این تحقیق با هدف بسط نظری و مدیریتی امنیت در شاخه تخصصی مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، به شناسایی عناصر «امنیت فرهنگی و اجتماعی» در کشور و ارائه الگوی مفهومی برای مدیریت آن پرداخته است. این تحقیق مبتنی بر پیمایش و نیز ارائه الگو به روش تبیینی است. متغیرها شامل هویت ملی، هویت قومی، هویت مذهبی، هویت مدرن و متغیر امنیت اجتماعی- فرهنگی است. در تحلیل ثانویه مبتنی بر داده های اولیه مربوط سنجش هویت جمعی در ایران با ابعاد فرهنگی، اجتماعی و سیاسی هویت، روش های آماری به کاررفته شامل تحلیل عاملی برای تایید سازه ها، روش های آمار توصیفی و ضریب همبستگی تحلیل واریانس همراه با آزمون تعقیبی آن، آزمون (T) در مقایسه با یک عدد ثابت و آزمون فریدمن است؛ روایی و پایایی ابزار اندازه گیری در سیزده استان به تایید رسیده است. بر اساس نتایج این بررسی در سه قطب قابل دسته بندی است.به عنوان رویکرد کلی به رغم دشواری های موجود در جمع میان خرده فرهنگ ها، پایش امنیت فرهنگی- اجتماعی با توجه به رکن امنیت که همان هویت است، می تواند الگویی کارآمد جهت سوگیری سیاست ها و استراتژی ها را عرضه کند. این فرایند به لحاظ روش شناسی مبتنی بر مساله یابی و مساله شناسی در حوزه عمومی با مطالعات تکمیلی کمی و کیفی نظیر فرا تحلیل یا تحلیل ثانویه و دیدگاه های تخصصی خبرگان است. این پایش در مقاطع مختلف زمانی، از دیدگاه عاملان و گروه های مخاطب و ارزیابی شکاف ها و حتی فراتر از آن همراه با آینده پژوهی به منظور شناخت فرصت ها و تهدیدهای پیش رو قابل انجام است.