تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک
سال:1395 | دوره:29 | شماره:3 (پیاپی 112) |تعداد مقالات:15

این تحقیق بر روی 8 جفت کبک نر و ماده سالم بومی در سن 20 هفته صورت گرفت.پرندگان با اتر بیهوش و به روش انسانی کشته شدند. پس از تشریح، موقعیت نای و ساختارهای مرتبط مشخص و به سه قسمت قدامی، میانی و خلفی تقسیم گردید. ویژگی های نای شامل تعداد و شکل ظاهری حلقه های نایی، محل اتصال ماهیچه جناغی-نایی، کامل یا ناقص بودن حلقه ها، مقطع عرضی و چیدمان آن ها، وجود رباط های حلقوی، میزان استحکام نای در برابر فشار با استریومیکروسکوپ بررسی شد. نمونه هایی از سه قسمت جهت پایدارسازی به فرمالین بافر10 درصد منتقل شدند. برش های بافتی با هماتوکسیلین-ائوزین و رنگ آمیزی های اختصاصی آلسین بلو، پاس، فوت، ورهوف و ماسون تری کروم رنگ آمیزی شد. حلقه های نایی در کبک های بومی، کامل و از قدام به خلف از الگوی بیضی به گرد تغییر نمودند. آن ها دارای رباط های حلقوی بوده و در برابر فشار مقاوم هستند.تعداد آن ها 102 تا 114 عدد و محل اتصال ماهیچه جناغی-نایی بین حلقه 90 تا 102 بود.ساختار بافتی نای بین قسمت ها و جنس های مختلف، تفاوت قابل توجهی نداشت و از طبقات مخاطی-زیرمخاطی، غضروفی-ماهیچه ای و سروزی تشکیل شده بود. بافت پوششی، شبه مطبق استوانه ای مژه دار است که دارای غدد موکوسی از نوع حبابی ساده بود. غدد در آلسین بلو، مثبت ولی در پاس، منفی بودند. ماهیچه مخاطی مشاهده نشد. پارین-زیرمخاط سست دارای همه رشته های همبندی بود. طبقه غضروفی-ماهیچه ای، از حلقه های کامل غضروف شفاف و ماهیچه های مخطط تشکیل شده است. سروز از بافت سست حاوی رگ های خونی، گانگلیون عصبی پاراسمپاتیکی، چربی و رشته های همبند تشکیل شده بود.

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مکمل گیاهی بیوهربال (پودر زنجبیل و رازیانه) بر شاخص های رشد (وزن نهایی و میزان رشد روزانه)، تغذیه (ضریب تبدیل غذایی، میزان غذای دریافتی، بازده مصرف پروتئین، بازده مصرف چربی، بازده تولید پروتئین و بازده تولید چربی) و ترکیب بدن (میزان پروتئین، چربی، رطوبت و خاکستر) ماهی کفال خاکستری به مدت 62 روز صورت گرفت. تعداد 450 قطعه لارو کفال ماهی با میانگین وزنی 0.72±0.01g در طرح آماری کاملا تصادفی با 5 تیمار آزمایشی و 3 تکرار (با تعداد 30 قطعه در هر تکرار) که شامل تیمار آزمایشی شاهد (بدون استفاده از بیوهربال) و در تیمارهای آزمایشی 2، 3، 4 و 5 میزان استفاده از این مکمل گیاهی به ترتیب g/kg 5، 10، 15 و20 غذا بود مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که بالاترین وزن نهایی، میزان رشد روزانه، میزان غذای دریافتی، بازده مصرف و تولید پروتئین، بازده مصرف چربی و میزان پروتئین لاشه در تیمار حاوی g/kg 15 مکمل گیاهی مشاهده شد.که با تیمار شاهد دارای تفاوت معنی دار بود (P<0.05). در مجموع بر اساس نتایج، افزودن g/kg 15 مکمل گیاهی (زنجبیل و رازیانه) به جیره غذایی ماهی کفال خاکستری به منظور بهبود شاخص های رشد، تغذیه و کیفیت لاشه در این ماهی پیشنهاد می شود.

