مجله دانشگاه علوم پزشکی فسا
سال:1397 | دوره:8 | شماره:1 |تعداد مقالات:17

اینتگرینها، خانواده بزرگی از مولکولهای چسبان و تحت کنترل سلول میباشند که در شرایط متفاوت، مانند یک شمشیر دو لبه عمل میکنند؛ از طرفی در جذب و ورود سلولهای کمکی و ایمنی به محل عفونت نقش بسزایی دارند و از سوی دیگر میتوانند هدف خوبی برای ویروسهای بیماریزا جهت ورود، استقرار و تکثیر آنها در سلول نیز باشند. ازآنجاییکه ویروسها مکانیسمهای مختلفی را برای ورود و نفوذ به سلولها انتخاب میکنند، مقایسه این روشها در سطح اینتگرینهای مورداستفاده آنها به روشن شدن هرچه دقیقتر مکانیسمهای اجرایی ویروس در عفونتزایی و نحوه تداخل آنها با سلول میزبان کمک خواهد کرد. در این راستا هدف این مطالعه شناخت هرچه بیشتر ارتباط ویروسهای رایج ازجمله آدنوویروس، پاپیلوماویروس، هرپس ویروس، هانتاویروس، روتاویروس، اکوویروس، ویروس بیماری پا و دهان گاو، ویروس کوکساکی تیپ 1، پاراکوویروس انسانی تیپ 1 و ویروس نقص ایمنی انسانی تیپ 1 با اینتگرین و میان کنشهای موجود بین آنها جهت کاربردهای درمانی و یا پیشآگهی بهتر بیماری ایجادشده توسط این ویروسها است.

زمینه و هدف: UCP3 از خانواده پروتئین های جفت نشده است که نقش مهمی در هموستاز انرژی ایفا می کند بنابراین در بروز چاقی می تواند مؤثر باشد. پلی مورفیسم C-55T(rs1800849) منطقه پروموتری ژن UCP3 می تواند میزان بیان ژن را تحت تأثیر قرار دهد. هدف این مطالعه آنالیز ارتباط پلی مورفیسم C-55T ژن UCP3 با چاقی در یک جمعیت جوان ایرانی بود. مواد و روش ها: نمونه خون محیطی 120 فرد چاق و 120 فرد نرمال از میان دانشجویان دانشگاه جهت استخراج DNA جمع آوری گردید. تعیین ژنوتیپ پلی مورفیسم C-55T ژن UCP3 به روش زنجیره پلیمراز و بررسی طول قطعات حاصل از هضم آنزیمی (PCR-RFLP) انجام گرفت. آنالیز آماری داده ها با استفاده از آزمون مربع کای (X2) با سطح معنی داری کمتر از 05/0 انجام گرفت. نتایج: طبق نتایج به دست آمده الل T ارتباط معنی داری با چاقی داشت. فراوانی الل T در گروه چاق 72% در مقایسه با نمونه های نرمال 40% مشاهده شد( 9/6-1/2 95% CI، 000/0 = P). نتیجه گیری: پلی مورفیسم C-55T ژن UCP3 ارتباط با افزایش شاخص توده بدنی (BMI) داشته و می تواند به عنوان یک ریسک فاکتور برای ابتلا به چاقی مطرح باشد.

