خرگوش بود. مواد و روشها: این مطالعه تجربی دو سویه بر روی 8 خرگوش سفید نژاد اروپایی انجام پذیرفت. ابتدا درمحل بدنه و لبه فک تحتانی برشی ایجاد و 16 حفره داخل استخوان ایجاد گردید، سپس بصورت تصادفی 15-12 گرانول هیدروکسی آپاتیت B در 6 حفره و Allotropat-50 در 5 حفره قرار داده شدند. 5 حفره نیز خالی بودند. پس از 3 ماه خرگوشها کشته شده و فک پایین آنها در ناحیه جراحی resect شده و ثابت شدند، از آنها مقاطع سریال با ضخامت 5 میکرون تهیه شده و با H&E رنگ آمیزی گردید. این مقاطعه بصورت blind براساس میزان تشکیل انساج فیبروز یا استخوان یا گرانولر اشغال شده تحت سه گروه تقسیم شدند. با استفاده از آزمون X2 اختلاف آماری گروهها مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: در تمامی سه گروه میازن تشکیل استخوان به میزان متوسط یا زیاد مشاهده شد و اختلاف آماری وجود نداشت. نتیجه گیری: هیدروکسی آپاتیت B دارای تطابق نسجی مشابه نمونه ثابت دشه خارجی (Allotropat-50) و کنترل می باشد.

سابقه و هدف: اثر پروستاگلاندین E2 با غلظت های متفاوت بر حرکت دندانی و تحلیل ریشه قبلاَ بررسی شده است و بر تسریع حرکت ارتودنسی توسط این ماده اتفاق نظر وجود دارد اما در مورد اثر آن بر تحلیل ریشه همچنان تناقضاتی موجود است. اثر تلفیق این ماده با گلوکونات کلسیم نیز در طرح ً بررسی اثر پروستاگلاندین E2 گلوکونات کلسیم بر حرکت ارتودنسی دندانها و تحلیل ریشه در RAT ً بررسی شده است که نتایج آن نشان داد که PGE2 موجب تسریع حرکت دندانی می شود ولی تجویز ترکیب حاوی کلسیم (گلوکونات کلسیم) سبب کاهش معنی دار تحلیل ریشه (P<0.05) گردید. راجع به اثر تلفیقی این دو ماده با ویتامینD تحقیقی در دسترس نمی باشد. هدف از این تحقیق بررسی حرکت ارتودنسی دندان و تحلیل ریشه ناشی از آن به دنبال تزریق پروستاگلاندین E2 به همراه گلوکونات کلسیم و ویتامینD می باشد. مواد و روشها: مواد مورد مطالعه در این تحقیق شامل 40 موش صحرایی نر 8 هفته ای از نژاد Wistar بودند که به صورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل از تحقیق قبلی مورد استفاده قرارگرفت. برای گروه اول آزمایش، ضمن اعمال نیروی ارتودنسی، ویتامینD به میزان 1.5 IU/ml در عضله ران تزریق شد. برای گروه دوم آزمایش به همراه اعمال نیروی ارتودنسی، تزریق گلوکونات کلسیم 10% به میزان 200 mg/kg به شکل داخل صفاقی و ویتامینD با همان دوز قبلی و به همان شکل انجام شد. در گروه سوم آزمایش نیز ضمن اعمال نیروی ارتودنسی، تزریق گلوکونات کلسیم با همان دوز و به صورت قبل انجام شد. در گروه چهارم آزمایش به همراه اعمال نیروی ارتودنسی، تزریق توأم PGE2 با غلظت 1 mg/ml به میزان 0.1 ml در مزیوباکال مولر اول سمت راست بالا به شکل زیر مخاطی و ویتامینD به مقدار و روش فوق انجام شد. در گروه پنجم آزمایش ضمن اعمال نیروی ارتودنسی، تزریق توأم PGE2 و ویتامینD و گلوکونات کلسیم با همان دوز و روش قبل انجام شد. تزریقات در روزهای صفر و 7 انجام گرفت و حیوانات در روز 21 کشته شدند. وسیله ارتودنسی مورد نظر شامل یک Closed Coil Spring بود که مولار اول سمت راست بالا را با نیروی 60 gr به اینسایزور همان سمت توسط ligature wire متصل می کرد. فنر مزبور در طول آزمایش فعال نشد. به منظور محاسبه حرکت دندانی، فاصله ایجاد شده بین مولارهای اول و دوم سمت راست بالا توسط Gauge هایی با دقت 0.01 میلی متر اندازه گیری شد. برای بررسی تحلیل ریشه، مطالعات هیستولوژیک با برش بافتی بر روی سطح مزیال ریشه مزیال مولار اول انجام گرفت. به این ترتیب که حاصل جمع مساحت مناطق تحلیل رفته سمان و عاج به عنوان مقدار نهایی تحلیل گزارش شد. یافته ها: میزان حرکت دندانی درگروه با تزریق PGE2 و ویتامینD نسبت به گروهها سریعتر بود و فقط با گروه با تزریق ویتامین D به تنهایی تفاوت آماری معنی دار داشت (P<0.05) و میزان حرکت دندانی در گروه با تزریق ویتامینD از همه گروهها کندتر بود.