تازه های بیوتکنولوژی سلولی مولکولی
سال:1398 | دوره:9 | شماره:36 |تعداد مقالات:8

باکتری اشرشیاکلی مهم ترین باکتری است، که در فرآیند کلونینگ و بیان پروتئین، مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از این تحقیق جمع بندی مقالات فراوانی که در زمینه بیان پروتئین در اشریشیاکلی (E. coli) چاپ شده است است. در مطالعه های صورت گرفته، محققین در پروژه های جدید به دنبال به دست آوردن پروتئین خالص هستند که در سطح تئوری مراحل به دست آوردن پروتئین نوترکیب بسیار آسان است اما در عمل مشکلات بسیار زیادی از جمله رشد ضعیف میزبان، تشکیل انکلوزیونی، فعال نبودن پروتئین و حتی عدم تولید پروتئین در مسیر وجود دارد. جهت افزایش بیان پروتئین، عواملی نظیر میزبان مناسب، بهینه سازی شرایط تخمیر، ساخت وکتور، تنظیمات رونویسی، مارکر انتخابی، برچسب های تمایلی، عوامل مؤثری هستند. قابلیت هدف گیری پروتئین تولید شده به سیتوپلاسم، پری پلاسم، غشاهای خارجی و داخلی و محیط رشد، اعطای توانایی برخی اصلاحات پس از ترجمه به سلول های پروکاریوت با تکنیک هایی میسر می گردد. لذا کلید اصلی برای بیان موفقیت آمیز پروتئین های نوترکیب در باکتری اشریشیاکلی ترکیبی از دستکاری ماهرانه اجزای جعبه ابزار گسترده ژنتیکی است.

سابقه و هدف: CD133 یک گلیکوپروتئین غشایی است که که دارای 865 اسید آمینه استو به طور نرمال در سلول های بنیادی هماتوپوییتیک، سلول-های پیش ساز اندوتلیال، سلول های بنیادی عصبی و گلیالی بیان می شود. شاخص CD133 برای شناسایی سلول های سرطانی و بسیاری از بدخیمی ها از جمله: مغز، کولون و ریه بکار گرفته شده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان بیان CD133 به عنوان یک مارکر برای شناسایی سرطان خون است. مواد و روش ها: در این مطالعه از 30 فرد مبتلا به سرطان خون و 30 فرد سالم نمونه خون گرفته شد. پس از استخراج RNA، cDNA ساخته شد و بیان ژن CD133 با استفاده از تکنیک Real-Time PCR مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از برنامه نرم افزار SPSS 16. 0 انجام شد. یافته ها: با توجه به داده های به دست آمده و با استفاده از نرم افزار SPSS با اهمیت آماری (p<0. 05) آنالیز آماری انجام شد، میزان بیان ژن CD133 در نمونه های سرطانی نسبت به نمونه های سالم افزایش معنی داری داشته است به طوری که (p CD133=0. 0065) به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: . با توجه به نقش CD133 که به ع نوان یک مارکر برای شناسایی بسیاری از سرطان ها به اثبات رسیده و طبق یافته ها می توان نتیجه گرفت که CD133 می توانند مارکر خوبی برای تشخیص سرطان و جلوگیری از پیشرفت سرطان خون باشد.

سابقه و هدف: نانوذره ها کاربرد وسیعی در علوم پزشکی و دارویی و بهداشتی دارند. هدف از انجام پروژه حاضر، ارزیابی باکتری-های مزوفیل جداسازی شده از سواحل خلیج فارس در تولید نانوذره ها ی نقره و بررسی اثر ضد میکروبی این نانوذره ها بر روی برخی از باکتری های پاتوژن می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی در یک بازه زمانی8 ماهه از اردیبهشت لغایت آذر 1396انجام شد. پس ازخالص سازی جدایه ها از آب و رسوب ها ازسواحل استان هرمزگان و کشت در محیط زوبل مارین براث، سوپر ناتانت حاصل در شرایط نوری به نسبت 1به5 بامحلول نیترات نقره 001/0مولاربه جهت احیای فلزی تیمارشد. وجود نانو ذره های نقره از طریق اسپکتروفتومتر، میکروسکوپ الکترونی TEM، آنالیز FTIR وخواص ضد میکروبی، نانو ذره ها علیه 6 میکروب مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: سوپر ناتانت کلیه جدایه ها توانایی تولید نانو ذره های نقره را دارد. در اسپکتروفتومتر نقطه اوج 420 نانو متر، مربوط به رزونانس پلاسمون سطحی نانو ذره های نقره است ونتایج FTIR وجود ترکیبات احتمالی، دخیل در تولید نانو ذره ها را اثبات کرد. تصاویر میکروسکوپ الکترونیTEM نانو ذره های تولیدی توسط سویه برتر را کروی شکل با ابعاد19-88/2نانومتر نشان داد وخواص ضد میکروبی با توانایی مهار، رشد میکروب ها توسط نانو ذره های تولیدی مشخص شد. نتیجه گیری: جدایه های مورد نظر توان تولید نانو ذره های نقره را دارند واین روش تولید برای محیط زیست ایمن، واز نظر اقتصادی وزمان به صرفه است.