زمینه و هدف: انسان روزانه در معرض دی اتیل هگزیل فتالات قرار می گیرد که ممکن است به بیماری های همه گیر افزایش چاقی و دیابت نوع 2 منجر شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر سطوح کمینه و بیشینه دی اتیل هگزیل فتالات خوراکی بر پاسخ گلایسمی در موش سوری است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 15 سر موش سوری نر بالغ، به طور تصادفی در 3 گروه برابر شامل گروه های: شاهد سالم، مداخله با فتالات دوز mg/kg/bw/day250 و مداخله با فتالات دوز mg/kg/bw/day 500 بودند که به مدت 8 هفته گاواژ گردیدند. در پایان هفته هفتم به صورت ناشتا تست تحمل گلوکز انجام گردید و در پایان به صورت ناشتا نمونه خون برای اندازه گیری متغیرها گرفته شد (گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و شاخص حساسیت به انسولین از سرم و هموگلوبین گلیکوزیله A1c از خون تام). نتایج با آزمون های ANOVA و دانکن آنالیز شدند. معناداری اختلاف داده ها در سطح 01/0>P در نظر گرفته شد. نتایج: دی اتیل هگزیل فتالات در دوز پایین (mg/kg 250) به صورت معنی داری موجب افزایش قند خون سرم و مقاومت به انسولین سرمی و به طور معنی داری موجب کاهش شاخص حساسیت انسولین (01/0>P) شد و در گروه های مختلف آزمایش شاخص سرمی انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) خون تام و سطح زیر منحنی (AUC) برای تست تحمل گلوکز تغییرات معنی داری مشاهده نشد (01/0P>). نتیجه گیری: در این تحقیق نشان داده شد دی اتیل هگزیل فتالات در دوز پایین mg/kg/bw/day) 250) موجب اختلال در سیستم های تنظیمی قند خون و ایجاد پیش دیابت می شود.

زمینه و هدف: سایتوکاین­ ها مولکول هایی هستند که واسطه­ ی ایجاد پاسخ­ های ایمونولوژیک هستند. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی و ایمونولوژیک نانوذرات سلنیوم و تمرینات ورزشی هوازی، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین ورزشی هوازی و نانوذرات سلنیوم بر میزان سایتوکاین­ های اینترلوکین 4، اینترلوکین 6 و فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا (TNF-α ) در بافت طحال موش های مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش­ ها: تعداد 64 سر موش بالب­ سی به شکل تصادفی به 8 گروه سالم-کنترل، تومور-کنترل، سالم-تمرین، تومور-تمرین، سالم-نانوذرات سلنیوم، تومور-نانوذرات سلنیوم، سالم-تمرین-نانو ذرات سلنیوم و تومور-تمرین-نانو ذرات سلنیوم تقسیم شدند. گروه­ های پژوهش تمرین تناوبی هوازی و استفاده از نانوذرات سلنیوم را به مدت 6 هفته قبل و بعد از القای سرطان را پشت سر گذاشتند. در پایان هفته ششم بعد از تزریق تومور 4T1 میزان پروتئین سایتوکاین­ ها در بافت طحال با روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: بر اساس نتایج پژوهش حاضر تمرین ورزشی هوازی و نانوذرات سلنیوم باعث کاهش معنادار در حجم تومور گشته­ اند (05/0< P). همچنین نتایج پژوهش نشان دهنده کاهش معنادار سطوح تمام سایتوکاین­ ها در بافت طحال در اثر سرطان بوده است (05/0< P)؛ اما نانوذرات سلنیوم و تمرین تناوبی هوازی به صورت هم زمان باعث افزایش سطوح سایتوکاین TNF-α در بافت طحال گشته­ اند (05/0< P). نتیجه گیری: به نظر می­ رسد تمرینات ورزشی هوازی و استفاده از نانوذرات سلنیوم توانسته­ اند با افزایش سایتوکاین فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا به عنوان یک سایتوکاین مجموعه سلول­ های کمکی نوع 1 در تقویت سیستم ایمنی و کاهش حجم تومور نقش داشته باشند.

زمینه و هدف: تولید غیرعادی رنگ دانه ملانین که سبب ایجاد ملاسما، کک ومک، لکه های پوستی، لکه های سن می شود، از مسائل زیبایی می باشند. پلی فنول اکسیداز یک آنزیم دارای مس است که در سنتز و تجمع غیرعادی ملانین نقش دارد. هدف از این مطالعه بررسی تعدادی از مشتقات سالیسیل آلدهید به عنوان مهارکننده های آنزیم پلی فنول اکسیداز است. مواد و روش ها: در این پژوهش 35 مهارکننده از مشتقات سالیسیل آلدهید موردمطالعه داکینگ مولکولی قرار گرفت. برای بررسی نحوه اتصال ترکیبات به جایگاه فعال آنزیم پلی فنول اکسیداز، از نرم افزار AutoDock 4. 2 استفاده شد و در مرحله نهایی، نتایج با استفاده از سه برنامه AutoDockTools، DS Visualizer و Ligplot مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج: در میان تمام ترکیبات موردمطالعه، بهترین نتایج داکینگ مربوط به ترکیب 4-isopropylsalicylaldehyde است. در حقیقت این ترکیب با منفی ترین سطح انرژی اتصال (Kcal/mol 01/4-) تمایل بیشتری برای اتصال به آمینواسیدهای کلیدی جایگاه فعال پلی فنول اکسیداز دارد. محل برهم کنش این ترکیب مشابه مولکول کوکریستال (تروپولن) است. در این ترکیب، اکسیژن گروه کربونیل، با یون مس جایگاه فعال، پیوند فلزی مؤثری برقرار می کند. نتیجه گیری: حضور بخش غیر قطبی در ترکیبات مشتق سالیسیل آلدهید سبب افزایش خصلت مهاری ترکیب می شود.

