تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک
سال:1394 | دوره:28 | شماره:4 (پیاپی 109) |تعداد مقالات:12

آزمایشی برای بررسی تاثیر کشت های لاکتو باسیلوس تولید شده با منشاء بومی بر فراسنجه های خونی و تلفات در جوجه های گوشتی با 400 جوجه یکروزه (راس 308)، در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار و 20 پرنده برای هر تکرار انجام شد. در این آزمایش، کشت های لاکتوباسیلوس با نمونه گیری از روده کوچک جوجه گوشتی سویه راس308 در سن 42 روزگی، اقدام به تولید کشت باکتریایی لاکتوباسیلوس شد. سطوح کشت لاکتوباسیلوس (0، 0.05، 0.1 و 0.15 درصد) در قالب 4 تیمار به جیره های غذایی پایه پرندگان اضافه گردید. پارامترهای فعالیت آنزیم های لاکتات دهیدروژناز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز، درصد هماتوکریت، هموگلوبین، کل گلبول های سفید (هتروفیل و لنفوسیت)، کلسترول و تری گلیسرید خون در روزهای 21 و 42 انجام شد. تلفات به طور روزانه ثبت شد.نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که سطح 0.15 درصد کشت لاکتوباسیلوس سبب کاهش معنی دار سطوح تری گلیسرید، کلسترول، هموگلوبین و افزایش هماتوکریت و کل گلبولهای سفید خون در روز 42 شد. هم چنین، سطح 0.15 درصد کشت لاکتوباسیلوس سبب کاهش معنی دار تلفات و فعالیت آنزیم های آسپارت اتآمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز پلاسما در روز 42 گردید. سایر پارامترهای خونی به طور معنی داری تحت تاثیر سطوح مختلف کشت لاکتوباسیلوس قرار نگرفتند (p<0.05).

فرایندهای صنعتی مختلف مقادیر بالایی از فلزات را تولید می کنند و از این طریق بر اکوسیستم های طبیعی، گیاهان و جانوران تاثیر می گذارند. در نتیجه تعیین مقادیر آن ها به دلیل اثر تجمعی که در بافت های مختلف جانوران دارند، امر بسیار مهمی تلقی می شود. جوندگان به دلیل جثه کوچکی که نسبت به پستانداران بزرگ جثه دارند دارای میزان متابولیسم بالاتری نسبت به آن ها هستند در نتیجه بیشتر در معرض آلاینده های محیطی قرار می گیرند. در این مطالعه سعی شده است که با روش آماری تجزیه به مولفه های اصلی که یک روش آماری چند متغیره است، غلظت فلزات آلومینیوم، مس، روی، آهن، سرب، کادمیم، کبالت، سدیم، منیزیم، پتاسیم، کلسیم، کروم، نیکل، استرانسیم در بافت های کبد، مو، قلب و استخوان ران جرد ایرانی بررسی شود. نمونه ها با استفاده از تله فنری در تابستان 1391 از محدوده معدن مس دره زرشک جمع آوری گردید. غلظت فلزات در بافت های مختلف با روش هضم مرطوبو با دستگاه ICP-OES اندازه گیری شد. غلظت فلزات کادمیم، کبالت وسرب در نمونه ها زیر حد تشخیص دستگاه بودند. سه مولفه اصلی از آزمون تجزیه به مولفه های اصلی استخراج شد که در مجموع حدود 88 درصد از واریانس کل را توضیح می دادند. فلزات کلسیم، سدیم، روی، منیزیم، پتاسیم و استرانسیم با مولفه اول، فلزات آهن، نیکل، کروم و آلومینیوم با مولفه دوم و فلز مس با مولفه سوم همبستگی بالایی را نشان دادند. تمامی فلزات قرار گرفته در مولفه اول به غیر از روی در بافت استخوان و فلزات قرار گرفته در مولفه دوم و سوم در بافت مو تجمع بیشتری داشتند.

