طب توانبخشی
سال:1400 | دوره:10 | شماره:6 |تعداد مقالات:7

مقدمه و اهداف: مقیاس وضوح گفتار نخستین ابزار غربالگری سریع وضوح گفتار است. مقیاس وضوح گفتار، نظر والدین در مورد وضوح گفتار کودکشان در موقعیت های واقعی با شرکای ارتباطی مختلف را ارزیابی می کند و به بیش از 60 زبان ترجمه شده است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی مقیاس وضوح گفتار در کودکان 6-4 ساله فارسی زبان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی که از نوع اعتباریابی و ابزارسازی می باشد، والدین 118 کودک 4 تا 6 ساله با و بدون اختلال در تولید آواهای گفتاری از 10 مهدکودک شهر اصفهان به صورت تصادفی و خوشه ای انتخاب و وارد مطالعه شدند. همه این کودکان توسط گفتاردرمانگر ارزیابی شدند. والدین این کودکان، چک لیست نسخه فارسی مقیاس وضوح گفتار و پرسش نامه سنین و مراحل را در مورد کودکان خود تکمیل کردند. برای بررسی پایایی آزمون-بازآزمون، 54 والد پس از 3 هفته دوباره فرم را تکمیل کردند. روش های آماری شامل ضریب های آلفای کرونباخ، همبستگی پیرسون و همبستگی درون گروهی و تی زوجی بود. یافته ها: پایایی آزمون-بازآزمون قابل قبول (0/82) و ثبات درونی این مقیاس، مناسب (0/89) بود. میانگین نمرات کودکان با و بدون اختلال در تولید آواهای گفتاری از نظر آماری باهم تفاوت معنادار داشتند (0/000=P). همچنین نمرات کودکانی که بر اساس پرسش نامه سنین و مراحل مثل همسالان خود حرف می زدند به طور معناداری بالاتر از کودکانی بود که مثل هم سن وسالان خود حرف نمی زدند که نشان دهنده روایی همگرای خوبی است. نتیجه گیری: با توجه به اینکه نسخه فارسی مقیاس وضوح گفتار برای کودکان پیش دبستانی ویژگی های روانسنجی مناسبی نشان داد، گفتاردرمانگران می توانند از آن برای اهداف بالینی و پژوهشی در کودکان فارسی زبان استفاده کنند.

مقدمه و اهداف: ویروس کرونا شامل گروه بزرگی از ویروس هاست که به عنوان یک بحران برای سلامت عمومی شناخته و منجر به چالشی اساسی برای تمام مردم دنیا شده است. همه گیری این بیماری عفونی-تنفسی، قرنطینه، محدودیت ها، استرس و دیگر اثرات ناشی از آن، سلامت، بهزیستی روانی و سازگاری همه گروه های سنی را تحت الشعاع قرار داده است. بر همین اساس هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر ورزش بر سازگاری بهداشتی و عاطفی دانشجویان دانشگاه های استان قزوین در دوران پاندمی کرونا ویروس بود. مواد و روش ها: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا توصیفی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان استان قزوین بود که بر اساس فرمول کوکران تعداد 382 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه استاندارد سازگاری بل بود. این پرسش نامه 160سوال دارد و شامل پنج بعد سازگاری اجتماعی، عاطفی، بهداشتی، خانوادگی و شغلی است که در این پژوهش از دو بعد سازگاری عاطفی و بهداشتی استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل و آزمون لون نشان داد فعالیت ورزشی بر سازگاری بهداشتی دانشجویان تاثیر معناداری داشته است (0/05≥, P). در مورد متغیر سازگاری عاطفی نیز مشخص شد فعالیت ورزشی بر سازگاری عاطفی جامعه آماری مورد مطالعه تاثیر معناداری دارد (0/05≥, P). میانگین مربوط به هر دو متغیر سازگاری بهداشتی و عاطفی به ازای دو گروه مورد مطالعه (دارای سابقه ورزشی و بدون سابقه ورزشی) تفاوت چشم گیری دارد و از نظر آماری نیز این تفاوت معنادار شد (0/05≥, P). نتیجه گیری: یافته ها نشان داد ورزش باعث بهبود سازگاری عاطفی و بهداشتی دانشجویان بررسی شده در این مطالعه گردیده است. به عبارت دیگر، افرادی که سابقه ورزشی داشتند می توانستند با استفاده از روش های سازگارانه تری با مشکلات ناشی از پاندمی کرونا روبه رو شوند. چرا که ورزش نه تنها به بهداشت جسم بلکه به بهداشت روانی هم کمک می کند. بنابراین، دانشگاه ها می توانند برای بهبود سازگاری دانشجویان خود در برهه های مختلف و نیز بحران ها یا موقعیت های بسیار جدید، ناشناخته و حتی طاقت فرسا از فواید ترویج ورزش و فعالیت بدنی بهره ببرند.

