پایش
سال:1388 | دوره:8 | شماره:3 |تعداد مقالات:14

دسترسی آسان به بخش های مختلف اورژانس، در رسیدگی سریع به بیماران، دارای اهمیت بسیار زیادی است. به منظور بررسی وضعیت موجود بیمارستان های عمومی (جنرال) دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی ـ درمانی شهید بهشتی، از نظر دسترسی به قسمت های مختلف بخش اورژانس، مطالعه ای توصیفی بر روی پنج بیمارستان شهدای تجریش، مدرس، امام حسین (ع)، لقمان و طالقانی تهران انجام شد. اطلاعات لازم با استفاده از یک فهرست بازبینی حاوی چهل معیار اختصاصی در زمینه دسترسی جمع آوری و با استانداردهای مورد نظر مقایسه گردید.نتایج این پژوهش نشان می دهند که از 40 معیار مورد بررسی، این بیمارستان ها حداکثر 16 معیار (‍40 درصد) را دارا بوده اند، 13 معیار در هیچیک لحاظ نشده و تنها پنج معیار در همه آنها رعایت گردیده است. سایر معیارها در تعدادی رعایت و در سایرین فراموش شده است. معیارهایی اساسی مانند نزدیکی اتاق احیای قلبی به درب ورودی و مستقل بودن ورودی آمبولانس و بیماران سرپایی، مشخص بودن تریاژ از طریق راهنماهای خاص، درب ورودی مشخص اورژانس، ورودی مجزا برای آزمایشگاه و رادیولوژی از طریق اورژانس در هیچیک و معیارهای مربوط به بیماران روان پزشکی و ترومایی، وضوح و دستیابی سریع به بخش اورژانس در اغلب آنها رعایت نشده است.با اطلاعات به دست آمده می توان نتیجه گرفت که طراحی اورژانس های مورد بررسی با استانداردها فاصله دارد و نیازمند بازنگری و ترمیم است. از طرف دیگر، طراحی اورژانس ویژگی های خاص خود را دارد که در طراحی بیمارستان، محل آن از ابتدا باید مشخص و مطابق استانداردهای مربوط انجام شود.

هزینه یابی و تجزیه و تحلیل هزینه ها به مثابه ابزارهای مدیریتی می توانند ما را در فراهم آوردن داده های لازم برای تصمیم گیری های آگاهانه درباره سرمایه گذاری برای اقدام ها و زیر ساختارها یاری دهند.استفاده از روش استاندارد شده هزینه ها، مقایسه ها را تسهیل خواهد کرد. این پژوهش به منظور محاسبه هزینه واحد خدمات بخش رادیولوژی بیمارستان امیر اعلم تهران به روش تقلیلی ـ مرحله ای (Step-Down) انجام شد تا بتواند الگویی برای مطالعات گسترده تر مقایسه ای بعدی فراهم سازد، مشکلات این راه را شناسایی کند و پیشنهادهایی برای کاهش این مشکلات ارایه دهد.با روشی گام به گام، هزینه واحد خدمت در بخش رادیولوژی بیمارستان امیر اعلم در سال 1384 در هشت مرحله محاسبه گردید:-1  ارزیابی داده ها، 2- تشکیل دادن یک چهارچوب هزینه ای، 3- طبقه بندی مراکز هزینه زا، 4- تخصیص مخارج برای طبقات مراکز هزینه زا، 5- شناسایی و تعیین هزینه ها و هدایایی که به صورت معمول در حسابداری بیمارستان ثبت نمی شوند، 6- تخمین استهلاک و کاهش بها، 7- تخصیص کم شونده (Step-Down) هزینه های بالاسری و 8- محاسبه هزینه واحدها (UNIT COSTS).هزینه متوسط واحد خدمت رادیولوژی ساده 064/50 ریال، سونوگرافی 300/70 ریال و سی تی اسکن 142/245 ریال به دست آمد که مقایسه این اعداد با متوسط تعرفه ها نشان می داد که تعرفه ها تنها حدود 50 تا 70 درصد از هزینه ها را پوشش می دهند و به نظر می رسد که این تعرفه ها، پس از مطالعات در چندین نوع بیمارستان در نواحی مختلف کشور نیاز به تجدید نظر داشته باشند.اطلاعات حسابداری بیمارستان، برای محاسبه هزینه واحد خدمت ساختار مناسبی نداشت و جمع آوری اطلاعات مناسب مستلزم صرف زمان زیادی بود. برای این که امکان انجام محاسبه هزینه واحد خدمت، در اسرع وقت و به طور متمرکز فراهم باشد، پیشنهاد می شود اولا اطلاعات حسابداری به شکلی مناسب برای محاسبه هزینه واحد خدمت طبقه بندی شود. ثانیا از این اطلاعات در فواصل زمانی مناسب و پایان سال مالی، برای محاسبه هزینه واحد خدمت استفاده شود و به عبارت ساده تر، برنامه محاسبه هزینه واحد خدمت در شبکه نظام حسابداری ادغام گردد. در این صورت، حسابداری علاوه بر کارهای معمول، نقاط ضعف و قدرت و اتلاف منابع را روشن کرده و زمینه افزایش بهره وری را فراهم خواهد کرد.