کمترین میزان تحلیل ریشه در گروه با تزریق PGE2 و گلوکونات کلسیم و ویتامین Dدیده شد ولی فقط با گروه با تزریق گلوکونات کلسیم و گروه با تزریق گلوکونات کلسیم و ویتامینD اختلاف آماری معنی دار داشت (P<0.05). نتیجه گیری: بیشترین میزان تحلیل ریشه در گروه با تزریق کلسیم و ویتامین دیده شد که به جز با گروه با تزریق گلوکونات کلسیم با سایر گروهها از نظر آماری تفاوت تحلیل ریشه معنی دار بود (P<0.05). تصور می شود تجویز مواد بیوشیمیائی مناسب در ضمن درمانهای ارتودنسی که قادر به تغییر Remodeling بافتهای پریودنتال می باشند، بتوانند مدت این درمانها را کوتاه کرده، عوارض جانبی ناشی از آنها را به حداقل برسانند. به این ترتیب پس از تشخیص درست و انتخاب مکانیک صحیح درمانی، استفاده از این مواد شاید بتواند متخصص را به ایده آل درمانی نزدیکتر کند.

زمینه و هدف: زوایای SNB, SNA رایج ترین اندازه گیریهایی می باشند که به منظور ارزیابی رابطه ساجیتال فکین به کار گرفته می شوند. از طرفی عوامل متعددی بر دقت این زوایا تاثیر می گذارند. تحقیقاتی هم که تاکنون انجام گرفته اند اعتبارهای مختلفی از 46 تا 80 درصد برای این زوایا اعلام کرده اند که لزوم انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه را روشن می سازد. هدف از انجام این تحقیق بررسی دقت تشخیصی زوایای SNB, SNA در تعیین موقعیت فکین در بعد ساژیتال بود. مواد و روشها: روش تحقیق از نوع تشخیصی بود. در این تحقیق 117 نفر (50 پسر و 67 دختر) از بیماران 9 تا 16 سال مراجعه کننده به کلینیک تخصصی ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بین سالهای 1374 تا 1379 به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. با استفاده از حداکثر آرای پنج ارتودنتیست و با استفاده از سفالوگرامهیا جانبی و آنالیز آن، عکسهای خارجی دهانی (رخ، سه رخ و نیمرخ) و کستهای تشخیصی بیماران موقعیت هر یک از فکین در بیماران بصورت یکی از حالات ارتوگناتیک، پروگناتیک یا رتروگناتیک تعیین شده، به عنوان استاندارد طلایی استفاده شدند. سپس مقادیر زوایای SNB, SNA نمونه ها، با این استاندارد طلایی مقایسه شده، میزان حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و صحت این زوایا در تشخیص پروگناتیسم و رتروگناتیسم فک بالا و پایین محاسبه گردید. بدنبال آن جهت تعیین بهترین Cut-off جهت ارزیابی قدرت تشخیصی آن و محاسبه سطح زیر منحنی، منحنی ROC رسم گردید. یافته ها: میزان حساسیت و ویژگی زاویه SNA در تشخیص پروگناتیسم ماگزیلا به ترتیب 11.1 و 91.9 درصد و در تشخیص رتروگناتیسم ماگزیلا به ترتیب 50.0 و 66.7 درصد گزارش گردید. در حالیکه برای SNB حساسیت و ویژگی در تشخیص پروگناتیسم مندیبل به ترتیب 28.6 و 96.9 درصد و در مورد رتروگناتیسم مندیبل 70.4 و 69.8 درصد بود. سطح زیر منحنی ROC نیز همین یافته ها را تائید نمود. نتیجه گیری: با توجه به این تحقیق زاویه SNB در تعیین موقعیت فک پائین دقیق تر از SNA در تعیین موقعیت فک بالا می باشد. با احتساب 6 درجه SN-Validity دقت زوایا اندکی بیشتر شد.

