پایش
سال:1387 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

مسمومیت توسط خود فرد (Self Poisoning) یکی از شایع ترین روش های اقدام به خودکشی و از عمده ترین دلایل ارجاع و بستری بیماران به ویژه جوانان در اورژانس های بیمارستانی است. با توجه به فقدان اطلاعات کافی، پژوهش در خصوص اپیدمیولوژی خودکشی، برنامه ریزی بهتر برای انجام مداخلات موثر را امکان پذیر می سازد. بررسی حاضر به شکل مقطعی و در نیمه دوم سال 83 اجرا گردیده است. در مجموع، 723 نفر با توزیع متناسب با جمعیت از شهرهای تهران، مشهد، تبریز، اصفهان، شیراز و کرمانشاه وارد مطالعه شدند. از میان مسمومین بررسی شده، 550 نفر (76 درصد) به طور عمدی و به قصد خودکشی و 173 نفر (24 درصد) به طور غیر عمدی دچار مسمومیت شده بودند. این مقاله قسمت اول یافته های پژوهش حاضر را ارایه می دهد. در این مقاله تجزیه و تحلیل داده ها محدود به افرادی است که مسمومیت عمدی را به عنوان راهی برای خودکشی انتخاب کرده بودند. میانگین سنی افرادی که از مسمومیت عمدی برای خودکشی استفاده کرده بودند (10.2±(25.4 سال بود که در نهایت 10 نفر از آنها فوت نمودند. 60 درصد از افراد اقدام کننده به خودکشی مونث بودند. 80 درصد برای این کار از دارو استفاده کرده بودند و سموم شیمیایی، مواد روان گردان و سایر مواد شیمیایی به ترتیب در رده های بعدی قرار داشتند. 31 درصد از اقدام کنندگان به خودکشی قبلا نیز سابقه این کار را داشته اند (میانگین 2.28±2.08 و میانه 2 مرتبه). در مجموع با توجه به نتایج و فراوانی بالای اقدام به خودکشی در میان مراجعین به بخش های مسمومین و پایین بودن میانگین سنی آنها، توجه جدی تر به موضوع سلامت روان و همچنین تجهیز بیمارستان های مرجع جهت درمان مسمومین به لحاظ امکانات درمانی و نیروی انسانی متخصص (روانپزشک، روانشناس، متخصص سم شناسی و ...) ضروری به نظر می رسد.

مسمومیت توسط خود فرد (Self Poisoning) یکی از شایع ترین روش های اقدام به خودکشی و از عمده ترین دلایل ارجاع و بستری بیماران به ویژه جوانان در اورژانس های بیمارستانی است. با توجه به فقدان اطلاعات کافی، پژوهش در خصوص اپیدمیولوژی خودکشی، برنامه ریزی برای انجام مداخلات موثر را امکان پذیر می سازد. بررسی حاضر به شکل مقطعی و در نیمه دوم سال 83 اجرا گردید و در مجموع، 723 نفر با توزیع متناسب جمعیت از شهرهای تهران، مشهد، تبریز، اصفهان، شیراز و کرمانشاه وارد مطالعه شدند. این مقاله قسمت دوم یافته های پژوهش را گزارش می کند. در این مقاله علاوه بر تجزیه و تحلیل برخی از داده ها، به مقایسه هایی بین افرادی که به طور عمدی و به قصد خودکشی اقدام به مسموم نمودن خود کرده بودند و موارد مسمومیت اتفاقی پرداخته شده است. در افراد اقدام کننده به خودکشی، فراوانی بیماری های جسمی شدید و مستلزم ناتوانی در میان زنان بیش از مردان بود (P<0.002). همچنین سن گروهی که از اقدام به خودکشی احساس پشیمانی می کردند به طور معنی داری پایین تر بود (P<0.003). اما گروهی که به گفته خودشان قصد واقعی برای پیامد مرگ داشتند میانگین سنی بالاتری داشتند (P=0.01).رگرسیون لجستیک نشان داد که از میان کل مسمومیت ها، داشتن سن بالاتر و جنسیت مذکر و همچنین اقامت در شهر تهران با احتمال بیشتری منجر به مسمومیت عمدی شده است (P<0.001، برای هر سه مورد). به علاوه داشتن برنامه از پیش طراحی شده و سابقه اقدام به خودکشی نیز به طور معنی داری با قصد واقعی برای پیامد مرگ مرتبط بوده است (نسبت شانس به ترتیب 2.52 و 1.87). در مجموع نشان داده شد که مسمومیت های عمدی یا اقدام به خودکشی، قسمت اعظم (بیش از 74 درصد) موارد بستری در بخش های مسمومین را تشکیل می دهند و لذا توجه به اپیدمیولوژی مساله در مناطق مختلف و اتخاذ تدابیر مناسب برای پیشگیری در هر سه سطح از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