هدف از این مطالعه بررسی عوامل مرتبط با درد پشت و کمر و تغییر این دردها در سال های 1369 نسبت به سال 1378 بود. این مطالعه بر اساس اطلاعات دو طرح ملی سلامت و بیماری سال های 70-1369 (طرح اول) و 1378 (طرح دوم)، که به ترتیب شامل 27752 و 36945 فرد 15 ساله یا مسن تر بودند، انجام شد.در مطالعه حاضر، 3163 نفر از طرح اول و 457 نفر از طرح دوم حذف شدند. درد پشت و کمر به مثابه متغیر وابسته و متغیرهای نوبت طرح، منطقه زندگی، سن، جنس، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل، مصرف سیگار، استفاده از قلیان، سابقه شکستگی، سلامت روان، دفورماسیون و مقیاس توده بدنی (Body Mass Index-BMI) به عنوان متغیرهای مستقل در نظر گرفته شدند.مدل های رگرسیون لجستیک با استفاده از نرم افزار SPSS، برای تجزیه و تحلیل ها به کار گرفته شدند. یافته ها نشان می دهند که شانس ابتلا به درد در سال 1378 کمتر از سال 1369 است که با افزایش سن و BMI، افزایش و با افزایش تحصیلات کاهش می یابد. شانس ابتلا به درد در روستاییان، زنان و افراد متاهل بیشتر است. این شانس با استفاده از دخانیات، عدم برخورداری از سلامت روان، وجود شکستگی و داشتن دفورماسیون (بدشکلی) افزایش می یابد. کاهش درد کمر در سال 1378 نسبت به سال 1369 می تواند ناشی از تغییرات الگوی زندگی در طول این مدت باشد. افزایش تحصیلات، کاهش وزن و کاهش مصرف دخانیات عواملی هستند که می توانند به کنترل این دردها کمک کنند.

این پژوهش یک مطالعه اپیدمیولوژیک ـ اقتصادی و  از نوع توصیفی است که در جریان آن همه مصدومان تصادفات موتور سیکلت (375 مورد) مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان شهدای عشایر شهرستان خرم آباد از تیر ماه 1384 تا تیر ماه 1385 به مدت یک سال مورد بررسی قرار گرفتند. داده های پژوهش از طریق مصاحبه و پرسشنامه ای، حاوی 20 سوال در زمینه متغیرهای جمعیتی، بیمارستانی و هزینه ای، جمع آوری و از طریق نرم افراز آماریSPSS  و آزمون های آماری مناسب، مانند کای دو و آنالیز واریانس، تجزیه و تحلیل شدند.در این پژوهش، تعداد 375 مصدوم در بیمارستان مورد نظر بر اساس متغیرها و اهداف طرح مورد بررسی قرار گرفتند. از این تعداد، 15 نفر (4 درصد) در اثر تصادف جان خود را از دست دادند. 9/89 درصد از مصدومان مرد و بقیه زن بودند. بیشتر مصدومان (8/56 درصد) در دامنه سنی 25-16 قرار داشتند. محل وارد شدن ضربه اولیه در 5/51 درصد موارد به صورت اشتراکی (ترکیبی از چند نوع محل ضربه عمدتا سر، سینه و گردن)، 21.6 درصد ضربه به پا و در 3/17 درصد از موارد، ضربه فقط به سر وارد شده بود. علت نهایی فوت در متوفیان این حوادث در 25/56 درصد از موارد ضربه به سر بود. در بین کل مصدومان، 9/86 درصد دارای گواهینامه و بقیه فاقد گواهینامه رانندگی با موتور سیکلت بودند. 