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده است که افزایش متیلاسیون در جزایر CpG یا (CpG island hyper methylation، CIHM)، یکی از مکانیسم های مهم در خاموش شدن ژن است. پروتئین P16/Ink4 نقش مهمی را در فرآیند تنظیم منفی سیکل سلولی ایفا می نماید. التهاب، ازجمله عواملی است که بر متیلاسیون ژن ها تأثیرگذار بوده و اینترلوکین 17 می تواند نقش مهمی در این مورد داشته باشد. ژن این سایتوکاین، دارای چندین پلی مورفیسم است که بر میزان بیان این سایتوکاین دخالت دارد. با توجه به مطالب گفته شده، هدف از این تحقیق بررسی پلی مورفیسم ژن اینترلوکین 17 بر متیلاسیون پروموتر ژن P16/Ink4و ارتباط آن با بیماری سرطان پستان است. مواد و روش ها: در این تحقیق موردی – شاهدی که در مهرماه 1394 انجام گرفت، از بافت سرطانی 40 بیمار مبتلا به بیماری سرطان پستان و 40 زن سالم، DNA استخراج گردید. جهت بررسی پلی مورفیسم ژن اینترلوکین 17، از روش PCR-RFLP و جهت بررسی متیلاسیون پروموتر ژن P16/Ink4، از روش MSPCR استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان دادند که، میان عدم متیلاسیون پروموتر ژن P16/Ink4و مقاومت نسبت به بیماری ارتباط معنی داری وجود دارد (05/0P<). از طرف دیگر ارتباط معنی داری میان پلی مورفیسم ژن اینترلوکین 17 و متیلاسیون ژن P16/Ink4 مشاهده نشد (05/0P>). نتیجه گیری: به نظر می رسد که عدم متیلاسیون پروموتر ژن P16/Ink4 با احتمال مقاومت به ابتلا به این بیماری در ارتباط است.

زمینه و هدف: سرطان پستان ازجمله رایج­ ترین انواع بدخیمی­ ها است که منجر به مرگ ومیر زنان مبتلا به ویژه در کشورهای صنعتی می­ شود. مطالعات اخیر نشان می­ دهند که مولکول­ های RNA غیرکدکننده­ با تأثیر بر ژن­ های هدف در بروز، پیشرفت تومور و همچنین مقاومت به درمان نقش مهمی را ایفا می­ کنند. RNA غیرکدکننده سرطان پروستات (PRNCR1)، RNA غیرکدکننده بلندی است که در برخی سرطان­ ها بیان بالایی دارد و این افزایش بیان، با تأثیر بر ژن­ های زیردست گیرنده آندروژن منجر به سرطان­ زایی می­ شود. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات بیانی PRNCR1 در سرطان پستان است. مواد و روش­ ها: در این تحقیق 30 نمونه بافت توموری و بافت غیر توموری حاشیه تومور از زنان مبتلا به سرطان پستان در محدوده زمانی سال 94-93 از استان آذربایجان شرقی جمع­ آوری و تغییرات بیانی PRNCR1 با استفاده از qReal-Time PCR موردمطالعه قرار گرفت. آنالیزهای آماری (t-test) جهت مطالعه ارتباط بین تغییر بیان PRNCR1 با خصوصیات کلینیکوپاتولوژیکی نمونه­ های توموری صورت پذیرفت. نتایج: داده­ های حاصل حاکی از افزایش معنی دار بیان PRNCR1 در نمونه­ های بافت توموری پستان در مقابل بافت نرمال حاشیه تومور بود. همچنین بررسی خصوصیات کلینیکوپاتولوژیکی نشان داد که افزایش بیان PRNCR1 در سرطان پستان با افزایش سایز تومور و متاستاز گره­ های لنفاوی ارتباط مثبت و معنی داری دارد (05/0P<). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه، نشان داد که PRNCR1 تغییرات بیان قابل توجهی در سرطان پستان دارد. با توجه به تأثیر آن در کنترل ژن­ های زیردست گیرنده آندروژن، می­ تواند به عنوان یک هدف درمانی مناسب در سرطان پستان پیشنهاد شود. هرچند بررسی­ های جامع­ تر در این زمینه موردنیاز است.