سابقه و هدف: عفونت های باکتریایی سیستم تناسلی، از عوامل شایع ناباروری می باشند. یکی از مهم ترین علت های ناباروری مردان، عفونت های مایع منی و مجاری تناسلی است. در این میان، طیف وسیعی از باکتری ها، با درجه های مختلف، در ایجاد ناباروری در مردان نقش دارند. هلیکوباکترپیلوری ممکن است باعث ناباروری در مردان شود، زیرا به طور معنی داری آنتی بادی های ضد این باکتری در مایع تناسلی بیماران نابارور یافت شده است. هدف بررسی حضور هلیکوباکترپیلوری در مایع منی مردان نابارور با روش سریع مولکولی PCR و تعیین درصد آن است. مواد و روش ها: جمع آوری 100 نمونه مایع منی (Semen) از بیمارستان صارم و استخراج DNA از این نمونه ها به روش DNG_PLUS Boiling/ صورت گرفت. تست PCR بر روی DNA استخراج شده از نمونه ها انجام گرفت. هم چنین تست بهینه شده از نظر حساسیت و اختصاصیت مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تست PCR بهینه و آمپلیکون bp 294 با استفاده از پرایمر های اختصاصی هلیکوباکترپیلوری تکثیر شدند. در بررسی تست ویژگی، پرایمر ها فقط با DNA هلیکوباکترپیلوری باند ایجاد کردند و با DNA سایر میکروارگانیسم ها باندی ایجاد نشد. میزان حد تشخیص تستCopy/reaction 10 اندازه گیری شد. از 100 نمونه مورد بررسی، 10 نمونه (10%) مثبت گردید. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، هلیکوباکترپیلوری از عوامل باکتریایی است که ممکن است در زمینه بخشی از ناباروری آقایان در نظر گرفته شود، که البته نیاز به مطالعه بیشتری دارد. هم چنین روش PCR روش مولکولی مناسب، سریع و حساس نسبت به روش های سنتی برای تشخیص هلیکوباکترپیلوری در مردان نابارور است.

سابقه و هدف: جنس لیشمانیا از نظرزیست شناسی به انگل های تاژک دارخانواده تریپانوزوماتیده آ [1]تعلق دارد. لیشمانیا به دو فرم پروماستیگوت و آماستیگوت است. در محیط کشت به فرم پروماستیگوت و داخل ماکروفاژ به فرم آماستیگوت است. در این پژوهش هدف بررسی زنده ماندن انگل-های لیشمانیاتروپیکا (L. tropica) در محیط کشت سلول است. مواد و روش ها: در این مطالعه امکان رشد در محیط کشت Novy-MacNeal-Nicolli (N. N. N ) وRPMI1640 بررسی گردید. در آزمایشگاه شرایطی فراهم شد که پروماستیگوت های لیشمانیاتروپیکا، به آماستیگوت هایی که در سلول میزبان زنده ماندند تبدیل شدند. رشد لیشمانیاتروپیکا، در مقایسه با انواع لیشمانیاهای دیگر مانند لیشمانیا ماژور بررسی گردید. لیشمانیاتروپیکا در دمای 26-25 درجه سانتی-گراد در انکوباتور معمولی نگهداری شد. کشت لیشمانیاتروپیکا در محیط کشت RPMI1640 انجام شد. آلوده سازی لیشمانیاتروپیکا بر روی سلول J774A-1 انجام شد. سلول J774A-1 در محیط کشت RPMI1640 نگهداری شد. سلول ها در 37 درجه سانتی گراد در انکوباتور CO2 دار نگهداری شدند. یافته ها: لیشمانیاتروپیکا بعد از آلوده سازی بر روی سلول ماکروفاژی J774A-1 مشاهده شد. در مقایسه با لیشمانیاماژور که زمان بیش تری نیاز دارد تا عملکرد خود را نشان دهد، لیشمانیاتروپیکا در داخل این سلول قدرت زنده ماندن برای زمان طولانی را دارد. هم چنین مشاهده شد لیشمانیاتروپیکا در محیط کشت N. N. N فقط نگهداری می شود و تکثیر نمی شود. نتیجه گیری: یافته ها در این تحقیق نشان داد پروماستیگوت های لیشمانیاتروپیکا، در شرایط آزمایشگاه به آماستیگوت هایی تبدیل شدندکه درسلول های میزبان قدرت زنده ماندن برای زمان طولانی را دارند.

