سابقه و هدف: از ویژگی های فیزیکی مهم فرآورده های گوشتی می توان به ظرفیت نگهداری آب، قدرت امولسیفیکاسیون، افت پخت و بافت اشاره کرد. راه کارهای مختلفی به منظور بهبود این ویژگی ها وجود دارد. یکی از این راه کارها، بهبود فرآیندهای تولید از جمله فرآیند عمل آوری، فرآیند مخلوط کردن و فرآیند پخت است. راه کار مؤثر دیگر، بهینه سازی فرمولاسیون ها با به کارگیری ترکیبات عمل گرا می باشد. عمده ترین مواد عمل گرای مورد استفاده در فرآورده های گوشتی شامل نمک های غیرآلی (سدیم کلراید، سدیم فسفات، سدیم کربنات و سدیم سیترات)، پروتئین های گیاهی (از جمله پروتئین های سویا، گندم و نخود)، پروتئین های حیوانی (از جمله کازئین و آلبومین)، نشاسته ها (از جمله نشاسته سیب زمینی و ذرت) و هیدروکلوئیدها (از جمله کاراگینان و آلژینات) می باشند. از این رو در این مقاله، عمده ترین مواد عمل گرای مؤثر بر کیفیت فیزیکی فرآورده های گوشتی معرفی می شوند. در این تحقیق سعی شده است از مطالب علمی قدیمی و پایه ای و همچنین مطالب علمی جدید موجود در کتب و مقالات مختلف چاپ شده استفاده شود. نتایج: امروزه به منظور بهبود ویژگی های فیزیکی فرآورده های گوشتی، مواد عمل گرای مختلفی در فرمولاسیون این محصولات استفاده می شود. این مواد می توانند دارای منابع مختلف آلی و غیر آلی باشند. مقادیر مورد استفاده این مواد می تواند در محصولات مختلف، متفاوت باشد. برای مثال سدیم فسفات، تا 5/0 درصد، سدیم کلراید تا 2 درصد، نشاسته سیب زمینی تا 4 درصد و کاراگینان تا 5/0 درصد استفاده می شوند. نتیجه گیری: به منظور تولید یک محصول گوشتی با ویژگی های فیزیکی قابل قبول از نظر مصرف کننده، می توان از ترکیبات عمل گرا از جمله نمک های غیرآلی، پروتئین ها و نشاسته ها استفاده کرد. این ترکیبات با بهبود ظرفیت نگهداری آب، خواص امولسیفیکاسیون و بافتی کمک قابل توجهی به کیفیت نهایی محصول می کنند.