امروز تروما بیش از پیش به عنوان یک علت مهم مرگ و ناتوانی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه مورد توجه قرار گرفته است. پیشگیری از جمله مهم ترین راهکارها برای برخورد با این معضل است که لازمه آن شناخت اپیدمیولوژی تروما است. مطالعه حاضر، وضعیت بخشی از بیماران ترومایی مراجعه کننده به یک بیمارستان آموزشی و درمانی شهر اهواز را در سال 1380 مورد بررسی قرار داده است. در این مطالعه توصیفی و مقطعی، بیماران ترومایی مراجعه کننده به بیمارستان گلستان با بستری بیش از 24 ساعت مورد بررسی قرار گرفتند.معیارهای تشخیصی آسیب، بر اساس (ICD 10) International Classification of Disease و معیارهای شدت آسیب، بر اساس (AIS) Abbreviated Injury Scale طراحی شد. پزشکان آموزش دیده به روش مصاحبه و مشاهده پرونده بیماران، اطلاعات را جمع آوری و بیماران را تا زمان ترخیص پی گیری کردند. از میان 1141 بیمار مورد مطالعه 952 نفر مرد بود. فراوان ترین مکانیسم تروما حوادث رانندگی، 671 نفر (59 درصد) با اکثریت عابرین پیاده 241 نفر (36 درصد) و بعد از آن موتور سواران 237 نفر (35.3 درصد) بودند. در حوادث غیر رانندگی، بیشترین مکانیسم آسیب، سقوط بود. میانگین شدت آسیب و مدت اقامت در بیمارستان و همچنین میزان مرگ بین حوادث ترافیکی و حوادث غیر ترافیکی از نظر آماری تفاوت معنی داری داشتند (P<0.05).9 درصد از بیماران مورد مطالعه فوت کردند. نتایج این مطالعه مشخص می سازد که باید به برنامه های آموزشی پیشگیرانه توجه بیشتری نمود و در مورد حوادث رانندگی باید تدابیری در مورد پیشگیری از وقوع حوادث اتخاذ کرد.

هدف از این مطالعه تعیین دیدگاه زنان از کیفیت خدمات بهداشتی اولیه در مراکز بهداشتی ـ درمانی شهر بندرعباس بود.این مطالعه به صورت مقطعی انجام شد و جمعیت مورد مطالعه آن، زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی ـ درمانی شهری بندرعباس بودند. حجم نمونه 400 نفر تعیین گردید. بر اساس جمعیت تحت پوشش هر مرکز سهمیه ای به آن اختصاص داده شد و زنان بر اساس ترتیب مراجعه آنها انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات نیز از ابزار Service Quality استفاده شد که شامل ابعاد ملموس، اطمینان، پاسخگویی، تضمین و همدلی در نحوه ارایه خدمت است. اطلاعات به دست آمده با استفاده از برنامه آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد که در هر پنج بعد کیفیت خدمات، زنان اختلاف نظر دارند. کمترین میانگین اختلاف کیفیت (0.76-) در بعد تضمین و بیشترین میانگین اختلاف کیفیت (0.98-) در بعد همدلی به دست آمد و تفاوت مشاهده شده بین اختلاف نظر زنان در مورد کیفیت خدمات در هر پنج بعد معنی دار بود (P<0.05).اختلاف منفی، بیانگر این است که انتظارات خدمت گیرندگان فراتر از ادراکات آنها از وضعیت موجود بوده و هنوز فضای زیادی برای بهبودی و اصلاح به منظور نیل به رضایت مشتریان و ارایه خدمات بهداشتی ـ درمانی مطلوب وجود دارد.

