زمینه و هدف: توزیع نامتقارن منابع دانش و فناوری در عصر جهانی شدن، و لزوم توسعه همگام با تحولات جهانی، موجب ورود ناگزیر دانشگاه ها به همکاری های علمی بین المللی (هعب) شده و ارزیابی راهبردی وضعیت موجود از الزامات حضور اثربخش در این عرصه است. لذا هدف این پژوهش، ارزیابی همکاری های علمی بین المللی دانشگاه های برتر ایران با رهیافت تحلیل SWOT است. روش بررسی : این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی-پیمایشی است. از طریق نمونه گیری طبقهای نسبتی 432 عضو هیات علمی 12دانشگاه برتر متشکل از 4 دانشگاه جامع، 4 دانشگاه علوم پزشکی و 4 دانشگاه صنعتی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزاز گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی محتوایی آن توسط متخصصان امر و با بازبینی همتایان تایید شد و پایایی آن (آلفای کرونباخ) برابر 0.816 محاسبه شد. تحلیل داده ها نیز به روش FBWM توسط نرم افزارهای لینگو و لیزرل صورت گرفت. یافته ها: افزایش حضور و تعامل محققان در همایش های بین المللی، وجود بسترهای مناسب توسعه بین المللی در دانشگاه ها، مهم ترین نقاط قوت، ناکافی بودن گرنت سالانه اساتید، عدم اشراف مدیران دانشگاه ها به هعب و تزلزل و تشتت در سیاست های هعب، مهم ترین نقاط ضعف، جوان بودن جمعیت کشور، رفع برخی تحریم ها، و اقبال جامعه جهانی به پذیرش ایران در کنسرسیوم های دانشگاهی بین المللی، مهم ترین فرصت ها، و رکود اقتصادی در بیشتر کشورها، فراهم نبودن زمینه های سیاسی برای هعب و گسترش ایران هراسی و اسلام هراسی در جهان، مهم ترین تهدیدها بودند. نتیجه گیری: دستیابی به بخش اعظمی از اهداف سند چشم انداز، برنامه های توسعه و نقشه جامع علمی کشور، مستلزم هعب بوده و این امر به شدت متاثر از شرایط خاص فرهنگی، سیاسی، مذهبی و بین المللی ایران است. دانشگاه های برتر کشور بایستی با ممیزی الزامات جامعه جهانی، حتی الامکان به استانداردهای آکادمیک بین المللی نزدیک شوند.