شیستوزوما ترکستانیکم یکی از گونه های جنس شیستوزوما و از خانواده شیستوزوماتیده می باشد که موجب خسارات اقتصادی از جمله کاهش فراورده های دامی از قبیل توقف رشد، کاهش پشم، گوشت و وزن گوسفندان دامداری ها می شود. آلودگی به این انگل از ترکستان (کشورهای آسیای میانه شامل ازبکستان، ترکمنستان، قرقیزستان و قزاقستان)، روسیه، چین، مغولستان، پاکستان، عراق، ترکیه و ایران گزارش شده است. شیستوزومیوزیس یکی از بیماری های انگلی می باشد که موجب خسارات اقتصادی در دامداری ها می شود و طبق گزارش های موجود این بیماری در شمال، بعضی از مناطق مرکزی و جنوب ایران شایع می باشد. در این مطالعه بعد از مرور مطالعات انجام شده در زمینه وضعیت آلودگی شیستوزوما، وضع کنونی آلودگی در کشور مشخص شده و بعد از اشاره به بعضی خسارات ناشی از آلودگی در گوسفندان، راه های کنترل اصولی بحث شده است. علاوه بر آن نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدها در امر کنترل بیماری، معرفی و در نهایت راهکارهای پیشگیری، مبارزه و کنترل و برنامه های لازم ارائه شده اند.

در این بررسی با استفاده از روش های Agar spot test و انتشار در چاهک و Microdilution اثرات ضد باکتریائی لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس روی باکتری پنی باسیلوس لاروا عامل لوک آمریکائی زنبورعسل مورد مطالعه قرار گرفت. در روش Agar spot test غلظت 107 cfu/ml باکتری لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به ترتیب باعث ایجاد هاله ممانعت از رشد باکتری به قطر 45 میلی متر و40 میلی متر علیه باکتری پنی باسیلوس لاروا گردیدند. در روش انتشار در چاهک، 100 میکرولیتر از مایع روئی عاری از سلول (cfcs)، باکتری لاکتوباسیلوس کازئی و باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به ترتیب باعث ایجاد هاله ممانعت از رشد باکتری به قطر 40 و 30 میلی متر و 50 میکرولیتر مایع روئی باکتری لاکتوباسیلوس کازئی و باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به ترتیب باعث ایجاد هاله ممانعت از رشد 30 و 25 میلی متر و 30 میکرولیتر مایع روئی باکتری لاکتوباسیلوس کازئی و باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به ترتیب باعث ایجاد هاله ممانعت از رشد 20 و 12 میلی متر شدند. در روش میکرودیلوشن غلظت های 108 cfu/ml الی 103 هر دو باکتری اسید لاکتیک مانع از رشد باکتری پنی باسیلوس لاروا در غلظت 104 cfu/ml گردیدند. ولی هر دو باکتری در غلظت102 cfu/ml تاثیری روی باکتری مذکور نداشتند. لذا غلظت103 cfu/ml هر دو باکتری اسیدلاکتیک استفاده شده به عنوان حداقل غلظت مهار کننده رشد (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) هر دو باکتری علیه باکتری پنی باسیلوس لاروا در نظر گرفته شدند. نتایج این بررسی نشان داد که باکتری های لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس باعث مهار رشد باکتری پنی باسیلوس لاروا عامل بیماری لوک آمریکائی زنبورعسل در محیط کشت شده و با اثراتی که روی جوانه زدن اسپور باکتری مذکور و همچنین نابودی شکل رویشی آن می گردند می توانند در صورت بی خطری آن ها برای لاروهای زنبورعسل، به عنوان یکی از روش های مبارزه با این بیماری در کلنی های زنبورعسل مورد استفاده قرار گیرند.

آلودگی زنبور عسل به بندپایان انگل خارجی می تواند با تاثیر بر این حشره مفید موجب کاهش جمعیت آن در زنبورستان های ایران گردد. این مطالعه برای تعیین فراوانی، تنوع گونه ای، توزیع فصلی و جغرافیایی بندپایان انگل زنبور عسل در زنبورستان های استان آذربایجان شرقی در طی یک سال (1393-1392) انجام گردید. از 960 کندو ثابت در 146 زنبورستان در شمال، مرکز و جنوب آذربایجان شرقی به روش تصادفی خوشه ای نمونه برداری گردید. برای جدا سازی جرب واروآ، از زنبور بالغ و نوزاد داخل حجره های هر کندو نمونه برداری شد.تراشه های زنبورهای بالغ نیز از نظر آلودگی به جرب آکاراپیس وودی بررسی گردیدند. از هر کندو 100 عدد زنبور کارگر و بالغ برای جدا کردن مگس برولا سوئکا بررسی شدند. شیوع کلی واروآ دسترکتور 55.1% بود. بیشترین فراوانی آلودگی زنبوران بالغ به واروآ دسترکتور در فصل پائیز (54.5%) و کمترین فراوانی آلودگی در فصل بهار (25.8%) بود. بیشترین و کمترین فراوانی آلودگی نوزاد زنبور به ترتیب در فصل بهار (37%) و زمستان (0%) بود.مطالعه توزیع جغرافیایی آلودگی به ترتیب بیانگر حضور بیشترین و کمترین آلودگی به جرب واروآ دسترکتور در زنبور بالغ (41.2%) از شمال (31.5%) و زنبور نوزاد (25.6%) از جنوب (15%) استان آذربایجان شرقی بود. آلودگی جرب آکاراپیس وودی و مگس برولا سوئکا در زنبورستان های تحت مطالعه مشاهده نشد. نتایج این تحقیق بیانگر حضور فعال آلودگی جرب واروآ دسترکتور در اغلب کندوهای زنبورستان های تابعه شهرستان های مختلف استان آذربایجان شرقی بود که از نظر اقتصادی حائز اهمیت است.