92 درصد از مصدومان، در حین رانندگی، فاقد کلاه ایمنی بودند. کل هزینه بستری و سرپایی این مصدومان 981572746 ریال بود. در حدود 1/4 درصد از کل حوادث و سوانح (عمدی و غیر عمدی) ارجاعی به بیمارستان را مصدومان مورد مطالعه و 7/14 درصد از کل مصدومان ناشی از حوادث رانندگی و ترافیکی (اتومبیل و موتور) را مصدومان حوادث موتورسواری تشکیل می دهند. 2/1 درصد از کل بیماران بستری بیمارستان در سال مذکور را مصدومان بستری شده ناشی از تصادف موتورسواری به خود اختصاص می دهند. بر اساس آزمون ضریب همبستگی پیرسون، بین تعداد راکبان و مدت زمان بستری در اورژانس (P=0.03) و کل مدت زمان بستری بیماران با کل هزینه بیمارستانی آنها رابطه ای معنی دار مشاهده شد (P<0.0001).با توجه به نتایج این پژوهش، باید برنامه هایی مانند پایش های قانونی برای اخذ گواهی نامه های معتبر، آموزش های فنی و فرهنگ سازی اجتماعی برای افزایش ایمنی در استفاده از این وسایط نقلیه در جهت کاهش اثرات این تصادفات طراحی گردد تا از این طریق از تحمیل هزینه های مستقیم و غیر مستقیم این حوادث بر دوش نظام سلامت جلوگیری شود.

بر اساس الگوی بین نظریه ای، افراد در مراحل مختلف آمادگی برای تغییر رفتار سلامتی قرار دارند. تعیین مراحل تغییر رفتار مصرف سیگار می تواند در طراحی مداخله های مناسب و موثر به منظور ترک یا کاهش مصرف سیگار مورد استفاده قرار گیرد. هدف از این مطالعه، تعیین مراحل تغییر رفتار در افراد مصرف کننده سیگار شهر بندر عباس بود.در این مطالعه مقطعی، 1810 نفر از افراد 15 سال و بالاتر از طریق نمونه گیری خوشه ای، مورد مصاحبه قرار گرفتند. برای تعیین مراحل تغییر رفتار مصرف سیگار در مصرف کنندگان آن، از پرسشنامه الگوی اقتصاد (Economy Model) استفاده شد که مراحل تغییر رفتار مصرف سیگار را در یکی از مراحل پیش از قصد، قصد و آمادگی طبقه بندی می کند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی از طریق جدول های توزیع فراوانی و آزمون آماری کای مربع، در برنامه آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان دادند که از مجموع 1810 نفر مورد مطالعه، 212 نفر (7/11 درصد) سیگار مصرف می کردند که 204 نفر (2/96 درصد) مرد و 8 نفر (8/3 درصد) زن بودند. از میان افراد سیگاری، بیشترین میزان شیوع مصرف سیگار (2/64 درصد) در گروه سنی 50-41 سال و افراد با تحصیلات ابتدایی (2/39 درصد) بود. بین مصرف سیگار و متغیرهای جنس، سن و تحصیلات، ارتباط آماری معنی دار مشاهده شد (P<0.001) به نحوی که شیوع مصرف سیگار در مردان، افراد بالای 40 سال و افراد با تحصیلات ابتدایی، به طور معنی داری بیشتر از گروه های دیگر بود. از نظر توزیع افراد، در هر کدام از مراحل تغییر رفتار، نتایج مطالعه نشان دادند که 108 نفر (9/50 درصد) در مرحله پیش از قصد، 98 نفر (2/46 درصد) در مرحله قصد و 6 نفر (8/2 درصد) در مرحله آمادگی بودند. این مطالعه اختلاف آماری معنی داری را بین مراحل تغییر رفتار مصرف سیگار با جنس، سن و تحصیلات نشان نداد.نتایج این مطالعه روشن کردند که اکثریت قریب به اتفاق افراد مورد مطالعه در مرحله پیش از قصد و قصد قرار دارند و هیچ تصمیمی هم برای ترک سیگار در ماه های آینده ندارند. لذا این مطالعه پیشنهاد می کند که در مطالعات آینده به بررسی علل توقف در مراحل ابتدایی تغییر رفتار پرداخته شود تا از نتایج آنها بتوان در طراحی مداخله هایی مناسب برای ترک سیگار استفاده نمود.