زمینه و هدف: ژن متیلن تتراهیدروفولات ردوکتاز به عنوان یکی از عوامل ژنتیکی مؤثر بر ناباروری، آنزیم متیل هیدروفولات ردوکتاز را کد می­ کند که عملکرد آن کمک به تنظیم سطح هموسیستئین در بدن است. ﺟ ﻬ ﺶ در ژن ﮐ ﺪ ﮐ ﻨ ﻨ ﺪ ه ایﻦ آﻧ ﺰ یﻢ سبب ﮐ ﺎ ﻫ ﺶ ﻓ ﻌ ﺎ ﻟ ﯿ ﺖ آن ﻣ ﯽ ­ گردد که این امر نیز به نوبه ی خود منجر به افزایش سطح ﻫ ﻤ ﻮ ﺳ ﯿ ﺴ ﺘ ﺌ ﯿ ﻦ ﺧ ﻮ ن شده و می­ تواند باعث ایجاد ناباروری شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط پلی­ مورفیسم C677T ژن متیلن تتراهیدروفولات ردوکتاز با ناباروری است. مواد و روش­ ها: این مطالعه مورد_شاهدی بر روی 100 نمونه از زنان نابارور و یا بارور باسابقه ی سقط و 100 نمونه زن باردار سالم انجام گرفت. بعد از استخراج DNA از خون محیطی، تعیین ژنوتیپ به وسیله ی روش PCR-RFLP انجام شد. جهت بررسی ارتباط بین پلی­ مورفیسم و زنان نابارور از نرم افزار SPSS ) با کمک آزمون t، آزمون خی-دو و رگرسیون لجستیک) استفاده گردید. نتایج: پلی­ مورفیسم C677T ژن متیلن تتراهیدروفولات ردوکتاز، باعث افزایش معنادار سطح هموسیستئین و کاهش سطح اسیدفولیک و ویتامین B12 در افراد هموزیگوت می­ گردد ولی ارتباط معناداری بین افراد هتروزیگوت، تغییر سطح هموسیستئین، اسیدفولیک و ویتامین B12 وجود ندارد. نتیجه گیری: وجود پلی مورفیسم C677T ژن MTHFR می­ تواند با افزایش سطح هموسیتئین و همچنین کاهش سطح اسیدفولیک و ویتامین موجب ایجاد سندرم سقط مکرر جنین­ گردد.

زمینه و هدف: دیابت نوع 1 یک بیماری خودایمن است و در اثر تولید ناکافی انسولین در بدن ایجاد می شود. آل ترانس رتینوئیک اسید(ATRA) آنتی اکسیدان، ضد سرطان و ضدالتهاب است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آل ترانس رتینوئیک اسید بر هیستو پاتولوژی پانکراس در موش های دیابتی شده بود. مواد و روش ها: دیابت به وسیله چندین دوز متوالی و کم استرپتوزوتوسین (STZ) در موش های نر C57BL/6 القا شد (روزانه mg/kg/day 40، 5 روز متوالی). بعد از القاء دیابت، موش ها تحت درمان با آل ترانس رتینوئیک اسید به مدت 21 روز (روزانه 20 میلی گرم/ کیلوگرم، داخل پریتوئن) قرار گرفتند. در روز آخر، پانکراس جداسازی شده و به روش هماتوکسیلین ائوزین (H&E) و گوموری آلدهید فوشین (GAF) برای بررسی های پاتولوژی پانکراس (تعداد جزایر، تعداد سلول های بتا و قطر جزایر) رنگ آمیزی گردید. نتایج: درمان با ATRA در موش های دیابتی شده سبب افزایش میانگین تعداد جزایر، قطر جزایر و تعداد سلول های بتا در مقایسه با گروه کنترل دیابتی گردید (05/0˂ P ) نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که ATRA سبب بهبود بافت پانکراس در طی تخریب سلول های بتا پانکراس در دیابت نوع 1 ناشی از القاء توسط STZ در موش می گردد.