در این تحقیق غلظت دی کلرو دی فنیل تری کلرو اتان و متابولیت هایش (DDTs) شامل o، p''-DDE، p، p''-DDE، o، p''-DDD، p، p''-DDD، o، p''-DDT و p، p''-DDT در بافت های کلیه، عضله، چربی و موی از 21 قلاده شغال طلایی از استان مازندران بررسی شد. آنالیز با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی با گیرنده الکترون انجام شد. متابولیت o، p''-DDE بیشترین غلظت (%83) را در بین متابو لیت های DDTs در تمام بافت ها نشان داد. نسبت DDE/DDT در بافت ها نشان دهنده این بود که اخیرا در منطقه از DDT استفاده نشده است. به طور کلی غلظت ترکیبات DDTs پایین تر از حدی بود که باعث اثرات مخرب بر حیوانات شود. این تحقیق پایه ای برای انجام تحقیقات آتی بر روی سایر پستانداران در ایران می باشد.

در این بررسی که هدف اصلی آن شناسائی فلور قارچی کلنی های زنبورعسل استان آذربایجان غربی بوده است، طی سالهای 1384 الی1389 از تعدادی از کلنی های زنبورعسل این استان بالغ بر 2000 نمونه شامل زنبور بالغ، لارو و شفیره، گرده گل و عسل در شرایط تمیز ودر ظروف نمونه برداری پلاستیکی جمع آوری و در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل گردید. نمونه ها بعد از آماده سازی، بطور جداگانه در محیط کشت سابرودگستروز آگار کشت شده و در دمای25 درجه ساتتی گراد قرار داده شدند و تا 10 روز بعد از کشت نمونه ها، قارچها و مخمرهای مختلف موجود در آنها شناسائی وثبت گردیدند. در طول سه فصل نمونه برداری از 500 نمونه زنبوربالغ 357 مورد (71.4 درصد) و از 500 نمونه لارو و شفیره 353 مورد (70.6 درصد) و از 500 نمونه گرده گل 459 مورد (91.8 درصد) و از 500 نمونه عسل 364 مورد (72.8 درصد) آلوده به قارچها و مخمرهای مختلف بوده اند. قارچها و مخمرهای جداسازی شده و میزان حضور آنها در نمونه ها عبارتند از: مخمرها (29 درصد)، پنی سیلیوم (12 درصد)، موکور (8 درصد)، هلمنتوسپوریوم (4 درصد)، آلترناریا (3 درصد)، کلادوسپوریوم (2.5 درصد)، پسیلومایسس (1.1 درصد)، اسکوپولاریویسیس (1 درصد)، رایزوپوس (0.8 درصد)، استمفیلیوم (0.8 درصد) و سپتونیوم (0.3 درصد). این نتایج نشان می دهد که انواع قارچها ومخمرها با میزان نسبتا زیادی درکلنی های زنبور عسل وجود دارند که در صورت عدم رعایت بهداشت کلنی های زنبورعسل و عدم دقت در استحصال و نگهداری فراورده های آن، می توانند به عنوان یکی از عوامل بروز عوارض در زنبورعسل و کاهش کیفیت فراورده های آن و همچنین مخاطراتی در مصرف کنندگان فراورده های زنبورعسل تلقی شوندکه البته میزان تاثیر این عوامل در بروز این مشکلات نیازمند بررسیهای بیشتری است.