بخش مدارک پزشکی (Medical Records) برای تامین اهداف خود، نیازمند ساختار سازمانی مناسب است. با توجه به نقاط ضعف ساختار سازمانی این بخش در بیمارستان های ایران، این پژوهش با هدف ارایه الگوی جدید ساختار سازمانی بخش مدارک پزشکی برای بیمارستان های ایران انجام گردید. تحلیل وضعیت کنونی بخش مدارک پزشکی در بیمارستان های ایران نشان داد که وضعیت ساختار سازمانی این بخش در بیمارستان های ایران در مقایسه با کشورهای پیشرفته دارای نقاط ضعف زیادی است که می تواند باعث ناتوانی در حصول اهداف آن گردد. لذا به منظور بهبود ساختار سازمانی بخش مدارک پزشکی در ایران، بیمارستان های آمریکا، استرالیا و انگلستان از طریق مطالعه متون و با استفاده از اینترنت، پست الکترونیک و پایگاه های اطلاع رسانی بیمارستان ها بررسی شده و الگویی برای ساختار سازمانی این بخش در بیمارستان های ایران طراحی و به نظرخواهی صاحب نظران گذاشته شد و ضمن تحلیل نظرات صاحب نظران الگوی نهایی ارایه گردید. یافته های حاصل از اعتباریابی الگو نشان داد که این الگو مورد موافقت صاحب نظران قرار گرفته است. اکثر صاحب نظران معتقدند که این الگو برای بیمارستان های ایران مناسب و کاربردی است و می تواند باعث بهبود عملکردهای اطلاعاتی بیمارستان گردد. بنابراین پیشنهاد می شود که این الگو مورد استفاده بیمارستان های ایران قرار گیرد.

رضایت بیماران یکی از شاخص های مهم کیفیت مراقبت و ارایه خدمت است. توجه به نقطه نظرات بیماران می تواند موجب ارتقای روندها و پیامدها و همچنین افزایش رضایت آنان گردد. مطالعه حاضر بر آن بوده است تا با استفاده از پرسشنامه ای معتبر و پایا به ارزیابی رضایت بیماران مراجعه کننده به اورژانس های عمومی پنج بیمارستان بزرگ دانشگاه علوم پزشکی تهران بپردازد. بیمارانی وارد مطالعه شدند که حداقل 10 ساعت از مراجعه آنها به اورژانس می گذشت، بدون نیاز به مترجم قادر به پاسخگویی به سوالات بودند، دارای مشکلات شناختی چشمگیر نبودند و از نظر حال عمومی توانایی پاسخگویی به سوالات را داشتند. پرسشنامه مطالعه توسط پرسشگران آموزش دیده در محیطی امن، بدون حضور کارکنان بیمارستان به بیماران ارایه گردید تا در صورت تمایل در مطالعه شرکت کنند. در مجموع، نقطه نظرات 153 بیمار که واجد پرسشنامه بدون نقص بودند با استفاده از نرم افزار SPSS 13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش بیانگر آن است که بیشترین عدم رضایت، بدون در نظر گرفتن نقطه نظرات متوسط شرکت کنندگان، در مورد زیر مقیاس های پرسشنامه (مراقبت پزشکان، مراقبت پرستاری، جنبه های رفتاری، راحتی فیزیکی و جنبه های اقامتی و معطل شدن) به ترتیب عبارتند از «ارایه اطلاعات از سوی پزشکان» (54.2 درصد)، «توضیح پرستاران در مورد اقدامات مختلف به بیماران» (73.2 درصد)، «رسیدگی به شکایات و اعتراضات» (40.2 درصد)، «امکانات رفاهی بیماران» (54.3 درصد) و «معطل شدن برای دریافت خدمات پاراکلینیک» (26.2 درصد). نتایج نشان دادند که فقط 44 درصد از بیماران رضایت کلی خود را از بیمارستان، خوب یا خیلی خوب گزارش کردند. مطالعه حاضر نشانگر نیاز به برنامه ای جهت ارتقای خدمات ارایه شده به بیماران مراجعه کننده به دپارتمان اورژانس و تضمین کیفیت خدمات می باشد.

