این مقاله تعیین جایگاه و ارتباط تعاملی میان سرامیک و طراحی صنعتی، با تمرکز بیش تر بر حوزه نظری، سبک های طراحی صنعتی و محصولات، به منظور تعیین و تعریف جنبه های خلاقه و کاربردی آن به بحث گذارده شده است. از آن جایی که قابلیت های سرامیک نسبت به مواد دیگر، توسط طراحان محصول غالبا نادیده گرفته می شود، اثبات برابری ارزش سرامیک با فلز و پلاستیک، از نظر ویژگی های منحصر به فرد آن، از طریق مقایسه فنی و شخصیتی میان دسته های مختلف مواد به انجام رسیده است. با توجه به این که سرامیک ماده ای چند منظوره است، تعریف و تاکید بر اهمیت ماهیت فنی- هنری آن از اهداف مهم این مقاله است، که قرابت زیادی نیز با ویژگی چند وجهی تخصص طراحی صنعتی دارد. بررسی نحوه کاربرد خلاقه سرامیک در طراحی محصول، با استفاده از خواص منحصر به فرد و هم زیستی آن با سایر مواد، از دیگر جنبه های کاربردی و با اهمیت موضوع در این مقاله است. همچنین، سرامیک به دلیل ویژگی های خاص فنی، ماهیت سنتی و سازگاری با محیط زیست، به راحتی قابلیت تطبیق با رویکردهایی مانند طراحی پایدار، طراحی احساس گرا و همچنین سبک هایی مانند طراحی کمینه گرا و طراحی های تک را دارد. با توجه به این موارد، دوره عمر محصول، به خصوص دوره پایانی آن از اهمیت خاصی برخوردار است. نحوه انتخاب مواد توسط طراح نیز در این میان دارای نقشی کلیدی است که تاثیر بسزایی در طول عمر محصول و کارکردهای آن دارد.