زمینه و هدف: افسردگی پس از زایمان شرایط مضری است که بر مادران و نوزادان آنان تأثیر منفی می­ گذارد. تمایل به استفاده از داروهای ضدافسردگی، با توجه به عوارض جانبی آن ها به ویژه در مادران شیرده کاهش یافته است. با توجه به نقش روی در خلق وخو، پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی نانوذره اکسید روی بر افسردگی پس از زایمان در موش های سوری ماده طراحی و اجرا شده است. مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی موش های سوری ماده بالغ نژاد NMARI (gr30-25) به 6 گروه (8=n): 1) کنترل 2) گروه افسرده، 3، 4 و 5) گروه های افسرده درمان شده با یک دوز از نانوذره اکسید روی شامل ( mg/kg5، 10 و 20) و 6) گروه های افسرده درمان شده به مدت 8 روز با دوز mg/kg 5 نانوذره اکسید روی تقسیم شدند. ابتدا حیوانات موردنظر با دریافت mg/kg 5 از­ پروژسترون به مدت 5 روز به صورت داخل صفاقی افسرده شدند. گروه کنترل هیچ­ گونه دارو یا حلالی را دریافت نکرد. ارزیابی میزان افسردگی در روز هشتم پس از شروع تجویز پروژسترون، با تست شنای اجباری انجام شد. نتایج: نانوذره اکسیدروی در دوزهای mg/kg20 (05/0P<) و mg/kg10 (01/0P<) و هم­ چنین در دوز mg/kg 5 به مدت 8 روز (01/0P<)، باعث کاهش معنی دار در زمان بی حرکتی در موش های سوری افسرده شد. نتیجه­ گیری: تجویز پروژسترون سبب القای افسردگی و بنابراین افزایش مدت بی حرکتی در موش های سوری شد. نانوذره اکسیدروی سبب کاهش علائم افسردگی پس از زایمان در آزمون شنای اجباری گردید. این یافته­ ها می­ توانند استفاده از نانوذره اکسید روی جهت کم کردن علائم افسردگی پس از زایمان را موردتوجه قرار دهند.

زمینه و هدف: امروزه انتخاب و به کارگیری یاورهای نانوذره ای مناسب بسیار مهم است. در تهیه ضد زهر به دلیل فقدان سرم های ضد مارگزیدگی مؤثر برای درمان آن و هزینه های زیاد خرید سرم های ضد مارگزیدگی خارجی، اهمیت تهیه نانوذره های مناسب داخلی برای تولید پلاسمای بیش ایمن را دوچندان می کند. به منظور کاهش معایب یاورهای متداول و تولید ضد زهر با توانمندی بالا بین یاورهای مختلف مقایسه ای ازنظر توانایی تولید سرم با عیار بالا و عوارض کم انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 15 گوسفند در سه گروه انجام گرفت. گوسفندها با زهر خام مار کبرا (کفچه مار) به همراه سه یاور مونتاناید، فسفات آلومینیوم و یاور نانوذره ای پلی متیل متاکریلات به طریق زیر جلدی بیش ایمن سازی شدند. فاصله تزریقات متوالی یک هفته بود و بررسی های عوارض محل تزریق در هر هفته انجام شد. نتایج: قدرت خنثی سازی نمونه سرم های به دست آمده از سه گروه مذکور بعد از 9 هفته به ترتیب LD50 2/2، 5/1 و 2 در هر میلی لیتر به دست آمد. گوسفندان گروه پلی متیل متاکریلات حداقل واکنش موضعی را در محل تزریق نشان دادند. درصورتی که در دو گروه دیگر علائمی با شدت متوسط دیده شد. نتیجه گیری: یاورهای نانوذره ای پلی متیل متاکریلات به علت افزایش پاسخ ایمنی قابل قبول و بی ضرری بسیار خوب، قابلیت جایگزینی بایاورهای روغنی را حداقل در شروع ایمن سازی برای تولید ضد زهر دارد.