آلودگی های انگلی ماکیان بومی، منبع آلودگی برای طیور صنعتی و انسان است، بنابراین این آلودگی ها می توانند معضل اقتصادی و بهداشتی باشند. هدف از این بررسی، تعیین شیوع و گونه های انگل های داخلی و خارجی ماکیان بومی در استان لرستان بود. تعداد 100 قطعه مرغ بومی از مناطق مختلف استان لرستان به صورت تصادفی انتخاب شدند. انگل های داخلی و خارجی با آزمایشات میکروسکوپی مورد شناسایی قرار گرفتند. چهارده گونه انگلی از کانال گوارشی، ریه ها و پرها جمع آوری گردید. میزان آلودگی به رایلیه تینا تتراگونا 22%، کوانوتنیا اینفاندیبولوم 1%، آسکاریدیاگالی 16%، هتراکیس گالیناروم 17%، سوبولورا پرومپتی 2%، تریکوسترونژیلوس تنوئیس 3% و کاپیلاریا آناتیس 3% تعیین شد. 8% طیور به سینگاموس تراکئا آلوده بودند. آلودگی ماکیان بومی به انگل های آیمریا تنلا 10%، آیمریا ماکسیما 4% و آیمریا آسرولینا 3% بود. 5% از ماکیان به منوپون گالینه و کوگلوتوگاستر هتراگرافوس و 4% به آرگاس پرسیکوس آلوده بودند. پیشنهاد می گردد آموزش های لازم به روستاییان و دامپزشکان درخصوص انجام درمان های دوره ای ضدانگلی ارائه شود.

عفونت های سالمونلایی از مهم ترین مشکلات بهداشت عمومی در جهان بوده و در اکثر نقاط جهان بخصوص در کشورهای در حال توسعه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این میان ماکیان، انسان، دام و مواد غذایی در انتقال عامل عفونت، از نظر جنبه اقتصادی و بهداشت عمومی نقش مهمی ایفا می کنند. مطالعات انجام شده نشان می دهد که هنوز سالمونلا انتریتیدیس و سالمونلا تیفی موریوم از سروتیپ های غالب می باشند. با توجه به محدودیت ها و مشکلات روش های جداسازی آزمایشگاهی می توان از روش های ملکولی به عنوان روشی سریع، ارزان، اختصاصی و با حساسیت بالا در تشخیص استفاده نمود. یافتن منشاء عفونت و کانون های آن می تواند در بهبود استراتژی های کنترلی حائز اهمیت باشد. گسترش ژن های مقاومت پلاسمیدی در میان سروتیپ های مختلف سالمونلا جدا شده از موارد انسانی، طیوری و دامی و انتقال آنها در بین موارد فوق از اهمیت ویژه ای برخوردار است. شناسایی مقاومت های دارویی و جلوگیری از انتشار آن ها می تواند بعنوان یکی از مسائل مهم در درمان باشد و بررسی این مقاومت ها به منظور جلوگیری از بروز سویه های مقاوم امری ضروری می باشد.با مشخص شدن الگوی مقاومتی باکتری های جداشده می توان پروتکل های درمانی را اصلاح و آنتی بیوتیک های موثرتر را جایگزین نمود.

کوکسیدیوز طیور یک بیماری روده ای است که توسط تک یاخته آیمریا (شاخه: آپی کمپلکسا) ایجاد می گردد. این بیماری در سراسر جهان به عنوان مهمترین بیماری در طیور محسوب می شود. بررسی پراکندگی گونه های مختلف آیمریا نیازمند مطالعه مستمر در گله های طیور می باشد. در این بررسی فراوانی گونه های آیمریا در بستر مزارع گوشتی و تخم گذار در استان های تهران و البرز انجام شده است. نمونه های بستر شامل 354 گله گوشتی و 282 گله تخم گذار می باشند که به همراه تعدادی از جوجه های مشکوک دارای علایم پیش بالینی جهت بررسی ظاهری و ضایعات در لاشه جمع آوری گردیدند. اووسیت ها از نمونه های مدفوع جدا و مورد بررسی ریخت شناسی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان دهنده سه گونه آیمریا شامل تنلا، ماکسیما و آسرولینا در گله های گوشتی به ترتیب به میزان %25.55، %31.39 و %14.77 و همچنین در گله های تخم گذارعلاوه بر گونه های فوق آیمریا نکاتریکس نیز مشاهده شد که میزان آنها به ترتیب: %21.51، %20.64، %8.33 و %1.03 می باشند. این بررسی نشان داده که در این نواحی با توجه به شناسایی گونه های مذکور و فراوانی قابل توجه برخی از آن ها علاوه بر کاربرد داروهای موثر علیه کوکسیدیوز مطالعه جهت استفاده از واکسن با تکیه برگونه های غالب در آینده مفید به نظر می رسد.