هدف: استوماتیت آفتی (RAS) ضایعه ای با شیوع بالاست و علیرغم مطالعات بسیار، اطلاعات زیادی در خصوص جنبه های مختلف این بیماری در دست نمی باشد. درمان موفق RAS بستگی به تشخیص صحیح، کنترل اتیولوژی و فاکتورهای سیستمیک موثر بر ظهور ضایعات دارد. Adcortyle یک داروی شیمیایی است که بطور گسترده جهت درمان علامتی ضایعاتی RAS مورد استفاده بوده است ولی معایبی نیز دارد از جمله عوارض جانبی و قیمت بالای آن. Myrtle یک داروی گیاهی است که چند سال قبل جهت درمان RASمورد استفاده بوده است. این مطالعه به منظور ارزیابی اثر درمانی این داروها بر ضایعات RAS انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی با نمونه گیری ترتیبی انجام گردید. نمونه ها به سه گروه C,B,A تقسیم شدند که به ترتیب داروهای Placebo, Adcortyle, Myrtle به آنها داده شد. این گروهها از لحاظ تحصیلات، سابقه تراما، محل و تعداد ضایعات، مصرف آنتی بیوتیک طی دو روز گذشته سوزش در ضایعات و سابقه بیماریهای سیستمیک موثر بر بروز ضایعات نتایج با استفاده از Chi-square, T-Test مورد آنالیز آماری قرار گرفت. یافته ها: زمان تسکین سوزش ضایعات بترتیب در گروههای C,B,A عبارت بود از 0.95±2.71، 0.76±2.64، 1.23±6.8 روز بر طبق T-Test اختلاف معنی داری بین گروه C,B و همچنین C,A وجود دارد (P<0.01) ولی بین گروههای B,A اختلاف معنی داری وجود ندارد. داروهای B,A در مقایسه با C بطور معنی داری باعث کاهش دوره بهبودی نشانه ها شده اند (P<0.01) ولی گروههای B,A اختلاف معنی داری از این لحاظ با هم نداشتند. تعداد موارد آفت درمان شده با Adcortyle کمتر از موارد درمان شده توسط Myrtle بود (p<0.001) نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود. داروی Myrtle بعنوان جایگزین Adcortyle در کشور ما مورد استفاده قرار گیرد زیرا هم عوارض کمتری دارد و هم بسهولت قابل دسترس است.

