پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران
سال:1390 | دوره:8 (جدید) | شماره:4 (پیاپی 35) |تعداد مقالات:7

بیماری های ریوی در شتر بیانگر یکی از مهم ترین موارد ارجاعات کلینیکی در این گونه دامی می باشد. در مطالعه حاضر که در بهار سال جاری (1390) و در کشتارگاه سمنان به اجرا در آمد، الگوهای هیستوپاتولوژیک جراحات ریوی شتر (Camelus deromedarius) مورد بررسی و تحقیق قرار گرفت. در این مطالعه از مجموع 150 نفر شتر نحر شده ، 100 نفر بطور راندوم انتخاب و تحت بازرسی پس از مرگ قرار داده شدند، که در مجموع 33 لاشه واجد جراحات ماکروسکوپی ریوی شناخته شد. از موارد مثبت با جراحات ماکروسکوپی ، نمونه بافت ریوی در ابعاد مناسب اخذ، پس از تثبیت در فرمالین بافر 10%، و قرار داده شدن تحت روش های روتین هیستوتکنیک، بلوک های پارافینی تهیه گردید. در نهایت مقاطع 5 میکرونی آماده و به روش H&E رنگ آمیزی شدند.در مطالعه مقاطع رنگ آمیزی شده عمده ترین جراحات ریوی مشاهده شده در شترهای نحر شده عبارت بودند از: پنومونی بینابینی 30 (90.9%)، فیبروز ریوی 15 (45.45%)، پنوموکونیوزیس 24 (27.72%)، آتلکتازی 27 (81.81%)، آمفیزم ریوی 24 (27.72)، هیداتوزیس 12 (36.63%)، کیست کلسیفیه 12 (36.63)، برونکوپنومونی 18 (54.54%)، پنومونی کرمی 1 (9.09%). در این مطالعه مشاهده شد که پنومونی ریوی شایع ترین جراحت ریوی در شتر و عامل اصلی حذف ریه (90.9%) این حیوان در شترهای ذبح شده در شهرستان سمنان می باشد. مطالعه حاضر نشان داد که بیماری های ریه در شتر قابل توجه بوده و می تواند اثر منفی بر صنعت پرورش شتر در شهرستان سمنان داشته، و بلحاظ انتقال بیماری های مشترک فاکتوری خطرآفرین برای مصرف کنندگان گوشت این حیوان در این شهرستان به شمار می آید.

دیروفیلاریا ایمیتیس یکی از انگل های مهم سیستم گردش خون سگ ها بوده که عوارض قلبی ریوی شدیدی را در حیوان سبب می شود، این نماتود مشترک بین انسان و سگ از مناطق مختلف دنیا و برخی از مناطق ایران گزارش شده است. به منظور بررسی اولیه وجود آلودگی دیروفیلاریا ایمیتیس در منطقه سراب، یک مطالعه مشاهده ای مقطعی روی 384 قلاده از سگ های گله به عمل آمد. سرم ها با استفاده از روش الیزا تست شدند. شیوع سرمی دیروفیلاریا 13.5% (52.384) گزارش شد. بیشترین میزان شیوع سرمی دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ های سنین 6-4 سال 21.7% (37.170) و کمترین میزان در سگ های سنین 2-0 سال 5.5% (7.126) گزارش شد. شیوع سرمی در سگ های نر 14.3% (44.306) و در ماده ها 10.2% (8.78) بود. بیشترین میزان آلودگی سگ ها در روستای جلده باغان با 48.14% (13.27) و کمترین میزان آلودگی سگ ها در روستای اسبفروشان با 2.8% (2.70) بود. در بررسی های آماری رابطه معنی داری بین آلودگی، جنسیت، نژاد و نحوه نگهداری سگ مشاهده نشد، ولی با افزایش سن میزان آلودگی نیز افزایش داشت. تعداد 35 قلاده سگ دارای سنین 0.5 تا 7 سال از روستاهای مختلف شهر سراب تهیه و در طرح پژوهشی بررسی لیشمانیازیس احشائی استفاده و آسان کشی شده بودند، کالبدگشایی شدند، قلب و ریه آنها مورد جستجو و بررسی انگل شناسی قرار گرفت. میزان آلودگی به دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ های مورد بررسی 3 مورد (8.5%) تعیین شد و 7 عدد کرم نر دیروفیلاریا ایمیتیس از سرخرگ ششی و تنها 1 عدد کرم نر از بطن راست سگ های آلوده جدا گردید. که نشانگر آلودگی مخفی (عدم وجود میکروفیلر در خون) است. با توجه یافته های این بررسی و وجود آلودگی دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ های این منطقه، بر لزوم بررسی جامع تر و کنترل آلودگی در این منطقه تاکید می نماید.