به منظور بررسی تاثیر اسانس آشامیدنی آویشن بر صفات عملکرد، ایمنی و فراسنجه های خونی از تعداد 500 قطعه جوجه خروس در یک طرح آزمایشی کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار استفاده شد. تیمارها شامل شاهد (سطح صفر)، و سطوح 1، 1.5 و 2 میلی لیتر اسانس آویشن در هر لیتر آب آشامیدنی بودند. صفات مورد بررسی شامل شاخص های عملکردی، سطح سرمی آنتی بادی بیماری های ویروسی و فراسنجه های خونی در سنین 21 و 42 روزگی بودند. نتایج نشان داد که صفات عملکردی و فراسنجه های خونی به طور معنی دار تحت تاثیر سطوح مختلف اسانس آویشن قرار گرفتند (p<0.05). خوراک مصرفی، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و بازده انرژی و پروتئین مصرفی تیمارهای دارای اسانس آویشن به طور معنی دار بهتر از شاهد بود (p<0.05). تغییر غلظت آنتی بادی بیماری های ویروسی در مقاطع 21 و 42 روزگی برای سطوح مختلف اسانس آویشن نسبت به شاهد معنی دار نبود (p<0.05). پیشنهاد می شود برای بهبود صفات عملکرد، ایمنی و فراسنجه های خونی از سطوح 1.5 یا 2 میلی لیتر اسانس آویشن در آب آشامیدنی جوجه ها استفاده شود.

در این بررسی، بر روی نمونه های مدفوع دام های مشکوک به بیماری پاراتوبرکلوزیز و نیز تعدادی از دام های سالم منطقه سمیرم، بر اساس پروتکلهای مورد تایید OIE، عملیات کشت میکروبی در محیط هرولدز اگ با مایکوباکتین و نیز محیط هرولدز اگ بدون مایکوباکتین انجام گردید سپس کشتها در انکوباتور قرار داده شد و بطور هفتگی کنترل و ثبت اطلاعات انجام گردید. از کلنیهای رشد یافته، گسترش، رنگ آمیزی (ذیل-نلسون) و بررسی میکروسکوپیک بعمل آمد، سپس از نمونه های مثبت میکروسکوپی، کشت مجددساب کالچر شد و در نهایت آزمونهای مولکولار (PCR) بر روی نمونه های مثبت جهت تعیین شناسایی و هویت انجام شد. در طول انجام این بررسی تعداد 68 نمونه از بز و گوسفند منطقه سمیرم اخذ شد که 90% آنها دارای نشانی های بالینی مشکوک به بیماری یون بودند. در نهایت از 11 نمونه باسیل اسید فست یون جدا شد که پس از کشت های مجدد و رسیدن به حجم مناسب باکتری، آزمون ملکولار زیر انجام گرفت. با استفاده از پرایمرهای IS900، مشخص شد که تمامی باسیل های رشد کرده متعلق به جنس مایکوباکتریوم اویوم تحت گونه پاراتوبرکولوزیس می باشند که پس از الکتروفورز محصول PCR بر روی ژل و مشاهده باندی به اندازه 400bp مورد تایید تشخیص نهائی قرار گرفت.

واکسن برونشیت عفونی طیور (IBV) یک واکسن ویروسی زنده تخفیف حدت یافته بوده که نسبت به تغییر شرایط محیطی حساس می باشد. پایدارکننده ها به منظور حفظ توانمندی و کارآیی واکسن، قبل از لیوفیلیزه شدن به مایع واکسن اضافه می شوند که منجر به حفظ پایداری واکسن در طی مراحل تهیه، نگهداری و تلقیح می شود. این تحقیق به منظور تعیین کارآیی چهار ترکیب پایدارکننده بر پایداری واکسن IBV پس از لیوفیلیزه شدن انجام شد. چهار پایدارکننده لاکتوز-لاکتالبومین (LL)، سوکروز- لاکتالبومین (LS)، لاکتوز-پپتون (LP) و ژلاتین- سوربیتول (GS) برای تهیه واکسن لیوفیلیزه شده مورد استفاده قرار گرفت. واکسن های فرموله شده با پایدارکننده ها پس از لیوفیلیزاسیون عیار سنجی شدند و با عیار اولیه مایع واکسن مقایسه گردید. سپس طبق دستورالعمل OIE، برای تعیین پایداری تسریع شده، عیار واکسن ها بعد از یک هفته انکوباسیون در 37oC تعیین گردید. رطوبت واکسن پس از لیوفیلیزاسیون با روش کارل- فیشر اندازه گیری شد. همچنین برای تعیین پایداری طولانی مدت واکسن در 4oC، برای مدت 3 سال و هر سه ماه یکبار عیارسنجی شدند. آزمایش های فوق برای 3 سری واکسن تولید شده انجام گردید. نتایج نشان داد واکسن های لیوفیلیزه شده با پایدار کننده ها عیار قابل قبول را داشتند و میانگین رطوبت واکسن ها در حدود قابل قبول (%1.42-2.72) بود. پس از یک هفته انکوباسیون واکسن ها در 37oC (پایداری تسریع شده)، واکسن با پایدارکننده لاکتوز-لاکتالبومین کمترین کاهش تیتر را داشت. همچنین نتایج نشان داد که در پایان دوره سه ساله نگهداری واکسن ها در 4oC، واکسن با پایدارکننده LL بالاترین عیار را داشت. بدین طریق به نظر می رسد ترکیب پایدارکننده لاکتوز-لاکتالبومین حفاظت خوبی در طی مرحله لیوفیلیزاسیون و همچنین نگهداری طولانی مدت در 4oC برای واکسن IBV فراهم می نماید.