زمینه و هدف: یائسگی با افزایش عوامل خطرساز قلبی – عروقی ارتباط دارد. این تحقیق اثرات تمرین مقاومتی فزاینده را بر عوامل خطرساز قلبی – عروقی در موش­ های صحرایی اورکتومی شده موردبررسی قرار داد. مواد و روش­ ها: در این مطالعه تجربی 16 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار اورکتومی شده به طور تصادفی در دو گروه 8 تایی کنترل و تمرین مقاومتی تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی فزاینده به مدت 10 هفته (5 جلسه در هر هفته) اجرا شد. پروتکل تمرین شامل 8 ست بالا رفتن از نردبان با اضافه بار فزاینده به صورت وزنه متصل به دم و هر ست بالا رفتن شامل 8 تا 12 حرکت تکرارشونده بود. در پایان هفته دهم و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین حیوانات بی­ هوش شدند و خون گیری از قلب حیوانات انجام شد. سپس سطوح سرمی هموسیستئین و نیمرخ لیپیدی اندازه­ گیری شدند و شاخص مقاومت به انسولین محاسبه گردید. همه متغیرها با آزمون آماری تی مستقل مقایسه شدند (05/0 P<). نتایج: سطوح سرمی هموسیستئین (013/0p=) و شاخص مقاومت به انسولین (019/0p=) گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی­ دار داشت اما متغیرهای نیمرخ لیپیدی بین گروه­ ها تفاوتی باهم نداشت (05/0 P˃ ). نتیجه­ گیری: به نظر می­ رسد ده هفته تمرین مقاومتی فزاینده باعث کاهش سطوح سرمی هموسیستئین و شاخص مقاومت به انسولین موش­ های صحرایی اورکتومی شده گردد اما تأثیری بر متغیرهای نیمرخ لپییدی آن ها نداشته باشد.

زمینه و هدف: کسب اینتگرون یکی از عوامل مهم چند مقاومتی در باکتریهای رودهای است. رایجترین کاست اینتگرونها حاوی ژنهای مرتبط با مقاومت 9 و 0 در جدایههای کلبسیلا پنومونیه جداشده، در برابر طیف وسیعی از عوامل ضد میکروبی است. تحقیق حاضر باهدف ردیابی ژنهای اینتگرون کلاس 9 از موارد کلینیکی در شهرستان شهرکرد انجام شد. مواد و روشها: در این تحقیق مقاومت آنتیبیوتیکی 66 ایزوله کلبسیلا پنومونیه جداشده از موارد کلینیکی در آزمایشگاههای تشخیص طبی شهرستان شهرکرد با استفاده از روش دیسک گذاری ساده موردبررسی قرار گرفت. بهمنظور تعیین فراوانی ژنهای اینتگرون از زوج پرایمرهای اختصاصی استفاده گردید. 1%( مشاهده گردید. / 13 %( و کمترین مقاومت نسبت به ایمیپنم ) 0 / نتایج: پس از انجام آزمون آنتیبیوگرام، بیشترین مقاومت نسبت به آمپیسیلین ) 6 95 % مشاهده گردید / 1% و 69 /6، %99/ 9 و 0 به ترتیب 5، فراوانی ژنهای اینتگرون کلاس 9. در 63 جدایه هیچیک از ژنهای اینتگرون مشاهده نگردید. در تجزیهوتحلیل آماری با آزمون دقیق فیشر بین اینتگرون کلاس 9 و مقاومت نسبت به آنتیبیوتیک آمپیسیلین ارتباط آماری معنیداری مشاهده گردید. نتیجهگیری: با توجه به اینکه ژنهای مقاومت بروی اینتگرونها قرار دارند و میتوانند از یک سویه به سویه دیگر منتقل شوند و مقاومت را در بیمارستان یا دیگر محیطها منتشر نمایند، لذا این امر اهمیت شناسایی این نوع از ژنهای مقاومت آنتیبیوتیکی را دوچندان کرده است.