سابقه و هدف: در سال های اخیر توجه علم و صنعت به تهیه نانو ذرات مبتنی بر اصول شیمی سبز متمرکز شده است و بدین منظور از انواع گوناگونی از ساختارهای زیستی هم چون باکتری ها، مخمرها و کپک های رشته ای استفاده می شود. باتوجه به مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها، نیاز به جایگزین نمودن عوامل ضدمیکروبی مؤثر با عوارض جانبی کم تر، بیش تر است. هدف از این پژوهش سنتز نانوذرات اکسیدآهن توسط عصاره سیتوپلاسمی لاکتوباسیلوس فرمنتوم و بررسی اثرهای ضدمیکروبی آن برعلیه باکتری استافیلوکوکوس آرئوس و سودوموناس آئروجینوزا است. مواد و روش ها: در این پژوهش، پس از تهیه عصاره سیتوپلاسمی لاکتوباسیلوس فرمنتوم به روش ذوب و یخ، محلول سولفات آهن (III) با غلظت3-10 مولار، به آن اضافه و در حضور 5 درصد دی اکسیدکربن به مدت 3 هفته انکوبه شد. به منظور بررسی تولید نانوذرات آنالیزهای پراش پرتو ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی عبوری(TEM ) انجام گردید و در نهایت اثرهای ضدمیکروبی نانوذرات بر روی 2 سویه استاندارد از باکتری های بیماری زای ( استافیلوکوکوس آرئوس و سودوموناس آئروجینوزا) به روش انتشار چاهک مورد بررسی قرارگرفت. یافته ها: تغییر رنگ محلول به رنگ سیاه نشان دهنده تولید نانوذرات اکسیدآهن بود، آنالیز پراش پرتو ایکس(XRD)، تشکیل نانوکریستال های اکسیدآهن به وسیله عصاره سیتوپلاسمی باکتری لاکتوباسیلوس فرمنتوم را نشان داد و اسکن میکروسکوپ الکترونی TEM شکل نانوذرات را کروی و میانگین اندازه آن را 15-10 نانومتر تعیین کرد. میانگین قطر هاله عدم رشد بیانگر آن است که نانوذرات سنتز شده در غلظت های 100 و 1000 میکروگرم بر میلی لیتر رشد باکتری استافیلوکوکوس آرئوس را مهار، در حالی که برعلیه سودوموناس آئروجینوزا فاثد اثر مهار کنندگی است. نتیجه گیری: استفاده از عصاره سیتوپلاسمی لاکتوباسیلوس فرمنتوم را می توان به عنوان یک روش بیولوژیک کارآمد برای تولید نانوذرات اکسیدآهن معرفی نمود و با مطالعه های بیش تر در این زمینه شاید بتوان از نانوذرات سنتز شده به روش سبز به عنوان کاندیدای مناسبی در درمان عفونت های میکروبی استفاده نمود.