زمینه و هدف: سلامت اجتماعی، سلامت جسمانی-روان شناختی و معنوی از ابعاد سلامت هستند و کیفیت زندگی از مهم ترین شاخص های توسعه انسانی است. متغیرهای فراوانی می توانند در ادراک و احساس کیفیت زندگی سالمندی نقش داشته باشند. از این رو، آگاهی از کیفیت زندگی سالمندان برای انجام مداخلات صحیح مراقبتی و حمایتی ضروری است. این مطالعه با هدف طراحی الگوی سلامت اجتماعی، جسمانی روانی و ارزش گذاری به تصویر بدنی با نقش میانجی سلامت معنوی در کیفیت زندگی سالمندان شهر تهران انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی تحلیلی، گذشته نگر با رویکرد مدل یابی ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل یک میلیون سالمند ساکن شهر تهران بود. نمونه گیری در دو مرحله به صورت خوشه ای و در دسترس برای انتخاب پارک های مناطق 22گانه و 270 سالمند (با فرمول تاباکینگ فیدل) انجام شد. داده ها با شاخص های آمار توصیفی و مدل یابی ساختاری با تکنیک تحلیل مسیر و تحلیل عاملی تاییدی در نسخه 22 نرم افزار SPSS22 و Amos تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: افرادی که وارد مطالعه شدند، 132 مرد و 138 زن سالمند بین 60 تا 70سال بودند. خروجی داده ها نشان داد متغیر کیفیت زندگی به ترتیب با سلامت جسمانی روانی(B=0/084, P<0/01)، سلامت معنوی (B=0/0847, P<0/01)، سلامت اجتماعی (P<0/01, B=0/103) و ارزش گذاری به تصویر بدنی (B=0/074, P<0/01)، رابطه قوی مثبت در سطح معنا داری 0/01 دارد. بین متغیرهای پیش بین (سلامت اجتماعی، سلامت جسمانی روانی و ارزش گذاری به تصویر بدنی) و همبستگی (0/764 تا 0/694) رابطه قوی مثبت در سطح معنا داری 01/0>P گزارش شده است. نتیجه گیری: سطح کیفیت زندگی سالمندان پارک های سطح شهر تهران با توجه به سلامت اجتماعی، جسمانی روانی و سطح ارزش گذاری به بدن به واسطه نمرات بالای سلامت معنوی شان، در حد متوسط و خوب گزارش شده است. بنابراین سلامت معنوی متغیر مهمی در کیفیت زندگی دوره سالمندی این گروه بوده است.