سابقه و هدف: با توجه به توصیه هایی که امروزه در رابطه با کاربرد توام روشهای مکانیکی و شیمیایی در کنترل پلاک میکروبی و بالطبع بهبود ژنژیویت ارائه شده است و با توجه به این نکته که کلر هگزیدین به عنوان یکی از موثرترین مواد شیمیایی در کاهش پلاک و بهبود التهاب لثه شناخته شده است مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات کلینیکی کلر هگزیدین ایرانی و خارجی بر روی بهبود التهاب لثه (ژنژیویت) انجام پذیرفت. مواد و روشها: 42 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی واجد شرایط تحقیق در این مطالعه شرکت نمودند که در پایان مطالعه تنها 35 نفر باقی ماندند. پس از جلب موافقت شفاهی افراد، 5 شاخص CSI, ETSI, PBI, GI, PI به عنوان مبنا اندازه گیری گردید. سپس بیماران از نظر شاخص های ETSI, GI, PI و تعداد پرکردگی یکسان شدند. با توجه به اینکه میانگین شاخص جرم کل افراد حدود 1 بود، بیماران به دو گروه مصرف کننده دهانشویه ایرانی و خارجی تفکیک گردیدند. مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی، تصادفی و دو سویه کور صورت گرفت بطوری که محقق و بیماران از نوع دهانشویه مصرفی بی اطلاع بودند. بعد از گذشت یک ماه از مصرف دهانشویه ها، شاخصهای فوق به استثنای شاخص CSI مجدداً اندازه گیری شدند. یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که در هر دو گروه، هر 4 شاخص تغییرات معنی داری را نسبت به میزان مبنا نشان دادند اما بین دو گروه از نظر هر 4 شاخص تفاوت معنی داری وجود نداشت، این بدان معنی است که این دو دهانشویه دارای اثرات کلینیکی یکسان و مشابه می باشند و هیچ موردی از حساسیت نسبت به دهانشویه ایرانی مشاهده نگردید. دهانشویه ایرانی میزان رنگیزه کمتری را نسبت به مشابه خارجی ایجاد نمود. نتیجه گیری: با استناد به این مطالعه کلینیکی همکاران محترم می توانند با اطمینان بیشتری دهانشویه ایرانی را تجویز نمایند.

زمینه و هدف: تفاوت نسج عاج و مینا موجب شکست زودرس ترمیم های کامپوزیتی با باندینگ های مینایی در نواحی عاجی که یک نسج آب دوست است می شود. لذا برای رفع این مشکل منومرهای هیدروفیل مختلفی مورد مطالعه قرار گرفته اند که یکی از آنها HEMA می باشد. این ماده که نوعی رزین هیدروفیل می باشد و در مقایسه با باندینگ های مینایی ویسکوزیته کمتری دارد احتمالاً نتایج قابل قبول تری خواهد داشت. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر استفاده از HEMA در استحکام باند برشی باندینگ مینایی به عاج در بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. مواد و روشها: مطالعه به روش تجربی بر روی 36 دندان پرمولر کشیده شده سالم در 4 گروه 9 تائی انجام شد. سطح عاج اکلوزال اکسپوز شده، عمل اچنیگ و خشک کردن به روش blot انجام شد. پس از آن در گروه اول از پرایمر آزمایشی محلول 35% HEMA با استون، در گروه دوم پرایمر آزمایشی محلول 35% HEMA با آب استفاده شد و از باندینگ مینایی در این دو گروه استفاده گردید. در گروه سوم پس از اچ کردن، سطح دندانها کاملاً خشک شده و روی آن باندینگ مینایی قرار گرفت. در گروه چهارم از پرایمر و adhesive موجود در بسته اسکاچ باند استفاده شد. باندینگ ها توسط نور سخت شده و یک سیلندر کامپوزیتی روی آنها قرار داده و سخت شد و بعد از گذشت یک هفته از نگهداری نمونه ها در آب مقطر استحکام باند برشی با دستگاه Instron اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بیشترین استحکام به ترتیب HEMA و آب (4.1±18.1)، (4.8±17.4)، HEMA و استون (2.2±16.2) مگاپاسکال مربوط بود و حداقل استحکام در باندینگ مینایی دیده می شد (1.2±5.3) و این تفاوت در گروه ها بود (P<0.001) و در مقایسه دو به دو، باندینگ مینایی دارای تفاوت آماری معنی داری با تک تک گروهها بود (P<0.05) . نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد که کاربرد HEMA در زیر باندینگ مینایی موجب افزایش استحکام باند آن به عاج می شود لذا انجام مطالعات In vivo و بررسی نتایج حاصل از کاربرد طولانی مدت آن توصیه می شود.