هدف از این مطالعه بررسی اثر مورفین و نالوکسان بر روی تغییرات هیستومورفومتریک بیضه موش های صحرایی نر نژاد ویستار بود. 15 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به سه گروه تقسیم شدند: 1- گروه کنترل. 2- گروه آزمایشی مورفین (مورفین به میزان5 میلی گرم بر کیلوگرم برای 30 روز به صورت داخل صفاقی دریافت کردند). 3- گروه آزمایشی مورفین-نالوکسان (مورفین به میزان5 میلی گرم بر کیلوگرم برای 30 روز به صورت داخل صفاقی و در روز30 یک دوز نالوکسان به میزان 2 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت کردند. ده روز بعد از پایان آزمایش، نمونه ها در روز چهل گرفته شد. نتایج نشان داد که ضخامت دیواره لوله های اسپرم ساز و وزن بیضه ها در گروه آزمایشی مورفین کاهش معنی داری داشته است (p£0.05). هم چنین، تعداد سلول های اسپرماتوژنیک در گروه آزمایشی مورفین کاهش یافته بود. بعلاوه، ضخامت دیواره لوله های اسپرم ساز، وزن بیضه ها و تعداد سلول های اسپرماتوژنیک در گروه آزمایشی مورفین-نالوکسان نسبت به گروه آزمایشی مورفین افزایش یافته بود، اما افزایش تعداد سلول های اسپرماتوژنیک در گروه آزمایشی مورفین-نالوکسان نسبت به گروه آزمایشی مورفین فاقد اختلاف معنی دار بود (p³0.05). به طور کلی می توان نتیجه گیری کرد که مورفین می تواند فعالیت جنسی، تعداد سلول های اسپرماتوژنیک، ضخامت دیواره لوله های اسپرم ساز و وزن بیضه ها را کاهش دهد اما نالوکسان می تواند این کاهش را بهبود بخشد.

عمل جراحی استریوتاکسیک مغز اغلب برای کمک به انواع مختلف مطالعات پژوهشی حیوانی و پایه به کار می رود. از این عمل، به خصوص برای دسترسی به محل های هدف مشخص و تزریق مستقیم مواد دارویی که قادر به عبور از سد خونی مغزی نیستند استفاده می شود.لذا، تحقیق حاضر جهت آزمودن تاثیر محرومیت غذایی اعمال شده قبل از عمل جراحی استریوتاکسیک، بر زنده مانی جوجه های گوشتی در پایان جراحی در 4 گروه آزمایشی طراحی شد. جوجه ها با نور پیوسته تا سن سه هفتگی پرورش داده شدند. در سه هفتگی، کانول راهنما از طریق جراحی استرئوتاکسیک در بطن جانبی راست مغز جوجه ها جا داده شد. در گروه آزمایشی 1، خوراک بصورت آزاد در اختیار جوجه ها بود. در گروه های آزمایشی 2، 3 و 4 به ترتیب جوجه ها تحت سه، شش و دوازده ساعت محرومیت غذایی قبل از عمل جراحی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت.یافته های ما نشان داد که محرومیت غذایی می تواند وقوع مرگ در جراحی استریوتاکسیک را کاهش دهد (p<0.05). مناسب ترین زمان محرومیت دسترسی به خوراک قبل از عمل جراحی 6 ساعت بود و افزایش این زمان از 6 ساعت به دوازده ساعت، تاثیر مشابهی بر زنده مانی جوجه های گوشتی تحت جراحی داشت. بنابراین، بر اساس نتایج این آزمایش، محرومیت دسترسی به خوراک 6 ساعت قبل از شروع عمل جراحی استریوتاکسیک مغز در جوجه ها پیشنهاد می شود.

Lucilia sericata یکی از انگل های خارجی اختیاری است که می تواند باعث میاز در دام ها و ندرتا در انسان بشوند. عفونت در انسان و دام های علف خوار در محل زخم ها اتفاق می افتد که می تواند منجر به خارش و التهاب محل ضایعه بشود. گزارش حاضر در رابطه با یک راس بز چهار ساله با علائم بی اشتهایی، لاغری پیشرونده، کاهش هوشیاری و کما بوده که تعداد بسیار زیادی لارو زنده مگس L. sericata از زخم های موجود در محوطه دهانی جدا شدند. این گزارش اولین گزارش از میاز محوطه دهانی به همراه لیز استخوان توسط مگس L. sericata در بز می باشد.

