در برابر سازوکارهای طردکننده اجتماعی، ورزش به عنوان یک سازوکار جذب اجتماعی مورد توجه بوده است. اجتماعی شدن از طریق ورزش عاملی در جهت ایجاد حس تعلق به جامعه در میان گروه های در معرض خطر در جامعه است که نمود آن را می توان در میزان بزهکاری جوانان مشاهده کرد. با استفاده از داده های حاصل از مصاحبه با 183 دانش آموز دبیرستانی در محلات محروم شهری، نقش ورزش در ایجاد باورها و نگرش های موافق ارزش های پذیرفته شده جامعه بررسی شده است. فاکتورهای تغییردهنده رفتار در تحلیل رگرسیون با مشارکت ورزشی تحلیل شده و تاثیر ورزش بر کاهش رفتار پرخطر مثبت به دست آمده است. اگرچه یافته های تحقیق تاثیر ورزش بر کاهش جرم را تایید می کند، این مطالعه در خصوص نتیجه گیری های خوش بینانه در مورد تاثیر ورزش در حل مسائل اجتماعی هشدار می دهد.