زمینه و هدف: امروزه عدم تعادل از رایج ترین مشکلات سالمندان است که موجب آسیب، ناتوانی و کاهش استقلال سالمندان می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر دو روش تمرینی مقاومتی بر تعادل پویا، خطر سقوط و دامنه حرکتی مچ پا در زنان سالمند فعال انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه که از نوع نیمه تجربی بود با شرکت سی زن سالمند فعال (79/64±, 33/3) در شهر تهران انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی در دو گروه تمرین با تراباند و وزنه تقسیم شدند. تعادل پویا توسط آزمون Y، خطر سقوط توسط آزمون زمان برخاستن و رفتن و دامنه حرکتی مچ پا توسط گونیامتر مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و همبسته (در سطح معناداری P=0/05) انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد تمرینات تراباند و وزنه بر خطر سقوط و دامنه حرکتی مچ پا تاثیر معناداری داشت. گروه تمرین با تراباند نسبت به گروه تمرین با وزنه در تعادل پویا (P=0/001)، خطر سقوط (P=0/001) و دامنه حرکتی مچ پای چپ (P=0/004) و راست (P=0/001) برتری معناداری داشت. همچنین تمرینات تراباند بر تعادل پویا (P=0/012) تاثیر معنادارتری داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات تراباند و وزنه می تواند بر تعادل، خطر سقوط و دامنه حرکتی مچ پا در زنان سالمند فعال تاثیر مثبت بگذارند. همچنین تمرینات با تراباند بر تعادل پویا تاثیر مثبت بیشتری دارد. احتمالا تمرینات در هر سه متغیر تحقیق نسبت به وزنه تاثیر بیشتری دارد.

زمینه و هدف: خطر سقوط در افراد همراه با بالا رفتن سن افزایش پیدا می کند. تمرینات آبی علاوه بر ایجاد یک محیط امن برای این افراد باعث کاهش احتمال زمین خوردن در سالمندان می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات آبی بر کنترل پاسچر و استراتژی های بازیابی تعادل است. مواد و روش ها: تعداد 30 نفر از سالمندان شهر کرمان برای شرکت در تحقیق انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (میانگین±, انحراف استاندارد: سن 2/58±,63/67سال، قد 4/74±,169/27سانتی متر و جرم بدن 6/95±,71/00کیلوگرم) و آزمایش (میانگین±, انحراف استاندارد: سن 3/07±, 65/00 سال، قد 50/34±, 169/27 سانتی متر و جرم بدن 4/31 ±, 71/20 کیلوگرم) قرار گرفتند. شاخص های نوسان پاسچر آزمودنی و استراتژی های بازیابی تعادل در هنگام اغتشاش ناگهانی (رو به عقب و رو به جلو) به وسیله تردمیل به ترتیب با استفاده از دستگاه بایودکس و دستگاه موشن آنالایز اندازه گیری شد. بعد از انجام مراحل تست گیری گروه آزمایش به مدت هشت هفته (سه جلسه 45دقیقه ا ی در هر هفته) در تمرینات آبی در قسمت کم عمق استخر شرکت کردند. در حالی که گروه کنترل بدون هیچ گونه مداخله ای به زندگی روزمره خود می پرداختند. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد (0/05>P). یافته ها: اجرای هشت هفته تمرینات آبی تاثیر معنی داری بر نمرات کنترل پاسچر و استراتژی های بازیابی تعادل داشته است (05/0>P). نتایج نشان داد که همراه با افزایش تعادل در سالمندان استراتژی تعادل این افراد نیز از ران به سمت مچ پا منتقل شده است. نتیجه گیری: با توجه به اینکه تمرینات آبی بر توانایی کنترل پاسچر و استراتژی های بازیابی تعادل سالمندان تاثیر معنی داری داشته است و با ایجاد تغییر در الگوی فعال شدن عضلات سبب افزایش ثبات پاسچرال و بهبود تعادل شده است، پیشنهاد می شود از این تمرینات در برنامه های تمرینی سالمندان جهت کاهش خطر سقوط و بهبود تعادل، استفاده شود.