این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح مختلف عصاره روغنی گل همیشه بهار بر آنزیم های کبدی و تغییرات هیستوپاتولوژی بافت کبد جوجه های گوشتی طی یک دوره 42 روزه انجام گرفت. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک طرح کاملا تصادفی با پنج گروه و چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل گروه کنترل منفی (فاقد افزودنی عصاره گل همیشه بهار و تتراکلریدکربن)، کنترل مثبت {تتراکلریدکربن (یک میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و فاقد افزودنی عصاره گل همیشه بهار} و سه تیمار دیگر شامل سطوح 150، 300 و 450 میلی گرم در کیلوگرم جیره عصاره گل همیشه-بهار به همراه تتراکلریدکربن بود. فراسنجه های خون (SGOT و SGPT)، که در اثر تزریق تتراکلریدکربن، سطح شان در خون افزایش یافته بود، عصاره گل همیشه بهار توانست اثرات منفی ناشی از این ماده سمی را تقلیل دهد. وزن نسبی کبد در تیمارهایی که علاوه بر تتراکلریدکربن، سطوح مختلف عصاره گل همیشه بهار را دریافت کرده بودند، نسبت به تیمار دریافت کننده تتراکلریدکربن، به صورت معنی داری پایین تر بود (p<0.05). در شاخص های مربوط به سنجش سیستم ایمنی، سطح ایمنوگلوبولین G در تیماری که علاوه بر تتراکلریدکربن، سطح 300 میلی گرم عصاره گل همیشه بهار را دریافت کرده بودند نسبت به گروه کنترل منفی و غلطت 150 همیشه بهار به صورت معنی داری بالاتر بود (p<0.05). در بررسی تغییرات هیستوپاتولوژی کبد، مشاهده شد که گروه کنترل مثبت از لحاظ وضعیت سیاهرگ مرکزی، هپاتوسیت ها، سینوزوئیدها و تریادپورت بیشترین میزان آسیب بافتی و گروه کنترل منفی کمترین میزان آسیب دیدگی را داشتند. اما تیمارهایی که همراه با تتراکلریدکربن، عصاره گل همیشه بهار را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل مثبت، بهبود بیشتری در بافت مشاهده شد (p<0.05). این نتایج نشان دهنده اثر حفاظتی عصاره گل همیشه بهار بر کبد می باشد که احتمالا بواسطه فلاونویید های موجود در گیاه و توانایی آنها در مهار فعال سازی زیستی CCl4 و در نتیجه مهار فعالیت سیتوکروم P450 و اثر خنثی کنندگی رادیکال های آزاد می باشد.

هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت انتشار و استناد به اطلاعات علمی تولید شده پژوهشگران سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی در 62 موسسه و مرکز تحقیقاتی وابسته در پایگاه اطلاعاتی وب آو ساینس از سال 1999 تا 2011 است. در این پژوهش، تولیدات علمی این سازمان بر اساس شاخص های کمی و کیفی علم سنجی تجزیه و تحلیل شده اند. این پژوهش در حوزه علم سنجی است و با توجه به گستردگی سوالات و اهداف پژوهش، از روش های پیمایشی و تحلیل استنادی استفاده شده است. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شده است. نتایج نشان می دهد طی سال های 1999- 2011، پژوهشگران سازمان 2594 عنوان اثر علمی در پایگاه اطلاعاتی وب آو ساینس منتشر کرده اند و تولیدات علمی آن ها روند صعودی داشته است. پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی با فراوانی 7.04 درصد بالاترین میزان تولیدات علمی را داشته است. بیشترین تولیدات علمی سازمان (3 درصد) در مجله ACTAHORTICULTURAE انتشار یافته است. فاطمه سفیدکن با 100 عنوان اثر علمی، به عنوان پرکارترین نویسنده و قاسم حسینی سالکده با تعداد 1338 استناد، و میانگین استناد 21.93، پراستنادترین نویسنده به شمار می رود. از نظر میزان همکاری، دانشگاه تهران با تعداد 384 عنوان مقاله و کشور آمریکا با تعداد 200 عنوان مقاله بیشترین مشارکت را در هم تالیفی با پژوهشگران سازمان داشته است. تعداد کل استنادها به تولیدات علمی سازمان 10782 است و شاخص h در تولیدات علمی سازمان 36 است. علی رغم سیر صعودی در تعداد تولیدات علمی ثبت شده در این پایگاه اطلاعاتی، این تعداد رقم مناسبی برای سازمان به شمار نمی رود. بر اساس شاخص های کیفی علم سنجی، کیفیت مقالات پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی از دیگر واحدهای تابعه سازمان بالاتر است. لزوما پژوهشگرانی که از نظر تعداد مقالات در رتبه خوبی قرار دارند، از نظر شاخص های کیفی از جایگاه خوبی برخوردار نیستند.

