سرمایه گذاری در بازارهای مالی یکی از مهمترین عوامل رشد و توسعه اقتصادی در هر کشوری است. در بازار سرمایه هر کشور باید تلاش شود تا سرمایه گذاری در اوراق بهادار به یک فرهنگ عمومی تبدیل شود. از جمله ابزارهای مالی که با هدف جمع آوری وجوه از سرمایه گذاران و اختصاص آنها به خرید انواع اوراق بهادار به منظور «کاهش ریسک سرمایه گذاری»، «بهره گیری از صرفه جوئیهای ناشی از مقیاس»، «تامین منافع برای سرمایه گذاران» و «کسب سود» ابداع شده، صندوقهای مشترک سرمایه گذاری است. به دلیل اهمیت این نهادها در رشد و توسعه اقتصادی جوامع، در این پژوهش، یک چارچوب ادغامی از QFD و AHP فازی برای اولویت بندی عوامل موثر بر عملکرد صندوقهای سرمایه گذاری ارائه شده است. در این چارچوب برای استخراج اهمیت هر یک از معیارها(WHATs) و میزان اهمیت ارتباط بین معیارها و عوامل موثر(HOWs) از رویکرد AHP فازی استفاده شده است. یافته های تحقیق بیانگر آن است که مدیران و مسوولان مربوطه باید به ترتیب بر روی عوامل اندازه شهر با اهمیت نسبی 0.2718، سرمایه انسانی مدیران با اهمیت نسبی 0.2716، ساختار مالکیت با اهمیت نسبی 0.2405 وحجم دارایی های تحت امر مدیر با اهمیت نسبی 0.216 تمرکز نمایند. نتایج نشان می دهد که با تلفیق تکنیکهای کیفی و تصمیم گیری چند معیاره می توان به نتایجی با قابلیت اطمینان بالاتر و سازگاری بیشتر رسید