سارکوسیستیس یکی از بزرگ ترین گونه های تک یاخته در شاخه اپی کمپلکسا و رده اسپوروزوآ می باشد. سارکوسیستیس یکی از شایع ترین انگل های تک یاخته ای در حیوانات اهلی و وحشی است که گسترش جهانی دارد. بعضی از گونه های آن باعث آلودگی انسان می شود.در نتیجه این انگل از نظر دام پزشکی و پزشکی (زئونوز) دارای اهمیت می باشد. این مطالعه با هدف شناسائی میکروکیست و ماکروکیست گونه های سارکوسیستیس در اندام های مورد نظر شتر و بزهای ذبح شده در کشتارگاه با استفاده از روش های میکروسکوپ الکترونی و RFLP- PCR انجام گرفت. 166 نمونه بافتی تازه از شتر و بز کشتار شده جمع آوری و به کمک روش های مهری و هضمی، آلوده و غیرآلوده بودن آن ها تائید شد. نمونه های مثبت در ظرف حاوی سرم فیزیولوژی شسته و برای بررسی ساختار فراریزبینی دیواره کیست ها، آن ها را در گلوتارآلدئید 4% و جهت بررسی مولکولی تا زمان استفاده در دمای 20- قرار داده شدند. در این مطالعه نشان داده شده که شتر فقط به میکروکیست آلوده می شود و همگی یک گونه (سارکوسیستیس کملی) می باشند. در بز با توجه به توالی های به دست آمده در کیست های کوچک و بزرگ مشخص گردید که تشابه آن با سارکوسیستیس مولی نزدیک تر است. تجزیه و تحلیل توالی های بدست آمده نشان می دهد PCR-RFLP روشی مناسب برای تفکیک گونه های سارکوسیستیس در میزبان های متفاوت می باشد. بر اساس ساختار فراریزبینی دیواره کیست و اطلاعات مولکولی توالی DNA، ماکروکیست های ضخیم و نازک در بز می تواند یک گونه باشد.

مقاومت باکتری های مولد ورم پستان به آنتی بیوتیک ها باعث عدم درمان گاوهای مبتلا و گسترش بیماری در گله شده و حتی بهداشت عمومی جامعه را نیز تهدید می کند. وجود اطلاعات در زمینه الگوی حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی برای اجرای برنامه های کنترل ورم پستان در هر منطقه ضروری می باشد. جهت انجام این مطالعه، نمونه های شیرخام از گاوهایی که دارای علائم بالینی و یا مشکوک به ورم پستان تحت بالینی بودند، مورد آزمایش های باکتری شناسی قرار گرفتند. پس از شناسایی کلنی ها، مقاومت جدایه های باکتریایی به آنتی بیوتیک های جنتامایسین، آمپی سیلین، پنی سیلین، تتراسایکلین، اریترومایسین و سولفامتوکسازول به همراه تری متوپریم (SXT) با روش انتشار دیسک مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS ابتدا به صورت توصیفی و سپس برای ارزیابی تفاوت های فصلی و منطقه ای با آزمون مربع لاتین مورد بررسی قرار گرفتند. اکثر جدایه های باکتریایی به جنتامایسین (80.42 درصد) و ترکیب SXT (73.43 درصد) حساسیت داشته و در مقابل به پنی سیلین (79.03 درصد) مقاوم بودند. استافیلوکوکوس های کواگولاز مثبت و منفی به عنوان بیشترین جدایه، بالاترین حساسیت و مقاومت را به ترتیب به جنتامایسین (92.31 و 88.24 درصد) و پنی سیلین (80.77 و 58.82 درصد) داشتند. اشرشیا کلی در 88 درصد موارد به پنی سیلین مقاوم بود.تفاوت فصلی (بجز در SXT) و منطقه ای در میزان حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی مشاهده نشد. با توجه به درجات مختلفی از مقاومت به آنتی بیوتیک ها در جدایه های باکتریایی و خطرات بهداشتی و مضرات اقتصادی آن، لزوم توجه به استفاده منطقی و محتاطانه آنتی بیوتیک ها در گاوداری های شیری استان فارس و برقراری سیستم پایش در هر منطقه ضروری می باشد.

