هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ویژگی های رفتاری و آشفتگی قبل از مسابقه بر اعتماد به نفس و موفقیت ورزشکاران انفرادی نخبه بود.به همین منظور، تعداد (n=134) ورزشکار از رشته های دو و میدانی (n=14)، رزمی (n=95)، کشتی (n=16) و قایقرانی (n=9) در این پژوهش شرکت کردند. در این تحقیق، از سه پرسشنامه خلق و خوی برونل (1996)، پرسشنامه آشفتگی اشپیلبرگر (1991) و اعتماد به نفس ورزشی ویلی (1986) برای ارزیابی آزمودنی ها و میزان موفقیت ورزشکاران نیز با توجه به کسب مدال های سه گانه (طلا، نقره و برنز) در طی فصل مسابقات مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون کالموگراف اسمیرنف جهت تشخیص طبیعی بودن داده ها، از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون (ANOVA) با اندازه گیری مکرر در سطح (p£0.05) استفاده شد.تفاوت معناداری بین کلیه خرده مقیاس های آشفتگی بین ورزشکاران موفق (sig£0.05, F=4.23)، ورزشکاران کم تر موفق (sig£0.05, F=7.61) و ورزشکاران ناموفق (sig£0.05, F=5.04) وجود دارد. در خرده مقیاس های ویژگی های رفتاری نیز تفاوت معناداری در خرده مقیاس های افسردگی (sig£0.05, F=3.26)، خستگی (sig£0.05, F=4.19) و توان بازی (sig£0.05, F=5.46) مشاهده گردید. اما در سایر خرده مقیاس ها تفاوت معناداری وجود نداشت. نتایج آزمون پیرسون نیز نشان داد که رابطه معنادار و منفی بین اعتماد به نفس با آشفتگی (r=-0.21) و خلق و خوی (r=-0.16) ورزشکاران انفرادی وجود دارد. مربیان می توانند ضمن بهره گیری از یافته های روانشناسی ورزش، به صورت کاربردی در جلسات تمرین و با ارزیابی نامحسوس خلق و خوی ورزشکاران پر استرس و تبدیل آن به خلقیات مثبت، نقش چشمگیری در بهبود اعتماد به نفس و اثربخشی ورزشکاران داشته باشند.