زمینه و هدف: بررسی کاربرد اصول یادگیری حرکتی در کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی، اهمیت بالایی دارد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرین ثابت و متغیر بر یادگیری مهارت پاس فوتبال در کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی بود. مواد و روش ها: دو گروه از کودکان شامل 34 کودک دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی و 34 کودک با رشد طبیعی با میانگین سنی (0/51±, 8/36) به صورت هدفمند انتخاب شدند و هر گروه به صورت تصادفی به دو زیرگروه آزمایشی (تمرین متغیر) و کنترل (تمرین ثابت) تقسیم شدند. ابتدا پیش آزمون پاس فوتبال بر اساس آزمون (مور کریستین) به عمل آمد سپس برنامه تمرینی به مدت هشت هفته شامل هر هفته دو جلسه (هر جلسه بیست کوشش) و به مدت 45 دقیقه اجرا شد. پس از آخرین جلسه، پس آزمون و بعد از یک هفته آزمون یادداری و انتقال در دو روز متوالی به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس مرکب و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد در همه گروه های تمرینی، تفاوت درون گروهی معناداری از پیش آزمون تا پس آزمون مشاهده شد (P=0/001). مقایسه پس آزمون و آزمون های یادداری و انتقال در گروه های تمرین نشان داد تفاوت معناداری بین گروه های تمرینی وجود ندارد، اما مقایسه میانگین ها نشان می دهد در هر دو گروه کودکان دارای رشد طبیعی و بیش فعال، تمرین متغیر نسبت به تمرین ثابت به یادداری و انتقال بهتری منجر شد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد احتمالا در کودکان بیش فعال نیز مانند کودکان دارای رشد طبیعی تمرین متغیر در مقایسه با تمرین ثابت در یادگیری مهارت پاس فوتبال موثرتر است.

مقدمه و اهداف: امروزه بعد از مدت ها تعطیلی مدارس و رویدادهای ورزشی، با دوران پسا کرونا و بازگشایی مدارس روبه رو خواهیم شد. از آنجایی که عدم تعادل در راه رفتن و ضعف عمومی از علایم بیماری کرونا است، برای افرادی که بهبود یافته اند، ورزش کردن دوباره و مهارت های پایه ای مانند راه رفتن، تعادل، دقت به ویژه بعد از خستگی در مقایسه با افراد سالم می تواند یک چالش باشد. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر خستگی بر ویژگی های کینماتیکی حین گام برداری، تعادل و دقت شوت فوتبال در دانش آموزان متوسطه پسر عشایر کهنوج با سابقه ابتلا به ویروس کرونا بود. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نظر روش اجرا در دسته تحقیقات نیمه تجربی، از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر زمانی در دسته تحقیقات آینده نگر قرار می گیرد. نمونه آماری از میان دانش آموزان مدارس عشایری شهرستان کهنوج انتخاب شدند که 15 نفر در گروه سالم و 15 نفر در گروه مبتلا به بیماری کرونا بودند. ابتدا به وسیله دوربین موبایل آیفون پارامترهای منتخب کینماتیک راه رفتن، تعادل و دقت شوت اندازه گیری شد. سپس با اعمال خستگی توسط پروتکل خستگی غیرعملکردی پله بلافاصله پارامترهای منتخب دوباره سنجیده شد. برای اندازه گیری تعادل و پارامترهای گام برداری از آزمون برخاستن و رفتن و برای آزمون دقت شوت از آزمون مور کریستین استفاده شد و داده ها توسط برنامه کینووا اندازه گیری شدند. برای تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از آزمون آماری تی مستقل، تی زوجی، یومن ویتنی و تی ویلکاکسون در سطح معناداری (0/05=α, ) در نسخه 22 نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد خستگی بر میزان طول گام، تعادل پویا و دقت شوت دانش آموزان سالم تاثیر معناداری ندارد (05/P>0) و سبب کاهش حداکثرفلکشن زانوی هر دو گروه شده است (0/005=P). در صورتی که خستگی توانسته است طول گام (0/001=P)، تعادل پویا (0/001=P) و دقت شوت فوتبال (0/001=P) دانش آموزان مبتلا به کرونا را در مقایسه با دانش آموزان سالم به صورت معناداری کاهش دهد (05/P<0). نتیجه گیری: طبق نتایج تحقیق کنونی، خستگی بعد از طی کردن بیماری کرونا و بهبود آن می تواند سبب تغییرات کاهشی واضح تری در طول گام، تعادل پویا و به ویژه دقت شوت فوتبال نسبت به دانش آموزان سالم شود و افراد بهبودیافته از کرونا برای بازگشت به تمرین و مسابقات باید این تغییرات را مدنظر قرار دهند.