هدف از این مطالعه موقعیت یابی ایمنوهیستوشیمی سیتوکروم آروماتاز P450 در دستگاه تناسلی بز نر بود. آروماتاز آنزیم نهایی است که آندروژن ها را به استروژن ها تبدیل می کند. در این تحقیق جستجو و موقعیت یابی آروماتاز با روش ایمنوهیستوشیمی (IHC) در بافت بیضه، اپیدیدیم، غده وزیکول سمینال و غده پروستات بز بومی با استفاده از آنتی بادی پلی کلونال آنتی آروماتاز به عنوان آنتی بادی اولیه و آنتی بادی پلی کلونال ضد IgG موشی کونژوگه شده با HRP به عنوان آنتی بادی ثانویه انجام گرفت. نمونه های بیضه و غدد ضمیمه جنسی از 5 بز نر بومی سالم 2 تا 4 ساله (پس از کشتار دام ها دستگاه تناسلی به طور کامل جدا شده و از هر قسمت نمونه هایی به ابعاد 0.5´0.5´1 سانتی متر گرفته شد) تهیه و برای آزمایش IHC در محلول بوئن نگهداری شدند. سپس طی مراحلی بلوک های پارافینی و در نهایت مقاطع میکروسکوپی تهیه و آزمایش IHC جهت موقعیت یابی آروماتاز انجام شد. واکنش مثبت ایمنوپروکسیداز در مراحل اسپرماتوژنز، سلول لایدیگ، سلول های اپیتلیال مجاری آوران اپیدیدیم و سیتوپلاسم سلول های ترشحی غده وزیکول سمینال و غده پروستات مشاهده شد. یافته های بدست آمده نشان می دهد که آروماتاز موجود در سلول های مختلف بیضه و غدد ضمیمه جنسی آندروژن ها را به استروژن ها تبدیل کرده و ممکن است استروژن ها به طور موضعی فعالیت های اتوکرین و پاراکرین در مجرای تولید مثلی داشته باشند.

گونه های مختلف ماهیان می توانند دوره محرومیت غذایی یا گرسنگی را با استفاده از فعالیت اکتسابی مکانیسم های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی که آن ها را با شرایط نامناسب محیط سازگار می سازد، تحمل نمایند. مطالعه حاضر، به منظور بررسی اثر گرسنگی بر شاخص های بیوشیمیایی کبدی و ایمنی غیراختصاصی بچه ماهی یلی خط کمانی (Terapon jarbua, Forsskal, 1775) انجام شد. در این تحقیق، 180 بچه ماهی یلی با میانگین (± انحراف معیار) طولی 4.46±0.21 سانتی متر و وزنی 1.98±0.30 گرم به دو گروه تغذیه شده و تغذیه نشده و سه تکرار (30 قطعه ماهی در هر تکرار) در مخازن پلاستیکی 60 لیتری مورد مقایسه و مطالعه قرار گرفتند. نمونه برداری از کبد و ماهی در روز صفر و نیز هر هفته یکبار تا هفته چهارم پس از محرومیت غذایی انجام شد. نتایج بدست آمده نشان دهنده کاهش معنی دار سطح کلسترول و تری گلیسرید در گروه تغذیه نشده از هفته 2 محرومیت غذایی، در مقایسه با گروه تغذیه شده بود (p<0.05). از هفته 1 محرومیت غذایی، سطوح پروتئین تام و گلیکوژن بطور معنی داری در گروه تغذیه نشده کاهش یافت (p<0.05) و در پایان دوره آزمایش، سطح لیزوزیم در گروه تغذیه نشده بصورت معنی دار افزایش یافت (p<0.05). نتایج حاضر نشان می دهد که ماهی یلی خط کمانی می تواند با دوره 1 ماهه گرسنگی سازش یافته و از ذخایر گلیکوژن و چربی بعنوان منابع انرژی استفاده نماید.