«رشد کودک» عبارتی است که به مهارت هایی که از بدو تولد تا 6 سالگی فرا گرفته می شوند، اشاره دارد. در مطالعه حاضر، ساخت و تعیین پایایی و روایی «آزمون سنجش رشد نیوشا» به مثابه مقیاسی یکپارچه سنجش مهارت های شنوایی، زبان و گفتار در کودکان فارسی زبان بدو تولد تا 6 سال مد نظر بود. نسخه ابتدایی این آزمون، پس از مطالعه منابع مختلف، در 4 حیطه رشدی «شنوایی»، «زبان دریافتی»، «زبان بیانی» و «گفتار» در 13 گروه سنی در محدوده بدو تولد تا 72 ماه، طراحی و تدوین شد. پس از یک بررسی مقدماتی روی 75 کودک و انجام اصلاحات لازم، این آزمون از شهریور ماه 1385 تا مرداد ماه 1386 با مراجعه به مهدهای کودک و مراکز بهداشت روی 593 کودک طبیعی از هر دو جنس، در استان تهران اجرا و پایایی آزمون ـ آزمون مجدد، پایایی بین نظرات پرسشگران، روایی محتوا و ساختار آن تعیین گردید.در بررسی هر دو پایایی، بین نظرهای پرسشگران و پایایی آزمون ـ آزمون مجدد، همبستگی بیش از 95 درصد به دست آمد (P<0.001). در بیش از 90 درصد از موارد، میزان روایی محتوا بر اساس مقیاس هفت گزینه ای لیکرت در حد «کاملا» و «بسیار زیاد» ارزیابی شد و بررسی روایی ساختار، تاثیر سن بر نتایج آزمون را نشان داد.در مطالعه حاضر، معیار تفسیر نتایج، کسب «حداقل» امتیاز یا بالاتر تعیین گردید. کودکانی که طی دو بار ارزیابی، نتوانند این امتیاز را کسب کنند، برای تعیین میزان تاخیر رشدی احتمالی، در گروه (های) سنی پایین تر مورد ارزیابی قرار می گیرند. در کل 373 موضوع مورد آزمون، تنها در 3 مورد بین دختران و پسران تفاوت معناداری وجود داشت (P<0.02). آزمون سنجش رشد نیوشا، مقیاس جامع و یکپارچه ای برای ارزیابی سیر رشد و شناسایی هر گونه تاخیر، در مهارت های رشدی کودکان بدو تولد تا 6 سال فارسی زبان است که از پایایی و روایی زیادی برخوردار است.

تصویر ذهنی از جسم، تصویری از بدن ما است که در ذهن خود به آن شکل می دهیم و تصور می کنیم. تغییراتی که در بدن رخ می دهند باعث تضعیف تصویر ذهنی می شوند. بیماران همودیالیزی، به دلیل آثار مخرب ناشی از فرآیند بیماری، در تصویر ذهنی از جسم خویش دچار اختلال می شوند و حتی قادر به پاسخگویی مناسب به تنش های خفیف نیز نیستند. جراحی پیوند کلیه نیز می تواند فرد را به سوی مسایل و مشکلات روحی ـ روانی از جمله اختلال در تصویر ذهنی از جسم سوق دهد.با توجه به تاثیر مشکلات روحی ـ روانی در فرایند درمان این دو گروه از بیماران، پژوهش حاضر به مقایسه تصویر ذهنی از جسم بیماران تحت درمان با همودیالیز و بیماران پیوند کلیه در بیمارستان های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی ایران و تهران و مرکز دیالیز و پیوند اعضا پرداخته است. روش گردآوری داده ها توزیع فرم مصاحبه ای، شامل 2 بخش و 38 سوال بود که توسط پژوهشگر تنظیم گردید. به منظور تعیین روایی آن از اعتبار محتوا و برای تعیین پایایی آن از روش دو نیمه کردن (Split-Half method) استفاده شد.پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و نیز آزمون های آماری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که 33.3 درصد از افراد همودیالیزی، تصویر ذهنی کاملا منفی دارند، در حالی که این نسبت در افراد پیوند کلیوی تنها 2.7 درصد بود و تفاوت آماری معنی داری نیز در متغیر تصویر ذهنی از جسم در بین دو گروه وجود داشت (P<0.00001). در مدل رگرسیونی، تنها متغیر گروه و سطح تحصیلات تاثیر معنی داری (P<0.00001) بر روی تصویر ذهنی افراد داشت و تصویر ذهنی مثبت، در افراد پیوندی، 7.8 برابر افراد دیالیزی و در افراد با سطح تحصیلات دیپلم و بالاتر، 6.8 برابر افراد با سطح تحصیلات زیر دیپلم بود.