سابقه و هدف: SCC از سرطانهای شایع دهان بوده، در دو دهه اخیر پاپیلوماویروس انسانی (HPV) به عنوان یکی از عوامل اتیولوژیک آن مطرح شده است. HPV، ویروس DNA دار و اپی تلیوتروف بوده که در سرطانهای ژنیتال به میزان بیش از 90% مشاهده شده است و به دلیل شباهتهای هیستولوژیک زیاد میان مخاط ژنیتال و دهان احتمال اینکه HPV در سرطانهای دهان نیز نقش داشته باشد وجود دارد. مطالعه حاضر ارتباط میان HPV و ضایعات بدخیم و پیش بدخیم دهان (SCC، لکوپلاکیا و لیکن پلان) را با روش PCR بررسی کرده، آنرا با بافت کنترل مقایسه نموده است. مواد و روشها: در این تحقیق مجموعاً 44 نمونه که همگی به صورت بلوک پارافینی (19 مورد SCC ، 18 مورد لکوپلاکیا و 7 مورد لیکن پلان) و 44 نمونه شاهد که از نظر سن و جنس با گروه مورد مطابق بودند تحت بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از 44 نمونه گروه مورد، 22 نمونه HPV مثبت و از 44 نمونه گروه شاهد 12 مورد HPV مثبت بودند که اختلاف بین این دو گروه معنی دار بود (P<0.05) . نمونه های HPV مثبت مجدداً از نظر تیپ های HPV6,8,11,16,18,31,33 با PCR1 مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین در گروههای SCC، لکوپلاکیا و لیکن پلان نی آزمون آماری انجام شد که در گروه لکوپلاکیا بین گروه مورد و شاهد از نظر وجود HPV اختلاف معنی داری وجود داشت (P<0.05) . از نظر محل بیشترین آلودگی HPV در ضایعات زبان دیده شد (5 مورد از 6 مورد). بین دو جنس مرد و زن از نظر وجود HPV اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بیشترین آلودگی HPV در گروههای سنی 29-20 سال (75%) و 69-60 سال (67%) مشاهده شد. از مجموع 34 موردHPV مثبت، در 5 مورد HPV6، 5 مورد HPV11، 5 نمونه HPV16، 1 مورد HPV33 و 19 مورد تیپ نامشخص گزارش گردید. هیچ نمونه ای با HPV31, HPV18, HPV8 آلودگی نداشت. یک مورد نیز عفونت دوبل با HPV6, HPV16 مشاهده شد. نتیجه گیری: بطور کلی بنظر می رسد که HPV می تواند یکی از عوامل اتیولوژیک در ضایعات لکوپلاکیا و احتمالاً عامل تبدیل به بدخیمی باشد که بررسی این موضوع نیاز به مطالعات ادامه دار (Longituidinal) دارد.

سابقه و هدف: باکتریها و محصولاتشان نقش اساسی در شروع، پیشرفت و تداوم بیماریهای پالپ و پری رادیکولار دارند و به همین جهت یکی از اهداف اصلی درمانهای اندودنتیک حذف یا کاهش جمعیت میکروبی از سیستم کانال ریشه و از آن جمله توبولهای عاجی است. قطعاً از راه حلهای اساسی در این زمینه استفاده از محلولهای شستشودهنده با ویژگی های مطلوب ضدمیکروبی در ضمن مراحل دبریدمان و آماده سازی کانال ریشه است و در این زمینه نتایج مختلفی از تحقیقات بدست آمده است، لذا این تحقیق با هدف بررسی اثرات ضد میکروبی 3 