افزایش چشمگیر هزینه های بهداشتی و درمانی در طول سی سال گذشته، محققان و صاحبان مشاغل بهداشتی و درمانی را مجبور به بررسی راه هایی برای ارتقا کارآیی عملیاتی یا کاهش هزینه های این بخش نموده است. سیستم های بهداشتی و درمانی در کلیه سطوح از پیچیدگی زیادی برخوردار هستند. تعاملات و پیچیدگی های سیستم، پیش بینی عملکرد آن را دشوار یا ناممکن می سازد. مدل های شبیه سازی قادر هستند تا تغییرپذیری، تعاملات و پیچیدگی های یک سیستم را نشان دهند. در سال های اخیر، کاربرد شبیه سازی در بخش بهداشت و درمان به طور فزاینده ای گسترش یافته است. با این وجود استفاده از این فن در بخش بهداشت و درمان بسیار کمتر از حوزه های صنعتی است. با در نظر گرفتن اهمیت شبیه سازی در تصمیم گیری و درک ناکافی از زمینه ها و موارد کاربرد این تکنیک در بخش بهداشت و درمان، تلاش گردید یک مطالعه مروری نظام مند با هدف شناسایی و طبقه بندی زمینه ها و موارد کاربرد شبیه سازی در بخش بهداشت و درمان خصوصا نظام درمان سرپایی انجام گیرد. در این مطالعه، تمامی مقالات موجود در این زمینه به زبان انگلیسی با دسترسی رایگان، بررسی و طبقه بندی گردید. در نظر گرفتن سازمان های بهداشتی و درمانی در چارچوب سیستم مشخص می نماید که برای دستیابی به خروجی های قابل قبول، می توان ورودی ها و فرآیندهای سیستم را تغییر داد. با توجه به این دیدگاه می توان مطالعات انجام گرفته در زمینه شبیه سازی سیستم های بهداشتی و درمانی را بر اساس اهداف هر مطالعه در سه قالب عمده زیر طبقه بندی کرد:- تغییر تعداد و ترکیب ورود دریافت کنندگان خدمت یا خدمات- تغییر تعداد و ترکیب منابع ارایه خدمت یا خدمات- تغییر فرآیندهای ارایه خدمت یا خدماتمرور مطالعات انجام گرفته در این زمینه نشان می دهد که بهره گیری از شبیه سازی به منظور تصمیم گیری در سیستم های بهداشتی و درمانی، منافع بی شماری برای مدیران و تصمیم گیران سیستم های بهداشتی به ارمغان آورده است. با این وجود پیش از شبیه سازی یک سیستم، باید بستر مناسبی به منظور دستیابی به اطلاعات مورد نیاز برای طراحی مدل شبیه سازی و زمینه مناسبی برای مشارکت متخصصان شبیه سازی و افراد ذی نفع در سیستم، شامل تصمیم گیران، ارایه دهندگان خدمات و استفاده کنندگان خدمات فراهم گردد.