سابقه و هدف: هدف از این انجام مطالعه بررسی ارتباط پلی مورفیسم های مختلف ژن کد کننده ی گیرنده ی ویتامین D (Taq1، Bsm1، Apa1، Fok1) با بیماری های کلیوی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه شاهدی-موردی خون گیری از 50 فرد سالم و 50 بیمار دیابتی نوع 2 به عنوان گروه های شاهد و 50 بیمار دیابتی نوع 2 دارای عارضه نفروپاتی انجام شد. در ادامه برای تعیین ژنوتیپ های مختلف پلی مورفیسم های ژن گیرنده ویتامین D از تکنیک (SSP-PCR) استفاده شد و نتایج حاصل توسط آزمون های آماری (کای دو و V کرامر) به وسیله نرم افزار SPSS ورژن 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در بیماران دیابتی نوع2 با بیماری های کلیوی ژنوتیپ هایBb (64 درصد) برای پلی مورفیسم Bsm1، FF (54 درصد) برای Fok1، Aa (84 درصد) برای Apa1 و TT (36 درصد) برای Taq1 دارای بیشترین فراوانی ژنوتیپی می باشند. به علاوه احتمال بروز بیماری نفروپاتی با وجود ژنوتیپ bb (P-Value= 0. 007, OR=6. 7730) برای پلی مورفیسم Bsm1، وجود ژنوتیپ ff (OR= infinity و P-Value=0. 01) برای پلی مورفیسم Fok1، وجود ژنوتیپ Aa (OR=5. 25 و P-Value<0. 001) برای پلی مورفیسم Apa1 و وجود ژنوتیپ tt (OR= 5. 41, P-Value=0. 003) برای پلی مورفیسم Taq1 افزایش می یابد. نتیجه گیری: فراوانی ژنوتیپی پلی مورفیسم های Bsm1، Apa1، Fok1 و Taq1 با بروز بیماری های کلیوی (نفروپاتی) در بیماران دیابتی نوع2 ارتباط دارد. در این میان بررسی میزان همبستگی پلی مورفیسم های مختلف با بروز بیماری های کلیوی نشان می دهد که پلی مورفیسم Apa1 دارای بیشترین اثر در بروز عوارض کلیوی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. به علاوه پلی مورفیسم Bsm1 دارای بیش ترین اثر بر بروز بیماری دیابت نوع 2 است.

سابقه و هدف: ویروس نکروز عفونی پانکراس (IPNV)عامل بیماری واگیردار IPN است که باعث تلفات شدید در گونه های مختلف آبزیان می گردد. این مطالعه با هدف ساخت و ارزیابی واکسن DNA علیه بیماری IPN در قزل آلا انجام گردیده است. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر واکسن DNA با استفاده از کد کردن آنتی ژن (VP2) سویه بومی ویروس IPNV در وکتور یوکاریوتیpcDNA 3. 1 حاوی پروموتور سیتومگالوویروس(CMV) ایجاد و توسط باکتری E. coliکلون گردید. تایید حضور آنتی ژن VP2در وکتور و صحت واکنش لیگاسیون با استفاده از هضم آنزیمی توسط آنزیم های Hind III و XhoI صورت گرفت. کارایی واکسن DNAدر بچه ماهیان قزل آلا با استفاده از تزریق عضلانی دوز های 2، 5 و10 میکروگرم پلاسمید حاوی توالی آنتی ژن ارزیابی گردید. بیان آنتی ژن در بافت طحال ماهیان واکسینه شده و هم چنین قابلیت ایمنی زایی و کاهش بار ویروسی در ماهیان بازمانده از عفونت تجربی با استفاده از بیان ژن IPNV-VP4 بررسی گردید. یافته ها: حضور آنتی ژن تجویز شده 30 روز بعد از واکسیناسیون در بافت طحال ماهیان با استفاده واکنش RT-PCR تایید گردید. هم چنین بیان نسبی ژن IPNV-VP4 (مارکر بار ویروسی) در بافت طحال و کلیه ماهیان واکسینه شده بازمانده در 45 روز بعد از عفونت تجربی به طور معنی داری پایین تر از گروه های کنترل بود. نتیجه گیری: این پژوهش نشان می دهد که واکسنDNA ساخته شده می تواند باعث ایمنی زایی قزل آلا علیه ویروس IPNV و کاهش بار ویروسی در ماهیان بازمانده از بیماری و متعاقبا مانع از ایجاد حاملین بدون علائم بالینی و انتشار ویروس گردد.