مطالعه حاضر به تعیین عوامل خطر خانوادگی چاقی در دانش آموزان دبستانی شهر نیشابور پرداخته است. در این بررسی مقطعی، 1471 دانش آموز 6-12 ساله با روش نمونه گیری خــوشه ای دو مرحله ای، انتخاب و مطالعه شدند. قـد و وزن دانش آموزان و مادران آنها انـدازه گیـری و شاخص توده بدنی (Body Mass Index-BMI) آنها محاسبـه شد. دانــش آموزانــی که دارای BMI بزرگتر یا مساوی صدک 95 مرجع حسینی و همکاران بودند، به مثابه گروه مورد (چاق=114 نفر) و به همان تعداد، دانش آموز غیــرچـاق (دارای BMI بین صـدک 15 تا 85) برای مقایسه انتخـاب شدند. ولی طی مطالعه 12 نفر از افــراد این گــروه، به دلیــل عدم همکاری، از مطالــعه حــذف شدنـد (گــروه غیرچاق=102 نفر). پس از محاسبه BMI مادران، مقادیر کمتر از 25، 25.29.9 و ³30 کیلوگـرم بر متـر مـربع، بـه تـرتیـب، طبیعـی، دارای اضـافه وزن و چاق محسوب شدند. سایر داده ها با استفــاده از پرسشنامــه عمومی و با پرسش از مـادر و دانش آموز جمع آوری گردیدند. در کودکان چاق، 55.3 درصد از مــادران اضــافه وزن داشتنــد، در حالی که این مورد فقط در 12.9 درصد از مادران گــروه دیگر دیده شد (P<0.001). بین وضعـیت سن مــادر و چـاق بــودن دانش آمـوز ارتبــاط معنی دار آمـاری وجـود داشت (P=0.026). بین وضعـیت شغـل پدر و مادر و چـاق بــودن دانش آمـوز نیز ارتبــاط معنی دار به چشم می خورد (P<0.001). دو گروه از نظر سواد والدین نیز تفاوت معنی دار نشان دادند (P<0.001). درصد از افراد چاق هم در خانواده پدری و هم در خانواده مادری سابقه چاقی داشتند، در حالی که این رقم در گروه دیگر 2.0 درصد بود (P<0.001). در کودکان چاق 21.1 درصد از افراد، دارای وضعیت اقتصادی خوب بودند، در حالی که فقط 2.0 درصد از افراد دیگر گروه وضعیت اقتصادی خوب داشتند. بعد خانوار نیز، در دو گروه، تفاوت آماری معنی دار داشت (P<0.001).در این مطالعه، چاقی مادر، سابقه چاقی در خانواده، بعد خانوار، وضعیت اقتصادی خانواده، سن، سواد و شغل والدین، عـوامـل خطـر خـانـوادگــی چاقی در دانش آموزان دبستانی نیشابور شناخته شدند.