محلول شستشودهنده هیپوکلریت سدیم 2.61%، کلرهگزیدین گلوکونات 0.2% و بتادین 1% در کانال ریشه صورت گرفت. مواد و روشها: جهت انجام این تحقیق تجربی (experimental) به تهیه و آماده سازی استاندارد 105 نمونه عاجی از ریشه های دندانهای تک ریشه و سالم انسانی مبادرت گردید. از این تعداد نمونه که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، 90 نمونه در گروههای آزمایشی قرار گرفتند: 90 نمونه در 9 گروه 10 تایی جهت تعیین تاثیر 3 محلول شستشودهنده هیپوکلریت سدیم 2.61% (A) ، کلرهگزیدین گلوکونات 0.2% (B) و بتادین 1% (C) و 3 زمان، و 6 گروه 2 تائی (جمعاُ 12 دندان) برای گروه کنترل مثبت و منفی و 3 زمان و 3 نمونه جهت اسکن با میکروسکوپ الکترونی و 1 نمونه برای رنگ آمیزی گرم بافتی پس از ایجاد عفونت توبولی بصورت تصادفی تقسیم شدند. ابتدا در شرایط invitro ، توبولهای عاجی نمونه های دندانی مورد آزمایش توسط 2 میکروارگانیزم شناخته شده Actinomyces israelii, Candida albicans بطور تجربی عفونی شدند و سپس در 3 دوره زمانی 5 دقیقه، 30 دقیقه و 60 دقیقه در معرض 3 محلول شستشودهنده یا سرم فیزیولوژی استریل (کنترل مثبت) قرار گرفتند. در نهایت حضور یا حذف میکروارگانیزم های هدف با انکوباسیون نمونه های دندانی در لوله های محتوی محیط کشت آبگوشت عصاره قلب و مغز (BHI) تعیین گردید. در صورت مشاهده کدورت محیط کشت آبگوشت، درجه کدورت ثبت شد: سپس از محیط آلوده (کدر) در محیط های کشت جامد( Brain and heart agar (BHA), Sabourd Dextrose agar (SDA کشت داده شد تا به ترتیب تعداد واحدهای سازنده کلونی کاندیدا (قارچ)، و کاندیدا + اکتینومایسس (قارچ + باکتری) شمارش شود و در نهایت نتایج حاصله با تست agar diffusion تأیید شد. یافته ها: براساس نتایج این تحقیق 100% نمونه های کنترل مثبت در هر دوره زمانی مجاورت جواب کشت مثبت داشتند. هر 3 محلول شستشودهنده (C,B,A) از گروه کنترل مثبت یا سرم فیزیولوژی در از بین بردن میکروارگانیزم های هدف مؤثرتر بودند. محلول A (هیپوکلریت سدیم 2.61%) در رفع آلودگی با میکروارگانیزم های هدف و کاهش میزان آلودگی قارچی ـ میکروبی در توبولها موثرتر از محلولB (کلرهگزیدین گلوکونات 0.2%) بود و محلولB موثرتر از محلولC (بتادین 1%) بود. (P<0.005) در حالیکه در از بین بردن آلودگی قارچی (کاندیدا) محلولB ازA مؤثرتر و A از C مؤثرتر بود و حداقل زمان لازم برای تأثیر 30 دقیقه بود. نتیجه گیری: جهت از بین بردن عفونت توبولی با ترکیب میکروارگانیزم های مقاومی مثل کاندیداآلبیکانس و آکتینومایسیس اسرائیلی محلول شستشودهنده هیپوکلریت سدیم 2.61% و برای از بین بردن قارچ کاندیدا کلرهگزیدین گلوکونات مؤثرتر است و حداقل زمان لازم برای اثر کردن 30 دقیقه می باشد.

