پیش زمینه و هدف: یکی از اهداف القا بیهوشی تعدیل تغییرات همودینامیک می باشد که در این مطالعه هدف تاثیر دکسمدتومیدین و لابتالول در تغییرات ضربان قلب و فشارخون بعد از لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه و مقایسه آن با گروه شاهد می باشد. مواد و روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور می باشد که بر روی 120 بیمار 18 تا 60 ساله کاندید عمل جراحی بیهوشی عمومی در بیمارستان الزهرا اصفهان در سال 1396-1397 انجام گرفت. بیماران به شکل تصادفی به سه گروه مصرف کننده ی دکسمدتومیدین، لابتالول و شاهد تقسیم شدند. سن، وزن، قد، جنسیت و داده های کلینیکی شامل میانگین فشارخون متوسط شریانی، ضربان قلب، فشارخون سیستولیک، فشارخون دیاستولیک و درصد اشباع هموگلوبین در زمان های 10، 5، 3، 1 دقیقه پس از intubation جمع آوری و با استفاده از روش آنالیز اندازه های مکرر (repeated measure) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی بیماران کاندید عمل جراحی 40/1± 62/42 بود که از بین آن ها 63 نفر (52 درصد) مرد بودند. نتایج بررسی ها تفاوت معنی داری را در سه گروه ازنظر فشارخون متوسط شریانی، فشارخون سیستولیک، فشارخون دیاستولیک و درصد اشباع هموگلوبین نشان نداد (p>0. 05). اما اختلاف بین سه گروه برای متغیر ضربان قلب ازنظر آماری معنی دار است. ضربان قلب در گروه دکسمدتومیدین به طور معنی داری کم تر از گروه لابتالول و گروه کنترل مشاهده شد (0. 00=p-). بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که؛ استفاده از لابتالول در مقایسه با دکسمدتومیدین ثبات مطلوب تر همودینامیک و بروز کم تر اختلالات همودینامیک را به همراه دارد.