قرارگرفتن آزمایشگاه های مختلف آب، فاضلاب، میکروبیولوژی، آلودگی هوا، پایلوت و ... در کنار محیط های آموزش نظری دانشگاهی، امکان وجود مخاطرات ایمنی، بهداشتی و زیست محیطی را در بردارد. به این منظور، آزمایشگاه های شیمی آب و فاضلاب، میکروبیولوژی آب و فاضلاب گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی, دانشگاه علوم پزشکی تهران آلودگی هوا و پایلوت گروه مهندسی بهداشت محیط در سال 1385 مورد پایش زیست محیطی از لحاظ مواردی از قبیل: کمیت و کیفیت فاضلاب تولیدی، میزان زباله تولیدی، میزان سر و صدا، میزان روشنایی، مقدار ذرات معلق (PM1, PM2.5 و PM10) در هوا از طریق روش های استاندارد قرار گرفت تا به این طریق جنبه ها و آثار زیست محیطی اینگونه آزمایشگاه ها از نظر مقدار آلاینده، احتمال وقوع و اهمیت اثر بر اساس شاخص کل ارزیابی، بررسی و مشخص گردد. سپس آثار زیست محیطی به صورت آثار بسیار مهم، مهم، متوسط و ضعیف طبقه بندی گردید و در نهایت مشخص شد که آزمایشگاه شیمی آب و فاضلاب با داشتن سه اثر زیست محیطی بسیار مهم دارای وضعیت زیست محیطی نامطلوب تری نسبت به سایر آزمایشگاه ها است که پیشنهاد می شود بیشتر مورد بررسی قرار گیرد و در ضمن توصیه می شود که پایلوت به خارج از گروه منتقل گردد.

دانش آموزان دبیرستان های دخترانه از آسیب پذیرترین گروه های جمعیتی هستند که به واسطه سن و رفتارهای پرخطر بهداشتی در معرض خطر ابتلا به ایدز قرار دارند. این مطالعه به بررسی وضعیت اقتصادی ـ اجتماعی و سطح دانش بهداشتی در خصوص ایدز در دبیرستان های دخترانه شهر تهران پرداخته است.مطالعه ای مقطعی به منظور بررسی تفاوت سطح دانش و نگرش دانش آموزان دختر در خصوص ایدز در دو دبیرستان دولتی (الف) و نمونه دولتی (ب) (با بسترهای متفاوت اقتصادی - اجتماعی) واقع در یکی از مناطق شهر تهران انجام شد. پس از هماهنگی با مسولان دبیرستان و جلب رضایت دانش آموزان، پرسشنامه ای کوتاه توسط دانش آموزان تکمیل گردید.در مجموع، 581 دانش آموز در مطالعه شرکت نموده (دبیرستان الف=210 نفر، دبیرستان ب=371 نفر) و میانگین سنی آنها 0.91± 15.3 سال (دامنه 17-14) بود. نتایج نشان داد دانش آموزان از دانش نسبتا خوبی در مورد ایدز برخوردار بوده و دامنه پاسخ های صحیح از 96.4-33.4 درصد به دست آمد. بیشتر دانش آموزان در خصوص عبارت «ایدز یک موضوع بهداشتی و عمومی است و به همین دلیل بایستی عموم مردم جامعه نسبت به آن آگاهی داشته باشند»، موافقت داشتند (95.9 درصد). منابع عمده اطلاعات دانش آموزان در خصوص ایدز، رادیو، تلویزیون، و مطبوعات (52.2 درصد) اظهار شد و بیشترین نیازهای اطلاعاتی نمونه مورد مطالعه در مورد روش های پیشگیری از ایدز (37 درصد) اطلاعات عمومی در مورد ایدز (22 درصد) و سپس راه های انتقال ایدز (17 درصد) عنوان گردید. به طور کلی، دانش آموزان دبیرستان نمونه دولتی درک بهتری در خصوص موضوع مورد مطالعه داشته و تفاوت آماری معناداری در سطح دانش در مورد ایدز در دو دبیرستان به دست آمد (P<0.05).در مجموع یافته های مطالعه حاضر دال بر آن است که دانش آموزان دبیرستان های دخترانه از دانشی نسبتا خوب در مورد ایدز و نیز نگرش مثبتی نسبت به بیماران مبتلا به ایدز برخوردار بودند. از آنجا که دانش آموزان دختر در مقاطع دبیرستان از گروه های آسیب پذیر محسوب می شوند، اجرای برنامه های آموزشی و مداخله ای به منظور افزایش درک خطر در خصوص ایدز توصیه می شود.