سوختگی و ضایعات همراه آن از جمله مهم ترین علل مرگ و میر و بیمارگونگی (موربیدیتی) در ایران و جهان هستند. در سوختگی، شاخص درصد سوختگی که منجر به مرگ می شود (Lethal Area 50 LA50) بهتر از میزان مرگ و میر، کیفیت احیا و مراقبت های پزشکی را بیان می کند. منظور از LA50، درصدی از سوختگی سطح بدن است که در 50 درصد از موارد، منجر به مرگ بیماران می شود. در این مطالعه،LA50  سالانه بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، پرونده 1326 بیمار که در فاصله مهر 1384 تا شهریور 1385 که به این مرکز مراجعه کرده بودند، بررسی شد و فراوانی سنی، جنسی و نوع سوختگی و نیز میانگین سنی، توزیع جنسی سوختگی، درصد سوختگی، میزان بقا و LA50 محاسبه شد و به کمک آزمون های آماری مورد تحلیل قرار گرفت.یافته های پژوهش، حاکی از آنند که میانگین سنی بیماران و میزان مرگ و میر به ترتیب 27.6 (±18) سال و 28.8 درصد و سوختگی حرارتی، شایع ترین نوع سوختگی بودند. با اثبات همبستگی میزان مرگ و میر با درصد سطح سوختگی (Pearson test, P<0.05, R square=0.756)،LA50  برابر با 52.38 درصد تعیین شد. سوختگی حرارتی، کشنده ترین نوع سوختگی است (LA50=%52.77). همچنین LA50 در زنان اندکی کمتر از مردان است.نتیجه این است که اگرچه LA50 و میزان بقای بیماران سوختگی در ایران بهبود یافته است، ولی همچنان از ارقام موجود در کشورهای توسعه یافته کمتر است. این امر می تواند ناشی از ضعف آموزش های پیشگیرانه، کمبود نیروی انساتی و امکانات درمانی، وجود مشکلات عدیده در کنترل عفونت و درصد سوختگی های وسیع و عمیق باشد.

هدف از انجام این مطالعه بررسی کیفیت زندگی و تعیین عوامل مرتبط و پیشگویی کننده آن در جانبازانی است که در طول 8 سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و پس از آن مبتلا به قطع عضو در هر دو اندام تحتانی شده اند. از میان 576 نفر جانباز با قطع عضو در هر دو اندام تحتانی، 327 نفر در طرح مورد نظر شرکت کردند (میزان پاسخ دهی 57 درصد). ارزیابی کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه SF-36 انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری One sample t test و Independent t test استفاده شد و برای تعیین عوامل پیشگویی کننده کیفیت زندگی، از مدل رگرسیون استفاده شد. میانگین سنی جانبازان با قطع عضو برابر 42.05 با انحراف معیار 6.3 سال بود. قطع هر دو اندام از زیر زانو، شایع ترین نوع قطع عضو 37.2 درصد (124 نفر) بود. حدود 66.4 درصد (218نفر) درد فانتوم داشتند. بیش از نیمی از افراد مورد مطالعه 50.7 درصد (166 نفر) به فعالیت ورزشی می پرداختند. حدود 20 درصد (63 نفر) در طول یک سال قبل از مطالعه، سابقه بستری داشتند. میزان 50.5 درصد (165 نفر) از جانبازان از میزان در آمد خود ناراضی بودند. در ارزیابی کیفیت زندگی، کمترین میانگین مربوط به درد جسمی (47.97±24.02) و بیشترین میانگین نمره مربوط به عملکرد اجتماعی (66.67±26.74) بود. میانگین نمرات در تمامی 8 حیطه کیفیت زندگی در جانبازان به طور معنی دار از سطح عادی (نرمال) جامعه پایین تر بود. جانبازانی که سابقه مثبت بستری شدن در طول یک سال قبل از مطالعه، درد فانتوم، مصرف سیگار، عدم فعالیت ورزشی و بی کاری را گزارش کرده بودند، به طور معنی داری از کیفیت زندگی کمتری نسبت به بقیه، برخوردار بودند که در این میان سابقه بستری شدن و رضایت از درآمد، مهم ترین نقش را در کیفیت زندگی جانبازان داشتند. این مطالعه نشان داد که جانبازان با قطع عضو در هر دو اندام تحتانی، کیفیت زندگی کمتری داشته اند که ارایه و بهبود خدمات حمایتی و توانبخشی از جمله تشویق به ورزش، برنامه های تفریحی، کنترل و درمان عوارض ثانویه ناشی از قطع اندام (آمپوتاسیون) به این گروه می تواند به بهبود کیفیت زندگی آنان کمک کند.