در این مطالعه به بررسی تاثیر پروتئین آبکافت روی آنزیم های پروتئولیتیک آلوین های قزل آلای رنگین کمان (Onchorhynchus mykiss) پرداخته شد. 6 جیره با سطوح متفاوت پروتئین (10%، 25% و 50% جایگزینی با پروتئین پودر ماهی جیره) آبکافت ماهی ساردین پهلو طلایی (Sardinella gibossa) و ضایعات کشتارگاه مرغ مورد استفاده قرار گرفت. آلوین ها به تعداد 12±824 عدد پس از شروع به تغذیه فعال برای 30 روز مورد تغذیه جیره های مذکور در تانک های 40 لیتری قرار گرفتند. آنزیم های پپسین، تریپسین، آمینوپپتیداز ان، لوسین آلانین پپتیداز و آلکالین فسفاتاز مورد سنجش اسپکتروفتومتری قرار گرفت. بر اساس نتایج سنجش و آزمایشات انجام شده روی اندازه گیری مقادیر آنزیم های نوار مسواکی، بلوغ آنتروسیت های روده ای را در ماهیان تغذیه شده با جیره های حاوی 10% هر دو منبع پروتئین آبکافت (ضایعات کشتارگاهی طیور و پروتئین ماهی ساردین) و 25% پروتئین آبکافت ماهی ساردین پهلو طلایی سریع تر نشان دادند (p<0.05). نتایج نشان داد که پروتئین آبکافت برای تحریک بلوغ سریع تر انتروسیت های روده دارای یک حد بهینه است و استفاده بیش از حد از پروتئین آبکافت تاثیر منفی بر این فاکتور دارد. بر این اساس سطح بهینه جایگزینی با پودر ماهی جیره 25% پروتئین آبکافت ساردین پهلو طلایی و 10% پروتئین آبکافت ضایعات کشتارگاه طیور خواهد بود.

در بسیاری از بیماری های کلیه از جمله کیستهای کلیوی، هیدرونفروز، بیماری های پلی کیستیک و ... مجبور به برداشت توده کلیوی می شویم. با توجه به اهمیت حیاتی این عضو، برداشت کلیه می تواند عوارض بسیار شدیدی را در پی داشته باشد. در این مطالعه اثرات متعاقب برداشت توده کلیوی بر یکی از عملکردهای مهم این عضو، یعنی تولید ویتامین D فعال (1، 25 دی هیدروکسی کوله کلسیفرول) از ویتامین D غیرفعال، مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق 15 قلاده سگ ماده نژاد مخلوط ظاهرا سالم انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه 5 تایی تقسیم شده و در شرایط یکسان از لحاظ نگهداری و تغذیه قرار گرفتند. در ادامه تمام حیوانات هر سه گروه تحت عمل جراحی بصورت زیر قرار گرفتند: در گروه اول نصف کلیه سمت چپ، در گروه دوم کلیه سمت چپ بصورت کامل و در گروه سوم کلیه سمت چپ بصورت کامل و 1/3 از کلیه سمت راست برداشته شد. نمونه های خونی در روز عمل، روز قبل از عمل و در ادامه به مدت 45 روز جمع آوری و به آزمایشگاه فرستاده شد. نمونه های پاتولوژی از کلیه نیز در روز عمل و 45 روز بعد از عمل اخذ و به آزمایشگاه مربوطه ارسال گردید. نتایج حاصل از این بررسی نشان می داد که در روز 45 بعد از عمل در توده های کلیوی باقیمانده هیپرتروفی وجود دارد، همچنین در گروه III میزان کلسیم کمتر و میزان اوره، کراتینین و فسفر بیشتر از محدوده نرمال است، ولی در گروه I و II در محدوده نرمال قرار دارد. همچنین میزان ویتامین D در گروه III کاهش معنی داری را نشان می داد. نتایج این مطالعه نشان می دهد با وجود اینکه ویتامین D فقط در گروه III در محدوده نرمال قرار ندارد، ولی توصیه می شود در هر سه گروه، ویتامین D فعال و کلسیم بعد از عمل جراحی بصورت اگزوژنوس تامین شود.