زمینه و هدف: برقراری سیل اپیکالی مناسب یکی از مهمترین عوامل در موفقیت درمان جراحی های اطراف ریشه دندان می باشد. قطع انتهای ریشه (اپیکواکتومی) و پر کردن کانالها از انتها (Retrofill) توسط مواد پرکننده یکی از روشها برای رسیدن به سیل کانال می باشد. انتخاب ماده رتروفیل مناسب نقش مهمی در ایجاد سیل اپیکالی دارد. هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه در میزان نشت باکتریال سه ماده پرکننده وقتی که بعنوان ماده پرکننده انتهای ریشه بکار می روند می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه 129 Invitro کانال دندان یک ریشه ای بصورت تصادفی در سه گروه قرار گرفته، با روش Step back آماده شدند. پس از قطع 3 میلیمتر از انتهای ریشه دندانها، حفره رتروگرید به عمق 2 میلیمتر در انتهای کانال دندان آماده گردید. در شرایط استریل حفرات انتهای گروه آزمایش (105 دندان) با سه ماده آمالگام فاقد روی، MTA و سرامیک سرد پر شدند. در این پژوهش که مدت 60 روز بطول انجامید تعداد روزهای مورد نیاز برای نفوذ باکتری استافیلوکوک در ضخامت 2 میلیمتری مواد پرکننده انتهای کانال (آمالگام، سرامیک سرد، MTA) و رشد آنها در محیط کشت، اندازه گیری و تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تمام نمونه های پرشده با آمالگام فاقد روی، بین 5 تا 37 روز، نشت باکتریال نشان دادند. 22 نمونه از دندانهای پر شده با سرامیک سرد، در عرض 7 تا 53 روز، نشت داشتند و 15 دندان از گروه MTA هیچگونه نشتی از خود نشان ندادند و در 15 مورد از آنها، در بین روزهای 8 تا 55، تغییر رنگ مشاهده شد. نتایج نشان داد که میزان نشت باکتریال ماده MTA کمتر از سرامیک سرد بود اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. ولی میزان نشت باکتریال این دو ماده با آمالگام، دارای اختلاف معنی داری بود، بعبارت دیگر میزان نشت باکتریال ماده MTA و سرامیک سرد از آمالگام کمتر بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهند که سرامیک سرد از نظر قدرت سیل کنندگی ماده ای مناسب است ولی مطالعات راجع به سایر خصوصیات این ماده بایستی انجام شود.

زمینه و هدف: یکی از معضلات هر جامعه ای مشکل کم شنوایی نوع هدایتی (Conductive) است. این مشکل در کودکان می تواند به دلیل عدم درک صحیح کلمات در سنین مدرسه منجر به بروز نوعی ناتوانی اجتماعی گردد. لذا این تحقیق با هدف بررسی اثر گسترش سریع کام بر روی کم شنوایی هدایتی صورت گرفت. مواد و روشها: در این تحقیق 10 نمونه (6 دختر، 4 پسر) با دامنه سنی 9 سال و 7 ماه الی 17 سال و میانگین 13.98 و انحراف معیار 2.25 که دارای کراس بایت خلفی اسکلتال دو طرفه بودند انتخاب گردیدند. از تمامی نمونه ها 3 رکورد شنوایی با آزمون Pure tone test به ترتیب قبل از انجام روش RME، بعد از باز شدن کافی درز میانی کام (میانگین 15.98) و بعد از دوران Fixed retention (میانگین 4 ماه) توسط یک آدیولوژیست و با یک دستگاه گرفته شد و توسط یک متخصص گوش، حلق و بینی ارزیابی گردید. تمامی دستگاه های RME توسط یک تکنسین در یک لابراتوار ساخته و توسط یک متخصص ارتودنسی فعال شد. تغییرات در میانگین حد آستانه شنوایی برای هدایت هوا و استخوان و تفاوت این دو (Air Bone Gap) و نیز عملکرد شیپوراستاش (ETFT) به دقت ثبت و با آزمون Paired t-test بین زمانهای رکوردگیری ارزیابی شدد. یافته ها: نتایج به طور کلی نشان داد که بین رکورد اول و دوم و نیز بین رکورد اول و سوم برای حد آستانه شنوایی (هدایت هوا و استخوان و نیز Air Bone Gap) در هر دو گوش تفاوت آماری معنی دار وجود دارد. همچنین اختلاف بین رکورد دوم و سوم از نظر آماری معنی دار نبوده است. نتایج حاصله از تست عملکرد شیپوراستاش نیز نشان داد 80% نمونه ها (8 مورد) در قبل از درمان RME دارای اختلال در عملکرد هر دو گوش بوده (تمپانومتری Type AD) و بعد از درمان عملکرد نرمال (Type AN) بودند. نتیجه گیری: نشان داد که گسترش سریع کام به روش RME اثر مثبت (در جهت بهبودی) و از نظر آماری قابل توجه در حد آستانه شنوایی هم از طریق هدایت از راه هوا و هم از طریق هدایت از راه استخوان و نیز در مورد Air-Bone-Gap در طی دوره باز کردن فعال کام و نیز در طی دوره Retention در تمامی بیماران داشت.