زمینه و هدف: آندومتریت شایع ترین عارضه سزارین است و عوارضی مثل طولانی شدن مدت بستری، تحمیل هزینه های اضافی، کاربرد طولانی مدت آنتی بیوتیک ها، ایجاد چسبندگی و نازایی را به دنبال دارد. فراوانی عفونت پس از سزارین 3 تا 15 درصد تخمین زده شده است. میزان بروز عفونت به عوامل اجتماعی-اقتصادی بستگی دارد و با کاربرد داروهای ضدمیکروبی در قبل از عمل تغییر چشمگیری کرده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، مطالعه مقطعی-تحلیلی است. اطلاعات از 300 نفر که در بیمارستان ولی عصر فسا در سال 94 عمل سزارین شده بودند توسط چک لیست جمع آوری گردید. داده ها با نرم افزار spss و آزمون های آماری کای اسکویر و تی تست مستقل و با در نظر گرفتن آلفای 05/0 آنالیز شدند. نتایج: از بین افراد موردمطالعه 15 نفر (5%) عفونت پس از زایمان داشتند. بین عفونت پس از زایمان و نوع سزارین (انتخابی یا اورژانسی)، سطح تحصیلات، سن مادر، تعداد بارداری، مراقبت های پره ناتال، نوع بیهوشی، وزن پایان بارداری، ارتباط معنی داری مشاهده شد. اما ازنظر میانگین سنی زنان، پارگی کیسه آب، دیابت بارداری، BMI، دریافت آمپول اکسی توسین با عفونت پس از سزارین ارتباط معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: سطح تحصیلات، تعداد بارداری و مراقبت های پره ناتال، نوع عمل سزارین و نوع بیهوشی از عوامل خطر عفونت بعد از سزارین است امید است با کنترل عوامل قابل پیشگیری میزان بروز این عارضه خطرناک و تبعات بهداشتی آن برای مادر و همچنین نظام سلامت کاهش یابد.

زمینه و هدف: ازآنجایی که بخشی از سبزیجات به صورت خام وارد برنامه غذایی ما می شوند لذا کیفیت میکروبی آن ها ازنظر باکتری های شاخص در ایجاد بیماری های گوارشی از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف ما از این مطالعه بررسی آلودگی سبزیجات مناطق مختلف شهر شیراز و همچنین آب های به کاررفته جهت آبیاری همان مناطق ازلحاظ کلی فرم ها و باکتری های بیماری زای گوارشی است. مواد و روش ها: نمونه گیری از سه نوع سبزی خوراکی ریحان، تره و خرفه از نه منطقه مختلف همراه با منابع آبی آبیاری آن ها در شهر شیراز به عمل آمد. برای شناسایی کلی فرم ها و عوامل بیماری زای گوارشی از روش های کشت و تست های بیوشیمیایی استفاده شد. تشخیص انواع پاتوتیپ های بیماری زای اشریشیاکلی با استفاده از تست های مولکولی انجام شد. روش دیسک دیفیوژن برای تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی استفاده گردید. نتایج: به ترتیب 40، 60، 5/33، 5/33، 5/28، 50، 50، 60 و نهایتا 5/16درصد همپوشانی بین جنس های جداشده از نمونه آب چاه برای هر یک از 9 منطقه کشت با جنس های جداشده از سبزیجات همان مناطق به دست آمد. باکتری های بیماری زای جداشده شامل انتروهموراژیک اشریشیاکلی از دو نمونه خرفه و آئروموناس هیدروفیلیا از آب چاه بود. هر سه جدایه به بتالاکتامازهای وسیع الطیف حساس بودند. نتیجه گیری: کیفیت آلودگی میکروبی آب های بکار رفته جهت آبیاری سبزیجات خام بر بهداشت آن ها به عنوان انتقال دهنده های بیماری های عفونی گوارشی اثر گذاشته که گویای نقش ارزشمند کنترل کیفی این منابع در جلوگیری از رخداد طغیان های عفونی و سلامت جامعه است.