اسهال یکی از مشکلات دستگاه گوارشی است که به دلایل و بیماری های مختلفی ایجاد شده و عملکرد فرد را تحت الشعاع قرار می دهد. L.hyssopifolia گیاهی است که اثر ضد اسهالی آن در طب سنتی علی الخصوص در شبه قاره هند مورد تاکید قرار گرفته است. جهت اثبات اثر این گیاه، تمامی قسمتهای خشک شده آن برای عصاره گیری سرد متوالی توسط ان-هگزان، اتیل استات و متانول مورد استفاده قرار گرفت.جهت مطالعه فعالیت ضد اسهالی با دادن روغن کرچک، 6 گروه از موشهای آلبینو، هر گروه متشکل از 10 حیوان و 3 گروه هر کدام متشکل از 10 حیوان جهت فعالیت ضد اسهالی بر روی اسهال القا شده توسط سروتونین و 30 موش جهت تست تحرک دستگاه گوارش توسط سولفات باریوم مورد استفاده قرار گرفتند.نتایج این مطالعه نشان داد عصاره متانولی این گیاه که به اندازه 1% از گیاه استخراج شده بوسیله کاهش تعداد دفعات اسهال در اسهال القاء شده توسط روغن کرچک و اسهال القاشده با سروتونین در موشهای ازمایشگاهی در دوز بالای 100 mg به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در مقایسه با داروی استاندارد لوپرامید که در یک دوز 66.67 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، به موشها داده شده بود خاصیت ضد اسهالی چشمگیری از خود نشان داد. کاهش درصد دفعات اسهال به ترتیب به صورت 56.32 و 89.66 بعد از دادن روغن کرچک و 59.09 و 86.36 در اسهال القا شده توسط سروتونین در دوزهای  200 mg/kgو 400 مشاهده شد. مشخص گردید که عصاره LHM حرکات دستگاه گوارش را در مقایسه با گروه شاهد به میزان 53.8% در دوز 100 mg/kg کاهش می دهد در حالی که هیچ مهار قابل توجهی در دوز  50 mg/kgاز این عصاره در حرکت دستگاه گوارش دیده نشد. این نتایج نشان داد که عصاره در دوز 100 mg/kg حرکات دستگاه گوارش را به میزان 53.8% نسبت به گروه شاهد کاهش می دهد که این رقم قابل مقایسه با داروی استاندارد لوپرامید است که باعث کاهش 68.8% حرکات دستگاه گوارش نسبت به گروه شاهد می شود.

افزودن چربی به خوراک علاوه بر خوش خوراکی، کاهش سرعت عبور مواد غذایی در روده و همچنین با کمک به جذب ویتامین های محلول در چربی موجب بهبود عملکرد طیور می شود. این آزمایش به منظور تعیین اثر سطوح مختلف روغن کانولا بر فعالیت آنزیم لوسین آمینوپپتیداز مخاط روده کوچک بوقلمون انجام گردید. این تحقیق در قالب یک طرح کاملا تصادفی در 3 سطح روغن کانولا با مقادیر صفر، 2.5 و 5 درصد با 3 تکرار و هر تکرار حاوی 10 قطعه بوقلمون اجرا شد. در پایان دوره از هر تکرار 2 قطعه جوجه انتخاب و در آزمایشگاه از قسمت های مختلف روده کوچک آن ها (1، 10، 30، 50، 70 و 90 درصد طول روده کوچک) نمونه گیری شد و فعالیت آنزیم لوسین آمینوپپتیداز اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل آماری در سطح احتمال 5 درصد صورت گرفت. نتایج حاکی از این بود که مصرف روغن کانولا تاثیر معنی داری بر فعالیت آنزیم لوسین آمینوپپتیداز در قسمت های مختلف روده کوچک بوقلمون های آزمایشی داشت (P<0.05). به نظر می رسد که روغن با کاهش سرعت عبور مواد غذایی در روده موجب هضم بهتر مواد پروتیینی شده و در نهایت موجب افزایش فعالیت آنزیم لوسین آمینوپپتیداز مخاط روده می شوند.

بیماری یون نوعی التهاب مزمن روده ای شدید و پیشرونده است که دستگاه گوارش نشخوارکنندگان اهلی، وحشی و تک سمی ها را درگیر می سازد. این مطالعه به منظور تشخیص مایکوباکتریوم آویوم پاراتوبرکلوزیس به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز و رنگ آمیزی اختصاصی زیل نلسون بر روی نمونه های بافتی ایلئوم انتخاب شده از گاوهای کشتار شده در کشتارگاه شهرکرد انجام شد. نتایج آزمایش رنگ آمیزی اختصاصی زیل نلسون و واکنش زنجیره ای پلیمراز آشیانه ای بترتیب آلودگی 6.67% و 26.67% را نشان داند. آزمون آماری مک نمار نشان داد که حساسیت آزمون واکنش زنجیره ای پلی مراز بیش از رنگ آمیزی اختصاصی زیل نلسون است (p<0.001). میزان توافق کلی بین دو روش 80 درصد و ضریب کاپا 0.33 محاسبه شد که نشان دهنده توافق ضعیف است (p<0.01). همچنین رابطه معنی داری بین آلودگی با جنس، نژاد و سن مشاهده نشد (p>0.05). نتایج نشان داد که آزمون واکنش زنجیرهای پلیمراز جهت تشخیص آلودگی از دقت بالایی برخوردار است و در مراحل اولیه بیماری که تعداد میکروارگانیسم ها اندک است نمی توان به نتایج هیستوپاتولوژیک جهت تشخیص بیماری یون اعتماد کرد.