مایکوپلاسموز یکی از بیماریهای مهم ماکیان و بوقلمون است که خسارات اقتصادی زیادی به صنعت طیور وارد می نماید. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان شیوع سرمی آلودگی به مایکوپلاسما گالی سپتیکوم (MG) و تعیین چند عامل موثر بر آن، در گله های جوجه گوشتی استان اردبیل در طی سال های 1391 الی 1392 بود.بدین منظور، 20 نمونه خون به صورت تصادفی از هر 36 مرغداری جوجه گوشتی در پایان دوره پرورشی و در محل کشتارگاه اخذ گردید. نمونه ها سریعا به آزمایشگاه ارسال و پس از جداسازی سرم نمونه ها، از آزمایش های آگلوتیناسیون سریع سرم (RSA) والیزا برای بررسی میزان آلودگی استفاده شد. از مجموع720 نمونه سرم اخذ شده، در آزمایش RSA، 3.30 درصد نمونه ها و در آزمایش الیزا 19.7 درصد نمونه ها MG مثبت بودند. حساسیت، ویژگی و همبستگی آزمون RSA در مقایسه با روش الیزا در این مطالعه به ترتیب 100درصد، 88.4 درصد و -0.446 بود. از نظر آلودگی سرمی به مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در فصول مختلف سال، بیشترین میزان شیوع با اختلاف معنی داری (p<0.001) نسبت به سایر فصول مربوط به زمستان بود.بیشترین میزان شیوع MG در مرغان و گله های با ظرفیت بالای 20000 قطعه و کمترین آنها در خروس ها و گله های کمتر از 5000 قطعه مشاهده گردید. در مقایسه شیوع سرمی مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در مناطق مختلف جعرافیایی، مناطق متراکم نمین بطور معنی دار (p<0.001). بیشترین میزان آلودگی را داشت. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان آلودگی سرمی به مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در جوجه های گوشتی استان اردبیل نسبتا بالا می باشد. لذا رعایت اصول بهداشتی، امنیت زیستی، ظرفیت و تراکم استاندارد مزارع در کنترل این بیماری بسیار حایز اهمیت است.

ماهی مید یا گاریز یکی از گونه های مهم تجاری و اقتصادی در خلیج فارس به شمار می آید. در این تحقیق به منظور بررسی احتمال بیماری ویروسی نکروز عصبی در ماهیان مید Liza klunzingeri انجام گرفت نمونه ها از ماهیان در سواحل بندرعباس که به روش هیستوپاتولوژیک و تعداد 150 قطعه تهیه گردید.پس از فیکس کردن نمونه ها در محلول بوئن فیکس و انجام مراحل بافت شناسی، مقاطع µm5 تهیه و توسط هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی گردید.علاوه بر علایم بالینی بیماری، مطالعات میکروسکوپیک بوضوح نشان دهنده صدمات مغزی (نکروز و واکوئولاسیون) در سطح وسیعی از مغز بود. در شبکیه چشم نیز در برخی نمونه ها واکوئولاسیون در لایه دانه دار دیده شد. مشاهده علائم آسیب شناسی در ماهیان مورد آزمایش احتمال ابتلای ماهیان گاریز به این بیماری را نشان داد.

این تحقیق به منظور مطالعه تجربی اثر متفورمین بر روی ترمیم زخم سوختگی قرنیه در خرگوش انجام گرفت. در این تحقیق از 20 سر خرگوش نیوزلندی نر بالغ با میانگین وزنی 3-2.5 کیلوگرم سالم استفاده شد. بعد از بی هوشی عمومی، زخم قرنیه در چشم چپ تمام حیوانات ایجاد شد. بعد از برگشت از بی هوشی، خرگوش ها به 4 گروه 5 تایی تقسیم شدند.سپس در گروه اول متفورمین mg/kg 50 گاواژ شد، در گروه دوم متفورمین mg/kg 100، در گروه سوم متفورمین mg/kg 200 و در گروه چهارم آب مقطر تا 21 روز بعد از ایجاد زخم قرنیه روزانه گاواژ شد. 21 روز بعد از ایجاد سوختگی قرنیه، نمونه های بافتی از محل زخم اخذ و تحت بررسی آسیب شناسی بافتی قرار گرفتند.با توجه به مطالعات آسیب شناختی عروق زایی، میزان التهاب و ادم بستره قرنیه در خرگوش های تحت درمان با متفورمین در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری کاهش اما لایه های بافت پوششی قرنیه افزایش یافته بود (p<0.05). همچنین استفاده از متفورمین موجب بهبود نظم طبیعی رشته های کلاژن قرنیه شد (p<0.05). بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد که متفورمین اثرات مناسب و قابل قبولی بر روند التیام بخشی و ترمیم زخم قرنیه خرگوش داشته باشد.